Boşanmak üzereyim, çok kötüyüm yardim

Bende zamanında kve çok kafama takıyorum üstelik eşim hayatta onların lafıyla gitmezsen kuruyordum doğal olarak kavga ediyorduk sonra baktım boş yani ben kendime yapıyorum şimdi karışmıyorum ben onlara adım attıkça onlarda bana doğal olarak öyle bir sorunum üzdü kalmadı şükür yani ben artık kafamda kurmuyorum da ne yaparlarsa yapsınlar umursamıyorum da .. aileyi çokta konuşmamak lazım evde onu anladım
 
Ben de kim daha hatalı kim değil karar veremedim ama eşin bir erkeğe yakışmayacak kadar ergence naz yapmış sense gereksiz ağır konuşmuşsun ki bunun zaten farkındasın .
Adım atmak istiyorsan ona duygularını içeren ,hatalarını bildiğin ama çok da alttan almayan bir mektup yaz ya da mail at ve bekle.
İşe yarar mı bilmiyorum ama denemekte fayda var gibi ve lütfen bu ara daha fazla arıza çıkarma,telefon kurcalama,çıplak kadın resimleri vs gibi.

Bu yoruma ve mektup önerisine katılıyorum, ama daha sonra sorunlarınızı konuşurken bağırıp çağırmayacaksanız yazın o mektubu belmiyum belmiyum , çünkü bu sizin tek atımlık kurşununuz.

Ben her şeyi sineye çekin demiyorum asla, aksine en baştan tavır koymalıydınız belki. Tek bakış yeter bazen, gerek yok kötü söze, dırdıra. Gerekirse siz de küsseydiniz, bu kadar telaşe kapılmasaydınız, adım attığı anda alaya almasaydınız mesela.

Neyse, özetle gerçekten sakince, o ne derse desin tahrike gelmeden ve hakaret etmeden konuşabilecekseniz bu mektubu yazın derim.. İçinizden gelmiyorsa, anlaşamaaycağınızı düşünüyorsanız, sırf evliliğinizi kurtarmak için yazmayın. Aynı şeyler tekrarlanır yoksa sanki.
 
