- 4 Mart 2011
- 10.375
- 11.989
- Konu Sahibi kirmizigitar
- #1
cok bunaldim, biliyorum bunun bir cozumu yok. kimseden cozum de beklemiyorum, sadece dertlesmek icin yaziyorum.
herkesin hayati kendine zor demisti dun bir arkadas konu acarken... gercekten oyle... kime desem hayatim cok zor diye herkesin hayati cok zor diyorlar haklilar da. ama gercekten herkesin zor hayatindan daha zor bir hayatim oldugunu dusunuyorum.
esim pazartesi sabahi ise gitti, mesai kavrami olmayan bir isi oldugu icin aksam gelip gelmeyecegi hic belli olmayan bir isi var, o yuzden aksam icin konusuruz gelemicek olursam haber veririm dedi.
ve pazartesj gittigi isten dun aksam 5 te cikti. evet tam 56 saat isyerinde uyumadan ayagindaki ayakkabisini bile cikarmadan iki bilgisayar ekranina baka baka calismis! takdir edersiniz ki eve geldiginde pestil gibi olmustu, dus aldi ve 7 olmadan yatti...
sabah uyandik guze bir kahvalti masasi kurduk ve tam kahvaltidayken "acil gelmen lazim is patladi" diye yine aradilar. lokmalar bogazimiza dizildi hicbisey yiyemeden gitti yine.
tekrar ne zaman gelir, bu gece mi gelir haftasonu mu gelir bilmiyorum.
lanet bir sektorde calisiyor. insan isi degil. bunye dayanmadigi icin biliyorum proje bittigi gibi hasta olacak. 3 gun evde olsa bile anca yatacak ya da hastane koselerinde gecirecek.
bu hayatin degismeyecegini bilmek icimi karartiyor. bu calisma sistemine ragmen aldigi ek bir mesai ucreti ya da karsiliginda izin yok. aldigi maas 6 bin civari, sabit. kaldiki senior seviyesinde calisiyor. turkiyedeki sektorun tek kurumsal firmasi, daha once farkli firmalarda da calisti, hepsi birbirinin aynisi... ustelik bu sabah koordinatoruyle bizzat ben konustum, esimin firmadaki en degerli eleman oldugunu, cok duzgun biri oldugunu, cok kotu bir donemden gectiklerini, esime destek olmami rica etti benden. "size o kadar asik ki akli sizdeyken ise odaklanamiyor lutfen destegini esirgeme" diye ekledi.
farkli bir sehire hatta ulkeye tasinma, bambaska bir is yapma ihtimallerinin hepsini degerlendiriyoruz. ancak suan o kadar cok cok cok fazla odememiz var ki sifirdan hayat kurmak icin kurusumuz yok ve hicbirini hayata geciremiyoruz.
ben 7 ay oncesine kadar calisiyordum. tabiki iki kisinin maasina gore bir yasam kurmustuk odemelerimiz kafa kafaya da olsa goturuyordu.fakat fillerin tepistigi ve papatyalarin ezildigi bir sebepten dolayi isten cikarildim, evimize giren para 9-10 bin civariyken birden 6 bine dustu. rutin giderlerimiz krediler kredi kartlari faturalar vs esimin maasindan, mutfak yeme icme cocugun ihtiyaclari evin ihtiyaclari benim maasimdan karsilaniyordu. fakat ben isten cikarilinca tabiki cok ciddi bir sikintiya dustuk, almam gereken 45 binliralik tazminatimin da uzerine yattilar, biz iyice dibe indik.
esim sabah ekmek almaya isyerinin ticketlariyla gitti dusunun. 1,5 lira dahi yok evimizde. maddi olarak ta cok cok cok sikintili bir durumdayiz.
artik cok bunaldim. nerdeyse bir hafta olacak, esimi gormedim, telefonla bile konusmadim dogru durust. oglum babaya cok duskun aslinda bende oyleyim esim de bize cok duskundur, cocuk iyice zivanadan cikti evde sagda solda tablolarda babasini gordukce aglamaya basliyor.
evimiz toplu tasimaya cok uzak, yakinda park bahce yok, arabasiz ulasabilecegim en yakin yer 1,5 km yokus yurume mesafesinde. cocukla dogal olarak eve kisilmis durumdayiz. ikimizde bunaldik, ikimizin de sabri kalmadi.
maddi olarak bu kadar zor durumda olmasak taksiye atlayip cocugu gun icinde disari cikarir, kendime iki uc parca alisveris yapar, beki biraz sureci kolaylastirabilirdim. ama hayatimiz tam bir kaosun ortasinda.
sende bir ise gir calis diyenler icin, gecmis konularimdan bilenler bilir zaten is olayim suan sikintili, yakin tarihte bu da benim icin mumkun degil. en erken eylul doneminde ucretli ogretmenlige basvurabilirim, cocugu krese verebilirim vs...
cok bunaldim, inanin cok cok cok bunaldim. kocami ozledim, alisveris yapmayi ozledim.
