boşanmayı düşünen kadınlar okusun lütfen!!

melina19900 .!.:

aynısı yaşadık kardeşim içine kapanık ben çok çabuk kırılıp ağlıyorum birden sinirleniyoruz.O kavgaların çocuğu nasıl etkilediğini biliyorum şimdi boşandılar çok huzurluyuz gerçekten.keşke daha önce ayrılsaydılar.devam ettirmek ertelemek aynı şey,bağrış çağrış kavga gürültü hele bizim gibi huzursuz ortamda büüymüşleri çok etkiliyor

Genişletmek için tıkla...

PrezentabLkonteS .!.:

İşte böyle böyle yetişiyor sorunlu nesil..
Küçüklük zamanlarından gelen travmalar muhakkak günü geldigi zaman açığa çıkıyor.
Benim de öyle alım şahım geçen bir çocuklugum olmadı.
Babam sayesinde biz de yıprandık,annem de çok yıprandı küçükken sürekli evden kaçacagım diye kendi kendime hayaller kurar her kavgalarında babamdan bir kere daha nefret ederdim.
Şimdi ne mi oldu ?
Büyüdüm !
Sinirli bir yapıya sahibim
Tahammül derecem bazen yok denecek kadar az.
Babam gibi bagırarak bazı zamanlar olayların üzerini kapatmaya çalışıyorum.
Çocuguma dair asla şiddet yanlısı bir anne olmadım ama hatta eşimle olan ufak çaplı krizlerimizi bile sesizimi yükseltmeden yapmaya gayret ediyoruz çünkü kızımızı ikimiz de çok seviyoruz etkilensin istemiyorum.
Keşke annemin maddi gücü yerinde olsaydı en azından bu kadar ezilmezdik

Genişletmek için tıkla...

kirmizi_canta .!.:

İnanın bende çok çabuk ağlar sinirlenirim. Duygu durumum bozuk. Herkes ne kadar hassasın çocuk gibi der sempatik bakar olaya ama bunları yaşadığım için böyle olduğumu kimse bilmiyor

Genişletmek için tıkla...

zumruduankakusu .!.:

Ben çok güzel bi ailede büyüdüm evet. Çok sonradan farkına vardım bunun. Ergenken bana batan şeyler aslında o kadar değerliymiş ki... Babamın yapmadığı yapamadığı şeylerin aslında hiçbi önemi olmadığını ieşimin ailesinde gördüm... Benim babam şiddet bağırma küfür nedir bilmeyen, dışarda bi simidi bile ailesi olmadan yerse, hakları geçer bana onlarsız boğazımdan geçmez diye alıp eve getiren adam...
Eşimin babasıysa tam tersi şiddet yok ama her türlü kötü huy var senelerce kv' ye kan kusturmuş alkol kumar içki sadakatsizlik hepsi var ama ama ama ailesinden hiçbişey esirgememiş(!). Evde yapılan bi tencere sebze yemeği yenmez onun yerine dışardan yemek söylenir her akşam et tavuk köfte kebap... Bu zenginlik değil görgüsüzlük belirtisi... Bunlar aslında mühim değil işte asıl mühim olan bi çocuğa manevi olarak verebileceğini vermek... O eksik kalmış...
Ceremesini de ben çekiyorum ve çocuğum çekecek mi bilmiyorum sonumuz hayrolsun...
Senin konuna gelince inan yaşadıkların ve hala yaşıyor oldukların için çok üzüldüm... Annen artık 20 sene sonra gözünü karartmış boşanacak değil mi? Mal mülk derdi bundan yani? Doğru mu anladım?

Genişletmek için tıkla...

kirmizi_canta .!.:

Bende sizin gibiyim. İnşallah bu yaşadıklarım bana ders olmuştur da çocuklarıma yaşatmam

Genişletmek için tıkla...

kirmizi_canta .!.:

Aslında bizim gibi düşünen o kadar çok insan var ki... Çocuklarını bahane edenlere ben de çok kızıyorum çocuklarına yazık ediyolar kendileriyle birlikte.