Merhaba arkadaşlar, evliliğimde 2. Yılım yeni doldu. Çok aşık olarak, gözümüz hiçbişeyi görmeyerek 1 yıllık sevgililigin ardından esimle evlendik. Eşim ailenin tek oğlu ve en küçük çocuğu. En başından beri klise olacak ama eşimin annesi ve ortanca ablası beni ıstemediler ve bunu çok belli ettiler. Çok uzatmayacagim özetle her şeye karışarak, huzursuzluk çıkararak ve duygu somuruleriyle, sürekli benimle bi yarış halinde oldukları icin zamanla esimle aramizin açılmasına, yavaş yavaş saygıyı zedelememize neden oldular. Daha önce iki kez önemli noktalarda müdahaleleri ve dolduruslariyla biz ayrılmanın eşiğine geldik. Birinde ben istemedim esimi caydırdim. Diğeri 3-4 ay önceydi onda da eşim ayrılmak istemedi bi şekilde tekrar düzelip devam ettik.
Duzeldigimizde de gayet mutlu olduk. Son ayrılıktan vazgecisimizde yeniden aşık gibiydik diyebilirim. Ne var ki başta bahsettigim bu kayınvalide görümce konularından yeterince yipranmistik. Üzerine olanlar kesinlikle bunların birikimi kanaatindeyim.
Şimdi biz bi gün -ne olduğunu bile tam olarak hatirlayamadigimiz- sudan bi sebepten tartıştık. Kırıcı bişey geçmedi aramızda. Eşimin küsme huyu hep vardı. Küstü yatağa yattı. Başta ben de kızgındim ama sonrasında yemek hazırlayıp onu öperek uyandırdım ama bana soğuk bi şekilde tepki verdi. Belki burada yanlış yaptım. Ben de ona tepki verdim. Neden böyle nazlaniyosun ben adım atiyorum gibilerinden. Ve böyle başladı aramızdaki soğukluk. Zaman geçtikçe yatakta birbirimize değmeye bile (istemeden) tahammül edemez olduk. İlk kez böyle bişey hissettim eşime karşı. Sonra eşim bunu açıkca söyledi de bana dokunma , benim tarafıma çok geçme gibi ( yazarken bi kez daha çok çocukça olduğunu anliyorum) benim bu tahammül edememe durumum kısa sürdü aslında, ama bana böyle dediği için sonraki günlerde ben de hiç yanasmadim. Geceler böyle geçerken üç gece üst üste bak uyarıyorum uykuda bile benim tarafıma geçersen seni uyandırır im. Bana dokunma filan demeye başladı ve artık 3. Gün dayanamadım ve bi kavga ettik. Bu arada yatakta ilk kez bana el kaldırdı, sonra ben de onun bu yaptığına sinirlendim ve ona vurmaya başladım ( biliyorum doğru değil, ama inanın beni o aşamaya getirene kadar çok doldurdu.) Sonra da git bu yataktan artık seninle yatmak filan istemiyorum dedim. Ama o gece yanimda uyudu. Ertesi gun yine bi tartistik ve burda yatmiycaksin git diye cok usteledim. Uzun süre gitmek istemedi. Sonra gitmek zorunda kaldı. Bi daha bu yatağa asla donmiycem de dedi. Ertesi gün pişman olmuştum. Tekrar çağırdım yatağa. Gelmedi. 2-3 gün sonra o inatçı adamdan hiç beklemediğim bişey oldu bi gece ben uyurken sessizce yatağına döndü. Oh bu kadarmış dedim rahatladım. Hiç bişey demedim bununla alakali. İki gece yattı sonra bi konuşma geçtiğinde kendi ayağınla geldin gibi bişey söyledim alaycı bi şekilde konuşuyorduk bu arada. O da rahat olduğu için geldim filan dedi. Sonra yine yatağına gelmedi...
Bunlar olurken ben yemeğini filan hazırlamama rağmen bişeyi bahane ederek yemeği de ayırdı. Çamaşırları da ayrı yıkamaya başladı. Derken benimle aynı odada da oturmamaya başladı.
BiKaç kez böyle nereye kadar dedim. Gah umursamadim düzelir dedim. Nerdeyse soğukluk gireli 1 ay, her şeyini ayırali da 2 hafta olmuştur. Şu ana kadar kendi hatalarimi kabul ederek ve özür dileyerek 5-6 kez de adım attım. Çok inatçı dir. En Son bilgisayarında geçmişine baktım bekar evi diye bi arama yapmış. Emlak sitesiydı. Bir de çıplak kadın fotoğraflarına bakmış. Dışarıdaydı. Aradım bağırdım kızdım. Tabi bana bakmasın dedim baktıkların var. O da senin çenen yüzünden bakmıyorum dedi. Önce inkar etti sonra kabul etti. Ve ne hesap soruyosun ki bizim sonumuz belli, dedi. Sonrasında da cok kararlı görünüyor. Bitti diyor. En Son Kandil'den bi gün önce yapma etme yarın kandil uzatmaya lim dedim. Yine reddetti. Çok üzüldüm çok yıprattim kendimi. Evet sorunlu bi evliligimiz vardı ama duzeliyorduk asiyorduk sorunları. Sanki bahane arıyormuş gibi beni bu kadar kolay harcaması beni mahvediyor. Bu arada gece yaşadığımız kavga sırasında ben ağır konuştum hiç söyleyeceğim ummayacagim şeyler çıktı ağzımdan. Erkek misin, adam mısın gibi. Biliyorum çok ağır. Ama sinir anında çıktı. Kaç kez özür diledim malesef ağladım. Şu anda kararlı görünüyor , benim düzeltmek istemem mi onu böyle güçlü yapıyor bilemiyorum. Blof mu ... Çok kırıcı olmaya başladı davranışları da. Öğretmen olduğumuz için yaz tatili ni bekliycez. Üstelik bu yaz abimin düğünü var. Buna da cok üzülüyorum mutlu günlerinde beni düşünecekler... her şeyi mahvedicem ailemé çok uzulecegim. Daha yazacak çok şey var ama çok uzattım. Paylaşacak kimse yok, sizce artık ne yaparsan yap mi demeliyim. Yoksa alttan alarak zaman ne gösterir mi diyeyim. Artık adım atabilecegimi sanmıyorum gururum çok incindi. Şimdiden zaman ayırdığın iz için teşekkür ederim.
Ayrılmak istediği bariz belli alttan alma artık belki de bu yüzden birazda havalara girmiştir
 
