- 12 Şubat 2014
- 556
- 227
Size diyecek söz bulamıyorum. Umarım hayatınız boyunca beni anlayamazsınız
benim gozumde anneliginiz bes para etmez.
Cocuklara yasattiklariniza bakin katlandiklarinizla!
cidden yazıklar olsun ya
keske ana babalarini secebilse insanlar
CCocuklariniz yaninizdan bile gecmezdi, puh!
hayatlari boyunca sizin sayenizde mahvolmus bir cocukluk anacak insanlar yetisiyor suan, alooo?Size diyecek söz bulamıyorum. Umarım hayatınız boyunca beni anlayamazsınız
Onun için uğraşacağım. Nafaka da talep edeceğim zatenİşe geri dönsen çocukları kreşe filan bıraksan . Maşın ev tutmaya filan yeter mi ? Boşanırsan nafaka de alırsın .
Böyle bir evliliğe devam ederek kendinize ne kadar büyük haksızlık ve eziyet ettiğinizin farkında mısınız???Merhaba. 2013 yılında sevdiğim kişi ile evlendim. Evlenmeden önce başlayan sıkıntılar evlendikten sonra daha da büyüdü. 2016 yılında eşim ve erkek kardeşim arasında bir kavga oldu. Eşim anneme sesini yükseltmişti ama asla kabul etmiyor. Kardeşimle birbirlerine su şişesi falan fırlattılar. Kavgayı da kayınvalidemin annemi arayıp beni şikayet etmesi alevlemişti. Annem eşime söylendi, ortalık kızıştı. Sonra ben de "Annene söyle, derdi varsa bana söylesin, annemi karıştırmasın" dedim. O olay öncesi eşimde hep bir sahibe-köle arayışı vardı ve ben hep telefonunda randevu yakalıyordum. Ama hiç gitmedi. O olaydan sonra da aramız iyice bozuldu. Ben çok dayak yedim annemin, kardeşimin yanında oldum diye. Kardeşimi öldüreceğini ve benim de ona destek olmam gerektiğini söyledi. Ben buna tepki gösterdikçe öldüresiye dayak yedim. İşe giderken morluklarım görünecek diye korkup ben utanıyordum. Cesaret edip boşannadım. Ölmekten de korktum. Çocuğum da vardı. Sonra istemeden 2 çocuğum daha oldu. Eşim 2. çocuktan sonra o kadar şiddetli dövmedi ama ara ara vuruyordu. Şimdi 3 çocuğum var. Yalnız kalmaktan, kendime zaman ayıramamaktan çok yoroldum. Eşim suyunu bile kendi almaz. Her şeyi benden ister. Bir şey deyince de ben senin elinden içmeyi seviyorum der. Yaptığım yemeği asla beğenmez. Çok ağır küfürler eder. O lise mezunu, ben lisans. Sürekli okuyanları aşağılayan cümleler kurar. Eve geldiği an yatar. Memur ve masa başı çalışıyor. Ona rağmen yorgunum der ve çocuklarla bile ilgilenmez. Haftada 1 gün yarım saat çocuklara bak, ben de yarım saat kendi kendime zaman geçiriyim diyorum ama onu da yapmıyor. Şu an 4 yıldır işsizim ve kafayı yemek üzereyim. Kendime zaman asla ayıramıyorum ve eşim de bana hiç zaman ayırmıyor. İlişkiye girmek onun için ilgi oluyor. Ya da bugün naptın demek. Okey oyunu indirdim ve onunla kafamı dağıtıyorum. Şu an eşimle o da sorun oldu. Eşimi asla aldatmadım. Öyle bir niyetim de olmadı. Ama oyuna çok kızıyor. Ben de kafamı dağıttığım için ondan gizli oynuyorum. 2 kez yakaladı beni. Oyunda bir kızla tanıştım. Benden birkaç yaş büyük ve aynı ildeyiz. Onunla bir samimiyetim var ve eşim onunla da görüşmemi istemiyor. Kızın telefonunu alıp kızla iletişime bile geçti. En son oyunu görmesin diye telefonu vermek istemediğimde çok şiddetli dayak yedim. Kafamı 2 yerden yardı. Halımdan kan lekesi çıkmadı daha. Ben boşanmak istiyorum ama çocuklarıma haksızlık ediyor muyum diye de korkuyorum. Siz olsanız ne yapardınız? Kimseye anlatamıyorum. En azından burada tarafsız yorumlar alırım umudu ile geldim.
Şu anlattiginiz ortamda çocuklarin etkilenmemesi mümkün mü ? Kaldı ki herşeyi anlattığınizi da düşünmüyorum ben.Sapik kocaniz öfkeden delirmiş halde sizi dovecekken gel karicim mutfağa gidelim çocuklar gormesin mi diyor? Zaten fiziksel şiddet olmasa bile babalarının ilgisizligine, kabaligina, bağırıp çağırmasina, annelerinin acizligine tanık olmuyorlar mi? Hangi birini belli etmiyorsunuz çocuklara? Kendinizi kandiriyorsunuzÇocuklarıma belli etmem ben. Onların yanında neşeli olurum. Benim anneliğimi sorgulayamazsınız. Öğretmenleri bile görüyor onlara nasıl annelik yaptığımı. Gayet sevgi dolu ve merhametli çocuklarım var benim.