Genişletmek için tıkla...

melina19900 .!.:

aynıyız kendi ailemi gördüm okurken.Çok hassas oluyorsun dışa doğru vurdumduymaz davransamda içimde her şeyi abartıp deliriyorum sanki sinirden.Eşim mesela çok iyi ama onun bile tek bi yanlışı sanki birden soğutuyor bana yanlış yapıyır gibi geliyor kardeşim desek asla evlenmicem diyor haklı çocuk.Annem ben üniversiteyi kazandığım an terketmişti sonunda en iyisini de yaptı.Bazen kavga dövüş,ihanet olsa da çocuk için devam ettiriyorum diyen kadınlarıda anlamıyorum olmuyor er geç patlak veriyor zaten niye zorluyorsun? o çocuk sevgisizliği gördükçe zaten soğuyor her şeyden,ayrıca sanki kadın yapsa adamlar gel devam edelim diyecek.

Genişletmek için tıkla...

PrezentabLkonteS .!.:

Yaşatma sakın
Evladın en mutlu evlat olsun.
Bak ben tek çocukta karar kıldım ikinci bir çocugu sırf bu yüzden olmasada isteyemiyorum
Çünkü biz 4 kardeştik ve annemin arkasında kimse yoktu
Çok kardeş ben de bu yönde de olumsuz etki bıraktı mesela
Kardeşlerimle bekarlık zamanlarımızda birbirimizi yerdik
Hepimiz evlendik artık ve kafamızı duvarlara vuruyoruz niye böyleydik diye.
Çünkü bizim evimizde saygı denilen durum yok denecek kadar az sert ve sürekli küfür eden bir baba ile günü idare etmek vardı.
Şimdi babam eskisi gibi olmasa da yine de onu pek affettigimi söyleyemem
Belli ki edemiyorum şu satırları yazdıgımdan belli zaten.
Huzurlu bir ailede büyümeyi çok isterdim.
Kucagına oturabilecegim,sarılabilecegim bir babam olsun isterdim küçükken.
Olmadı !
İçimden hiç gelmedi ona sarılmak.
Korkuyordum çünkü bana ters birşey diyecek diye.
İyi mi kötü mü bilmiyorum karakterini hala ailece çözebilmiş degiliz.
Küçükken arkadaşlarım babalarını anlatırdı hayret ederdim ben sanırdım ki her baba benim ki gibi :)

Genişletmek için tıkla...

1. hepsi ama hepsi geçecek @kırmızı_çanta :)
2. annen baban da olsa insanlar ölesiye bencil, bunun senle bi alakası yok
3. onlar kendi durumlarını kanıksamışlar, bırak be halleri varsa görsünler

kirmizi_canta .!.:

Bence evet bundan mal mülk derdi. Annemin kenarda nerden baksanız 70-80 binlik birikimi var zaten. Ama konunun bunlra kayması beni çok rahatsız etti. Boşanma konusunda da babamın zorluk çıkartacağına iyice yıpranacağımıza çok eminim

Genişletmek için tıkla...

Yarejani .!.:

1. hepsi ama hepsi geçecek @kırmızı_çanta :)
2. annen baban da olsa insanlar ölesiye bencil, bunun senle bi alakası yok
3. onlar kendi durumlarını kanıksamışlar, bırak be halleri varsa görsünler

Genişletmek için tıkla...

Dilaver .!.:

Annen Güçsüz demek ki.anneni güçlendir ayrıl artık de.arkasında ol.çocuklarını büyütüp boşanan kadınlarda çok.