Dediğim gibi ilk küstügünde evet gönlünü almaya çalışınca olumlu görmeyince onu tepki verdim. Ama sonra kendi haline bıraktım. Yerinde uzatmayalim dedim bişey dediğinde cevap vermedim. Zaten normal konuşuyorduk filan ama yakinligimiz gitmişti. Ben sabırlı olmaya çalıştım . Ama kisiliklerimizin uymadığının farkındayım. Kendimi torpulemis halim ve hala torpulemeye çalışıyorum. Ama eşim de sütten çıkmış ak kaşık değil. Beni o kıvama getirmek de çok kolay değildir. Çok teşekkür ederim yorumunuz için

O zaman terapist dışında çıkışınız yok sanki bana kalırsa. Kişilik çatışması yaşıyorsunuz belli ki. Sizi başka bir erkek asla o noktaya getirmezdi belki, eşinizi de sizden başka karakterde biri.. Ama ikiniz birbirinizi yoruyorsunuz demek ki.. Ama madem bir şekilde bir araya geldiniz, hiç değilse terapist konusuna odaklanın. İkiniz yalnız başınıza aşamayabilirsiniz.. Şimdi siz adım attığınızda ondan cevap gelmeyince sinirleniyorsunuzdur, anlıyorum ama zaten bir süre sonra siz de yılıp restleşeceksiniz. Baştan terapiste başvurmaya ikna etmeye çalışmak bu açıdan daha yerinde olur sanki. Belki de temel bir kaç şey düzeltildiğinde evliliğiniz de kurtulacaktır.
 
sinirlenince ağır konuşan bi kadın ve kadın gibi nazlanan bi koca var burada.
sonucu ne olur bilmiyorum ama dik bir duruş daha çok işinize yarar gibi geldi bana.
 
İki taraftan biri bir yerde susması gerekiyordu sizde öyle olmamış iki tarafta konuşmuş.. Daha sonra hatanı anlayıp pişman olduğunu söylüyorsun ama yine sinirden tutamayıp kendini aynı şeyi yapıyorsun..
Adam ne güzel yatağa gelmiş tekrar sen ayağınla geldin diye laf çarpmışsın oda bozulup rahat diye geldim demiş halbuki senin için geldi farkında değilsin..
Erkek misin, adam mısın tarzındaki cümleler bi erkeğe söylenmemesi gerken en son cümleler..
Üzgünüm ama cnm senin davranışların önce bozup, sonra yapmaya benzemiş..
Onun davranışları da aynı şekilde..
Bence sizin iletişim probleminiz var bunu çözmeniz gerekiyor..
 
