• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

bu çocukarı düzeltmek terbiye etmek mümkün mü??

haftasonuda ben kv gildeydim görümce ve iki çocuğu geldi oğlan küçük 3,5/4 yaşında ne ağıza alınmayacak küfürler artık ben rahatsız oldum ama bu işte anne babanın görgüsü terbiyesi siz ne yapsanız boş...
 
Valla tek olay ilgi, sevgi, oyun.
Ben evdeki kediye bir düzen öğrettim, kaldı ki iq su normal olan bi insan neden düzen tertip, yol yordam öğrenemesin?

Dayaktan arsız olunur bi süre sonra
Artık önünü alması zor
Ana baba oturup bi program bi kurallar listesi oluşturup kendileri de uyarak örnek olmazsa hiçbir şey düzelmez

Kendi tv karşısında oturan ana baba çocuklara git ders çalış diyorsa bi anlamı yok
Ya da kızdığında bağıran bir baba çocukları birbiriyle bağırarak konuştuğunda susun deme hakkı yok

ya keşke bunların ki tv izleyip ders çalış diyen ebeveyn gibi olsa. en azından dersleri kötü olur sadece. bu çocukların tün sosyal hayatı kötü. dediğin gibi arsız kıvamındalar şu an.

sanırım oturup konuşacağım. öncelikle dayak atmayı kessinler. ben bunu hep diyorum zaten. olmaması gereken şeylerine evet demesinler. gece 12 de para verip bakkala yollamak gibi!
sürekli tv izlemek gibi. her yemeğe bir kulp bulmaları gibi.
sonra da psikoloğa tekrar gitsin ve ilaç istemesinler. uyku ilacı verip yolluyorlar çünkü.
 
aslında haklısın sosyallik yok. çünkü kimse istemiyor. gittikleri yerde de böyledirler. zaten evlerinde de böyleler. acaba oturup konuşsam ilgilen desem park bahçe gezdir oyun kur desem, psikolog önersem hata etmiş olur muyum??
Hata olur mu ya hiç, doğrusunu yapmış olursun. Çocukların hiç suçu günahı yok. Anne yüzünden toplumdan dışlanıyorlar. Geleceğin magandaları yetişiyor. İster dinlesin ister dinlemesin siz mutlaka anlatın. Bir kaç bölüm de süper dadıyı izletin. İşin anne baba da bittiğini anlasın.
 
haftasonuda ben kv gildeydim görümce ve iki çocuğu geldi oğlan küçük 3,5/4 yaşında ne ağıza alınmayacak küfürler artık ben rahatsız oldum ama bu işte anne babanın görgüsü terbiyesi siz ne yapsanız boş...


o yaşlarda bunlarda küfür ediyordu dediğin gibi ama onu bıraktılar
 
ben psikoloğu bir kez daha söyleyeceğim. ilaç verirse kabul etmesin. uyuyup kalıyorlar sadece. çünkü anormal derecedeler. eşim 9 kardeş hepsinin 3 er 5 er çocuğu var. çocukluk yaramazlıkları da var elbet. ama bunlar çok farklı. benim oğlanda duramaz. özellikle çocuğum olduktan sonra çocukları daha çok anladım ama bunlar anormal derecedeler. yani üzüldüğümüz nokta gerçekten kayıp gidebilecek çocuklar maalesef. mesela sokaklarını anlattım size. kız çocuğu dışarı çıkıyor hep. ya biri madde kullanıp zarar verse anlık. ya çatışmada yaralansalar Allah muhafaza. geçen yaz küfürden evde oturamadık kavga küfür sesleri sokakta çınlıyor.
Daha elit bir mahalleye taşınmaları konusunda ısrarcı olsun eşiniz . Çocuklarda o zaman dizginler belki kendileri .
Dizde psikoloğu söyleyin .
 
