Herkese merhaba .Çok küçük yaşta bir evlilik yaptım ve evlendiğimde farklı şehre taşındım eşim ve ailesi orda yaşıyordu eski bir evde kirada yaşıyorduk . Ben o dönemler evlilik hikayem trajik olduğu için üniversiteyi evden okuyordum eşim bir fabrikada çalışıyordu ev bütçesine yettiği yada eksik kaldığı zamanlar oluyordu ben evlendiğim dönem hiç eşimden para istemedim harçlık olarak bile sürekli ek gelir olacak nikah şekeri dantel gibi bir yandan okuyor bir yandan da kendi ihtiyaçlarımı karşılamak için hobilerimden para kazanmaya çalışıyordum sonra okulum bitti bir işe girdim biraz denedim yapamadım ayrıldım . Ayrıldığım zaman kendime bir makine almıştım eşim vardiyeli çalıştığı için tek kaldığım zamanda hobimle uğraşıyordum. Ama sonrasında çocuğum oldu ve ara vermek zorunda kaldım çocuğum iki yaşına gelince hobimi ticarete dökmek istedim üzerine düştüm esımde o dönem bana destek oluyordu işimi ilerletmem konusunda neyse bu kısımları detaylı yazdım cunku hikaye burdan sonra baslıyor ben cocugumu kayınvalideme bırakıp işimin üzerine düşmeye devam ettim ve onu bir seviyeye yükselttim eşimde para kazanıyor oluşumdan hoşnuttu ve destek olmaya devam ediyordu sonrasında işim yoğunlaştı iş yeri açmaya kadar geldi büyük fedakarlıklarla çalışmaya devam ediyordum ama asla tek kazandığım kuruşu kendime ayırmıyor biriktiriyordum araba lazım oldu bir süre sonra tüm bileziklerimi verdim araba için sonrasında aralıksız çalışmaya devam ettim eşimdr boş zamanlarında bana yardım ediyordu belli bir süre ama hali hazırda kendi işine de devam ediyordu. yogunluk fazlalaşınca ben çalışan alıp işi büyüttüm ve kısa sürede güzel bir para biriktirdim ev almak istiyordum ama yaşadığımız şehirde ev almaya yetmedi para , ama benim doğdugum şehir daha kırsal oldugu için orda almaya yetiyordu ben kuruş kuruş harcamadan topladığım birikimimi ev alarak değerlendirmek istediğimi söyledim esimde sıcak baktı kabul etti ve biz tasındık . esım bu dönemde kendı işine devam ediyordu ama tasındığımız için kendi arabamzla işe gidip gelmesi gerekiyordu . işte tüm olay burda başladı benim başıma o gün kakmaya başladı bu durumu , hatalı karar verdiğini araba ile işe gitmekten bıktığını konuşuyor du hergün günlerimi bana zehir ediyordu o dönem aldığımız evin bir problemi vardı onu da başıma kakıyordu zaten ailesi de benim doğduğum şehire taşınmasını onun hiç onaylamıyordu ve destek vermiyorlardı kaldım mı tüm sorunlarla tek başıma çilem burda başladı hergün baskı kavga şiddet sevinemiyordum bile üstüne evin kredi borcunu ben ödüyordum bir
gün yine şiddetli kavga ettikve ben mecburen ona dedim işten çık beraber çalışalım araba ile gitmek zorunda kalma . teklifimi tereddütsüz kabul etti apar topar işten çıktı eline de üç
beş bir tazminat tutuşturdular onu da sözde işime yatırım katıyor gibi gösterdi ama yalan daha sonrasında verdiği parayı gerisin geriye araba değiştirmek için ona verdim neyse arkadaşlar o günden sonra bizim travma üzerine travmalar şiddetle kat ve kat yükselerek arttı bana emir vermeler patronluk taslamalar işimdeki aksama larda hesap sormalar şiddet gösterileri hızla başladı adam bir zaman sonra beni çalışan kendini işveren görmeye başladı hergün evde beraberdik işe beraber gidiyorduk beraber çalışıyorduk ve akşamları beraber vakit geçiriyorduk yani bir kadın için cehennem bir durumu hergün yaşıyodum ben ona servis sıkıntısı olarak önüme sunduğu sorunu belki başka iş buluruz yakın çevreden diye düşünür araştırır diye düşündüğüm eşimin kalıcı olarak benim işime alanıma çöktüğünü zaman geçtikçe anladım ve o bu durumdan çok memnundu . iş ile alakalı tüm risk faktörlerini üzerime attığı için kafası rahattı asla sorumluluk almıyordu ve beni baskılamaya devam etti senelerce şuan da hala devam ediyor bu dönem boyunca şiddette gördüm hakaret te gördüm manipülasyonun tillahiını gördüm ailemle aramı açtı herkesi bana düşman göstererek onlardan biri evimw geldiğinde gittiğinde huzursuzluk yaratarak ilmek ilmek işledi bunu bana sürekli evde oldugu için asla dışarı çıkıp çevre edinmediği için arkadasta yapmadığı için hep evdeydi arkadaşlar sürekli hep arkadaşlarımı eve çağıramadım izole bir hayat sürmeye başladım akşama kadar o vardı o ve iş ! ve işin sorunları akşam çay sohbetimize meze ! baktım olucak gibi değil ben kendimi dışa vermek zorunda kaldım işten arta kalan zamanlarda hobi kurslarına gittim ailemle hep dışarda vakit geçirmek zorunda kaldım çünkü o bir çoğu ile