Genişletmek için tıkla...

kirmizi_canta .!.:

Merhabalar. Başlığa sığmayacağı için buraya yazacağım ne demek istediğimi. Aldatılmış,aile içinde huzursuz olan bu sebepten boşanmak isteyen özellikle çocuğu olan kadınlar lütfen okusun yazdıklarımı. Ben de öyle bir ailenin çocuğuyum ve size kendi gözümden anlatmak istiyorum. Umarım kararsızlığınızı sona erdirebilirim. Biraz uzun olabilir nasıl toparlayacağımı bilmiyorum çünkü. Öncelikle kendimi ve ailemi tanıtayım. 21 yaşında üniversite öğrencisiyim. Benden 1.5 yaş küçük bir erkek kardeşim var. Annem ve babam 23 senelik evliler. Kendimi bildim bileli annem ve babam şiddetli biçimde kavga ederlerdi. Neden diye sorarsanız babamın ailesi yüzünden. Annem hiç sevmezdi baba tarafımı hem cahil hem de çok kötü insanlardı özellikle halamlar ve babaannem. Uzun uzun anlatmayacağım anlatsam sayfalar sürer ama şöyle söyleyeyim babaannem yengemler gençken onları amcalarıma dövdürtmekten zevk alan bir kadın. Ben küçükken onların kavgalarına çok şahit oldum çok. Bağırmaları,babamın evdeki eşyaları kırması,annemin üstüne yürümesi... Aslında annem üniversite mezunu bir kadın bunlara şahit olmamıza nasıl izin verdi anlamıyorum. Hadi babam köyde büyümüş bilmez böyle şeyleri. Küçükken gördüğüm şeyler mıh gibi çakıldı aklıma asla geçmiyor izi. Kendi kendime o kadar yemin ettim ki asla benim çocuklarım kavgalarımıza şahit olmayacak diye. Bdvde çok fazla okuyorum eşiyle kayınvalidesi yüzünden ya da başka sebeplerden kavga edenleri. Ya çocuklarınıza yansıtmayın ya da boşanın . Çocuğum babasız büyümesin diyorsunuz ama huzursuz ortamda büyümek tahmin edebileceğinizden çoookk daha fazla zarar veriyor çocuklarınıza. Şu satırları bile ağlayarak yazıyorum mesela. Eşinizin maddi durumu iyi olduğundan dolayı da boşanmamazlık etmeyin sakın. Bizim de durumumuz baya iyi aslında. Küçüklüğümden beri bir çöp bile eksik etmediler benden ama inanın evde huzursuzluk varsa çocuğunuzun eline 100.000 tllik araba anahtarı verseniz bile boş. İnsanın huzuru olsun önce. Arabam evim şuyum buyum olmasaydı da huzurlu mutlu bir yuvam olsaydı.Neyse işte annem ve babamın yaşı ilerledikçe aileyle ilgili olan kavgalar çook azaldı. Ama benim 20 yılım gitti.Artık huzurluyuz derken babamın yaptığı çapkınlıklar ortaya çıkmaya başladı. Annem gençken olan tek gecelik ilişkileri affetti sanırım. Ben olsam affetmem belki siz olsanız da affetmezsiniz ama o affetti. En son olaydan size biraz bahsetmek istiyorum. Babamın bir sekreteri vardı zamanında. İki yıl önce ayrıldı ama işten. İki oğlu olan bir kadın. Annem geçen yıl babamın telefonunu karıştırınca mesajları yakalamış numarayı whatsapptan ekleyince kadının eski sekreteri olduğunu gördüm. İster inanın ister inanmayın ama babam bana inanılmaz düşkündür ve aramızda gerçek bir bana kız ilişkisi varDI. Artık yok çünkü söylediği yalanları gördüm. Bir şekilde kapandı konu. Sonra annem tekrar yakaladı. Bu sefer gözümüzün önünde kavga etmek yerine bize bir şey belli etmeyip dışarda konuşmuşlar. Babam ağlamış yalvarmış kirmizicantaya