Döverek düzeleceğini sanan bir anneleri varken biraz zor.Bu çocuklar ancak ve ancak eğitim ve disiplinle düzelir. Ama bazen o da kar etmiyor..


ben karar verdim en azından vicdanen rahatlarım. diyeceğim iyi bir psikoloğa götürsün. doğruyu yanlışı o anlatsın çocuklara. belki uygun dille anlatır. sonra çocuklarına zaman ayırsın. varsın yemek yapmasın ama onlarla oynasın. tutup ellerinden gezdirsin. 7/24 tv açmasın. gerekirse şalteri indirsin. sonra çok dizini döver. hatalı hareketlerine ceza versin. sürekli bakkaldalar. o merdiven altı şeyleri tüketiyorlar. para vermezse gidemezler mesela.
bana küsecek kırılacak biliyorum ama yapacak bişey yok
 
ya keşke bunların ki tv izleyip ders çalış diyen ebeveyn gibi olsa. en azından dersleri kötü olur sadece. bu çocukların tün sosyal hayatı kötü. dediğin gibi arsız kıvamındalar şu an.

sanırım oturup konuşacağım. öncelikle dayak atmayı kessinler. ben bunu hep diyorum zaten. olmaması gereken şeylerine evet demesinler. gece 12 de para verip bakkala yollamak gibi!
sürekli tv izlemek gibi. her yemeğe bir kulp bulmaları gibi.
sonra da psikoloğa tekrar gitsin ve ilaç istemesinler. uyku ilacı verip yolluyorlar çünkü.


Peki bunları senin söylemenle yapacak olsalar üçünü eğitmek yerine dördüncüyü yaparlar mıydı?

Çok zor gerçekten, çünkü anne babanın zihniyeti de pek olması gerektiği gibi değil.
Çocuklar ergenliğe girdikçe daha kötü şeyler yaşayacaklar, ortamları da kötüyse madde vs şeylere de çok kolay bulaşabilirler.
 
ben karar verdim en azından vicdanen rahatlarım. diyeceğim iyi bir psikoloğa götürsün. doğruyu yanlışı o anlatsın çocuklara. belki uygun dille anlatır. sonra çocuklarına zaman ayırsın. varsın yemek yapmasın ama onlarla oynasın. tutup ellerinden gezdirsin. 7/24 tv açmasın. gerekirse şalteri indirsin. sonra çok dizini döver. hatalı hareketlerine ceza versin. sürekli bakkaldalar. o merdiven altı şeyleri tüketiyorlar. para vermezse gidemezler mesela.
bana küsecek kırılacak biliyorum ama yapacak bişey yok

Benim de yengem ve ablam yanlış eğitiyor çocuklarını.Çocuklarına abur cubur veriyor, sırf sussunlar diye telefon tablet veriyorlar ellerine.Kv eltim de ona keza öyle.Çocuklar telefonun kölesi oluyor.Telefon iletişim için var, oyuncak değil. Bunu bir türlü anlatamıyorum.Daha dün akşam yengemle kavga ettim:2 yaşındaki çocuğa hazır ne üdüğü belirsiz hazır meyve suyu vermek nedir ?? Sokakta bulmuş gibi davranıyorsunuz evde kaynatın meyve suyunu dedim ama söylüyorsun canım ama cahillik başa bela.Umarım senin görümcen anlar.. Bizimkiler anlamıyor.
 
Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Bir benzeri de bende var. Eşimin yeğeninin çocukları da aynı şekilde davranıyorlar. Evin içinden kasırga geçmiş gibi oluyor. Baktım olmuyor çocuklarımın odalarını kilitliyorum onlar geliceği zaman.
 
Peki bunları senin söylemenle yapacak olsalar üçünü eğitmek yerine dördüncüyü yaparlar mıydı?

Çok zor gerçekten, çünkü anne babanın zihniyeti de pek olması gerektiği gibi değil.
Çocuklar ergenliğe girdikçe daha kötü şeyler yaşayacaklar, ortamları da kötüyse madde vs şeylere de çok kolay bulaşabilirler.

heh işte benimde korkum bu. dün eşimle konuştuk baya. o mahallede görev yapmıştı çok fena durum diyor. ve dediğin gibi düzelmeyi bırak beni eleştirip küsebilir ama günah benden gitsin.
 
Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Bir benzeri de bende var. Eşimin yeğeninin çocukları da aynı şekilde davranıyorlar. Evin içinden kasırga geçmiş gibi oluyor. Baktım olmuyor çocuklarımın odalarını kilitliyorum onlar geliceği zaman.


ya ben o kısmı geçtim inan. çünkü dediğim gibi yıl 5-6 kez olur biter.
ama çocukların geleceği iyi durmuyor. belki kurtarılabilirler.
 
Bloklar halının üzerinde düz durmuyor, yıkılıyor. Parkede daha güzel oynanıyor. O yüzden ben kalın geniş bi tahta aldım, halıya koydurup öyle oynatıyorum. Bu size de bir örnek olsun.

Çocuklara sadece “yapma” diyor herkes. Ee onu yapma bunu yapma ne yapacak? Sokak alışkanlığıda yoksa hele, büyük insan gibi kenarda otursun mu çocuk? Yapamayacağı bir şey varsa yapabilecek hale getireceksiniz. Sizin evinizdeyse o misafir, siz yapacaksınız.

Çocuklar düzelebilirler, düzelebilirlerdi. Ama o annenin kafası düzelmez ve o çocukların en büyük şanssızlığıda öyle bir annesi olması. Siz yardım edeyim diyorsanız oyun alanı açın onlara. Halılara sataşacak kadar kısıtlanmış hissetmesin çocuklar, sıkılmasınlar. Sizinde çocuğunuz var, üretici olun biraz.

aha taslanicam ama ben de cocuklarin halini normal gordum. Ama elbette aile ilgilenip daha sakin oyunlara yonlendirmeli, hatta oturup onlarla oynamali. Cocuklar gayet cocuklar su konuda, duzelmeyecek bir durumlari yok.
 
ben misafirlik seven biri değilim, sosyalleşmenin tek yolunun misafirlik olduğunu da düşünmüyorum.. önemli olan dışarıyla iletişime geçmeden önce çekirdek aile olarak birbirleriyle ne kadar ilgili oldukları bence.. beraber sinemaya gitmeyen, tatile çıkmayan, haftasonu bir yerlere gidip top oynamayan, ailecek sosyal etkinliklere katılmayan, yürüyüş yapmayan ailelerde kopukluk olması çok normal.. bu çocuklar her şeye hayır denilip mantıklı bir açıklama yapılmadığı için dejenere yetişiyorlar.. aileye olan kızgınlıkları bir yerden sonra onları gıcık etme dürtüsüne dönüşüyor çünkü.. yapılacak tek şey birlikte zaman geçirmek, onları küçük birer insan olarak görüp saatlerce sohbet etmek, onların sıkıntısını dinleyip çözümler üretmek.. yeni jenerasyonun en büyük derdi dinlenilmemek, sonrası böyle oluyor maalesef..
 
ben karar verdim en azından vicdanen rahatlarım. diyeceğim iyi bir psikoloğa götürsün. doğruyu yanlışı o anlatsın çocuklara. belki uygun dille anlatır. sonra çocuklarına zaman ayırsın. varsın yemek yapmasın ama onlarla oynasın. tutup ellerinden gezdirsin. 7/24 tv açmasın. gerekirse şalteri indirsin. sonra çok dizini döver. hatalı hareketlerine ceza versin. sürekli bakkaldalar. o merdiven altı şeyleri tüketiyorlar. para vermezse gidemezler mesela.
bana küsecek kırılacak biliyorum ama yapacak bişey yok

Canim sorun cocuklarda degil ki, ailede.
Bak hic otorite yok diyorsun, dayak var diyiorsun. Kim boyle anne babayi dinler. Anne baba kendisi gitsin psikoliga sorunlari neyse cozsunler. Cocuklara da egitim veremiyorlarsa tam gun egitim kurumuna gondersinler en azindan. Hani bari zararlari olmasin cocuklara.
 
aha taslanicam ama ben de cocuklarin halini normal gordum. Ama elbette aile ilgilenip daha sakin oyunlara yonlendirmeli, hatta oturup onlarla oynamali. Cocuklar gayet cocuklar su konuda, duzelmeyecek bir durumlari yok.
Ay tabiki çocuklarda suç yok. İsterse 18 yaşında olsunlar. Dayak yiyerek büyüdüyse dayak atar, zarar verir. Bir şeyin bilincinde olması bekleniyorsa önce bunun ona aşılanması gerekir. Psikoloğa gitmesi gerek çocuklar değil, anne. Pedagoğa da kendi davranıl biçimini nasıl değiştireceğine dair başvurmalı.
 
