Böyle düşünerek kötü evlat mı oluyorum?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Yok o evin bana kalmayacağını biliyor zaten.
O zaman yardım yapmayın. Yukarıda dediğim gibi 'veririz dedik ama hesap uymadı'. Bitti bu kadar.
Eşinizide bi an önce borca sokun. Madem parasi var ev aldırın onu ödesin dağıtamasın parayı sağa sola
 
Selam kızlar. Benim konuları bilen bilir, sitede eşimin anormalliklerini bilmeyen yoktur, baştan söyleyeyim ona göre diğer konularda üstüme gelmeyin; Ben zaten farkındayım :)
Hep bahsederim evimiz bile olmamasına rağmen sürekli birilerine maddi yardımda bulunuyor. Eşim babasını kaybettiği için annesine düzenli para gönderir, bir kere lafını etmedim ve etmem. Benim de annemin ihtiyacı olsa gönderirim elbette. Eşimin eli aşırı açık ve çok cömert bu konularda. Kimseye hesap ödetmez, bütün masrafları üstlenmek ister. Kendisi ticaretle uğraşıyor, özellikle son birkaç aydır çok iyi kazanıyor onu da belirteyim.

Benim ailem memlekette şu an yazları kullanmak için ev yaptırıyor. Babam emekli, geliri klasik emekli geliri değil; çok daha üstünde. Kurumsal, büyük bir firmadan emekli. Ev var, araba var. Küçük abim de bekar, gelirleri ortak. Dolayısıyla maddi sıkıntıları yok. Bayramda annemleri ziyarete gittik memlekete (eşimin ailemle arası çok iyi, eşim gitmek istedi memleketime; ben istemiyordum. Deniz tatili planım vardı, eşimi kırmadım ve gittik) .Memleketteki amcamın alt katı boş, annemler idareten oraya yerleştiler. Ev inşaat henüz, kabası bitti. 2 katlı ev bu arada.
İstanbul'daki evi küçük abime, memleketteki evin üst katını da büyük abime vereceklerini söylediler. Maalesef Anadolu kafasına sahipler ve ataerkil bir zihniyetteler (yermek için söylemiyorum kesinlikle) . Bir kız kardeşim daha var, o da ben de buna karşı çıkmıyoruz. Küçük abimin İstanbul'daki evde emeği çok, büyüğün zerre emeği yok ona rağmen tamam dedik.

Sorun burada başlıyor. Eşim tutturdu '2 katlı evin tüm elektrik vs masraflarını ben üstleneceğim' diye. Ayrıca '200.000 TL de para vereyim geri kalan ıvır zıvırı da halledersiniz' dedi. Babam kabul etmedi, 'olur mu öyle şey; ben sizden para alamam' vs dedi. Eşim o kadar ısrar etti ki babam da kabul etti, 'madem öyle, bu kadar ısrar ediyorsun; iyi o halde' dedi ve toplam masraf 250.000 TL civarı. Ben ailemle maddi konularda asla sorun yaşamam, bekarken çalışırken de maaşımın belli bir kısmını verirdim ama bana kalmayacak, hatta belki hiç kullanmayacağım bir evin neden masraflarını karşılayalım ki? Bu konuda böyle düşününce hayırsız evlat mı oluyorum? Şimdi eşime vermemeliyiz desem, yarın bir gün konusu açıldığında benim izin vermediğimi vs belli ederse kötü olurum aileme karşı. Durumumuz iyi ama bu evin bana bir katkısı olmayacak, kendimize ait evimiz de yok. Ben haftanın 6 günü çalışıyorum. Paranın geri ödeme durumu da konuşulmadı bu arada, muhtemelen ödenmeyecek. Daha önce de bu ev için bir miktar vermiştik, geri ödeyeceklerini söylediler ama 1 yıl olacak ses seda yok. Ben hep mantıklı düşünmeye çalışıyorum, duygusal bakmak istemiyorum. Bu parayı eşim kendi ailesine verse şiddetle karşı çıkardım, konu kendi ailem olunca kendimi kötü hissediyorum. Eşim beni zor durumda bıraktı...

