bu aci nasil geciyor?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Babam şu an ölüm döşeğinde.8 yıldır felçli haliyle etmediği kalmadı.ondan öncesi kötülük etmesede babalık adına eksik bıraktığı yerler çok fazla.bi yanım çok üzgün bı yanım değil.oyle karman cormanim ki.biz de olamadık pek.ne diyim kelin ilacı olsa diyorum.Allah sabır versin sizede.
 
emdr veya hipnoterapi emin degilim babam bu tarz seylerden bahsetti. ise yarar mi? en azindan icimdeki bu sucluluk gitsin gercekten.

Emdr i daha başarılı bu tarz içeriklerde. Konuyla ilgili hissettiğin duyguların şiddetini azaltıyor gibi düşün. Ben kendi adıma psikanalizi de tavsiye edebilirim çünkü aile yaşantının irdelenmesi daha iyi gelir uzun vadede. Emdr kısa vade psikanaliz uzun vade gibi
 
Sizi taniyorum annenizle iliskinizide az cok biliyorum.kendinizi suclamayin anneniz coktan unutmus hatta suan oda cok pismandir.eminim hayata donme sansi olsaydi ilk işi sizden ozur dileyecek ve asla kendinizi suclamamaniz gerektigini soyleyecekti.küs olarak ayrilmasaydiniz bile yine ayni duygulari yasayacaktiniz.her evlat bunu yasiyor keske daha cok anne babamla olsaydim der kendilerini suclarlar.olumu unuttugumuz gibi bunuda unuturuz zamanla.
 
annemi kaybedeli bir ay kadar olacak ve ben daha mezarina hic gitmedim utandigim icin. etrafimdaki kimseye anlatamiyorum icimde buyuyor buyuyor beni boguyor.

kusmustuk en son ve annem o sekilde gitti. kusmemis olsaydik ne degisirdi belki de cenazesine rahatca gidebilirdim sadece bu olurdu sanirim. cunku zaten annem benim hayatimda yoktu ben de onda yoktum. yoktuk yani biz anne kiz degildik, zorluyorduk bazen o zorluyordu bazen ben zorluyordum ama olmuyordu. hic olmadi.

ama yine de pismanim ve bu pismanlik gecebilecek turden degil eminim. hayatimin sonuna kadar bunu yasamak istemiyorum. ikiyuzlu oldugumu dusunuyorum evet ama bunu unutmak istiyorum. annemin bana soylediklerini, benim ona soylediklerimi tamamen unutmak istiyorum. belki o zaman icimdeki aci biraz hafifler. cunku simdi nefes alirken canim aciyor, kafami bir saniye bos birakmamaya calisiyorum ama yine de gecmiyor. boyle bir yuku hayatimda istemiyorum.

kimseyle bir sey konusamiyorum bogazimda bir sey dugumleniyor gozlerim doluyor oylece kaliyorum. kendimi babama veya sevgilime bile anlatamiyorum konusmaya calisinca aglamaktan konusamiyorum. ben sadece lutfen bu aci hafiflesin istiyorum, bu yuk uzerimden kalksin. tamam yine uzuleyim ama canim boyle yanmasin istiyorum cunku bu bu zamana kadar yasamadigim turden bir aci. bu kadar guclu degilim yapamiyorum kendi kendime kalip dusundugumde delirecek gibi oluyorum. lutfen gececek, bak benimki de gecti, herkesin acisi geciyor deyin ben gercekten cok caresizim.
Basın sağolsun.Kendini suçlama böyle olacağını bilse idin bu şekilde davranmazdin.
İnancını bilemiyorum ama geçen gün ben şöyle bir söze denk geldim ve gerçekten doğru ,annesini, babasını ,bir bebeğini kaybederek tecrübe etmiş biri olarak söylüyorum.
Allah unutturmasa idi insanın su göğüs kafesi acıdan çatlardı diye.
Aynı şiddette kalmıyor hiçbir acı.
 
