- 1 Aralık 2014
- 1.497
- 1.001
Herkese iyi akşamlar. Umarim yargilamadan okursunuz. Aslında çokta yargılanacak bi durum değil artik günümüzde heleki pandemi varken internetten tanışmak dahada normal kabul edilebilir belki fakat yinede önyargı ile bakilan bi durum, hatta bir baskasinda duysam ben bile on yargili daha bi temkinli olmak gerekir diye sacma bulabilirdim. Neyse şöyleki yaşım 39.
6 sene once bosandim. Bir kizim var 10 yaşında. Kimseyi hayatıma almadım hem korkularimdan yada icime sinen biri çıkmadığından dolayi. Bundan 8 ay önce biri ile tanistim nette. Forum gibi bi yerdi. Derken sohbet ilerledi. Benden cok etkilendiği belliydi. Olgun kültürlü yani hic bir negatif hissim oluşmadı. Neyse gel zaman git zaman ilişkiye dönüştü. Ailesi biliyordu. Hatta denk geldi bir iki kez görüntülü konuştuk kisada olsa. O hic evlenmemiş cocugu yok. Tanistiktan kisa sure sonra isyeri kapaninca işsiz kaldi. Hayalimdeki yada tipinmiydi diye sorarsaniz degildi ama zamanla gozume gonlume hoş gelmeye basladi. Ailesinin acik goruslu oldugunu ve benim bosanmis bir anne olmami sorun etmeyeceklerini soylemisti. Oylede oldu. Aramizda 5 yas vardi, ben büyüğüm ondan. Tek sorun olarak benim anne olamayacak yasta oldugumu soylemis ablasi ama görüşünü söyleyince eski erkek arkadaşım konu kapanmis. Beni cok seviyor biliyorum bende seviyorum ama beni cok dusunduren bi durum var. Oda kiskancligi. Birde daha yuzyuze gelemedik. O Ankara da ben İstanbul da. İlk baslarda ben hemen istemedim sonra da maddi sorunlardan dolayi gelemedi. Ama artik gelecektik yine kiskancligindan dolayi ayrildik. Ama biliyorum ben istesem yine barisiriz. Fakat Bana fazla geliyor bu kadar kiskanclik. Ilk etapta bir anneyim. Kiskaninca hafiftende olsa kontrolsuzce kelimeler kullanıyor. Nasil onun bu huyuna ragmen devam edebilirim. Tabiiki daha yuz yüze gelip ne bileyim bi soz nisan evresi olacak daha cok taniyacagiz birbirimizi ama buradaki duzenimi bozup bir iki sonra bosanip gelirsem diye korkuyorum.
Asil aklımı karıştıran şu: ondan tamamen vazgeçersem ömrüm ne zamana kadar yalniz gececek. Ya yarin birgun cocuklu boşanmış biri ile evlenip baska yonden sorun yasarsam. Bende çocukluyum cocuk sorun degil elbette ama kotu örneklerini duydum etrafimda. Birde eski esi vs derdi olurmuki hayatımda. Bu arada yasim 39 ama cok daha genc gosterdigimi guzel oldugumu soylerler. Fakat onemli olan bunlar degil
Insanin karsisina iyi biri cikarmi heleki boşanmış bir anneye on yargi ile bakan bir toplulukta? Sizce ne yapmalıyım? Şimdiden sagolun. Biraz karisik oldu kusura bakmayın.
6 sene once bosandim. Bir kizim var 10 yaşında. Kimseyi hayatıma almadım hem korkularimdan yada icime sinen biri çıkmadığından dolayi. Bundan 8 ay önce biri ile tanistim nette. Forum gibi bi yerdi. Derken sohbet ilerledi. Benden cok etkilendiği belliydi. Olgun kültürlü yani hic bir negatif hissim oluşmadı. Neyse gel zaman git zaman ilişkiye dönüştü. Ailesi biliyordu. Hatta denk geldi bir iki kez görüntülü konuştuk kisada olsa. O hic evlenmemiş cocugu yok. Tanistiktan kisa sure sonra isyeri kapaninca işsiz kaldi. Hayalimdeki yada tipinmiydi diye sorarsaniz degildi ama zamanla gozume gonlume hoş gelmeye basladi. Ailesinin acik goruslu oldugunu ve benim bosanmis bir anne olmami sorun etmeyeceklerini soylemisti. Oylede oldu. Aramizda 5 yas vardi, ben büyüğüm ondan. Tek sorun olarak benim anne olamayacak yasta oldugumu soylemis ablasi ama görüşünü söyleyince eski erkek arkadaşım konu kapanmis. Beni cok seviyor biliyorum bende seviyorum ama beni cok dusunduren bi durum var. Oda kiskancligi. Birde daha yuzyuze gelemedik. O Ankara da ben İstanbul da. İlk baslarda ben hemen istemedim sonra da maddi sorunlardan dolayi gelemedi. Ama artik gelecektik yine kiskancligindan dolayi ayrildik. Ama biliyorum ben istesem yine barisiriz. Fakat Bana fazla geliyor bu kadar kiskanclik. Ilk etapta bir anneyim. Kiskaninca hafiftende olsa kontrolsuzce kelimeler kullanıyor. Nasil onun bu huyuna ragmen devam edebilirim. Tabiiki daha yuz yüze gelip ne bileyim bi soz nisan evresi olacak daha cok taniyacagiz birbirimizi ama buradaki duzenimi bozup bir iki sonra bosanip gelirsem diye korkuyorum.
Asil aklımı karıştıran şu: ondan tamamen vazgeçersem ömrüm ne zamana kadar yalniz gececek. Ya yarin birgun cocuklu boşanmış biri ile evlenip baska yonden sorun yasarsam. Bende çocukluyum cocuk sorun degil elbette ama kotu örneklerini duydum etrafimda. Birde eski esi vs derdi olurmuki hayatımda. Bu arada yasim 39 ama cok daha genc gosterdigimi guzel oldugumu soylerler. Fakat onemli olan bunlar degil
Insanin karsisina iyi biri cikarmi heleki boşanmış bir anneye on yargi ile bakan bir toplulukta? Sizce ne yapmalıyım? Şimdiden sagolun. Biraz karisik oldu kusura bakmayın.