merhaba hanımlar. üniversiteden çok yakın bir arkadaşım var kendisi çok çaresiz durumda üniversite döneminde(2016) bir çocuga aşıktı sevgili oldular vs bir şekildede o dönemlerde çok sürmeden 2017 de ayrıldılar derken yıllar geçti 2021 de çocuk evlendi arkadaşımda çaresizlikle durumu kabullendi artık evlenmeliyim diyip yoluna baktı 2023 de arkadaşımda evlendi aklına mantıgına uyan biriyle ama aslında gönlü o çocuktan başkasını o kadarda sevmedi. sadece mantıgıyla hareket etti (bence ilk orada yanıldı ama kendinden emin ve dik durmaya çalıştı eğer gördüğüm yerde dururum diye düşünerek) neyse daha sonra bu çocuk arkadaşıma bir şekilde ulaştı (instagram) daha sonra ona işte onu unutamadığını söyledi bu sırada evli çocukda, arkadaşımda. biraz konuşmuşlar arkadaşımda yapmasaydın evlenmeseydin madem demiş şimdi mi aklın başına geldi gibisine. ve arkadaşımın gönlü yine o çocuga kaydı ve zaafı sanırım o çocuk çünkü ben şahidim gerçekten de çok sevdi aşıktı. arkadaşımın eşi de nişanda olay çıkardı işte içti falan eve zil zurna sarhoş döndü arkadaşımın ailesi bu duruma tepki gösterdi ayrılın falan da demişlerdi ama arkadaşım yine de evlendi balayı döneminde de arkadaşımı içeçeğim bana karışma diye çok ağlatmış arkadaşım tekrar nişandaki gibi kendini bilmez biri olur diye korkarak içmesine izin vermemiş bunları anlattı işte bana en başından aslında eşim yanlış yapmış fark etmemişim ben aslında hep o çocukta takılı kalmışım keşke evlenmeseydim pişmanım demiş. arkadaşım eşinin ailesinide sevmiyor çünkü çok rahat insanlar yani arkadaşımın ailesinin durumu iyi zaten iş güç bilip çalışan insanların az da olsa durumu olur. kayınvalide kayınpederi zamanında hep yan gelip yattıkları için 4 erkek çocuga ragmen çalışmayıp düğünlerine evlerine hazırlık yapmadıkları hem maddi hem manevi anlamda destekleri olmadığı için arkadaşım ayrıyetten ailesini sevmiyor böyle bir aileye çocuk vermeyi bile düşünmediğini söylüyor. eşinin ise sadece merhametine aldandıgını söylüyor. eşi ailesine laf ettirmiyor hatta şöyle bir örnek en basiti: arkadaşım eşinin doğum günü için pasta yaptırıyor özenip sonra eşine soruyor arkadaşlarınla mı ailenle mi kutlamak istersin eşide arkadaşlarımla diyor arkadaşımda tamam diyor sonra arkadaşımın eşi ,annesini arayıp işte arkadaşlarımı ayarlamış anne benimde haberim yoktu vs diye annesine yol yapıyor (halbuki eşin annesi çocugunun doğum gününü bile bilmiyor) arkadaşımda bu konuşmayı duyup niye yalan söylüyorsun diye soruyor o da öfkeleniyor üzülsün istemedim diyor arkadaşım pastayı almak için dışarı çıkıyor eşi mesaj atıyor işte o pastayı getirme atarım balkondan gibi şeyler söylüyor arkadaşım gene de getiriyor ama doğal olarak ona çok dokunuyor. bir örnek daha : arkadaşımın ailesine gittiklerinde eşini, annesi aradığında eşimin annesine geldik diye bile söylemiyormuş yalan söylüyormuş. arkadaşım bunlardan da çok rahatsız ve kırgın kalıyor ve buna benzer bir çomk olay. neyse uzun zaman sonra o çocuk arkadaşıma tekrar yazıyor işte konuşup buluşuyorlar özlediklerini fark ediyorlar birbirlerini iki tarafta zaten ayrılmayı konuşsalarda konuşmasalarda düşünüyorlardı çocuk hiç yazmadan önce bile yani. bu tuzu biberi oldu gibi bir şey oluyor. arkadaşım daha sonra pişmanlık duyuyor ne olursa olsun yanlış yaptım diye (evli olduğu için) daha sonra çocukla konuşmayı kesiyor. ama şuan arkadaşım hayatını boş yaşıyor. eşinden çocuk istemiyor, düzenininde bozulmasını istemiyor, mutlu da değil, ama o çocukla da mutlu olamam diye korkuları var geçmişten kaynaklı ve şimdi ki eşi ayrılınca ona ah eder falan diye düşünüyor. psikolojisi kötü durumda. ama eşiyle bir gelecek görmediğini söylüyor en başından beri. yaşadığı yer küçük olduğundan ve tanındık insanlar olduğundan birazda çekiniyor. ben bile ne diceğimi şaşırdım her şeyini bilen arkadaşı olarak yaptığı yanlışda olsa arkadaşımı asla kınanam gönül bu allah şaşırtmasın ama onuda anlıyorum allah bile kullarını affediyorken bana laf düşmez . bana kalırsa eşinden ayrılmalı bir süre kafa dinleyip çevrede ki insanlara kulağını kapamalı. sizce?