İlk başlarda özür dilemen mantıklı ama kendi gururunu fazla ayaklar altına alma. Yahu en nefret ettiğim şeydir evli bir insanın başka kadınların resmine bakması. Senin gül gibi eşin var sen dışarıda mı arıyorsun mutluluğu. Ne kadar güzel sevmişsiniz birbirinizi ya çok sinir oldum. Bu günden sonra da bence o erkek olarak gelip yaptıklarım için senden özür dilerim demeli, demese bile en baştan başlamayı teklif etmeli. Bir erkeğin dokunma bana falan demesi de çok saçma ayrıca ya size trip mi atıyor? Benim annem ve babam arasında da babamın eşi aralarını bozmak istemiş ya gerçekten çok sinir bozucu. Hadi onlar 25 yıl önce evlendiler, geri kafalı falan diyebiliriz, ama hala böyle görümceniz kaynananız gibi arabozucu insanların olduğunu duymak beni çok üzdü. Sizin mutluluğunuzdan kime ne ama sanırım artık aranızda mutluluk bile yok. Fazla üzerine gitmeyin bence kendisini naza geçiyor. Ve belki de sizin geçmişe bakacağınızı bilerek öyle şeyler yazmış olabilir. Artık kendinizi üzmek yerine bence ya aile terapistine gidebilirsiniz, ya da en kötüsü boşanabilirsiniz. Sizin için hayırlısı neyse o olsun hocam.
 
Şimdi arkadaşlar benim belki de hatam bu , bazı arkadaşların yorumlarına hem hak veriyorum hem de kendimi yanlış veya eksik aksettirdigime inanıyorum bu yorumlarda. Hatam dediğim şey şu, ben hep kendi hatalarimà odaklanarak onlar hakkında düşünürüm. Nasıl böyle davrandım diye kendimi eleştirirım. Bir tür suçluluk psikolojisi belki. Bu nedenle karşımdaki kişinin hatalarını abartmam, büyütmem hatta unuturum. Emin olun yazdiklarimda eşim çok daha fazla üzerime geldi ama ben kendi hatalarima odaklı olduğum için en çok kendiminkileri anlattım. Gerçekten psikolojim alt üst durumda. Eşim çok zor biri. Ben sadece huzursuzlukların uzamaması arzusunda oldum hep. Ama başaramadım .
 
İlk başlarda özür dilemen mantıklı ama kendi gururunu fazla ayaklar altına alma. Yahu en nefret ettiğim şeydir evli bir insanın başka kadınların resmine bakması. Senin gül gibi eşin var sen dışarıda mı arıyorsun mutluluğu. Ne kadar güzel sevmişsiniz birbirinizi ya çok sinir oldum. Bu günden sonra da bence o erkek olarak gelip yaptıklarım için senden özür dilerim demeli, demese bile en baştan başlamayı teklif etmeli. Bir erkeğin dokunma bana falan demesi de çok saçma ayrıca ya size trip mi atıyor? Benim annem ve babam arasında da babamın eşi aralarını bozmak istemiş ya gerçekten çok sinir bozucu. Hadi onlar 25 yıl önce evlendiler, geri kafalı falan diyebiliriz, ama hala böyle görümceniz kaynananız gibi arabozucu insanların olduğunu duymak beni çok üzdü. Sizin mutluluğunuzdan kime ne ama sanırım artık aranızda mutluluk bile yok. Fazla üzerine gitmeyin bence kendisini naza geçiyor. Ve belki de sizin geçmişe bakacağınızı bilerek öyle şeyler yazmış olabilir. Artık kendinizi üzmek yerine bence ya aile terapistine gidebilirsiniz, ya da en kötüsü boşanabilirsiniz. Sizin için hayırlısı neyse o olsun hocam.
Çok teşekkür ederim yorumunuz için. Keşke özür dileyebilse, dilemeli bırakalım hadi oldu bitti diyebilse hiç sanmıyorum bunları diyeceğini . Bi yandan da ümit ediyorum çünkü sömestr de bu duruma gelmiştik ağırlıklı olarak o istiyordu ben de ne yapmak istiyosan yapabilirsin demiştim. Güçlü durmuştum karşısında. Tatile ayrı gittik ailelerimizin yanına. Döndüğündeki bana sarilisini unutamıyorum. Tekrar başlasa bile değiştirmemiz gereken çok şey olur.
 
