Boşanmak mı? Boşanmamak mı?

kalmayanhevesler .!.:

İlgisizlik daha öncede vardı dediğim gibi bilgisayar oynuyordu ve bunu her iki aileyede bir sıkıntı var diye söylediğimde “ adam evinde oturuyor. Seni dövmüyor aldatmıyor kafelerde gezmiyor kumar oynamıyor ne güzel işte evde gözünün önünde oturuyor saçmalama ne boşanması” dediler. Bende dediğim gibi kendimi durduk yere sorun yaratan biri gibi hissettim ve bu durumu kabullendim içimde normalleştirdim. Çocuk olduktan sonra artık yorulduğumu aslında sevgiyede ihtiyacım olduğunu eşimle vakit geçirmek istediğimi ve onun bu seferde işle meşgul olduğunu fark ettim.

Genişletmek için tıkla...

Bu durumu kendisiyle konustunuz mu? Konustuysanız ne tepki veriyor? Seviyor sevildiginizi hissediyor musunuz?

kalmayanhevesler .!.:

Kavga sırasında hızlı sinirlenir. Bir kaç kavgamızda beni derinden vurmaya çalıştı. Sende karı olsaydın karılık yapsaydın o zaman gibi cümleler söyledi. Siniri ve aniden öfkelenmesi dışında ve ilgisizliği dışında bir sorunu yok

Genişletmek için tıkla...

Yani, boşanmak kolay değil arkadaşım, önce onu söyleyeyim.
Sevgiliden ayrılmaya benzemiyor.
İlgisizliği, yoğunluğu falan çok ciddi boşanma sebebi değil. Zamanla düzene girebilir.

İş güç de yok. Deneyim de yok. Bebek küçük
Gittiniz anacağınızın evine, ee? Sonra ? Pişman olup kendi düzeninizi arayabilirsiniz.
Bebek olmasa sevginiz de bittiyse ne çekeceksiniz, gidin iş bulun hayat kurun kafanıza göre biriyle evlenin derim.
Ama şartlar ortada, gerçekçi olmak ve başka çözümler bulmak lazım.

kalmayanhevesler .!.:

6 senedir evliyim 1 yaşında bebeğim var. Kendi memleketimi bıraktım ve 6 senedir eşimin memleketinde yaşıyorum. Eşim muhafazakar ve çalışmamı istemedi. Bende bunu bilerek evlendim ama sonrasında bu durum beni çok özgüvensiz ve yalnız birine çevirdi fakat eşimin fikri değişmedi. Eşim evliliğimizin başından beri bilgisayar bağımlısıydı benimle adam akıllı ilgilenmedi. Ama kime bu sorunumdan bahsetsem ki ailemde buna dahil, ne güzel işte evde oturuyor oyun oynuyor kumarı yok, içkisi yok, karı kız ayağı yok hep gözünün önünde dediler. Bende demek ki ben şımarığım diye düşündüm. Hamileyken eşim kendi internet kafesini açtı ve geceleri dükkanda çalışmaya başladı. Sabah eve gelip uyuyup sonra direkt yine işe gidiyor. Evde hayatım tek başıma geçiyor. 2 senedir bir gün bile tatil yapmadı. Dışarı bebeğimle cıkıyorum ve ailecek gezen insanlara o kadar özeniyorum ki. Eşim, cok para lazım gececi eleman da bulamıyorum diyip her gün sabaha kadar calısıyor. Benimle asla ilgilenmiyor. Bir özel günümüz, anımız yok. Kendi ailemden bahsetmem gerekirse annem 80 yaşında babam yok. Çalışma hayatım yok. Bırak herşeyi dön annenin evine çalış paranı kazan diyorum kendime. Sonrada durup bebeğine kim bakıcak büyütücek ya herşey daha zor olursa diyorum… yaşım 28 buarada. Akıl verirseniz cok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Ya kusura bakmayın ama hatalısınız baştan sona. 22 yaşında hem de çalışmaniza izim vermeyen adamla neden evlendiniz? 4 senede olmayacağını göremediniz mi de bebek yaptınız?
Madem üniversite mezunusunuz bebeginizi kreş yaşına getirene kadar kpss çalışıp yüksek puan alın. Ataninca da boşanıp kendinize hayat kurun.

kalmayanhevesler .!.:

İnanın bunu bir tek ben mi düşünüyorum dedim herkes öyle şeyler yazmış ki kendimi suçlu hissettim. Eşime diyorum ki bir gece cıkıp eve gelmedin. Bu gecede eşimle uyuyayım parasına tüküreyim ya bugünde kazanmıyım demedin diyorum. Aklıma gelmedi ne bileyim diyor. 2 senedir bir gece beraber uyuyamadım eşimle ama öyle şeyler yazmış ki forumdakiler kendimde hata buldum sanki

Genişletmek için tıkla...