Bu durumda siz nasıl bir yol izlerdiniz?
Kocam parayı laaak diye masaya koysa babam yine almazdı. Almaz da. Eşinizin ayranı yok içmeye atla gidiyor çöğdürmeye 😒
 
Ayran var var da hem kendi fütursuzca içiyor hem de bol keseden etrafa içiriyor sorun tam olarak bu :)
Ayrandan kastım taşınmazlar işte. Kendi evi olur ne bilim yazın gideceği yazlığı olur sonra girer böyle hayır hasenat işlerine. Normalin dışında bir eşiniz var 😄
 
Ben olsam ne yapardim
Biliyomusunuz isten cikardim catir catir esimin parasini yerdim. Bana sormadan kimseye bir kurus para vermez ne munasebet sizde bir an once ev ve araba aldirmaya bakin he bir daha para verirsede sana hakkimi helal etmiyorum falan diyin bari belki geri basar sizde pasif kalmasaydiniz bukadar veremediniz bence. Sen bana sormadan aileme bukadar oara nasil verirsin diye bir kiyamet koparsaniz boyle boyle akillanabilirdi
 
valla benden size tek tavsiye, acilen evin yönetimini ve bu para konusunu elinize alın. eşinizin kendi aileniz bile olsa böyle bir harekette bulunamaz. zaten sorun bi karar verirken size danışmaması. sizi mutsuz eder yani böyle olaylar. olayın ciddiyetini gösterin.
 
Ben olsam ne yapardim
Biliyomusunuz isten cikardim catir catir esimin parasini yerdim. Bana sormadan kimseye bir kurus para vermez ne munasebet sizde bir an once ev ve araba aldirmaya bakin he bir daha para verirsede sana hakkimi helal etmiyorum falan diyin bari belki geri basar sizde pasif kalmasaydiniz bukadar veremediniz bence. Sen bana sormadan aileme bukadar oara nasil verirsin diye bir kiyamet koparsaniz boyle boyle akillanabilirdi
İşte işin içinde ailem olunca bunu yapamıyorum. Yoksa bu kadar büyük meblağı herkese verdirmem elbette. Her ne kadar öyle gözükmese de ilişkimizde baskın olan taraf benim aslında.
İşten çıkıp para yemem eşimin zerre umurunda değil. Zaten işten ufacık bir hayıflansam hemen işten çık, hobilerinle ilgilen diyor. Bu şekilde cezalandıramam yani. Teşekkürler tavsiyeler için.
 
Gözlerine dizlerini dursunlar kısmı hoş ve doğru olmadı. Sonuçta beni ailem ve kötü sözü hiç hoş karşılayamam, lütfen...
Sinirlerinizin zıpladığını da anlayabiliyorum elbette. Ben de başka birinde okusam 'aa aileye bak' derdim. Evet hak konusunda çok yanlış, ben de desteklemiyorum ve üzülüyorum içten içe ama şöyle ki ben memleketime 6 yıl sonra gittim ve 3 gün kaldım, döndüm. Yani orada evim olup olmaması benim için mühim değil. Bu sebeple saçma bir sebepten yüz göz olmak istemiyorum, değmez. Konuda da yazdım ataerkil kafa yapısındalar. 60lı yaşlarındaki insanları değiştiremem, 3 günlük dünya için de kendimi ne strese sokarım ne de yüz göz olurum. Ha eğer ev daha merkezi bir yerde olsaydı bu kararda olur muyum, dürüst olmak gerekirse bilmiyorum. O zaman değebilirdi belki...
ailene kötü söz söylensin istemiyor oluşunu anlayabiliyorum ama ben de birisine özellikle ailesi tarafından haksızlık yapıldığı zaman vallahi sinirleniyorum çok
ataerkili anaerkili yok, kadını erkeği olmaz evlat evlattır
sen göz yumsan bile yukarıda allah var görür haksızlıkları. her şeyden önce kendilerinin böyle düşünüp evlatlarına adil davranmaları lazım
birileri bişeyleri yaparken zihniyet gibi kavramların arkasına sığınıyor olabilir bu toplumda görmediğimiz şey değil
ama vicdanen hiçbir temele oturmuyor, üzgünüm .
sen memleketine hiç gitmesen ve gitmeyecek bile olsan senin de hakkın var
bak içten içe üzülüyorum demişsin, kimse ailesi tarafından üzülmeyi hak etmiyor .