Evlilikten çok korkuyorum
Aynı eve girildiğinde insanların kişilikleri ortaya çıkıyor :KK12:
Haklısın eşin seni bu noktaya getirdi ama dediğim gibi keşke sende bi gün sinirlendiğinde , seni üzdüğünde hiç bişey demeden küsüp yatmayı deneseydin.. O susstukça sen kendini anlatmaya çalışmışssın ama bunu sinir anında yaptığın içinde karşı taraf anlayamamış..
İki yıllık evlilikte böyle çatışmalar yaşıyorsanız bunun ilerisini düşünemiyorum bir araya geldiğinizde sakince oturup orta yolu bulmanız lazım yoksa böyle hacivatla karagöz gibi sürer gider :KK22:
 
O zaman işte sadece çık bu yataktan diyecektiniz, gitmezse kendiniz çıkacaksınız. Ne gerek var erkekliğinden girip, başka şeylerden çıkmaya. Ha tartakladı mı sizi, gerekirse evden gönderecektiniz, olmadı siz bir süre ayrılacaktınız evden, içiniz soğumadan asla affetmeyecektiniz, ve bunları en fazla 10 hakaret içermeyen, kararlı kelime ile yapacaksınız. Gerekirse ayrılma kararını siz orada verecektiniz. Siz sanırım kaybetme korkusuyla barışıp barışıp öfke kusuyorsunuz adama. Öncelikle kaybetme korkunuzu yenmeye çalışın. Böylesi daha mı sağlıklı?

Size mikrop gibi davranırsa alacaksınız karşınıza, ayrılmak mı istiyorsun sen, diye soracaksınız insan gibi. İstiyorum derse tamam, kabul, ben de memnun değilim bu durumlardan ama içimizde pişmanlık kalmasın, önce bir terapiste gidelim diyeceksiniz. Yok derse o dava açsa bile mahkemede hakimden isteyeceksiniz bunu, terapist desteği ve zaman isteyeceksiniz..

Her şeyin bir yolu yordamı varken siz sanki gururdan değil de egonuzla hareket etmişsiniz. Olabilir, belki yaşınız küçüktür, belki eşinizle çok zıtsınız, öyleyse de zorlayıp, hakaret etmenin gereği yok ki. Olgun ve medeni olabilmek lazım. Genel anlamda egonuzu törpülemeye çalışın kendiniz için bundan sonra, her iyi hareketinizi belki kıymetimi bilsin, hemen barışsın, bana ilgi göstersin diye yapmışsınız, ama bu karşılığı göremeyince çığrından çıkmışsınız. Belki de bu zamana kadar evliliğinizde sizin her bçyle davranışınız ayrı bir balyoz indirmiş ilişkinizin temeline. Onun da hataları olsa da sanki onunkiler size tepki gibi geldi, en azından yüzde yetmişi sanki öyle, yani dışarıdan öyle anlıyoruz..

Ayrıca kaç yaşındasınız?
Haklı olduğunuz çok yer var. İnş sonuç ne olursa olsun bazı dersler alarak çıkıcam bu işin içinden. 26 yaşındayım. Çok teşekkür ederim yorumunuz için
 
