- 30 Eylül 2008
- 83
- 137
-
- Konu Sahibi mein_traume
- #221
Aynı şeyi bende düşünüyorum, inşallah 10 sene sonra ben prof olucam ya ezilip beni ezerse diye düşünüyorum. Çok kariyerli insanlar da çıktı benden daha fazla kazanan, onlarda da başka sorunlar yaşadım işte.
İnşallah siz de hayırlı bir şekilde evliliğinizi düzeltirsiniz. Siz zaten elinizden gelen fedakarlığı yapmışsınız ama herkesin dediği iyi evlilik yok, şiddet ve aldatma yoksa evliliği bitirirken bir kere daha düşünülmeli sanki.
İlk maddelerde sorun yok son madde de tamamen sizin kişiliğinize kalmış. Ben sevdiğim aşık olduğum adamın ayaklarını bile yıkarım. Her sabah 5 de uyanır ona kahvaltı da hazırlarım Yeter ki adam gibi adam olsun Ütüsünü yaparken kıyafetlerini seve seve öpe öpe katlarımMerhaba Arkadaşlar,
Öncelikle herkesin bayramını kutlarım. Bdv sürekli okuduğum bir platform, burası sayesinde çok deneyim kazandım diyebilirim, başkalarının kötü deneyimlerinden ders çıkarmayanlar kendi acı deneyimlerini yaşarlarmış, bu platform kötü olaylar karşısında dik durabilmek için çok güzel akıllar veriyor bana göre. Size benim için çok önemli bir şeyi danışmak istiyorum, böyle şeylere dışarıdan karar verilmesi çok zor biliyorum o yüzden ayrıntılı yazacağım koşullarımı, uzun olacak biraz kusura bakmayın lütfen.
32 yaşındayım, akademisyenim, hiç evlenmedim. Evlenmeyi istiyorum tabi ki ama evlenmezsem ölecekmişim tüm hayatım mahvolacak gibi bir ruh halimde yok. Nasip böyle demek ki diyip dua ediyorum hayırlısı olsun diye, işimde ilerlemeye çalışıyorum, yılda 3-4 kez yurtiçi, 1 kere de yurtdışı tatiline çıkarım, ailem de çok iyi insanlar, özet olarak evlilik dışında çok güzel bir hayatım var çok şükür.
Zaman zaman duygusal boşluğa düşsem de kötü bir evlilik yapıp hayatımı zindana çevirmektense yalnız olup mutlu olurum diye düşünüyorum. Bu zamana kadar çevre baskısını çok önemsemiyordum ama artık önemsemeyeceğim kademeyi çoktan geçtik. Hayatımdaki cogu insan bilincli veya bilinçsiz beni bu yönden vurmaya çalışıyor çünkü eleştirebilecekleri başka yönüm yok onlara göre. Çok sevdiğim lise arkadaşlarımla buluştum bugün, hepsinin çoluğu çocuğu var tabi hatta ikisi ikinci evliliklerini yapıp tekrar çocuk sahibi oldular, bana aciyor gibi konuştular, ben hayatımdam memnun olduğumu söylememe rağmen. Onlara göre çok üzgün olup sürekli ağlamalıyım, nasıl bu yaşta bekar olup mutlu olabildiğime inanmıyorlar. Bu nedenle artık kimse ile buluşmak istemiyorum, ben açmasam bile konu dönüp dolaşıp benim evlenememe geliyor, herkesin söylediği artık üzümün çöpü armudun sapı deme, önüne gelenle evlen yani.
Karşıma çok aday çıktı şimdiye kadar, hepsinin mükemmel kariyerleri vardı, doktor, mühendis, hakim vs. Ama görmeniz lazım davranışları, daha ilk buluşmada maaş kartını bana vereceksin demi demeler, ben senin kişisel ihtiyaçlarına izin vermem mi diyenler, sen şu kadar alıyorsun şöyle işletirim ben o parayı mı demeler, ne kadar tuhaf erkek varsa hepsi çıktı maalesef, durum böyle olunca bile bile lades diyemiyorum. Cevremdeki insanlar bu durumlari bilmeme ragmen beni sucluyorlar, kimler kimler cikiyor hep sen bir bahane buluyorsun, kimsenin kocasi dort dortluk degil diye.