Sevgi yok, örnek olma yok, tutarlılık ve kurallar yok, beraber kaliteli vakit geçirme ve iletişim yok. Çocuk yetiştirmek için gerekli temel taşlar yerinde yok. Doğurmuş ,doyurmuş anne olmuş.
Daha hafif belki ama rahatsız edici örnekler var benim de etrafımda, akrabalarımda. Asla anne baba kendini suçlamaz. Bu niye böyle oldu da bilmem ne. Dört yaşına kadar tepelerine çıkarırlar. Sonra bu niye böyle...

Kitap tavsiye edin desem sanıyorum ki okuyacak gibi görünmedi gözüme anne.
Düzgün bir pedagogla sürekli görüşme halinde olup dediklerini uygulamalı ki sanırım bu da zor. Öyle karnı ağrımış gibi götür getir ilacı ver ile olmaz bu işler.
Ne anlatırsanız anlatın değişmez o anne. Değişmedikçe de çocuklar da değişmez. Ki zaten şu yaşlarına kadar pek çok davranışı oturmuştur çocukların.
Tek sizin sorununuz da değil bu. O kadar çok ki bu zihniyetteki ebeveynler. Her yerdeler!
 
Sevgi ve otorite eksikliği
Çocuktan önce annenin bir psikologa gitmesi gerek bence
Kafası bı milyon çocuklarına faydası olamaz
 
benim halılarım oyun halısı kıvamında. parkeye düşüp ses çıkarınca hoşuna gidiyor. bir de annesi yapma dediği için daha hoşuna gidiyor. çocuklar sürekli köydeler. sokakta da oynuyorlar yani. öyle kısıtlı değiller.
etkinlik yapmayı severim çok blog takip ediyorum ama bu çocukların farklı bir şeye ihtiyacı var. yani yemeği yalayıp atmak doğru değil. ben onlara bunun yanlış olduğunu veremiyorum mesela.
ya da misafir gittiğin evde halıların toplanması çok yanlış. 12 yaşında bunu bilmeli ve uygulamalı gibi.
dediğim gibi ben birkaç ayda bir idare edebilirimde genelde bir sıkıntı var. anneden kaynaklı bencede.
Çocuklar kaos ortamında bu şekil olıyor
Evde kaos hakim
Anne doğurup salıyor birde dayak atıyor
Ne beklersiniz
Spora yönlendirin çocukları
Cezalandırma yöntemini denesin
Vurmak çözüm değil
 
meraba arkadaşlar. ben çocukların aileden terbiyelerini alabildiğince almaları taraftarıyım. ilk terbiye yani doğru-yanlış, sevgi-saygının çocuğa doğduğundan itibaren aşılanmasından yanayım. elbette çocuk bunlar hataları olacaktır ama ipin ucunu kaçırmamak gerek diye düşünüyorum.