O zaman terapist dışında çıkışınız yok sanki bana kalırsa. Kişilik çatışması yaşıyorsunuz belli ki. Sizi başka bir erkek asla o noktaya getirmezdi belki, eşinizi de sizden başka karakterde biri.. Ama ikiniz birbirinizi yoruyorsunuz demek ki.. Ama madem bir şekilde bir araya geldiniz, hiç değilse terapist konusuna odaklanın. İkiniz yalnız başınıza aşamayabilirsiniz.. Şimdi siz adım attığınızda ondan cevap gelmeyince sinirleniyorsunuzdur, anlıyorum ama zaten bir süre sonra siz de yılıp restleşeceksiniz. Baştan terapiste başvurmaya ikna etmeye çalışmak bu açıdan daha yerinde olur sanki. Belki de temel bir kaç şey düzeltildiğinde evliliğiniz de kurtulacaktır.
O kadar haklısınız ki duygularımı tercüman olmussunuz. Ben dé başka biriyle asla bu noktalara gelmeyeceğimı düşünürüm hep. Eşim de en son belki başka biriyle mutlu olabilirsin ama brnimle olamıyosun ben de seninle olamıyorum dedi. Ve 3 yılımız gitmiş. Çocukları çok sevmesini rağmen dusunemiyomusuz . Ben zaten kavgacı bi ailede büyüdüm o da mı öyle büyüsün filan dedi. Başka bir evlilik düşünmeye başlamış gibi geldi şimdiden. Mutlu olursun inş dedim. Uzun bi süre düşünmüyorum dedi.
Terapist olayina gelince ben en başından beri istiyorum ama yine Türk Erkeği klasiği psikoloğa para mı yatırılır ? Bu önceki görüşüydü . Şu anda düzeltmek gibi en ufak bi niyeti yok. Sanırım hep böyle gideceğine inanıyor. Zaman zaman benim yaşadığım şeyi yaşıyor. Sonra pişman olabilirsin dedim. Pişman olacağımı biliyorum ama pişman olmayacağım anlar daha çok olacak dedi . Netice olarak normal şartlarda ben de tamam nasıl istersen diyebilirdim. Ama Son barismamizdan sonra baya ilerleme kaydetmiştik. Ben bi hiç uğruna sonradan pişman olmamak adına konuşmayı bitirmemesi teklif ettim . Evet dik durmadım. Ama ben inanmaya başlamıştım o yüzden kestirip atmak istemedim. Şu saatten sonra zaten olacağına varicak. Çok yerinde tespitleriniz var ilginiz için teşekkür ederim
 
Haklı olduğunuz çok yer var. İnş sonuç ne olursa olsun bazı dersler alarak çıkıcam bu işin içinden. 26 yaşındayım. Çok teşekkür ederim yorumunuz için
Rica ederim, ne demek. Biz dışarıdan yorumluyoruz neticede ama tek başınıza başaramıyorsanız beraber terapiste gidemezseniz bile siz yalnız da olsa bir terapiste gidin olmadı. Belki uzman size sonunda, sinin manipüle edildiğinizi kışkırtıldığınızı söyleyecek, bilemiyorum, belki zaten ne kadar uğraşsanız da öfenizi kontrol edemeyeceksiniz eşine karşı. Yani bir uzman desteği şart görünüyor size...O zaman daha rahat karar verirsiniz...

İnşallah her şey istediğiniz şekilde sonuçlanır.
 
Rica ederim, ne demek. Biz dışarıdan yorumluyoruz neticede ama tek başınıza başaramıyorsanız beraber terapiste gidemezseniz bile siz yalnız da olsa bir terapiste gidin olmadı. Belki uzman size sonunda, sinin manipüle edildiğinizi kışkırtıldığınızı söyleyecek, bilemiyorum, belki zaten ne kadar uğraşsanız da öfenizi kontrol edemeyeceksiniz eşine karşı. Yani bir uzman desteği şart görünüyor size...O zaman daha rahat karar verirsiniz...

İnşallah her şey istediğiniz şekilde sonuçlanır.
Evet bu aksam araştırdım ben de ilk fırsatta gitmeyi düşünüyorum . Yaşadığım yerde yok böyle bi hizmet ama ulaşılamıyordu inşallah Fikir almak çok iyi geldi gerçekten. Kendi kendime konuşmak ve kendimi suçlamak çok bunaltmisti.
 
