Geçen bir arkadaşım da bana böyle söylemişti ama bende çok hassasım, dayanamıyorum.
Yabancı uyruklu bir öğrencim vardı birkaç sene once. Türkçe de bilmiyordu. Beslenme saatinde hiç listeye uyulmuyordu. Çoğunlukla yağlı ekmek koyuyordu annesi. Çocuk beslenme saatinde ekmeği kemirirken, diğerleri ortak menü ( aslında üst düzey şeyler de değil , patates kızartması , yumurta gibi şeyler ) yiyordu. Çocuk masumca onlara bakıyordu. Canı istiyordu, anlıyordum. Serbest oyun zamanlarında tek başına masa başında oturup bekliyordu. Ay ben hiç dayanamıyorum. Evet birçoğunun aile sorumsuzluğu, ihmali, cahilliği vs ama çocuk çekiyor. Ve insanın kalbi asla dayanmıyor. Bir şey yapma ihtiyacı hissediyorsun, belki de vicdan rahatlatmak için. Ben biraz duygusalım galiba. :/