Çocuklarin yaslarini yazmamissiniz ama 3 çocugu kime emanet edip çalışacaksınız öyleyse? 1 tane olsa kolay, 2 taneyle zor ama mümkün ama 3 çocukla çalişip hem gecinmeniz imkansız. Yukarıda yorum yapan arkadaşa katılıyorum, çocuklari en azından bir süre devlete teslim edip birkac yil düzeninizi kurduktan sonra onları yanınıza alabilirsiniz belki. Ama kesinlikle bu şekilde yaşatmayın o çocukları....Evet. Var. Şu an çalışmıyorum ama iş başvurularında bulundum. Tek beklediğim bir yerden kabul edilmekti. Çünkü ben gidiyorum diye çekip gidebileceğim bir baba evim yok benim
Bir süredir birikim yapmaya ve iş bulmaya çalışıyorum. Şu an sadece 10 bin civarı birikimim var. Tek amacım böyle bir adama muhtaç olmadan ayrılmaktı ama daha fazla katlanamıyorum. Acil bir yol bulmam lazımÇocuklar kaç yaşında?
Kimsesiz ve çaresiz olmanizi anliyorum ama dişinizi tırnağınıza takin ve sinsice ilerleyin. Birikim varmi? Ne bilim, altin vs?
Iş bulsaniz bile, para denkleştirip, ev bulmaniz vs baya vaktinizi alir. Bu adam planınizi sezdiği saniye sizi caliştirmaz. Pislik yapar.
Çocuklarınızın sevgi dolu,duyarlı olmaları onların etkilenmediğini göstermez. Bu şekilde bir anne baba ilişkisini çocukların anlamaması imkansız. Ben de bir öğretmenim ve ailelerin çocuğumuza yansıtmıyoruz dedikleri çoğu şeyin yansıdığını gayet net görüyorum. Muhtemelen ilerde kendileri de fark edecek...Hakaret etmeden cevap veren herkese çok teşekkür ederim. Kolay bir hayatım olmadı. Hep savaşmak ve sabretmek zorundaydım. Bir çoğunuz beni anlamıyorsunuz. İnanın bu bile güzel bir şey. Umarım kimse anlayamaz bunu. Ama bu kadar kırmaya gerek var mı? Psikolojik bir şekilde sizi etkileyip, hatta araya polis, avukat arkadaşlarını karıştırıp hep sizi suçlu gösteren bir eş... kadınlığımı, gücümü, nasıl bir eş olduğumu sorgulayabilirsiniz ama anneliğimi asla... onlara olan ilgimi, sevgimi asla azaltmadım. Öğretmenleri bile sevgi ile büyüdüklerinin belli olduğunu ve çok duyarlı çocuklar olduklarını söylüyorlar. Hakaretlerinizin içine benim anneliğimi katamazsınız.
Çocuklarımı yanımdan ayırmam. Küçüğümü belediyeye bağlı kreşlere yazdıracağım. Ben öğretmenim. Özel okullarda iş arıyorum. Diğeri de okula gidiyor zaten. Okul saatleri genel olarak aynı zamanlara denk geliyor zatenÇocuklarin yaslarini yazmamissiniz ama 3 çocugu kime emanet edip çalışacaksınız öyleyse? 1 tane olsa kolay, 2 taneyle zor ama mümkün ama 3 çocukla çalişip hem gecinmeniz imkansız. Yukarıda yorum yapan arkadaşa katılıyorum, çocuklari en azından bir süre devlete teslim edip birkac yil düzeninizi kurduktan sonra onları yanınıza alabilirsiniz belki. Ama kesinlikle bu şekilde yaşatmayın o çocukları....
Öğretmenleri ile sürekli iletişim halindeyim. Benim değil öğretmenlerin yorumu bu.Çocuklarınızın sevgi dolu,duyarlı olmaları onların etkilenmediğini göstermez. Bu şekilde bir anne baba ilişkisini çocukların anlamaması imkansız. Ben de bir öğretmenim ve ailelerin çocuğumuza yansıtmıyoruz dedikleri çoğu şeyin yansıdığını gayet net görüyorum. Muhtemelen ilerde kendileri de fark edecek...
Tamam bende diyorum ki çocukların bu sıfatlara sahip olması sizin durumunuzda etkilenmeleri manasına gelmez. Şu an belirti görmemeniz olmadıklarını göstermiyor. 3 çocuklu bir evde anne böyle dayak yerken çocuklarım hiç hissetmiyor diye düşünmek mantıksız.Öğretmenleri ile sürekli iletişim halindeyim. Benim değil öğretmenlerin yorumu bu.