Simdiye kadar tek iliskim oldu, o da istemeye gelecegi hafta baska bir kizla mesajlarini yakaladim, evlenmeden bunu yapan evlenince neler yapmaz dedim ayrildim. Cok isabetli bir karar vermisim uc ayda nisanlanip evlendi. Uzerinden 1.5 sene gecti, bu kadar kotu bir insan bile mutlu ben niye olamiyorum diye dusunmuyor degilim ara sira da olsa. Ama sirf o evlendi diye oylesine biri ile de evlenmek istemiyorum, ben mutlu bir evlilik yapmak istiyorum.
Cok cok uzattim buraya kadar okuyan varsa cidden cok sansliyim.
Sormak istedigim sey su, karsima gonlume gore birisi cikmiyor, yas da ciddi derecede ilerledi, karsima cikan insanlarin kusurlarini gormemelimiyim? Yeni birisi cikti karsima, eski ben olsa hic dusunmeden gorusmeyi keserdim ama saydigim sebeplerden acaba olabilir mi diyorum, arti ve eksi yonlerini yazarak size danismak istedim.
1. Ayni yastayiz, meslegi memur. Eskiden olsa kariyerler denk olsun derdim ama artik insan olsun meslegi o kadar da onemli degil diye dusunuyorum.
2. Benden az kazaniyor ama ben eskiden beri paraya cok onem veren biri degilim. Ozellikle istersen calisirsin, istemezsen ben sana bakmakla yukumluyum demesi cok hosuma gitti. Ben calismadan yapamam zaten ama karsima hep param icin gelen adamlar oldugu icin boyle demesi hosuma gitti.
3. Cok yakisikli diyemem ama eli yuzu duzgun biri
4. Korumaci biri, ilgili bir sevgili olacagini dusunuyorum ama tabi emin de degilim
5. Ben egeliyim, o dogulu. Burada bu konu hakkinda okudugum paylasimlar beni korkuttu aslinda ama onyargili olma dedim. Ama tam olarak ataerkil bir yapiya sahip. Daha yeni tanisiyoruz bana soyledigi " bir kadin kocasina hizmet etmekten gocunmamali", bende calisiyorum niye sana hizmet edeyim ne yapilacaksa beraber yapariz dedim, ben eski kafaliyim yapamam diyor. Ben bilmeme ragmen ben utu yapmayi bilmiyorum bir kadin tutariz haftada bir gelir yapar diyorum, yok olmaz sen ogrenirsin diyor, niye inat ediyorsun diyorum, cunku senin yapmani istiyorum bu onemli diyor. En cok takildigim konu bu oldu acikcasi.
Sizce bu asilabilecek bir sorun mu, gorusmeye devam etmeli miyim? Buraya kadar okuyan arkadaslar varsa cok tesekkur ederim, gorusleriniz benim icin cok onemli.
Ben de akademisyenim bu arada. Son kismi okuyunca kesinlikle olmaz dedim. Bu kafada bir insanla olmaz. Ben evlenip bosandim. Evlilik cok da matah birsey degil. Evlenmis olmak icin evlenmeyin. Ve lutfen bu kisiyle hic evlenmeyin. Hayati akisina birakin. Varsa bir kismetiniz o sizi bulacaktir ve hic bir sey icin gec degil. Ben 44 yasindayim. Bosandim ama sizin kadar umitsiz degilim. Yeniden de sevebilirim diyorum. Ve lutfen kalbinizin atmadigi kisiyle evlenmeyin, o zaman evlilik cok zor gelir. Cunku sorumlulugu agir bir kurum. O yuku tasiyabilecek en onemlisi hayati sizinle paylasabilecek biriyle evlenin yoksa hic evlenmeyin daha iyi. Diger turlu adamin da yukunu omuzlariniza alirsiniz ve kendinizi bir sure sonra kullanilmis hissedersiniz psikolojiniz bozulur. Evleniyim olmazsa bosanirim diye de karsiniza ilk cikanla evlenmeyin cunku bosanma gercekten agir bir travma. Oyle flortteki gibi de ayriliyorum bitti deyince de bitmiyor.