O kadar haklısınız ki duygularımı tercüman olmussunuz. Ben dé başka biriyle asla bu noktalara gelmeyeceğimı düşünürüm hep. Eşim de en son belki başka biriyle mutlu olabilirsin ama brnimle olamıyosun ben de seninle olamıyorum dedi. Ve 3 yılımız gitmiş. Çocukları çok sevmesini rağmen dusunemiyomusuz . Ben zaten kavgacı bi ailede büyüdüm o da mı öyle büyüsün filan dedi. Başka bir evlilik düşünmeye başlamış gibi geldi şimdiden. Mutlu olursun inş dedim. Uzun bi süre düşünmüyorum dedi.
Terapist olayina gelince ben en başından beri istiyorum ama yine Türk Erkeği klasiği psikoloğa para mı yatırılır ? Bu önceki görüşüydü . Şu anda düzeltmek gibi en ufak bi niyeti yok. Sanırım hep böyle gideceğine inanıyor. Zaman zaman benim yaşadığım şeyi yaşıyor. Sonra pişman olabilirsin dedim. Pişman olacağımı biliyorum ama pişman olmayacağım anlar daha çok olacak dedi . Netice olarak normal şartlarda ben de tamam nasıl istersen diyebilirdim. Ama Son barismamizdan sonra baya ilerleme kaydetmiştik. Ben bi hiç uğruna sonradan pişman olmamak adına konuşmayı bitirmemesi teklif ettim . Evet dik durmadım. Ama ben inanmaya başlamıştım o yüzden kestirip atmak istemedim. Şu saatten sonra zaten olacağına varicak. Çok yerinde tespitleriniz var ilginiz için teşekkür ederim
Siz sandığımdan fazla çaba göstermişsiniz, bu yorumunuzda bunu daha iyi gördüm.
Ama 3 yıl diyorsunuz ya, zaten insanlar ancak 3-4 yılda anlayabiliyorlar uygun olup olmadıklarını. Ben buna çok inanıyorum. Çünkü aşk ancak o sürede biraz durulunca insanlar karşıdakinin kişiliklerini anlıyor. Uzun flört edebilme ve evlilik öncesinde ayrılabilme cesareti olabilmeli insanlarımızda. O zaman aynı ev içinde bunları yaşamamış oluyor.. Bunları 3 yıl sonra değişti diye yorumlamayın eşinizi diye yazıyorum. Ancak ilk 3-5 yılda zaten sorunlar çıkıyor, ama bu yılların sıkıntıları atlatılabilirse de daha sağlam oluyor ilişkiler.

İyi ki çocuk yapmamışsınız da, eşiniz o konuda mantıklı davranmış. Bu açıdan şanslısınız, çünkü o zaman çok çaresiz hissedebilirdiniz...

Siz şu noktadan sonra kendiniz için çabalayın, terapisti de kendi iyiliğiniz için düşünün. bu süreçte daha kararlı ve sağlam durmanıza yardımcı olur. Hakkınızda hayırlısını dilerim..
 
Evlilikten çok korkuyorum
Aynı eve girildiğinde insanların kişilikleri ortaya çıkıyor :KK12:
Haklısın eşin seni bu noktaya getirdi ama dediğim gibi keşke sende bi gün sinirlendiğinde , seni üzdüğünde hiç bişey demeden küsüp yatmayı deneseydin.. O susstukça sen kendini anlatmaya çalışmışssın ama bunu sinir anında yaptığın içinde karşı taraf anlayamamış..
İki yıllık evlilikte böyle çatışmalar yaşıyorsanız bunun ilerisini düşünemiyorum bir araya geldiğinizde sakince oturup orta yolu bulmanız lazım yoksa böyle hacivatla karagöz gibi sürer gider :KK22:
Bekarmissin söyle bi yanilgiyà düşme lütfen en çok çatışma evliliğin ilk yıllarında olur. Evlendiğinde cicim yılları gibi genellikle geçmiyor.
 
Evet bu aksam araştırdım ben de ilk fırsatta gitmeyi düşünüyorum . Yaşadığım yerde yok böyle bi hizmet ama ulaşılamıyordu inşallah Fikir almak çok iyi geldi gerçekten. Kendi kendime konuşmak ve kendimi suçlamak çok bunaltmisti.
O zaman direk bir hastanenin psikiyatri bölümüne gidin. Psikiyatrist de yardımcı olacaktır size, kendinizi onarmanıza.
 
Benim babam da böyleydi sonra bir baktık hayatında başka biri varmış,, yaa:( annemin çenesinden Adam
Size gelince malesef sizin iş bitmiş çok acı ama :/
 
Back
X