Aynen ole .9 yıl ıyı sabretmıssınız.Ben 4 ay sonra baba evıne geldım .Sevgi varmış sızde .Bendede vardı .Ama ezıyet orttu her seyi .Kader işte .Allah çirkin şansı versın bence .Bu aralar buna takıldım .Umarım her sey guzel olur .Çok mutlu oluruzEvet arada bir çok yoğun ağlama isteği geliyor insana.
O anlar yalnızsam şanslıyım, değilse ertelemek zorunda kalıyorum.
İnşallah sen de umduğundan daha güzel günlere erişirsin.
Nafaka var evet, ben de çalışıyorum zaten, ama yine de konfor kaybı oluyor eskiye nazaran, buna da şükür.
Olsun, insanın içi ferah olsun yeter ki, para kazanılır..
Hemen geçmesini beklemeyin hissettiklerinizin, acınızı yaşayın duygularınızı bastırmayın güzel kitaplar okuyun,hobiler edinin, gerçekten güvendiğiniz insanlarla içinizdekileri paylaşın.ben çocuğunuz için yazmak istiyorum lütfen boşanmanın etkisi nasılmış öğrenmek için bir çocuk psikoloğuna götürün çocuklar içlerine atabiliyor bazıları çok etkilenirken bazıları da etkilenmiyor ama en azından içiniz rahat olur
Aynen ole .9 yıl ıyı sabretmıssınız.Ben 4 ay sonra baba evıne geldım .Sevgi varmış sızde .Bendede vardı .Ama ezıyet orttu her seyi .Kader işte .Allah çirkin şansı versın bence .Bu aralar buna takıldım .Umarım her sey guzel olur .Çok mutlu oluruz
Merhaba,
KK hesabımın çevremde bilinmesinden ötürü, bu konuya özel, izinli olarak açtığım bir hesaptan yazıyorum size.Elimden geldiğince özet anlatmaya çalışacağım. Zaten çok da detay anlatılası bir konu değil.9 yıllık evliliğim bitti. Karışık duygular içerisindeyim. Bazen çok emin, bazense yerle bir.
Dışardan bakıldığında kaotik bir evlilik değildi bizimkisi, o nedenle yakın çevrede magazin değeri yüksek oldu boşanmanın. Ex bey çevrede takdir edilen biriydi, ama evde adeta bir boşluk. İlk haftamızdan beri hep soğuktu, sonralarda ise koşulluydu sevgisi. Ailesini ve çevresini eylemediğim zamanlar, birebirde iyi olsam bile, beni cezalandırırdı. Haftalarca küserdi. 9 yılın totalde belki 1 yılı aile gibiydik, onun dışında soğuk, merhametsiz, sıfır iletişim.. Ancak dışarda pozitif, herkesin işine koşan bir profil. Evde yıllarca ne yaşadığımı çevresi hiç bilmedi. Belki tüm bunlar bile idare edilebilirdi, ama kendisi bu kadar bencil yaşarken benden fazlasıyla beklentiliydi. Klasik ev hanımı ritüelleri dışında, dışarı imajını diri tutmak için, sürekli o eksenli yaşamam gerekiyordu. Herşeyden önce, hayat görüşümüz arasındaki mesafe yıllar içinde uçuruma dönüştü. Ortak hiç bir şeyimiz kalmamıştı artık. Sevgisizlik, saygısızlık, kendin olarak var olamadığın bir evlilik...Terapiler, okumalar, dinlemeler fayda etmedi, hep yarım bıraktı, uğraşmak istemedi. Bence evlilik kumaşında biri değildi. Evlilik biraz daha devam etse kötü bir kopma yaşayacaktık, o raddeye gelmeden bitirdik, çocuğumuzu travmatize etmeden, nezih ve medeni bir biçimde.
Bunları kabaca yazdım, ama sizlerden ricam detay sormayınız. Çünkü benim anlatmaktan çok duygusal desteğe ihtiyacım var. Ve anlatmak inanın yoruyor, kanatıyor taze yarayı.
