Merhabalar. 6 aylık hamile 8 aylık evliyim. bebek çok çabuk geldiği ve eşimin erken gidip çok geç gelmesi cmt pazarı dahi olmamasından dolayı evliliğimizden bir şey anlamadık diyebilirim. Severek evlendik. Ancak sıkıntımız birken bin oldu, evlilikten beklediğim hiçbir şey gerçekleşmedi.
Çoğu kişiden duyduğunuz gibi, aile.. Her şeye karışan kaynana, kayınbaba.. Bu zigon sehpasını niye aldınız, güzel değil değiştirin diyen kayınbabadan; bunu kaldırın diğerini koyun diğen kaynanaya.. birer örnek verdim sadece. evlendiğimiz ilk geceden itibaren ne benim telefonum ne eşiminki susmadı bi o kadın bi o adam sürekli rahatsız etti. günde 3 defa arardı. "bugün yemeğe gelin"," bugün kahvaltıya gelin" "bugün çaya gelin", "dayıları size yemeğe çağırdım yarına gelecekler", "ben kahvaltıya geliyorum (saat 7 biz yatakta)" telefon açar ben teyzenle geliyorum 5 dakika sonra kapı çalar eve müfettiş edasında girer. kayınbaba eve kafası eser eşim yokken gelir, birilerini getirir. her gün böyleydi haftanın 5 günü giderdik gene de mutlu edemedik.
düğün altınlarımı sattılar bana sormadan, sesim çıkmadı. Mehirim arabaydı(15-20 bin arası) durumları çok çok iyi olmasına rağmen almadılar, eşime de baskıyla aldırmadılar. Bir de bunlar namazlı, dindar görünümlü insanlar.
Bir gün büyük bir tartışma yaşadık kaynanayla. Bebek haberini aldığımız gün eşim yerinde duramadı gece 10da dışarı evli diğer 6 arkadaşımızla kahve içmeye gittik, bunu öğrenmişler görümceden. ertesi gün ben evde tekken karı koca geldiler başladı kadın küfretmeye avazı çıktığı kadar bağırarak bana, eşime, arkadaşlarımıza.. önce sakin davrandım sonra annen baban seni nasıl yetiştirmiş diyince bende de sabır kalmadı, tartışma kocaman oldu. o gece eşimle de büyük tartıştık, ertesi gün özür dile ellerini öp diye götürmek istedi yok dedim yok dedim zor kullandı dışarı çıktık ben yönümü değiştirdim annemlere geldim babama bi şey anlatmadan o gece kaldım ertesi gün eşimden ayrılmamak için katlanıcam bir günlük özür dileyim büyüklük bende kalsın dedım gittim o gün de gene bağıra bağıra üstüme geldiler sustum sustum sabrettim, vakit geçti bi şeyler düzelir gibi oldu meğer pusuda beklerlermiş, her şey gene patlak verdi 2 hafta önce tüm mevzular aynı, kavga eynı. ben 1 hafta kafamı dinlicem diye evden ayrıldım babamlara gttim 1 hafta sonra ailesi annem babamla konuşmaya geldi orda da bi hır gür düzelen bi şey yok. kafaları eski kafa eski adetlerde...
evime 2gün önce döndüm. ondan önce benim babam eşime cok sevecen davrandı kızımı mutlu etceksın biliyorum vs kimseyi sokmayın aranıza falan dedi beni gönderdi, sonrasında eşimin anne babasına geldik, gene aynı kabalıkta aynı despotluk ve baskıcılıkta diktatör edasınlar. yolda ağladım hıckıra hıckıra eşim tuttu elimden düzelcek her sey özür diledi gönlümü aldı o yüzden döndüm evimdeyim. ANCAK:
Basit basit konulardan beni bunalttılar bunalttılar şu anda eşimi sevmeme rağmen hala ayrılsam mı diye düşünüyorum. cunku dün gene eşim başladı annemlere git git git diye başladı. dün gitmedim bugun de sabah aynı şeyleri yaşadık bırak bı nefes alıyım eve yeni geldim hamileyim strese sokuyosun beni falan diyorum ama dinlemiyo dinlemiyo dinlemiyo... oturdum babamlara tekrar dönsem mi ayrılsam mı diye düşünüyorum çunku 2 haftam cok rahattı şimdiyse gene aynı mevzular, aynı stres....
eşimin anne babası buraya 5 kere annenlere 1 kere gidersin, artık orayı unut bura var. her gün bize geleceksin, haftada bir gün kalacaksın şartlarını koşuyolar evlerimiz 5 dakika yürüme mesafesi olmasına rağmen. Böyle hayat geçmez çocuğum huzursuz yetişeceğine babasız yetişsin diyorum. eşim 2 haftalık süreçte tekrar üzüntüden sigaraya başlamış, saçlarını dökmüş, zayıflamış, evi öğrenci evine çevirmiş her yer pislik içinde ama gene de aklını çalıştırmıyo git git git diye diye beni bunaltıyo. NE YAPMALIYIM bu durumda ne yapılmalı, gene gidip katlansam düzelir mi elimi versem kolumu kaptırırım ama eşim de durmucak.. deneyimli arkadaşlarımdan tavsiye istiyorum.