Kimse hata bulmuyor. Çok haklısın ama bebeğin çok küçük güzelim.. İşin gücün tecriben de yok.
Şimdi senin gerçeklerinle beklentilerin uyuşmuyor. Bebeğini bi büyüt, sonra gündemine al bu konuyu.
Madem kocanın çok bi huysuzluğu da yok. Evinde bebeğini büyüt.

kalmayanhevesler .!.:

Evladımın akibetini benden iyi siz mi biliceksiniz? Biz aç kalsak karnımızı siz mi doyurucaksınız yoksa ben mi? Yada şuanda karnımızı siz mi doyuruyorsunuz? Benden daha mı iyi düşüneceksiniz benim evladımı? Köstek değil destek olun. Olumlu yada olumsuz yazarsınız ama tanımadığınız birine nefret kusamazsınız. İyi akşamlar

Genişletmek için tıkla...

Her gün önünü ardını düşünmeden doğurup, sözde "Evladını bizden daha çok düşünen" anneler yüzünden telef olan çocuk haberleri okumaktan içimiz kurudu hanımefendi...

Adam sizin can sikintinizi egleyemiyor diye bosansaniz ne yapacaksınız? Bu yaştan sonra o çocuğu nereye bırakıp, nerede çalışacaksınız da alacağınız asgarî ücretle nasıl ayakta duracaksiniz, hiç düşündünüz mü? Dışarıdaki hayattan haberiniz var mı?...

Ayrıca evet, sizin durumunuzdaki hatta çok daha kötü durumdaki insanlar benim vergilerimle devletten yardım alıyor, maaşa bağlanıyor, sosyal hizmetlere terkedilen yavrular benim vergilerimle bakılıyor, o yavruların başına bişey geldiğinde benim ciğerim sizden daha çok yanıyor....

Bize uslup oğreteceginize can sikintinizi değil bunları düşünerek hareket edin, zorunuza gidiyorsa konu açmayın olsun bitsin.

kalmayanhevesler .!.:

İnanın bunu bir tek ben mi düşünüyorum dedim herkes öyle şeyler yazmış ki kendimi suçlu hissettim. Eşime diyorum ki bir gece cıkıp eve gelmedin. Bu gecede eşimle uyuyayım parasına tüküreyim ya bugünde kazanmıyım demedin diyorum. Aklıma gelmedi ne bileyim diyor. 2 senedir bir gece beraber uyuyamadım eşimle ama öyle şeyler yazmış ki forumdakiler kendimde hata buldum sanki

Genişletmek için tıkla...

Aslında bu tarz bir ton hikaye sonrasında hayatı hepten altüst olan hata üzerine hataya kosan ve cocukları yazık olan örnekler varken piraye de biraz igneyi kendinize batırmanıza yönlendiriyor.Bazen acıtır ama açılarla doğruları da buluruz her acıdan yorumlar kıymetli bu yüzden.Evden calısabilir kendinize ugras bulursanız biraz esin üzerindeki tüm sebep onun ilgisizliğiymis ve o yüzden mutsuzmussunuz kısmından cıkarsınız.Acıkcası hicbir evlilik dört dörtlük degil,gercekten artık sevmiyor ve gözün birşeyi görmeyecek kadar mutsuzsan bosan ama sorun olarak duygusal aclık hususunda biraz üretkenlik kurtarır gibi.

kalmayanhevesler .!.:

6 senedir evliyim 1 yaşında bebeğim var. Kendi memleketimi bıraktım ve 6 senedir eşimin memleketinde yaşıyorum. Eşim muhafazakar ve çalışmamı istemedi. Bende bunu bilerek evlendim ama sonrasında bu durum beni çok özgüvensiz ve yalnız birine çevirdi fakat eşimin fikri değişmedi. Eşim evliliğimizin başından beri bilgisayar bağımlısıydı benimle adam akıllı ilgilenmedi. Ama kime bu sorunumdan bahsetsem ki ailemde buna dahil, ne güzel işte evde oturuyor oyun oynuyor kumarı yok, içkisi yok, karı kız ayağı yok hep gözünün önünde dediler. Bende demek ki ben şımarığım diye düşündüm. Hamileyken eşim kendi internet kafesini açtı ve geceleri dükkanda çalışmaya başladı. Sabah eve gelip uyuyup sonra direkt yine işe gidiyor. Evde hayatım tek başıma geçiyor. 2 senedir bir gün bile tatil yapmadı. Dışarı bebeğimle cıkıyorum ve ailecek gezen insanlara o kadar özeniyorum ki. Eşim, cok para lazım gececi eleman da bulamıyorum diyip her gün sabaha kadar calısıyor. Benimle asla ilgilenmiyor. Bir özel günümüz, anımız yok. Kendi ailemden bahsetmem gerekirse annem 80 yaşında babam yok. Çalışma hayatım yok. Bırak herşeyi dön annenin evine çalış paranı kazan diyorum kendime. Sonrada durup bebeğine kim bakıcak büyütücek ya herşey daha zor olursa diyorum… yaşım 28 buarada. Akıl verirseniz cok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Çalışma hayatınız yok da bir mesleğiniz var mı ? Bebeğiniz çok küçük anneniz 80 yaşında asgari ücret alıp bebeğe bakıcı tutamazsiniz, kreş de bir o kadar para. Şimdilik bu evliliği devam ettireceksiniz, para biriktireceksiniz , bebeğiniz de 3-4 yaşına gelince bir şeyler düşüneceksiniz.

Falan Filan .!.:

Aslında bu tarz bir ton hikaye sonrasında hayatı hepten altüst olan hata üzerine hataya kosan ve cocukları yazık olan örnekler varken piraye de biraz igneyi kendinize batırmanıza yönlendiriyor.Bazen acıtır ama açılarla doğruları da buluruz her acıdan yorumlar kıymetli bu yüzden.Evden calısabilir kendinize ugras bulursanız biraz esin üzerindeki tüm sebep onun ilgisizliğiymis ve o yüzden mutsuzmussunuz kısmından cıkarsınız.Acıkcası hicbir evlilik dört dörtlük degil,gercekten artık sevmiyor ve gözün birşeyi görmeyecek kadar mutsuzsan bosan ama sorun olarak duygusal aclık hususunda biraz üretkenlik kurtarır gibi.

Genişletmek için tıkla...

İnanın evladımı o kadar çok düşünüyorum ki. Zaten savrulmaktan, hata yapmaktan, ilgisizim yalnızım derken evladımı tek bırakmaktan korkuyorum. Boşanırsam evladıma ya bakıcı bulucam ya kreşe vericem bunu gönlüm hiç istemiyor. Sonrada ya mutsuz bir anne olursam? Mutluluğu, sevilmeyi hak etmiyor muyum? Diye kendimide düşünüyorum. İki taraflıda maalesef baştan sonra kaybedilmiş bir hikaye gibi hissediyorum. Tek istediğim evladımın mutlu olması ve tabiki kendimde mutlu olmak istiyorum tabi mümkünse..

Konuya birşey diyemem ama annen seni 52 yaşındami doğurdu?

ellerimlekazidim .!.:

Çalışma hayatınız yok da bir mesleğiniz var mı ? Bebeğiniz çok küçük anneniz 80 yaşında asgari ücret alıp bebeğe bakıcı tutamazsiniz, kreş de bir o kadar para. Şimdilik bu evliliği devam ettireceksiniz, para biriktireceksiniz , bebeğiniz de 3-4 yaşına gelince bir şeyler düşüneceksiniz.

Genişletmek için tıkla...

Annem 2 maaş alıyor. Biri babamdan kalan emekli maaşı biri kendi babasından kalan emekli maaşı. Boşanırsam kendi babamdan olan parayı alabiliyorum. Birde babamdan kalma evimiz var. Onun dışında çalışmam gerekiyor.

Alakasız olacak ama anneniz sizi 52 yaşında mı doğurdu? Uzun zamandır bu sayısal değerde bir dogumla karşılaşmadığım için şaşırdım sadece.

tulumbachen .!.:

Konuya birşey diyemem ama annen seni 52 yaşındami doğurdu?