Boşanmış çocuklu arkadaşlarımdan, ya da çevresinde yakinen boşanmaya şahit olmuşlardan aklıselim tavsiyelere ihtiyacım var. Çünkü yaşadığım ülkede yakınım yok, sosyal çevrem kısıtlı. Maddi olarak idare edebildiğim bir işim var, ama şuan online, yani bi çıkıp kafa dağıtacağım iş arkadaşlarım olsun isterdim. Malesef bir birikimim de yok, olsaydı ilk iş turlara katılırdım, gerçi okul çağındaki çocuğumla bu da geçici bir çözüm.
Biliyorum geçecek ama yine de bir cümlenizi duymaya, bir hayır duanızı almaya ihtiyacım var şuan. Boşanmış arkadaşlarımdan öneri ve güzel temenniler duymak eminim iyi gelecektir.
Teşekkür ederim...
Merhaba
Ben de Nisan ayında boşandım benim de 3 yaşında bir kızım var
Ben siddet yüzünden boşanmama rağmen bazen hala özlerken buluyorum kendimi saçma sapan bir şekilde
Anne baba çocuk bir arada olan tablolara bakıp özeniyorum falan ..
Sonra kızıyorum ve ne kadar güçlü bir kadın olduğumu hatırlayıp düşünmemeye çalışıyorum
Elbet bitecek bu süreç hayat bize de gülecek
Ben kapatmadım kendimi ama uzun bir süre dinlenmek istiyorum çok yoruldum çünkü 4 yıllık evlilikte
bunu duyduğuma sevindim kendinize güvenin Rabbim sağlıklı mutlu günler nasip etsin inşallahTeşekkür ederim.
Psikolog eşliğinde yürüttük süreci.
İnşallah Allah ikimizi de güzel günlere eriştirir.
Teşekkür ederim.
Arkadaşlarım bu dönemde maalesef sessiz kalmayı tercih ettiler.
En yakın dediğim 4-5 arkadaşımdan yalnızca 1i yakın irtibatta.
Diğerlerinin sessizliği de güvenimi kırdı açıkçası.
Amin, hepimizebunu duyduğuma sevindim kendinize güvenin Rabbim sağlıklı mutlu günler nasip etsin inşallah
Zordur, anlıyorum. Insanın en yoğun sosyal desteğe ihtiyaç duyacağı zamanlar, ayrılık kayıp gibi süreçler. Aile desteğiniz yok mu peki? Anneniz, kardeşiniz vs ?
Çok yakın çevremde aynen sizin evlilik profilinizde birisi haftaya adli tatil bitince anlaşmalı boşanıyor. Kocası kendisini terk etsin diye elinden geleni yaptı ve başardı. Ne diyebilirim evlilik gerçekten herkese göre değil, umarım mutlu olursunuz.
Yorumunuzu okurken içim titredi.
Neden biliyor musunuz, aynısını yaşadım.
En son resmen ayağına kapandım, ne olur bir çözüm yolu öner, her şeye varım, dedim.
Yeter ki onarmaya çalışalım, bağ kuralım, kızımızın hatrı için, gerekirse yeni bir uzman deneyelim, dedim.
Hiçbir şey yapmayacağım, çok yoruldum, terketmek istersen dur gitme de demem, istediğini yap, dedi.
O cümleden sonra bitti benim için.
Çünkü aynı esnada kök ailesi ve arkadaşlarına fedakarlığa devam ediyordu.
Onlara yapabilen bana da yapardı.
Herkesten elini çekmiş olsa, merhamet ederdim, bana özel değil derdim.
Ama beni itti, herkesi sırtında taşırken.
Daha fazla onurumu çiğnetemezdim.
