Sevgili Bayanlar Merhaba,
6 aydır evliyim. Ve son zamanlarda kendime ben napıyorum neden evlendim sorularını sormaktan alıkoyamıyorum. Kendimi çok ama çok mutsuz hissediyorum. Sanki tüm enerjim umudum hevesim sevgim bitmiş gibi hissediyorum...
Eşimle yaklaşık 3 senedir tanışıyoruz. İkimizde iyi okullardan mezun iyi işlerde çalışan insanlarız. 2 senelik birlikteliğin sonunda evlendik. Evlenmeden öncede belli bir süre aynı evde yaşadık. Sevgiliyken aynı evde yaşarken çok fazla sorunumuz yoktu. Herşey böyle gider deyip evlenmekten hiç çekinmedim. Evlilik hazırlık sürecinde ilk sinyalleri almaya başladım. Herşeyle ben ilgilendim. o hiçbir şeye elini sürmedi. Benim isteklerimi önemsemedi. Evin tüm eşyası ortak alınıyordu. Ailesi eve alınacak halı için buna para göndermiş. Ben halı alalım dediğimde benim halıya verecek param yok dedi. Ses etmedim. Tüm halıları kendi paramla aldım. Ailesinin gönderdiği parayı ve bana vermediğini sonradan öğrendim. Bu süreçte iş yerinden düğün harcaması için avans çekti. O para nereye gitti kim bilir. Nereye harcadın diye sorduğumda sen kimsin sana hesap mı vericem cevabını aldım. Çok düşündüm evlenmekten vazgeçsem mi dedim. Düğüne kalmış bir hafta. Sustum içime attım. Düğünümüz oldu özür diledi artık herşeye daha dikkat edicem dedi. İlk aydan beri sürekli kavga ediyoruz. Hiçbir şekilde sorumluluk almıyor. Evin herşeyiyle ben ilgileniyorum. İşe evin eksiğine herşeye koşmaya çalışıyorum. Asla yaptığım şeylerin kıymetini bilmiyor. Laflarıyla davranışlarıyla bana kendimi çok değersiz işe yaramaz hissettiriyor. Asla evde yok zaten. Evlendiğimizden beri kendimi çok yalnız hissediyorum. Aile sürekli herşey yolunda izlenimi vermekten yoruldum. Ama değil.. Ben çok mutsuzum yalnızım bana kendimi yalnız hissettiren biriyle beraberim. Hiçbir paylaşımımız yok. Annesiyle ablasıyla uzakta olduğu halde hergün konuşur. Benimle hiç. Eve gelir telefonu eline alır oturur. Ben kendimi yalnız hissetmek mutsuz hissetmek için mi evlendim? Belki de sorun yok ki diceksiniz ama sorumsuz olması benim yaptıklarımın aile olmamız için çabalamamın kıymetini bilmemesi bana kendimi değersiz hissettirmesi yalnız hissettirmesi benim için en büyük sorun. Diyorum ki ben zaten yalnızsam bekar olsam da aynı. Maddi açıdan ona bi muhtaçlığım yok. ee o zmn mutsuzsam neden boşanmıyorum düşüncesinden kurtulamıyorum. Geçici mi hep böyle mi olacak?
6 aydır evliyim. Ve son zamanlarda kendime ben napıyorum neden evlendim sorularını sormaktan alıkoyamıyorum. Kendimi çok ama çok mutsuz hissediyorum. Sanki tüm enerjim umudum hevesim sevgim bitmiş gibi hissediyorum...
Eşimle yaklaşık 3 senedir tanışıyoruz. İkimizde iyi okullardan mezun iyi işlerde çalışan insanlarız. 2 senelik birlikteliğin sonunda evlendik. Evlenmeden öncede belli bir süre aynı evde yaşadık. Sevgiliyken aynı evde yaşarken çok fazla sorunumuz yoktu. Herşey böyle gider deyip evlenmekten hiç çekinmedim. Evlilik hazırlık sürecinde ilk sinyalleri almaya başladım. Herşeyle ben ilgilendim. o hiçbir şeye elini sürmedi. Benim isteklerimi önemsemedi. Evin tüm eşyası ortak alınıyordu. Ailesi eve alınacak halı için buna para göndermiş. Ben halı alalım dediğimde benim halıya verecek param yok dedi. Ses etmedim. Tüm halıları kendi paramla aldım. Ailesinin gönderdiği parayı ve bana vermediğini sonradan öğrendim. Bu süreçte iş yerinden düğün harcaması için avans çekti. O para nereye gitti kim bilir. Nereye harcadın diye sorduğumda sen kimsin sana hesap mı vericem cevabını aldım. Çok düşündüm evlenmekten vazgeçsem mi dedim. Düğüne kalmış bir hafta. Sustum içime attım. Düğünümüz oldu özür diledi artık herşeye daha dikkat edicem dedi. İlk aydan beri sürekli kavga ediyoruz. Hiçbir şekilde sorumluluk almıyor. Evin herşeyiyle ben ilgileniyorum. İşe evin eksiğine herşeye koşmaya çalışıyorum. Asla yaptığım şeylerin kıymetini bilmiyor. Laflarıyla davranışlarıyla bana kendimi çok değersiz işe yaramaz hissettiriyor. Asla evde yok zaten. Evlendiğimizden beri kendimi çok yalnız hissediyorum. Aile sürekli herşey yolunda izlenimi vermekten yoruldum. Ama değil.. Ben çok mutsuzum yalnızım bana kendimi yalnız hissettiren biriyle beraberim. Hiçbir paylaşımımız yok. Annesiyle ablasıyla uzakta olduğu halde hergün konuşur. Benimle hiç. Eve gelir telefonu eline alır oturur. Ben kendimi yalnız hissetmek mutsuz hissetmek için mi evlendim? Belki de sorun yok ki diceksiniz ama sorumsuz olması benim yaptıklarımın aile olmamız için çabalamamın kıymetini bilmemesi bana kendimi değersiz hissettirmesi yalnız hissettirmesi benim için en büyük sorun. Diyorum ki ben zaten yalnızsam bekar olsam da aynı. Maddi açıdan ona bi muhtaçlığım yok. ee o zmn mutsuzsam neden boşanmıyorum düşüncesinden kurtulamıyorum. Geçici mi hep böyle mi olacak?