- 18 Ağustos 2022
- 1.152
- 2.114
- 29
Selam kızlar. Benim konuları bilen bilir, sitede eşimin anormalliklerini bilmeyen yoktur, baştan söyleyeyim ona göre diğer konularda üstüme gelmeyin; Ben zaten farkındayım :)
Hep bahsederim evimiz bile olmamasına rağmen sürekli birilerine maddi yardımda bulunuyor. Eşim babasını kaybettiği için annesine düzenli para gönderir, bir kere lafını etmedim ve etmem. Benim de annemin ihtiyacı olsa gönderirim elbette. Eşimin eli aşırı açık ve çok cömert bu konularda. Kimseye hesap ödetmez, bütün masrafları üstlenmek ister. Kendisi ticaretle uğraşıyor, özellikle son birkaç aydır çok iyi kazanıyor onu da belirteyim.
Benim ailem memlekette şu an yazları kullanmak için ev yaptırıyor. Babam emekli, geliri klasik emekli geliri değil; çok daha üstünde. Kurumsal, büyük bir firmadan emekli. Ev var, araba var. Küçük abim de bekar, gelirleri ortak. Dolayısıyla maddi sıkıntıları yok. Bayramda annemleri ziyarete gittik memlekete (eşimin ailemle arası çok iyi, eşim gitmek istedi memleketime; ben istemiyordum. Deniz tatili planım vardı, eşimi kırmadım ve gittik) .Memleketteki amcamın alt katı boş, annemler idareten oraya yerleştiler. Ev inşaat henüz, kabası bitti. 2 katlı ev bu arada.
İstanbul'daki evi küçük abime, memleketteki evin üst katını da büyük abime vereceklerini söylediler. Maalesef Anadolu kafasına sahipler ve ataerkil bir zihniyetteler (yermek için söylemiyorum kesinlikle) . Bir kız kardeşim daha var, o da ben de buna karşı çıkmıyoruz. Küçük abimin İstanbul'daki evde emeği çok, büyüğün zerre emeği yok ona rağmen tamam dedik.
Sorun burada başlıyor. Eşim tutturdu '2 katlı evin tüm elektrik vs masraflarını ben üstleneceğim' diye. Ayrıca '200.000 TL de para vereyim geri kalan ıvır zıvırı da halledersiniz' dedi. Babam kabul etmedi, 'olur mu öyle şey; ben sizden para alamam' vs dedi. Eşim o kadar ısrar etti ki babam da kabul etti, 'madem öyle, bu kadar ısrar ediyorsun; iyi o halde' dedi ve toplam masraf 250.000 TL civarı. Ben ailemle maddi konularda asla sorun yaşamam, bekarken çalışırken de maaşımın belli bir kısmını verirdim ama bana kalmayacak, hatta belki hiç kullanmayacağım bir evin neden masraflarını karşılayalım ki? Bu konuda böyle düşününce hayırsız evlat mı oluyorum? Şimdi eşime vermemeliyiz desem, yarın bir gün konusu açıldığında benim izin vermediğimi vs belli ederse kötü olurum aileme karşı. Durumumuz iyi ama bu evin bana bir katkısı olmayacak, kendimize ait evimiz de yok. Ben haftanın 6 günü çalışıyorum. Paranın geri ödeme durumu da konuşulmadı bu arada, muhtemelen ödenmeyecek. Daha önce de bu ev için bir miktar vermiştik, geri ödeyeceklerini söylediler ama 1 yıl olacak ses seda yok. Ben hep mantıklı düşünmeye çalışıyorum, duygusal bakmak istemiyorum. Bu parayı eşim kendi ailesine verse şiddetle karşı çıkardım, konu kendi ailem olunca kendimi kötü hissediyorum. Eşim beni zor durumda bıraktı...
Bu durumda siz nasıl bir yol izlerdiniz?
Hep bahsederim evimiz bile olmamasına rağmen sürekli birilerine maddi yardımda bulunuyor. Eşim babasını kaybettiği için annesine düzenli para gönderir, bir kere lafını etmedim ve etmem. Benim de annemin ihtiyacı olsa gönderirim elbette. Eşimin eli aşırı açık ve çok cömert bu konularda. Kimseye hesap ödetmez, bütün masrafları üstlenmek ister. Kendisi ticaretle uğraşıyor, özellikle son birkaç aydır çok iyi kazanıyor onu da belirteyim.
Benim ailem memlekette şu an yazları kullanmak için ev yaptırıyor. Babam emekli, geliri klasik emekli geliri değil; çok daha üstünde. Kurumsal, büyük bir firmadan emekli. Ev var, araba var. Küçük abim de bekar, gelirleri ortak. Dolayısıyla maddi sıkıntıları yok. Bayramda annemleri ziyarete gittik memlekete (eşimin ailemle arası çok iyi, eşim gitmek istedi memleketime; ben istemiyordum. Deniz tatili planım vardı, eşimi kırmadım ve gittik) .Memleketteki amcamın alt katı boş, annemler idareten oraya yerleştiler. Ev inşaat henüz, kabası bitti. 2 katlı ev bu arada.
İstanbul'daki evi küçük abime, memleketteki evin üst katını da büyük abime vereceklerini söylediler. Maalesef Anadolu kafasına sahipler ve ataerkil bir zihniyetteler (yermek için söylemiyorum kesinlikle) . Bir kız kardeşim daha var, o da ben de buna karşı çıkmıyoruz. Küçük abimin İstanbul'daki evde emeği çok, büyüğün zerre emeği yok ona rağmen tamam dedik.
Sorun burada başlıyor. Eşim tutturdu '2 katlı evin tüm elektrik vs masraflarını ben üstleneceğim' diye. Ayrıca '200.000 TL de para vereyim geri kalan ıvır zıvırı da halledersiniz' dedi. Babam kabul etmedi, 'olur mu öyle şey; ben sizden para alamam' vs dedi. Eşim o kadar ısrar etti ki babam da kabul etti, 'madem öyle, bu kadar ısrar ediyorsun; iyi o halde' dedi ve toplam masraf 250.000 TL civarı. Ben ailemle maddi konularda asla sorun yaşamam, bekarken çalışırken de maaşımın belli bir kısmını verirdim ama bana kalmayacak, hatta belki hiç kullanmayacağım bir evin neden masraflarını karşılayalım ki? Bu konuda böyle düşününce hayırsız evlat mı oluyorum? Şimdi eşime vermemeliyiz desem, yarın bir gün konusu açıldığında benim izin vermediğimi vs belli ederse kötü olurum aileme karşı. Durumumuz iyi ama bu evin bana bir katkısı olmayacak, kendimize ait evimiz de yok. Ben haftanın 6 günü çalışıyorum. Paranın geri ödeme durumu da konuşulmadı bu arada, muhtemelen ödenmeyecek. Daha önce de bu ev için bir miktar vermiştik, geri ödeyeceklerini söylediler ama 1 yıl olacak ses seda yok. Ben hep mantıklı düşünmeye çalışıyorum, duygusal bakmak istemiyorum. Bu parayı eşim kendi ailesine verse şiddetle karşı çıkardım, konu kendi ailem olunca kendimi kötü hissediyorum. Eşim beni zor durumda bıraktı...
Bu durumda siz nasıl bir yol izlerdiniz?
Son düzenleme:
Size kalmayacak bir şeyi ödemeyin. Ailenize söylerse de söylesin. Annenlere “daha bizim evimiz yok anne böyle bir şeyi neden üstleneyim” desen azıcık kafası çalışan bir aile ise zaten kabul eder. Değilse de sizi daha çok yolarlar gibime geliyor