Genişletmek için tıkla...

Annemin yaşını yanlış yazmışım o anda birşeye kafam dalmış, hemen düzeltiyorum. Annem 1955 doğumlu ben 1996 doğumluyum. Annem beni 41 yaşında doğurdu. Şuanda 69 yaşında.

Bukre11 .!.:

Alakasız olacak ama anneniz sizi 52 yaşında mı doğurdu? Uzun zamandır bu sayısal değerde bir dogumla karşılaşmadığım için şaşırdım sadece.

Genişletmek için tıkla...

Annemin yaşını yanlış yazmışım o anda birşeye kafam dalmış, hemen düzeltiyorum. Annem 1955 doğumlu ben 1996 doğumluyum. Annem beni 41 yaşında doğurdu. Şuanda 69 yaşında.

kalmayanhevesler .!.:

Kavga sırasında hızlı sinirlenir. Bir kaç kavgamızda beni derinden vurmaya çalıştı. Sende karı olsaydın karılık yapsaydın o zaman gibi cümleler söyledi. Siniri ve aniden öfkelenmesi dışında ve ilgisizliği dışında bir sorunu yok

Genişletmek için tıkla...

kuzucum daha ne olsun adamda yok yok anasını satayım.

Neticede uni mezunusunuz ise girip calisabikirsiniz bir sene daha idare edin sonra bir yilda anneniz bakar sonra krese verir hayatiniza calisarak devam edersiniz. Uni okuyup hic calismadan gidip evlenmek nedir ya bu okul okumak size hic vizyon katmadimi acaba?

kalmayanhevesler .!.:

Boşanırsam evladıma ya bakıcı bulucam ya kreşe vericem bunu gönlüm hiç istemiyor. Sonrada ya mutsuz bir anne olursam? ..

Genişletmek için tıkla...

Hanımefendi insanlar bosansa da evli kalsa da çalışıyor, çocuklarını kreşe bırakıyor diye kötü kadın, kötü anne olmuyorlar.. Aksine evde boş boş oturup can sıkıntısından kocalarına trip yapacaklarına evlatlarınin geleceği için , eşleriyle hayatın yükünü de güzelliklerini de paylaşmak için çalışıyorlar. Bosanmasaniz da çalışmak sizi kötü anne yapmaz merak etmeyin...

kalmayanhevesler .!.:

İnanın evladımı o kadar çok düşünüyorum ki. Zaten savrulmaktan, hata yapmaktan, ilgisizim yalnızım derken evladımı tek bırakmaktan korkuyorum. Boşanırsam evladıma ya bakıcı bulucam ya kreşe vericem bunu gönlüm hiç istemiyor. Sonrada ya mutsuz bir anne olursam? Mutluluğu, sevilmeyi hak etmiyor muyum? Diye kendimide düşünüyorum. İki taraflıda maalesef baştan sonra kaybedilmiş bir hikaye gibi hissediyorum. Tek istediğim evladımın mutlu olması ve tabiki kendimde mutlu olmak istiyorum tabi mümkünse..

Genişletmek için tıkla...

Bak bir arkadasım senelerce kocasının ilgisizliği para istemedigi sadece onunla vakit gecirmek istediginden yakınıyordu ve iki cocukla bosandı.

Cocuklarımı asla bırakmam derken aile evine dönemedi ve iş yüzünden bir süre bırakacağım sonra alacağim yeniden dedi.Nasıl mutlu nasıl enerjik anlatamam bir süre is hayatında bekarlıga özlemle güzel geçirdi ve hayatına biri girdi.

Öyle bir anlatiyor ballandıra ballandıra söyle asıgız böyle bakıyor aradigim herşeyi buldum derken adamın derin isleri ve gizledigi evliliği patlıyor.Sil bastan isine giderken zaman akıyor ve baska sevgili derken o da psikopat çıkıyor ve cocuklarını alırsam evlenmem diyor.Ondan da ayrıldı.Suan evi yok ailesinin yanına gidemiyor tek göz odada kalıyor ve daire bile kiralayamıyor malum rakamlar.Tek istedigi ilgi sefkat sevgiydi bulamadı? Mutlu mu hayır?