kavgalı! Kendini o kadar adapte ettiki alanıma artık işle ilgili ufak pürüzlerde çalışan yanında şiddet ve hakaretleri normalleştirdi , uzun uzadıya yazdım böyle arkadaşlar çocuğum için senelerce sabrettim ama artık tak etti canıma ve boşanma kararı aldım . Bunu onunla paylaştım önce şiddet gördüm sonra ben ne olucam diye sızlanmaları başladı . Boşanırsak hangi işte çalışcakmış . Bana acayip hırslandı arabayı alırım evide sattırırım yarısını alırım dedi ben kabul ettim inanın umrumda değil arkadaşlar çocuğum ve velayeti işim bana yeter .. o kadar karmaşık yazdığımın farkındayım ki ama normal bir psikolojik süreçten geçmiyorum bu kararı aldım ama herkes onun bana huzur vermiceğini düşünüyor annem de tepkisiz ve bu insan bana 3 sene önce öyle bir cümle kullandı ki o günden sonra asla eskisi gibi sevgi gösteremedim. Ailemden o kadar nefret ediyor du ki akşama kadar bunun mobingi yetmez gibi birde onu söyledi bana artık tutamıyorum içimde çocuğumuza karşı nefreti aşağılaması var çocuğumuzun her hakaretini babama benzetiyor ve bir gün kalktı bana dedi ki bu çocuk benden değil annene kalmaya gittiğinde o evde birinden peydahladın geldin . O evde sadece aile üyelerimiz var ve kimi kastettiğini açık açık yazamadım ama umarım anlaşıldı aslında o gün bitti gözümde
gün yine şiddetli kavga ettikve ben mecburen ona dedim işten çık beraber çalışalım araba ile gitmek zorunda kalma . teklifimi tereddütsüz kabul etti apar topar işten çıktı eline de üç
beş bir tazminat tutuşturdular onu da sözde işime yatırım katıyor gibi gösterdi ama yalan daha sonrasında verdiği parayı gerisin geriye araba değiştirmek için ona verdim neyse arkadaşlar o günden sonra bizim travma üzerine travmalar şiddetle kat ve kat yükselerek arttı bana emir vermeler patronluk taslamalar işimdeki aksama larda hesap sormalar şiddet gösterileri hızla başladı adam bir zaman sonra beni çalışan kendini işveren görmeye başladı hergün evde beraberdik işe beraber gidiyorduk beraber çalışıyorduk ve akşamları beraber vakit geçiriyorduk yani bir kadın için cehennem bir durumu hergün yaşıyodum ben ona servis sıkıntısı olarak önüme sunduğu sorunu belki başka iş buluruz yakın çevreden diye düşünür araştırır diye düşündüğüm eşimin kalıcı olarak benim işime alanıma çöktüğünü zaman geçtikçe anladım ve o bu durumdan çok memnundu . iş ile alakalı tüm risk faktörlerini üzerime attığı için kafası rahattı asla sorumluluk almıyordu ve beni baskılamaya devam etti senelerce şuan da hala devam ediyor bu dönem boyunca şiddette gördüm hakaret te gördüm manipülasyonun tillahiını gördüm ailemle aramı açtı herkesi bana düşman göstererek onlardan biri evimw geldiğinde gittiğinde huzursuzluk yaratarak ilmek ilmek işledi bunu bana sürekli evde oldugu için asla dışarı çıkıp çevre edinmediği için arkadasta yapmadığı için hep evdeydi arkadaşlar sürekli hep arkadaşlarımı eve çağıramadım izole bir hayat sürmeye başladım akşama kadar o vardı o ve iş ! ve işin sorunları akşam çay sohbetimize meze ! baktım olucak gibi değil ben kendimi dışa vermek zorunda kaldım işten arta kalan zamanlarda hobi kurslarına gittim ailemle hep dışarda vakit geçirmek zorunda kaldım çünkü o bir çoğu ile kavgalı! Kendini o kadar adapte ettiki alanıma artık işle ilgili ufak pürüzlerde çalışan yanında şiddet ve hakaretleri normalleştirdi , uzun uzadıya yazdım böyle arkadaşlar çocuğum için senelerce sabrettim ama artık tak etti canıma ve boşanma kararı aldım . Bunu onunla paylaştım önce şiddet gördüm sonra ben ne olucam diye sızlanmaları başladı . Boşanırsak hangi işte çalışcakmış . Bana acayip hırslandı arabayı alırım evide sattırırım yarısını alırım dedi ben kabul ettim inanın umrumda değil arkadaşlar çocuğum ve velayeti işim bana yeter .. o kadar karmaşık yazdığımın farkındayım ki ama normal bir psikolojik süreçten geçmiyorum bu kararı aldım ama herkes onun bana huzur vermiceğini düşünüyor annem de tepkisiz ve bu insan bana 3 sene önce öyle bir cümle kullandı ki o günden sonra asla eskisi gibi sevgi gösteremedim. Ailemden o kadar nefret ediyor du ki akşama kadar bunun mobingi yetmez gibi birde onu söyledi bana artık tutamıyorum içimde çocuğumuza karşı nefreti aşağılaması var çocuğumuzun her hakaretini babama benzetiyor ve bir gün kalktı bana dedi ki bu çocuk benden değil annene kalmaya gittiğinde o evde birinden peydahladın geldin . O evde sadece aile üyelerimiz var ve kimi kastettiğini açık açık yazamadım ama umarım anlaşıldı aslında o gün bitti gözümde