Bu arada baskalarinin baskisi sizi yanlis yapmaya goturebilir. Siz kalbinizi dinleyin. Kimseyi takmayin. Dilerim sevdiginiz sizi sevecek biriyle mutlu bir evlilik yaparsiniz.[/QUOTE
Siddet ve aldatma yoktu evet ama hakaret boyutunda isitmedigim laf kalmadi. En son bu evden gitmezsen şerefsizsin dedi. Ben de gittim. Ve donmem. O kadar ezmis ki beni parasiyla ben kendimi unutmusum. Artik hiç gerek yok. Gorustugun kisi para ile ilgili birsey konusmamis ama sen eve yardim edebilecek biri olmasini önerirken senden niye bu kadar hizmet bekliyor bi daha dusun. O da seni kendine hizmet ettirerek mi ezecek. Beni taniyanlar da bana gencsin guzelsin kariyerin var bu adam manyak miydi diyorlar. Cevabi bilmiyorum. El sozune bakarsam yari yolda kalirim. O yuzden de evet burada yazilanlar tabi ki cok kiymetli ve sen de sunu unutma kafanda bir yerlere koyamadigin dusunceler var ki buraya yazdin. Cok iyi dusun. Cok mutlu ol insallah.
Bir kadın bekarlığındaki hayatından daha mutlu olmayacaksa evlenmemeli. Bir eş adayı erkeğin de mutlaka vicdanı olmalı.
Benim eşimin annesi, eşimin çayına şeker atar,karıştırır ve önüne koyar. Bu zamana kadar böyle gelmiş. Geçen gün onlara yemeğe gittik, bebeğim ağlıyordu, kayınvalidem "ben tutarım bebeği verin bana" dedi. Sonra döndü, "Sardenya yemekleri koyarsın tamam mı?" dedi. Ben de tamam dedim. Eşim "Sardenya yemek falan koyamaz, iki lokma rahat ye kızım diceğine iş buyurup gidiyorsun" dedi. "Tamam koyarım ne olacak" dememe kalmadan kalktı babasına, bana ve kendine servis yaptı.
Hayatınızı kolaylaştırıp, her durumda yanınızda olmayı bilen, sizi sizden fazla düşünen adamlarla evlenmek varken şu son maddeyi aklından geçirmeye cürret edebilmiş biriyle olmak neden? Ne kadar itici, ne kadar ilkel. 32 yaş henüz genç, lütfen kendinize bu kötülüğü yapmayın.
Yazdıklarınızı dikkatle okumaya çalıştım. Etrafınızdaki insanların bir kısmı imrendikleri (kıskandıkları) için istiyor olabilirler, diğer kısmı ise biyolojik saatinizin aleyhinize işliyor olması, yaşlılıkta yalnız kalmamanız, torun sevmek istiyor olmaları gibi vb sebeplerden evlenmenizi istiyor diye düşünüyorum.
Şimdi gelelim evlenme meselesine; evlenmek çok ciddi bir iştir. Aile olmak oldukça zor, zahmetli, emek isteyen, monotonlaşabilen, can sıkıcı anların yaşanabildiği, birçok kişi tarafından ( anneniz, kayınvalideniz, görümceniz, diğer akrabalar, iş ve okul arkadaşları) sıklıkla rahatsız edileceğiniz ve bir anda etrafınızın kalabalıklaştığı özellikle aile üyeleriyle ( Ki bayramlar, düğün, cenaze, doğum gibi zamanlarda mecburen gitmeniz istenebilir ya da davet etmeniz dayatılabilir), kararlarınıza ortak olan bir koca, ekonomik konuların zamanla gündeminize daha sık taşınacağı, çocuğunuzun oluşuyla sorumluğunuzun artacağı ve işlerin arap saçına döndüğü ( özellikle çalışanlar için çocuk bakımı ve eve yardımcı kadın ya da anne, kayınvalde desteği ya da destek görememenin getirdiği stres gibi meselelerin ayyuka çıktığı vb), güzel ve enerjik anların zamana yenik düştüğü, özellikle çalışan bir kadın ve evde eski kafalı bir kocayla iki kat yorulan bir eş pozisyonu aldığınız bir kurumdur.