6 yillik evliyim, 6 yildir ne esimin ne benim ne de cocugumun dogum gununde birlikte olamadik, o hep son dakika cikan bir is yuzunden gelemedi. aldigimiz konser, tiyatro biletleri defalarca yandigi icin artik almiyoruz. hicbir erken rezervasyon firsatindan yararlanip tatile gidemedik. defalarca plan yapip, ozene bezene giydigim elbiseyi surdugum ruju o gormeden cikarttim. ve 3 gun once yemek icin izmir kofte yapiyordum, fark ettim ki 6 yillik evliyiz ve esim benim izmir koftemin tadina hic bakamadi. denk gelmedi, icine hangi baharati koyuyorum tuzunu nasil ayarliyorum hic fikri yok...
nasil kurtulurum bir yol gosterin diye yazmiyorum bunlari. ic dokmek istedim sadece. cunku inanin olabilecek tum cozum yollarini ariyoruz deniyoruz yillardir, henuz bir cozume ulasamadik ama denemeye devam ediyoruz. fakat grcmiste actigim bazi konulardaki gibi "sende herseye itiraz ediyorsun" seklindeki cevaplarin gelmemesi icin oncelikle yaziyorum, ben cozumsuz bir insan degilim, cocugum doktorculuk oynamak istedi elimde doktor seti yok diye sac tokasindan yaka kartindan steteskop yapabilen, bir problem yasandiginda hemen cozume odaklanan biriyim. esim de bende tasarimciyiz, isimiz geregi hayal gucumuzu fazla zorladigimizdan binlerce alternatif ve secenegi degerlendiririz, bu sartlarda yasayip susup kabullenecek bunu degistirmeye calismayacak insanlar degiliz. ama suan icinde bulundugumuz kaos cozulebilir turden degil, maddi manevi hazirligimizi tamamlamaliyiz adim atabilmek icin aksi halde suankinden daha iyi olmayacak bulacagimiz cozumler bunlarin hepsini tarttik.
sadece merak ediyorum, gercekten hayatinda boyle donemler gecirmis, sonra feraha kavusmus olanlar varmi icinizde? tunelin ucu aydinlik olabilir mi gercekten? yoksa herseyi kabullenip bu ayarda yasamaya alismak midir gerekli olan?
herkesin hayati kendine zor demisti dun bir arkadas konu acarken... gercekten oyle... kime desem hayatim cok zor diye herkesin hayati cok zor diyorlar haklilar da. ama gercekten herkesin zor hayatindan daha zor bir hayatim oldugunu dusunuyorum.
esim pazartesi sabahi ise gitti, mesai kavrami olmayan bir isi oldugu icin aksam gelip gelmeyecegi hic belli olmayan bir isi var, o yuzden aksam icin konusuruz gelemicek olursam haber veririm dedi.
ve pazartesj gittigi isten dun aksam 5 te cikti. evet tam 56 saat isyerinde uyumadan ayagindaki ayakkabisini bile cikarmadan iki bilgisayar ekranina baka baka calismis! takdir edersiniz ki eve geldiginde pestil gibi olmustu, dus aldi ve 7 olmadan yatti...
sabah uyandik guze bir kahvalti masasi kurduk ve tam kahvaltidayken "acil gelmen lazim is patladi" diye yine aradilar. lokmalar bogazimiza dizildi hicbisey yiyemeden gitti yine.
tekrar ne zaman gelir, bu gece mi gelir haftasonu mu gelir bilmiyorum.
lanet bir sektorde calisiyor. insan isi degil. bunye dayanmadigi icin biliyorum proje bittigi gibi hasta olacak. 3 gun evde olsa bile anca yatacak ya da hastane koselerinde gecirecek.
bu hayatin degismeyecegini bilmek icimi karartiyor. bu calisma sistemine ragmen aldigi ek bir mesai ucreti ya da karsiliginda izin yok. aldigi maas 6 bin civari, sabit. kaldiki senior seviyesinde calisiyor. turkiyedeki sektorun tek kurumsal firmasi, daha once farkli firmalarda da calisti, hepsi birbirinin aynisi... ustelik bu sabah koordinatoruyle bizzat ben konustum, esimin firmadaki en degerli eleman oldugunu, cok duzgun biri oldugunu, cok kotu bir donemden gectiklerini, esime destek olmami rica etti benden. "size o kadar asik ki akli sizdeyken ise odaklanamiyor lutfen destegini esirgeme" diye ekledi.