ki ailenin eleştirilecek başka bi tarafı, eşinin maddi teklifini asla kabul etmemeleri gerekirdi.
 
O parayı babanlara vermeden acilen kocana bir ev aldır, sıfır olmasa da ısrarcı ol aldır da ortalara saçacak para kalmasın
Bu ne ya büyük abiye ev hediye edeceksiniz resmen durduk yere
 
Selam kızlar. Benim konuları bilen bilir, sitede eşimin anormalliklerini bilmeyen yoktur, baştan söyleyeyim ona göre diğer konularda üstüme gelmeyin; Ben zaten farkındayım :)
Hep bahsederim evimiz bile olmamasına rağmen sürekli birilerine maddi yardımda bulunuyor. Eşim babasını kaybettiği için annesine düzenli para gönderir, bir kere lafını etmedim ve etmem. Benim de annemin ihtiyacı olsa gönderirim elbette. Eşimin eli aşırı açık ve çok cömert bu konularda. Kimseye hesap ödetmez, bütün masrafları üstlenmek ister. Kendisi ticaretle uğraşıyor, özellikle son birkaç aydır çok iyi kazanıyor onu da belirteyim.

Benim ailem memlekette şu an yazları kullanmak için ev yaptırıyor. Babam emekli, geliri klasik emekli geliri değil; çok daha üstünde. Kurumsal, büyük bir firmadan emekli. Ev var, araba var. Küçük abim de bekar, gelirleri ortak. Dolayısıyla maddi sıkıntıları yok. Bayramda annemleri ziyarete gittik memlekete (eşimin ailemle arası çok iyi, eşim gitmek istedi memleketime; ben istemiyordum. Deniz tatili planım vardı, eşimi kırmadım ve gittik) .Memleketteki amcamın alt katı boş, annemler idareten oraya yerleştiler. Ev inşaat henüz, kabası bitti. 2 katlı ev bu arada.
İstanbul'daki evi küçük abime, memleketteki evin üst katını da büyük abime vereceklerini söylediler. Maalesef Anadolu kafasına sahipler ve ataerkil bir zihniyetteler (yermek için söylemiyorum kesinlikle) . Bir kız kardeşim daha var, o da ben de buna karşı çıkmıyoruz. Küçük abimin İstanbul'daki evde emeği çok, büyüğün zerre emeği yok ona rağmen tamam dedik.

Sorun burada başlıyor. Eşim tutturdu '2 katlı evin tüm elektrik vs masraflarını ben üstleneceğim' diye. Ayrıca '200.000 TL de para vereyim geri kalan ıvır zıvırı da halledersiniz' dedi. Babam kabul etmedi, 'olur mu öyle şey; ben sizden para alamam' vs dedi. Eşim o kadar ısrar etti ki babam da kabul etti, 'madem öyle, bu kadar ısrar ediyorsun; iyi o halde' dedi ve toplam masraf 250.000 TL civarı. Ben ailemle maddi konularda asla sorun yaşamam, bekarken çalışırken de maaşımın belli bir kısmını verirdim ama bana kalmayacak, hatta belki hiç kullanmayacağım bir evin neden masraflarını karşılayalım ki? Bu konuda böyle düşününce hayırsız evlat mı oluyorum? Şimdi eşime vermemeliyiz desem, yarın bir gün konusu açıldığında benim izin vermediğimi vs belli ederse kötü olurum aileme karşı. Durumumuz iyi ama bu evin bana bir katkısı olmayacak, kendimize ait evimiz de yok. Ben haftanın 6 günü çalışıyorum. Paranın geri ödeme durumu da konuşulmadı bu arada, muhtemelen ödenmeyecek. Daha önce de bu ev için bir miktar vermiştik, geri ödeyeceklerini söylediler ama 1 yıl olacak ses seda yok. Ben hep mantıklı düşünmeye çalışıyorum, duygusal bakmak istemiyorum. Bu parayı eşim kendi ailesine verse şiddetle karşı çıkardım, konu kendi ailem olunca kendimi kötü hissediyorum. Eşim beni zor durumda bıraktı...