söyleme utanıyorum demiş. Utanması normal boyu kadar iki çocuğı var. Şunu da belirteyim amcalarım dayılarım ve babam gençliklerinde de eşlerini aldatan insanlardı hala devam ediyolar. Bir kere yapan bir daha yapıyor ve istisnasının da olduğunu düşünmüyorum bunun. Bir de çocuğunuzda bıraktığınız psikolojiyi düşünün. Sürdürmeye gerçekten değer mi? Altüst durumdayım ben mesela. Normalde sevilen neşeli bir insanım ama çok çabuk sinirlenirim. Kardeşimse benim aksime içine kapanık bir çocuk oldu. O da fazla asabidir üstelik. Kim bilir daha bilinçaltımızda neler var. Dün annem tekrar numarayı yakalamış. Sonrası kavga kıyamet babamın dediklerini dinlemedim bile o kadar sıkıldım. Sadece odama çıkıp bağırışlarını dinledim. Asla ve asla bağırmadan konuşmayı öğrenemediler zaten. Babam amcamla ortak iş yapıyor. Annem de amcamı zerre sevmez. Babamdan ev ya da dükkan tapusu istedi vermezse amcamı ayırmasını istedi. Sonra zaten iş karı kız kavgasından mal mülk kavgasına döndü. Babam kriz geçirdi anneme vurmaya kalktı. Ben 22 yaşında koskoca yetişkin kızım. Annem 52 yaşında bir kadın ve düşünsenize böyle bir manzara gördüğünüzü. Anneme vurursan intihar ederim diye tehdit ettim en son. Ben ağlayıp krize girerken annemin susmayıp hala mal mülk istiyprım diye babamın üstüne gelmesi sus yoksa kendimi atarım dememe rağmen susmaması... Eşiniz size bir kez bile vursa bunu ona ödetin çünkü her kavgada önünüze çıkıyor bu durum.Dün ağlamaktan uyuyamadım sabahsa babamın bağırarak seslendiğini duydum. Ölmek istedim ya ölmek istedim. Bi rahat bırakın ne istiyosunuz benden dedim. Şunleı yazarken inanın hıçkırıyorum. Annemin önünü kesmiş annem boşanmaya gidiyormuş . Kendi aralarında çözmekten aciz çocuklarını buna alet eden iğrenç aciz insanlar. Annem çıktıktan sonra babam aldı karşısına annemin şartlarını bir yıl sonra gerçekleştirebileceğini borçlarının oldığunu amcamı şu an ayıramayacağımı anlattı anneme söylememi söyledi annemle ben konuşup ikna edecekmişim :) akşam eve gelmeyeceğimi söyledim beni tehdit etti annenle birbirimizi öldürürüz akşam gelmezsen dedi. Ama gelirsem de ben dayanamayıp kendime bişey yapmaktan çpk korkuyorım. Nasıl bunu göremezler? Bu yazdıklarımı iyi okuyup ders alın. Tek örnek ben değilim. Bütün kuzenlerim böyle. Hepsinin psikolojisi benim gibi bozuk. Dışardan baktığınızda belki anlamazsınız ama içimiz delik deşik. İki yıllık çok iyi giden bir ilişkim var ama çok korkuyorum aynıları olucak diye. Benim çocuklarım böyle olur mu acaba diye düşüniyorum sürekli. Çocuklarınız için iyice düşünüp alın boşanma kararınızı. Bazen burda okuyorum çocuklarım için boşanmıyorum yazanlar oluyo. Hayır asıl kendiniz için boşanmıyorsunuz. Çocuklarınızı o evde nasıl harcadığınızı göremeyecek kadar kör ve bencilsiniz. Anlatacaklarım bu kadar buraya kadar okuyanlar için teşekkür ederim farkındayım biraz uzun oldu. Telefondan yazdığım için paragraflara ayıramadım ama yazıma dikkat ettim. Bana vereceğiniz tavsiyeler varsa dinlemekten mutluluk duyarım

Genişletmek için tıkla...