şimdi konunu gördüm şok oldum ne diyeceğimi bilemedim düğümlendim.başın sağolsun öncelikle.aranızda ne yaşanırsa yaşansın emin o o kendince seni çok seviyorduu sassy .yalnız kalma bu dönemde ağla bağır anlat .biz k.k olarak daima yanındayız seni seviyoruz :KK200:
 
Başınız sağ olsun
Bu kadar kısa süre içinde hissettiğiniz her şey çok normal inanın
Dedikleri gibi mezarına gidip dertleşseniz
Hem kendinizi hem annenizi affetseniz
En azından içinizi dökmüş olsanız umarım bir nebze hafifler acınız
 
biz babamla boyleydik hatta daha fazlasi ilk öldugunde bende senin gibiydim, sonra zamanla anladim hic bir sey tek tarafli degildi.
evet evladiz ama onlarda ebeveyndi,
kimin kimden once gideceginin garantisi yokken benden once ölecek diye her seyi yiyip yutmamizi susup oturmamizi beklemek bunu yapan ebeveynlerin hatasi en basta bana göre.
zamanla gececek,
3 gun once vefat edeli 11 yil oldu, bende hep kotu anilar kaldi ve ölum tarihinde bunlari dusunmekten bir gecede boynumda findik kadar sislik oldu,
inancimiz geregi olunun arkasindan kotu konusulmaz diyorum ama hala yiyor beni sıkıntisi mesela,
seninde yasadiklarin tek tarafli degilmiş ve ben bir anne olarak sunuda soylemek istiyorum bir ebeveyn cocuguna bir adim atarsa o cocuk on adim atar, bunu basaramamis olan siz degilsiniz bence kendinize bos yere yuklenmeyin
 
Ve bir anne olarak da eklemek istiyorum anneler öyle yavrularına yürekten küsmez,küsemez ya.Sen güzel bir evlatsin uzaktan da olsa yorumlarından biliyorum seni ,burda hasta bir cocuk için babanla ugrasmistin hatırlıyorum böyle bir evladı olan anne de bence yürekten kusmemistir o anlık bir şeydir.Git mezarına ve konuş onunla.
 
Emdr i daha başarılı bu tarz içeriklerde. Konuyla ilgili hissettiğin duyguların şiddetini azaltıyor gibi düşün. Ben kendi adıma psikanalizi de tavsiye edebilirim çünkü aile yaşantının irdelenmesi daha iyi gelir uzun vadede. Emdr kısa vade psikanaliz uzun vade gibi
cok sagol bu arada daha once aklima gelse sana sorardim kendi kendime acaba iyi gelir mi diye arastirmaktan harekete gecmedim.

sacma olmayacaksa bir soru daha sorayim, dil fark etmez degil mi bunu amerikada veya isvicrede de yaptirabilirim? yani kendimi en iyi ifade edebildigim dil turkce sayilir. ama eger iste hayat tarzi, kultur vs etkiliyse turkiyede yaptiririm mecburen. soruyu anlatabildim mi bilmiyorum
 
cok sagol bu arada daha once aklima gelse sana sorardim kendi kendime acaba iyi gelir mi diye arastirmaktan harekete gecmedim.

sacma olmayacaksa bir soru daha sorayim, dil fark etmez degil mi bunu amerikada veya isvicrede de yaptirabilirim? yani kendimi en iyi ifade edebildigim dil turkce sayilir. ama eger iste hayat tarzi, kultur vs etkiliyse turkiyede yaptiririm mecburen. soruyu anlatabildim mi bilmiyorum

Yok çok doğru bi soru sordun yurtdışında da olsa kesinlikle anadilinde olmalı terapi süreci, terapistinle aynı anadilini konuşmalısın. Çünkü terapi sürecinde ortak kültür çok önemli. Bizim kültürel öğelerimizi ancak bi Türk terapist bilebilir, anlamlandırabilir. İsviçre de Türk terapist bulmalısın gibi
 