Bu durumda siz nasıl bir yol izlerdiniz?
Sizin düşündüğünüz mantıklı zaten. Bana kalmayacak ev için niye masraf yapıyım. 10-20 bile vermem. Kime kalacaksa o yapsın.
 
Konuda yazdım zaten, gönderiyoruz her ay düzenli olarak. İhtiyaç sahibi çünkü. Bu konuda asla sorun çıkarmam.
Bu yüzden bu davranışı gösterdi. Eşim benim aileme göndermeme bişey demiyor düşüncesiyle size karşı sorumlu hissediyor. Ev mevzusunda ki para vermeye çalışma tutumuna bu yüzden. Siz birşey demediğiniz hatta onayladığınızı bildiğinden size karşı kendini borçlu hissediyor ve bu borcu böyle ödemeye çalışıyor.
 
O parayı babanlara vermeden acilen kocana bir ev aldır, sıfır olmasa da ısrarcı ol aldır da ortalara saçacak para kalmasın
Bu ne ya büyük abiye ev hediye edeceksiniz resmen durduk yere
Benim de saçma bulduğum yeri; abimin neredeyse tek kuruş ödemeden evi alacak olması. Yengem de tek bir gün çalışmamış bir kadın. Ben eşek gibi çalışırken, eşimin gereksiz bonkörlüğü yüzünden tek bir gün kalkıp işe gitmeyen yengem ev sahibi olacak :) Eşim bunu algılayamıyor. Güya aileme yardımcı oluyor. Hayır yardım edecek kadar mal mülk sahibi olsak hiç sorun yok, ne yaparsa yapsın. Bu konularda asla söz sahibi olmamasına rağmen, emek vermiş gibi her konuda ortaya atlayan bir yengem var ayrıca.
 
Bu yüzden bu davranışı gösterdi. Eşim benim aileme göndermeme bişey demiyor düşüncesiyle size karşı sorumlu hissediyor. Ev mevzusunda ki para vermeye çalışma tutumuna bu yüzden. Siz birşey demediğiniz hatta onayladığınızı bildiğinden size karşı kendini borçlu hissediyor ve bu borcu böyle ödemeye çalışıyor.
Böyle de olabilir. Hiç sorun yapmam dediğim gibi çünkü kv'nin ihtiyacı var ama ailem keyfi ev yaptırıyor fark orada.
 
Böyle de olabilir. Hiç sorun yapmam dediğim gibi çünkü kv'nin ihtiyacı var ama ailem keyfi ev yaptırıyor fark orada.
Bunu onunla konuşmalısınız. "Annene gönderdiğimiz için kendini bana ve aileme karşı sorumlu veya borçlu hissediyor olabilirsin. Ama böyle birşey yok. Senin annenin ihtiyacı var ve biz evlatları olarak yanında oluyoruz. Benim ailem yarın bu duruma düşse onlarında yanında oluruz. Ancak şu anda ihtiyaçları yok. Kendini sorumlu veya borçlu hissetme.Evlatları olarak ailelerimizin ihtiyaçları olduğunda tabiki yanlarında olucaz. Bugün senin ailenin yanında olmamız gerekiyor ve yanındayız. Yarın benim ailem için aynı durum ortaya çıkabilir ve yanlarında oluruz. Ama şu an değil. Biz şu anda kendi hayatımız ve geleceğimiz için çalışalım."Bu tarzda bir konuşma yapabilirsin.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X