Bir ay düşündüm o son konuşma üzerine ve kararımı verdim.
onların da sorunları aynıydı. Sebebi ikisi aynı derinlikte insanlar değildi. Erkek daha çok yüzeysel ailem çevrem işim diyen bi tip kadın da daha çok masal aleminde aşk peşinde 15 yıl sonra hala evliliğinde aşk ve çeşitli duygular arayan birisiydi. Açıkçası çevremde böyle elle tutulur sorunları olmayan insanların evliliklerinin daha çok bittiğini görüyorum bu ara. Yani bence evlilikte mutluluk denen şey çok varla yok arası bi kavram. O yüzden bişey diyemicem.
Tam benlik bir yorum yakaladım,aynen ben de ne boş arkadaşlar edinmisim diyorum bazen.Bu süreçte insan biraz değerli hissettirilmek istiyor,birilerinin aklında olduğunu bilmrk istiyor dediğiniz gibi.Ben sevgilisiyle ayrılan arkadaşımı sabahları arıyordum özellikle,sabah güne kötü başlandığını bildiğim için,ben öyle oluyordum birinden ayrılınca..Niyetlerini bilemiyorum.
Ama açık açık desteğe ihtiyacım olduğunu ifade ettim.
Hatta mesafeli durduklarında onlara sığınamayacağımı ve bunun sürecimi daha zorlaştıracağını da söyledim.
Beklentim oturup exle ilgili yorum yapmak değildi.
Yalnızca en karanlık anlarımda telefonun diğer ucunda beni düşünen biri olduğunu bilmekti.
Ama en son görüştüğüm dostum, şimdi baktım, 2 hafta önceki yazdığıma tepki göstermemiş.
Zannımca eşleri mesafeli olmalarına yönelik baskı yapıyor, onlar da hassas düşünemiyorlar.
Ama neden ne olursa olsun, kesinleşmiş bir boşanma ardına dostumu yalnız bırakmazdım ben.
Yani eşiyle kavga eder de, araya girmeyim dersin. Ama bitmiş artık, bir çocuğuyla gurbette hayata tutunmaya çalışıyor, nasıl bir düşünce uzak tutuyor merak ediyorum açıkçası..
Gerçi öyle ya da böyle, onlara güvenerek girmedim bu yola.
Ama yine de bu günlerdeki sessizliklerini hatırlayacağım ilerde.
Bu tamamen kişisel bi durum bence. Sizin hayatınızda bu saydıklarınızın önceliği birinci sıradadır ve sizi çok mutsuz etmeye yetmiştir ve boşanırsınız nitekim öyle de olmuş. Ama benim için onuncu sıradadır bana elle tutulur sorun gibi gelmez. Hepimizin beklenti ve öncelikleri farklı fakat yine de ortalama bi evlilikte bence tekrar ediyim bence o evliliği iyi yapan şeyler var. Nedir bunlar geçim sıkıntın yoksa şiddet görmüyosan aldatılmadıysan eşin yardımcıysa ailelerden kaynaklı büyük sorun eziyetler yoksa iyi bi babaysa eşinle az da olsa uyumluysan bu bence iyi bi evliliktir. Ama kimisi der ki hayır beni şurda oturtmadı veya özel günleri unutuyo ben böyle mutsuzum yapamam. Bu bence saçmadır ama karşıdaki mutsuzsa kim ne diyebilir ki. O yüzden bişey demek doğru olmaz umarım herkes hayatta aradığı mutluluğu bulur.Burdan şunu mu anlamalıyım:
Benim de elle tutulur bir gerekçem yok ve siz bizim sonumuzu onlarınkine benzettiniz?
Geşdi geçti .Ben alamamıştım terapi işe yarıomuş ole dıolar .Halada alamadım .Onu içimizde bi sindirmemız gerekıyor .Bı acıyı yasamamız gerekıyor .Evet güzel severim
İlk yıllar sevgiden, sonra da vicdanımı rahatlatmak için mücadele ettim bence.
Ya aslinda çirkin şahsından ziyade kendimizi tanıyamamaktan oluyor bazı şeyler.
Bizde öyle oldu açıkçası.