İyi tarafları uzun yıllar sürerse eğer yalnız kalmazsınız, sizi yoran ama mutlu eden evlatlarınız olur, evlat sevgisini hissedersiniz, tatilleri eşinizle planlar ve bekar arkadaş aramak zorunda kalmazsınız (gerçi eşinizinde tatil kültürü olduğunu varsayıyorum), üzüntülü zamanlarınızda- vefat eden yakınlarınız olduğunda dayanacak bir omuz, ve tabi düzenli gece hayatı demek ( bu da zamanla monotonlaşabilir özellikle çocuk sonrası). Evlilik kurumunu anlat anlat bitiremem aslında ama ancak bu kadar özet geçebildim.
Sizin tanıştığınız adama gelirsek; bir kere ben seni geçindiririm reklam kokan bir konuşma ( yanınıza gelirken ne iş yaptığınızı biliyordu) zamanla sen çalışmasanda olur, ben sana bakarım, çok yoruluyorsun gibi laflar koca bir yalan. zaman değişti herkes çalışan kadın istiyor hatta çok çalışan kadın istiyor. ( çalışan kadın istiyor olmalarına itirazım yok ama başta böyle söyleyip sonradan işten çıkmayın diye bin takla atanlarını gördüm: ev alacağız çalış, çocuğu koleje gönderelim çalış, araba alalım çalış, şimdi çıkarsan evi geçindiremem çalış vb çoğaltılabilir) yani demem o ki bu laflar sizi etkilemesin. Ayrıca evlenirseniz çalışan eşi olacak ve hayır sen ütü yap yemek yap hizmet et diye ısrar etmenin amacı ne? Birkaç sebep geliyor aklıma:
1- kendisi geri kafalının dibi.
2- oldukça pinti
3- rahatına çok düşkün
4- bencil ve maço
5- toplumsal ve ailesel erkeklikle ilgili yanlış yetiştirilmiş. kendisine deli gibi hizmet edilmesini istiyor.
6- merhametten yoksun ( çalışan bir kadının evde de çalışmasından ve yorulmasından zerre üzüntü duymuyor hatta bunun kadının zaten vazifesi olduğunu düşünüyor)
Eğer aşık olmadıysan ki aşık olduysanda kaç. Böyle bir erkekle evlenmeniz burada uzun uzun sizin yazılarınızı okuyup trajik evlilik hayatınıza tanık olacağımız ve sizin için üzülmemiz demek. Evlenin ama kalbinizin ısındığı, merhametli, ev işlerinden anlayan, sen kadınsın yapmalısın demeyen, çocuğa da bakarım diyen, kilo takıntısı, çapkınlık, kötü alışkanlık gibi sorunları olmayan, paragöz olmayan, büyüklerine saygılı vb Yani demem o ki benim kriterlerim yüksek demeyin diğerleri iyi niyetli de olsa bir insanla hayatınızı birleştiriyorsunuz. İki aile birleşiyor. Umarım gönlünüze göre biriyle tanışır ve çok mutlu olursunuz. Valla bulabilseniz yurtdışında büyümüş bizim kültürümüzü bile ama insani seviyesi bizimkilerden yüksek bir eş seçin. Hatta o sizi bulsun inşallah.
Duygusal olarak hiçbir şeyden bahsetmemişsiniz. Demek ki birşey hissetmiyorsunuz hiç...
Bir de görücü usulü gibi mi tanıştınız? Arada bir flört vs olmadan ben ev işi yapmam, sen bana hizmet edersin gibi konulara nasıl geldiniz?
İlk maddelerde sorun yok son madde de tamamen sizin kişiliğinize kalmış. Ben sevdiğim aşık olduğum adamın ayaklarını bile yıkarım. Her sabah 5 de uyanır ona kahvaltı da hazırlarım Yeter ki adam gibi adam olsun Ütüsünü yaparken kıyafetlerini seve seve öpe öpe katlarım
Yıkarım tabi ki. Seviyorsam onu da yaparım. Ego üstünlük diye düşünmem Onu mutlu etmeye çalışırdımGercekten ayaklarini yikar misiniz? Ama niye kendi eli ayagi yok mu bu adamin? Siz onun ayagini yikayinca ego tatmininden baska ne ise yariyor ki bu durum?