Basin sagolsun canim anne baba acisi kalpte hiç sönmeyen bir mum gibi yanarmış inşallah Rabbım sabrını verir eger annen ve sen inançlı iseniz onun için oku bol bol sadaka ver sen bu hayrlari yaptıkça kalbindeki vicdan azabin rahatlar onun için iyi şeyler yapıyorum diye
 
Anneni kaybettiğini bilmiyordum, başın sağ olsun. Şu an bir yas dönemindesin, bunu yaşamanı tavsiye ederim. Şu an yaşadığın duygular anormal değil. Sonrası için hala suçluluk duyguları yaşarsan bunu sağlıklı bir şekilde içinde çözümleyebilmen için psikoterapi almanı tavsiye ederim. Acın daha çok taze, sana şu an psikoterapi demek için oldukça erken. Belki atlatacaksın, belki bu yas dönemi için böyle. Bunu bilemeyiz.
 
basiniz sagolsun.Cok sasirdim annenizin öldügüne.Bana kalirsa da yardim almaniz gerekiyor.Insan kimin ne zaman ölecegini bilemiyor.Aranizdaki iliskinin niteliginden dolayi küsmüssünüz sonra barisamadan ölmüs anneniz.Bu vicdan yükünü cekmek de size kalmis.Ama kendinize haksizlik ediyorsunuz bence.Anneniz ölmemis olsaydi muhtemelen küs kalmaya devam edicektiniz ya da iliskiniz yine yüzeysel kalicakti.

Bu durumda sizin vicdan azabinizin nedeni ölüm.Ama ölen kisinin öldükten sonra bir sey hissetmedigini düsünüyorum.Ki eger inancliysaniz ve annenizin öldükten sonra da duygu ve düsüncelerinin yasamaya devam ettigini düsünüyorsaniz ona icinizi dökersiniz.Bu durumda sizi anliyacagini düsünüyorum.

Üzülmeyin lütfen.Ya da en iyisi bol bol üzülüp aglayin, yasinizi tutun ve sonra kendinizi daha iyi hissedin.Her halukarda bu konuda uzman olan kisilerden yardim almaniz en iyisi olacaktir.

Umarim bu acinizi en kisa zamanda saglikli bir sekilde atlatirsiniz.
 
allah rahmet eylesin.. ben de çok benzer birşeyi annemle yaşadım. vefatından 2 gün önce bazı kırgınlıklarımı kustum resmen. o da üzüldü.. ki gerçekten çok birbirine düşkün, arkadaş gibi olmamıza rağmen bunu yaşadık.
o tartışma ardından sakinleşildi ancak ertesi gün aniden yoğun bakıma kaldırıldı ve ben yetişip uyutulmadan önce göremedim bile.
bir sonraki günse vefat etti.
uzun süre kaldıramadım bunu. hatta bu yüzden yas tutmayı bile hak görmedim kendime.
elbette onu hasta halinde üzmem hataydı ancak ben de etten kemikten bir insanım. beni ne kadar sevse de annemde kendince travmaları olan ve beni bazı konularda da çok incitmiş biriydi.
bilerek yaptığını asla düşünmedim. ama insan işte o da.
ebeveyn olmak, elvat olmak bence hayattaki bazı şapkalarımız sadece. özümüzde insanız. sinirlenebiliriz, kırabiliriz, mutlu olup mutlu edebiliriz. hepsi hayata dahil.
ve bir gün çevremizdeki herkes ölecek. biz de dahil. herşeyin sıralısı güzel, bir evlatta anne babasından önce ölebilir. o zaman onların da bizi hiç kırmamayı düşünmeleri lazım ama olmuyor.
hiçbirimiz sürekli bunu düşünerek hareket edemeyiz. kendimiz için bile öleceğimizi aklımızda tutup buna göre yaşamıyoruz. başkalarının ölümü haydi haydi aklımıza gelmez.

bu gibi durumların üzüntüsü hafiflese de bir sızı olarak kalıyor. zaten kaybetmiş olmak yeterince zor. tek diyebileceğim kendinize yüklenmeyin.
allah sabır versin..
 