farkli bir sehire hatta ulkeye tasinma, bambaska bir is yapma ihtimallerinin hepsini degerlendiriyoruz. ancak suan o kadar cok cok cok fazla odememiz var ki sifirdan hayat kurmak icin kurusumuz yok ve hicbirini hayata geciremiyoruz.
ben 7 ay oncesine kadar calisiyordum. tabiki iki kisinin maasina gore bir yasam kurmustuk odemelerimiz kafa kafaya da olsa goturuyordu.fakat fillerin tepistigi ve papatyalarin ezildigi bir sebepten dolayi isten cikarildim, evimize giren para 9-10 bin civariyken birden 6 bine dustu. rutin giderlerimiz krediler kredi kartlari faturalar vs esimin maasindan, mutfak yeme icme cocugun ihtiyaclari evin ihtiyaclari benim maasimdan karsilaniyordu. fakat ben isten cikarilinca tabiki cok ciddi bir sikintiya dustuk, almam gereken 45 binliralik tazminatimin da uzerine yattilar, biz iyice dibe indik.
esim sabah ekmek almaya isyerinin ticketlariyla gitti dusunun. 1,5 lira dahi yok evimizde. maddi olarak ta cok cok cok sikintili bir durumdayiz.
artik cok bunaldim. nerdeyse bir hafta olacak, esimi gormedim, telefonla bile konusmadim dogru durust. oglum babaya cok duskun aslinda bende oyleyim esim de bize cok duskundur, cocuk iyice zivanadan cikti evde sagda solda tablolarda babasini gordukce aglamaya basliyor.
evimiz toplu tasimaya cok uzak, yakinda park bahce yok, arabasiz ulasabilecegim en yakin yer 1,5 km yokus yurume mesafesinde. cocukla dogal olarak eve kisilmis durumdayiz. ikimizde bunaldik, ikimizin de sabri kalmadi.
maddi olarak bu kadar zor durumda olmasak taksiye atlayip cocugu gun icinde disari cikarir, kendime iki uc parca alisveris yapar, beki biraz sureci kolaylastirabilirdim. ama hayatimiz tam bir kaosun ortasinda.
sende bir ise gir calis diyenler icin, gecmis konularimdan bilenler bilir zaten is olayim suan sikintili, yakin tarihte bu da benim icin mumkun degil. en erken eylul doneminde ucretli ogretmenlige basvurabilirim, cocugu krese verebilirim vs...
cok bunaldim, inanin cok cok cok bunaldim. kocami ozledim, alisveris yapmayi ozledim.
6 yillik evliyim, 6 yildir ne esimin ne benim ne de cocugumun dogum gununde birlikte olamadik, o hep son dakika cikan bir is yuzunden gelemedi. aldigimiz konser, tiyatro biletleri defalarca yandigi icin artik almiyoruz. hicbir erken rezervasyon firsatindan yararlanip tatile gidemedik. defalarca plan yapip, ozene bezene giydigim elbiseyi surdugum ruju o gormeden cikarttim. ve 3 gun once yemek icin izmir kofte yapiyordum, fark ettim ki 6 yillik evliyiz ve esim benim izmir koftemin tadina hic bakamadi. denk gelmedi, icine hangi baharati koyuyorum tuzunu nasil ayarliyorum hic fikri yok...
nasil kurtulurum bir yol gosterin diye yazmiyorum bunlari. ic dokmek istedim sadece. cunku inanin olabilecek tum cozum yollarini ariyoruz deniyoruz yillardir, henuz bir cozume ulasamadik ama denemeye devam ediyoruz. fakat grcmiste actigim bazi konulardaki gibi "sende herseye itiraz ediyorsun" seklindeki cevaplarin gelmemesi icin oncelikle yaziyorum, ben cozumsuz bir insan degilim, cocugum doktorculuk oynamak istedi elimde doktor seti yok diye sac tokasindan yaka kartindan steteskop yapabilen, bir problem yasandiginda hemen cozume odaklanan biriyim. esim de bende tasarimciyiz, isimiz geregi hayal gucumuzu fazla zorladigimizdan binlerce alternatif ve secenegi degerlendiririz, bu sartlarda yasayip susup kabullenecek bunu degistirmeye calismayacak insanlar degiliz. ama suan icinde bulundugumuz kaos cozulebilir turden degil, maddi manevi hazirligimizi tamamlamaliyiz adim atabilmek icin aksi halde suankinden daha iyi olmayacak bulacagimiz cozumler bunlarin hepsini tarttik.
sadece merak ediyorum, gercekten hayatinda boyle donemler gecirmis, sonra feraha kavusmus olanlar varmi icinizde? tunelin ucu aydinlik olabilir mi gercekten? yoksa herseyi kabullenip bu ayarda yasamaya alismak midir gerekli olan?