neyse gelelim soruma. benim bir görümcem var. ailece görüşürüz. ben çalışan biriyim . çocuğum günboyu bakıcı da. eşimde 7/24 esasına göre çalışır. yani akşamları çoğu zaman yoktur evde. böyle olunca oğlanı işten gelince dışarı çıkaramam da. eşim evdeyken de gezdirir. bazen bu görümcelere uğrarız çocuklarıyla oynar. küçüğünü sever oğlum. yarım saat falan oturup bir çay içip kalkarız. kalkarken bize de bekleriz denir ya ben hiç diyemem bu görümceme. çünkü çocuklar da kendi de bize gelmek isterler hep ama ben onları kaldıramıyorum. bir de ben çay koyum içip kalsınlar diyemem. çayından pastasına yemeğinden meyvesine didinirim.
hadi dedim iftara çağırayım ve davet ettim. erkenden geldiler. yani yemeklerimi bile yapmamıştım. 3 çocuğu var. 12,10,7 yaşlarında. eve girdikleri an biri mutfağa diğeri tuvalete bir diğeri oturma odasına dağıldılar.
önce oğlanın oyuncaklarını koltukların altına varıncaya kadar saçaladılar. sonra parkenin üzerinde ahşap blokları yerlere çarpa çarpa oynadılar. halıda oynayın diyorum ama yok. alt kattaki komşuda uyarmadı saolsun idare etti. sonra antreye bir çıktım antredeki-holdeki halıların hepsi toplanmış . salona gittim darma duman.
birden çatır çutur sesler. oğlanın aküsü biten akülü arabasını ite ite çarpa çarpa sürüyorlar.
yemeği koydum yalayıp yemiyorlar falan.

anneleri yapmayın diyor ama takan yok. öldüresiye dövüyorlar 5 katını yapıyorlar o zaman. eşim dedi ki abla oturduğunuz semt berbat. gerçekten de öyle. gündüz madde kullanıp düşe kalka gezenler, silahla çatışmalar falan. hani aynı paraya şehre uzak ama temiz yerde oturabilir. amaaaa bu çocuklarla imkanı yok. çünkü apartman imza toplayı attırır çocuklar yüzünden. bunu da dedi eşim. o da napayım dövüyorum düzelmiyorlar diyor. ben de dedim dövmek çözüm değil gördüğün gibi. bak daha fazla yapıyorlar. şiddete karşıyım ama abla bir çare bulmak zorundasın. yani temelde olmamış okulda da düzelmiyor . ama bu çocuklara doğru yanlışı nasıl verebilir. benim beynim durdu. hani normal çocukluk halleri değil bu çocuklar çok farklı çok.

Çok üzülüyorum böyle çocukları görünce, maalesef bilinçsiz anne babalar olduğu sürece bu çocuklar hep varolacak. Keşke belediyeler veya diğer kurumlar bu tarz konularda anne-babalara çocuk gelişimi ve psikolojisi hakkında bilgi vermek amaçlı seminerler, kurslar düzenleyebilseler.

Siz konuşmayı bir deneyin. En başta anne çocuklara söylenilen "yapma" sözcüğünden ve dayaktan bi vazgeçsin. Çünkü beyin olumsuzu herzaman olumlu algılar ve "yap - uygula" olarak anlar. Biz bunu okullarda deneyip uyguluyor ve velilerimizi uyarıyoruz bu konuda. Örneğin sandalyeyi sürüyerek taşıyan bir öğrenciye "onu sürüyerek götürme" dendiğinde daha çok sürüklediğini gözlemlemiştim. Daha sonra "sandalyeyi kaldırarak götür" dendiğinde davranış düzeliyor. Birçok anne babanın dikkat etmesi gereken ama günlük hayatta uygulanmayan çok basit bir kural.

İkincisi aile çocuğa en büyük örnek. Öncelikle kendi davranışlarını düzenlemeleri gerekir. Iki kızım bir oğlum var. Şimdiye kadar hiçbirşeyi "şunu şöyle yapacaksınız" diye öğretmedim. Yanlış birşey yaptığımda özür diledim, birşey isterken rica ettim, aldığımda teşekkür ettim. Şimdi üçüde nezaket sözcüklerini gerektiği yerde kullanır. Sesimi asla yükseltmedim o yüzden bağırarak konuşmazlar ve kavga etmeyi bilmiyorlar. Öğrencilerimle de iletişimimiz aynı genelde ve olumlu sonuçlar alıyoruz.

Konu ile ilgili yazacak çok şey var ama en önemlisi anne ve babanın bu konuda bilgilendirilmesi, destek eğitimi alması ve uygulamaya gidilmesi. Onun dışında sizin yapacağınız konuşmaktan başka birşey yok gibi. Çocuklarında Allah yardımcısı olsun ve kötü insanlardan korusun..
 
Back