Iki ayrı dünyanın insanı olduğumuzu kabul edemedik uzun süre.
Ve o sürede tükendi herşey.
Bu tamamen kişisel bi durum bence. Sizin hayatınızda bu saydıklarınızın önceliği birinci sıradadır ve sizi çok mutsuz etmeye yetmiştir ve boşanırsınız nitekim öyle de olmuş. Ama benim için onuncu sıradadır bana elle tutulur sorun gibi gelmez. Hepimizin beklenti ve öncelikleri farklı fakat yine de ortalama bi evlilikte bence tekrar ediyim bence o evliliği iyi yapan şeyler var. Nedir bunlar geçim sıkıntın yoksa şiddet görmüyosan aldatılmadıysan eşin yardımcıysa ailelerden kaynaklı büyük sorun eziyetler yoksa iyi bi babaysa eşinle az da olsa uyumluysan bu bence iyi bi evliliktir. Ama kimisi der ki hayır beni şurda oturtmadı veya özel günleri unutuyo ben böyle mutsuzum yapamam. Bu bence saçmadır ama karşıdaki mutsuzsa kim ne diyebilir ki. O yüzden bişey demek doğru olmaz umarım herkes hayatta aradığı mutluluğu bulur.
Ne kadar enteresansınız ben kendi düşüncelerimi söylüyorum siz beddua ediyosunuz. İsterseniz hobi olarak boşanın banane yani. Ayrıca o konuyu siz sorduğunuz için cevapladım. Burası bi forum terapi grubu değil insanların düşüncelerini söylemeleri için var destek arıyosanız psikoloğa gidebilirsiniz. Bol şans.Böyle hassas konularda size tavsiyem içeriği iyi okuduğunuzdan ve anladığınızdan emin olun.
Bazen bazı üyeler burayı stres atmak için kullanırken, yorum atma dürtüsüyle konuyu çok incelemiyor.
Koyu belirttiğim yerler benim için de çok önemli ve bu nedenlerle bitti evliliğim zaten. Hiç bir zaman özel gün takıntısı olan, materyalist biri olmadım. Ve son ana kadar düzeltmek için yalvardığımı yazdım bi üstteki yorumunuzun ardına.
Diyelim ki bunları yazmamış olayım ve diyelim ki size göre basit bir nedenden bitmiş, burda apaçık duygusal istismar yapıyorsunuz. Arkadaşınızın çocukça bulduğunuz tavırları üzerinden bana gönderme yapıyorsunuz.
Umarım yaşadıklarımı yaşarsınız ve beni hatırlarsınız o vakit...
Tam benlik bir yorum yakaladım,aynen ben de ne boş arkadaşlar edinmisim diyorum bazen.Bu süreçte insan biraz değerli hissettirilmek istiyor,birilerinin aklında olduğunu bilmrk istiyor dediğiniz gibi.Ben sevgilisiyle ayrılan arkadaşımı sabahları arıyordum özellikle,sabah güne kötü başlandığını bildiğim için,ben öyle oluyordum birinden ayrılınca..
Bu arada ben de boşanma sürecinde olan biriyim.Ne kadar haklı sebeplerle bu yola çıkmış olsam da,hiç güzel anılarımız olmamış itilip kakılmış olsam da yine de çok mutsuzdum bu yola girdiğim için ilk zamanlar.Sonra ex kişisi akla hayale gelmeyecek düşmanlıklarina başlayıp gerçek yüzünü gösterince bende acı, üzüntü,vs kalmadı.Aksine zaman geçtikçe içim kıpır kıpır oluyor sona yaklaştığımız için.Sanirim böyle olması iyi oldu nefret etmek güzelmiş
Ne kadar enteresansınız ben kendi düşüncelerimi söylüyorum siz beddua ediyosunuz. İsterseniz hobi olarak boşanın banane yani. Burası bi forum terapi grubu değil insanların düşüncelerini söylemeleri için var destek arıyosanız psikoloğa gidebilirsiniz. Bol şans.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?