Mutluluk kendi elimizde ve esinden beklentilerini anlıyorum bu en dogal hakkın?Bunun icin bazen mucadele etmek gerek.Bebegine suan bakıcı tutsan calısma hayatın hic olmamıs maasın yetmez.Evden kendini mutlu edecek seyler düsün,kendi kendini mutlu et cocuguna esine bu yansır.Zaten sevginiz varsa o da gencsiniz daha degisir görür birşeyleri zamanla belki.

Artıları eksileri ile cok iyi düsün hevesler keyifler degisir, o dısarıda gördügün özendigin aileler neler yasıyor bilemezsin gördügünle kıyaslama

kalmayanhevesler .!.:

Evladımın akibetini benden iyi siz mi biliceksiniz? Biz aç kalsak karnımızı siz mi doyurucaksınız yoksa ben mi? Yada şuanda karnımızı siz mi doyuruyorsunuz? Benden daha mı iyi düşüneceksiniz benim evladımı? Köstek değil destek olun. Olumlu yada olumsuz yazarsınız ama tanımadığınız birine nefret kusamazsınız. İyi akşamlar

Genişletmek için tıkla...

Şu evlatlarınızı birinizde doğurmadan önce düşünseniz ne iyi olurdu. Her şeyi bilerek isteyerek kabul et sonra evladımda evladım.

kalmayanhevesler .!.:

6 senedir evliyim 1 yaşında bebeğim var. Kendi memleketimi bıraktım ve 6 senedir eşimin memleketinde yaşıyorum. Eşim muhafazakar ve çalışmamı istemedi. Bende bunu bilerek evlendim ama sonrasında bu durum beni çok özgüvensiz ve yalnız birine çevirdi fakat eşimin fikri değişmedi. Eşim evliliğimizin başından beri bilgisayar bağımlısıydı benimle adam akıllı ilgilenmedi. Ama kime bu sorunumdan bahsetsem ki ailemde buna dahil, ne güzel işte evde oturuyor oyun oynuyor kumarı yok, içkisi yok, karı kız ayağı yok hep gözünün önünde dediler. Bende demek ki ben şımarığım diye düşündüm. Hamileyken eşim kendi internet kafesini açtı ve geceleri dükkanda çalışmaya başladı. Sabah eve gelip uyuyup sonra direkt yine işe gidiyor. Evde hayatım tek başıma geçiyor. 2 senedir bir gün bile tatil yapmadı. Dışarı bebeğimle cıkıyorum ve ailecek gezen insanlara o kadar özeniyorum ki. Eşim, cok para lazım gececi eleman da bulamıyorum diyip her gün sabaha kadar calısıyor. Benimle asla ilgilenmiyor. Bir özel günümüz, anımız yok. Kendi ailemden bahsetmem gerekirse annem 69 yaşında babam yok. Çalışma hayatım yok. Bırak herşeyi dön annenin evine çalış paranı kazan diyorum kendime. Sonrada durup bebeğine kim bakıcak büyütücek ya herşey daha zor olursa diyorum… yaşım 28 buarada. Akıl verirseniz cok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Çocuğun küçükken online kurslara katılıp bir alanda kendini geliştirebilirsin. Dil de eklersin 2 yıl kpss calisabilirsin istersen. 2 sene sonra hala fikrin aynı olursa boşanirsin. Çocuğun da kreş çağına gelmiş olur.

Konu sahibesi mutlu olmak için insana sosyal hata da, arkadaş da, iş de uğraş da gerek. Sadece eş/sevgiliyle mutlu olunmuyor. Valla ünvdeki sevgili bulunca bütün arkadaşlarından uzaklaşan kız gibisin evlendim diye kendini dünyadana soyutlamışsın mesele şu ki evlendiğinde ztaen çok gençmişsin adam çalışma demiş kabul etmişsin baştan kabul etmeyecektin. Aileyi çevreyi brıak demiş sen de atıp hepsini ille de evlenicem diye bırakmışsın. Şimdi de sıkıldım evde üstelik arkadaşsızım diyorsun, burdaki genç kızlara hep yazıyorum bir adma için hayatınızı çöpe atmayın asla erkek çok ama mutlu olmak zor. Neyse konuya geleyim adam evde pek yok anladığım kadarıyla sen bir iş bul çalış, muhtemeln adam işe gittiğini de fark etmez bile. İş bul çalış aynı zamanda sosyalleşmiş olursun.