Çocuk sahibi olmak istemenizi rahatlıkla anlıyorum ben de 27 de evlendim yaşıtlarım çoktan evlenmiş hatta bir çoğu 2. çocuğunu doğuruyordu. insan geç kalmış hissediyor kendini. Ancak çocuğum olsun diye evlenenler hatta sizin gibi geliri eşinden yüksek evlenen ve çocuk yapanlar oldu. Kocaları taşı sıksalar suyunu çıkarırlardı ve evi geçindirirlerdi en azından vaatler böyleydi. Evet çocukları oldu ama işi hiç bırakamadılar hatta hiçbiri bırakamadı. Eşleri para delisi, tembel, ev işi yapmayan, çocuğa bakamam diyen, 1 saatten fazla çocuklarıyla tek kalamayanlar, aile büyüklerine saygısız, eşlerini malı- eşyası sananlar (eğitimlilerde aynı listede), aile büyüklerinin toruna bakamayışları, bakıcı krizleri, çocuklarıyla kaliteli zaman geçireneyen hatta haftasonunu temizlikle geçiren kadınlar oldular.çocukları için ödedikleri bir bedel olduğunu düşünüyorlar ama saçma. Yolu yarılamışken ömrün diğer yarısını nasıl geçtiğini bilmeden ızdırap içinde geçirmek niye. ilgisiz bir babayla ve kavga gürültüyle, stresle geçen bir yaşam. Çocuk güzel şey ama çocuğum olsun diye gözünü karartmayı anlayamıyorum. Sonra dinle üzül halletine. İçinizi kararttım belki ama hayal ettiğiniz şey olmayacaksa beklemek ve kısmette bırakıp dua etmek daha iyi değil mi? çocuk için biraz daha vaktiniz var gibi...
Kesinlikle kafamda bir yere koyamadığım şeyler var, iki sene önce olsa acaba tanısam mı diye düşünmezdim bile, şu andan itibarende düşünmüyorum zaten kendisine de söyledim. Dışarıdan arkadaşlarım bana karşına kimler kimler çıkıyor, hep sen bozuyorsun diyorlar, o yüzden denesem mi dedim.
İki hafta önce bir savcı ile tanıştım, yazışırken "ergen" dedi bana. Ve kesinlikle bunu söylemesini gerektirecek bir durum yoktu, siz diye hitap edip gayet mesafeli şeyler konuşuyordum. Ben şok oldum tabi, henüz bir gündür tanıdığınız birisine nasıl bu şekilde hitap edersiniz diyorum, şaka yaptım diyor, şaka samimi olduğun insana yapılır, tanımaya çalıştığın kişiye değil, biraz konuşunca ben hayatımda bu kadar eleştirilmedim dedi, ki bunlar toplumda parmakla gösterilen insanlar. Hep yanlış insanlar çıkıyor karşıma diyorum ama belki de ben yanlış insanımdır evlilik için, bunları görmezden gelmem gerekiyor belki ama yapamıyorum
Sizi gaza getirmek gibi olmasın ama eşinizi terketmekle çok iyi yapmışsınız, o nasıl bir cümledir öyle, şuursuz resmen, insan düşmanına söylemez. Ama ben uzun süreli bir ilişki yaşamadım, tek ilişkimde de el üstünde tutuldum, en son aldatıldım o başka :) ama onun dışında tek bir kırıcı cümle dahi duymadım. Uzun süreli ilişkilerde özelikle evliliklerde insanlar sinir anında her şeyi söyleyebiliyorlar deniyor, eğer pişman olursa bir kere daha konuşmakta fayda var bence. Şöyle düşünün boşanınca daha iyisi mi çıkacak, hiç zannetmiyorum, erkeklerin hepsi dengesiz, az aklı başında kadın fark ediyor çekmekte zorlanıyor, benim kocam bir tane diyenlerin farkındalığı az sadece. Ben sevgilimin mesajını yakaladım diye bıraktım, üç ayda evlendi, evlenene kadar benim peşimi bırakmadı dön diye, belki evlendiği kıza sorsanız eşim çok iyi diyordur çünkü fark etmiyor, hep diyorum cahillik mutluluktur, evlilikte mutlu olabilmek adına az görmek lazım bazı şeyleri ama işte herkesin de harcı değil benim harcım olmadığı gibi.
( herşey gönlünce olsun