Sassy annenin mekanı cennet olsun öncelikle. Acın çok taze haliyle, ne şekilde ayrılırsanız ayrılın her türlü için yanardı çok normal çünkü. Bir arkadaşımız da yazmış ölenin arkasından konuşulmaz diye öğretilmişiz fakat bir taraftan da gerçekçi olmak gerek. Aile hikayenden ara ara bahsederdin, zamanla kopuk olmanızın tek sorumlusu sen değilsin, hatta sorumluluğu en az olan tarafsın çocuk olarak. Bu anneni kötülemek değil, nihayetinde o da bir insandı kim bilir neler yaşadı kendi içinde ama sonuçta bir şekilde sıcak bir ilişkiniz olmadı. İkiniz bu durumdayken vefat etmesi de sadece acı bir tesadüf, ikiniz de bilemezdiniz. Çok zor böyle olması ama hayatın bu yanları da var. Acı, suçluluk, acabalar her şeyi karışık hissetmeni anlıyorum ama bu şekilde bakmaya çalışırsan en azından acını sağlıklı yaşamış olursun. Varsa yapabileceğimiz bir şey yaz bize, anlatacak kimse yoksa buraya yaz sık sık. Ama en önemlisi profesyonel bir yardım al bu dönemde.
 
annemi kaybedeli bir ay kadar olacak ve ben daha mezarina hic gitmedim utandigim icin. etrafimdaki kimseye anlatamiyorum icimde buyuyor buyuyor beni boguyor.

kusmustuk en son ve annem o sekilde gitti. kusmemis olsaydik ne degisirdi belki de cenazesine rahatca gidebilirdim sadece bu olurdu sanirim. cunku zaten annem benim hayatimda yoktu ben de onda yoktum. yoktuk yani biz anne kiz degildik, zorluyorduk bazen o zorluyordu bazen ben zorluyordum ama olmuyordu. hic olmadi.

ama yine de pismanim ve bu pismanlik gecebilecek turden degil eminim. hayatimin sonuna kadar bunu yasamak istemiyorum. ikiyuzlu oldugumu dusunuyorum evet ama bunu unutmak istiyorum. annemin bana soylediklerini, benim ona soylediklerimi tamamen unutmak istiyorum. belki o zaman icimdeki aci biraz hafifler. cunku simdi nefes alirken canim aciyor, kafami bir saniye bos birakmamaya calisiyorum ama yine de gecmiyor. boyle bir yuku hayatimda istemiyorum.

kimseyle bir sey konusamiyorum bogazimda bir sey dugumleniyor gozlerim doluyor oylece kaliyorum. kendimi babama veya sevgilime bile anlatamiyorum konusmaya calisinca aglamaktan konusamiyorum. ben sadece lutfen bu aci hafiflesin istiyorum, bu yuk uzerimden kalksin. tamam yine uzuleyim ama canim boyle yanmasin istiyorum cunku bu bu zamana kadar yasamadigim turden bir aci. bu kadar guclu degilim yapamiyorum kendi kendime kalip dusundugumde delirecek gibi oluyorum. lutfen gececek, bak benimki de gecti, herkesin acisi geciyor deyin ben gercekten cok caresizim.
Her ölenin ardından hissedilenleri hissediyorsunuz. Küs olduğunuz için daha çok keşke diyorsunuz ama herkes böyle inanın. Biri ölünce hep keşkeler, eski pişmanlıklar, gerçekleşmemiş ihtimaller kalıyor geri
 
Başınız sağolsun ama böyle olmaz.. Mezarına gidip her şeyi konuşmalısınız.İçinizi dökün anlatın ona. Sonuna kadar ağlayın orda. Sonra ikinizi de affedin🙏 Hem anneler evlatlarına küsmez. Mezarına gitmek konuşmak iyi gelecek bence..
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X