Bu ekonomide iş bırakılırmı?

Yetmiyor diyorsanız açıkçası devam edin derim. Benim bu ülkeden çok umudum yok açıkçası. Ayrıca çalışmaya alışkın bir kadınsanız bir süre sonra sıkılabilirsiniz. Tekrar işe dönmek istediğinizde ise zorlanabilirsiniz.
 
memurmusunuz
 
bende19 sene sonra verdim çıkısımı, çok sıkıldım çalışmaktan zaten cocuk tedavisi görüyorum evde yatıp keyif yapmak istiyorum.emekliliğimide verdim çok şükür artık keyif zamanı...
 
Bi kadın her ne olursa olsun işini bırakmamalı. Eş dediğiniz elin oğlu ve elin oğluna muhtaç olmamalı. Herşey para değil diyorsunuz ama inanın bu zamanda paradan daha değerli hiçbir şey yok.
 
Benim fikrim işinizi bırakmamanız yönünde. Bende evliyim henüz çocuğum yok maaşımız zor yetiyor. Eşim asgari ücretten daha yüksek alıyor. Kamuya atanmak için KPSS'ye çalışıyorum. Bu devirde iş bulmak zor kamuya atanmak zaten zorken bırakmayın işinizi. Hem çalışıp hem ev hanımı olmak yorucu ama evde de yaptığın işler hiç bitmiyor ve değeri yok. Kadın çalışmalı bence en azından evden uzaklaşıp sosyalleşeceği vakti oluyor.
 
Ek geliri vardır. Ben evlediğim ilk sene işi bıraktım ama çok zorlandık sonra ek gelir yaptım sonra tekrar iş ama tek maaşla olunca evde huzursuzluk oluyordu ister istemez
 
Bende bıraktım yakın zamanda. İlk çocuğumda doğum izni dışında işi bırakmadım ama hep yavrum atalandı orda burda 16 yıl o zaman çalıştım. Ev borcum var diye katlandim ama çok yıprandım. İkinci cocugumda 4 yıl evde kaldım. Sonra kreşe verip 2 yıl daha çalıştım. Bu yıl 1. Sınıfa basladigi için ve büyük çocuğumunda çok sorunları vardı bıraktım işi, yeri geldi paramla bile baktiracak insan bulamadım. En yakinlarin bile sırt çeviriyor, her anlarında destek oldum herkese halbuki. Bu zamanlar geri gelmez deyip ani bir kararla biraktim. Şuan memnunum. Tabi kısiyorum bazı seylerden ama şunu anladım eşe de yaranilmiyor benim kocam bir tane derdim. Yeri geldi herşeyi ben aldım ben yaptima döndü. Dedim biraz da o düşünsün o yaşlansin özveri de biyere kadar.
 

ne kadar haklısınız ki.. maalesef ki hayatın gerçekleri. menfaat doğrultusunda ilerleniyor.
Bazı insanlar, karakter gereği kullanılmaya çok elverişli oluyorlar, ve en yakınların bunu çok iyi biliyor.
bir vericilik, bir anaçlık.
Aman eşim bütün gün çalışıyor yoruluyor. Aman evladım ezilmesin. Geniş aileme koşayım hemen, kapıda, hazır olda bekliyorum çünkü, hayırlı evlat olmam lazım değil mi?
Ben, bu ve benzer davranışları büyük bir özveriyle yapmasına rağmen, ilk gözden çıkarılan insanları çok gördüm.
Gün sonunda, yine bütün naz-niyaz, sitem ona oluyor. Müteşekkir olmayı bilmiyoruz.

Konu başlığı neydi özetle, kadından bekleniyor herşey.
Çocuk olunca erkekler neden ücretsiz izine çıkamıyor ? Neden işlerinden ayrılmıyor? diye yazmıştı birisi.
Bir erkeğe bunu tam olarak bunu teklif etsen, cevabı ne olurdu hiç düşündük mü ? ? Yoksa biliyor muyuz
Yapılarına ters. Ama kadın tüm bu görevlerin üstüne, fazladan çalışıyor.
Günümüz meslek sahibi kadınlar için öyle büyük bir ikilem ki; çocuk sahibi olmak ve iş kanunları hiç teşvik edici değil.
 

Bende çalışan bir anneyim. Dediğiniz gibi oluyor ama mümkün mertebe özel gününde yanında olmaya çalışıyorum bazı şeylerden feragat edip ( patrondan izin alma gibi, ücretsiz izin kullanmak gibi)

Ben doğum iznine çıktığım zaman tek maaşa düşmüştük. Çok şükür geçindik ama birşeyi alırken birden fazla kere düşündüm. Kendime değil çocuk önceliğim oldu. Artık önceki yıllardaki gibi lüks sayılan şeyler biizim için normal oldu. O nedenle annelerimiz babalarımız bizi okuttu ama böyle hızlı tüketim yoktu.

Ben annelerin daha güncel kalabilmeleri ve kendilerini geliştirebilmeleri adına çalışmalı diye düşünüyorum.
 
Bu konuya benim diyebileceğim tek şey var sadece: insanların hayattan beklentileri farklı olabiliyor. Evet ekonomi iyi değil her şey pahalı ve bu nereye kadar böyle sürecek bilmiyoruz. Ben de çalışmıyorum eşim devlet memuru yetiyor çok şükür çünkü tek çocuğumuz var ve henüz bebek. İleride özel okula gidecek bunun yatırımlarını vs yapıyoruz. Özelde çalışmak istedim ama eşim çocuğa bakmamı, çok istiyorsam atanmamı istedi tabii yine kararı bana bıraktı. Ben de özel sektörün kurtlar sofrası olmasından mütevellit çocuğumu büyütürken atanmayı denemeye karar verdim.ben bakabiliyorken bir çocuğumuz daha olsun istiyorum hazır çalışmıyorum da hoş bu sefer atanmak benim için daha da zorlaşacak ama olsun. Ama bu sefer eşim hayat standartlarımızın düşeceğini çocukların iyi bir okuldan ziyade orta segmentte bir özel okula ya da devlet okuluna gidebileceklerini söylüyor. Demem o ki insanlar nasıl bir hayat sürmek ya da çocuklarına nasıl bir hayat sunmak istiyorsa ona göre bir yol çiziyorlar. Benim isteğim kardeşsiz büyümesin Ted kolejinde değil de x ya da y kolejinde okusunlar ya da en son ihtimalle iyi bir arayışla devlet okulunda okusunlar.
 
Sanırım benim en son düşüneceğim şey çevremdeki insanların keyfi olarak yada olmayarak işlerini bırakması ve nasıl gecindikleri olurdu.Mutlaka vardır bı planları.Ben kendi bütçeme bakardım.Ben çalışmayı seven ve gerekli gören bir insanım çok param olsa fabrika kurar gene çalışırdım mesela.Kisiler canları nasıl istiyorsa öyle yapmalı bence.Sizde maddi olarak gerekli ise daha az para ile iyi gecinemem diyorsanız devam etmelisiniz.Yarin bir gün toplu para geçer elinize ne bileyim çalışmak istemezsiniz bırakırsınız.Kim nasıl isterse bence
 
Öğretmenim hiç çalışmadım.evlendim hemen çocuğum oldu. Eşimle ortak bir kararla çocuğa benim bakmamın daha iyi olacağına karar verdik. Sonra 2. Çocuk derken yıllar geçti. Şu an eşimin kazancıyla geçiniyoruz,ben çalışsaydım onunla da durumumuz çok artmazdı. Gelen yine giderdi. Ne kadar gelse o kadar gidiyor vallahi anlamadım bu işi
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…