Tesekkur ederim cevaplariniz için,
O kaçırma sözünü panikleyerek söyledi bence. Gitmisdim nerdeyse çünkü. Oğlunu çok seviyor ondandır diyorum.
Bi yönden biliyorum öyle birşey hic yapamaz. Dediğiniz gibi. Ama bi yandanda oğlunu o kadar çok seviyor ki onun için herşey yapıyor. Belki bunu da yapar... ?
O kari diyiside köyde büyüdüğü için öylebenim için sorun değildi hicbir zaman. Yeri geldiğinde hayatım da diyip nazik lesebiliyor yani.
Kavgamizda herkezde gibi haftada bir iki kez ve çok kotu değil çünkü kötüye kaçmadan susuyorum.
Ona sevgimin azaldığını ve ayrılmayı düşündüğümü ve onun bekarlık hayatından bikdigimi söyledim. O herşeyi borçlarına atıyor ve para diyor. Borçları kapatayim seninle gezcem diyor. Benim derdim gezmek değil ki... Onu kaç kere dedim ona anlamıyor. Bekarlık hayatından bikdim dediğimde "bana zincirmi takcan" diyor. Bu beni her zaman çok uzuyor. Ben onu hic sikmadim ki. Son zamanlarda sadece üstüne gitmeye başladım beni yanlız birakiyorsun diye.
Sevgim çok ama çok azaldı. Yalan yok mimiminacik seviyorum daha. Ama sanki o da gitdi gidecek.
Her gün agladigimi hic söylemedim ona. Onun karşısında da aglamam zaten. Ağlamaya yaklasirsam giderim başka odaya is yaparım yada kitap okurum. Ben aglamami başkalarına göstermeyi hic sevmem. Burası anonim diye yazdım.
Aslında iyi kalplidir benim kocam ama hem büyüme tarzı hem de maalesef o dağ gibi borçlar yüzünden boyleyiz.
Bi kere bana gül getirdi. Onuda bi posetin içine koymuş. Kimse görmesin diye. Evde de gülü çıkarıp vermedi. Poseti elime tutdurdu. Yani aslında kalbi iyi ama kendi evinde görmediği için ona ters geliyo boyle hareketler.
Boyle savunduguma bakmayın sadece doğruyu söylemeye gayret ediyorum ki yanlış anlaşılma olmasın.
Anlicaniz oğlum çok iyi bir yuvada ve babası onu çok ama çok seviyor. Sadece benim mutluluğum için bu yuvayı bozmam olurmu ki?
Gene hepsinize TSK ederim. Hislerimi tam dile getiremediğim için ona mektup yazdım.
His etdiklerimi, bunalıma girdiğini felan. Ve sonunda 3 seçenek sundum.
1. Bekarligindan vazgeçip mektubun arasındaki yüzüğünü takip bana her gün az da olsa vaktini ayirmak. Bana gitdiği yeri söylemek. Yuvasına saygı gösterip sahip çıkmak.
2. Boyle devam gitmesi. Ama sonu kotu olur.
3. Anlaşıp ayrılmak. Çocuğumuzu düşünerek tartışmadan ve anlaşarak. Her gün gore bilir çocuğunu. Nafaka bile istemedim...
Mektubun arasında en son dugunumuzde takdiolsun zugu koymuştum. Mektubu okudu. Yüzüğü takdi. Bisey demedi çünkü annesi gelmisdi o an. Aksama konuscaz inshallajlh gene. Ama galiba iyiye gitcek gibi gibi. Ümidim birden takla atdi...
Hayırlısı. Belki bir gün eskiden hisse tdiklerim ona karşı ge i gelir...
O yüzüğü ben takması için çok şeyler denemisdim. Tatlı dille. Sevgimle. Ama hiçbir zaman takmamisdi. Ayrılmayalim diye takdi.... Bi yönden iyi, çünkü onun için muhimsiz değilmişim, bi yönden de çok kotu buraya kadar mi gelmesi lazımdı bi yüzüğü takmak için?
Hepinizede ayrı ayrı TSK ederim. Desteklerini ve düşünceleriniz için.
Regaib kandiliniz mübarek olsun
Selam herkese
Bazda yazdigi gibi, nerdeyse iki sene evligim ve 8 aylık çok güzel bir oğlumuz var.
Kocam ile aram çok kotu. Evliligimizin belki bir yada iki ayı güzeldi ama maalesef gerisi çok kötüydü... Hep duzeltiriz diyodum daha da kötüye gitdi.
Anlasamiyoruz esimle ve beni en çok üzen şey kendisi bekar gibi yaşıyor. Çok kavga etmiyoruz çoğunlukla susuyorum ama içim yanıyor. Sanki bogulcam bazen, bazense sanki patlicakmisim gibiyim. Kocam sabah çıkıp aksam 11 gibi eve gelir. Çok para sıkıntısı var ondan anlayış göstermek istedim ama olmuyor daha. Daha dayanamıyorum. Sanki süslü bir kafesdeyim gibi geliyor bana.
Ben yanlız olmak için mi evlendim?
Eskiden çok sarılmak, öpmek ve ona dokunmak isterken simdi hiçbirini yapmıyorum. Beni her defasında geriye cevirirdi sarılmak istedigimde. Belki ondan daha istemiyorum. Bunu neden yapdi bilmiyorum. Simdi ise bana bazen "adam kocasına sarilmazmi kari" diyor.
Çok bunalimdayim. Her gün aglamakla geciriyorum. Çocuğum olmasa çekip giderdim. Ama babası, babaannesi, dedesi, halasi, amcası onu çok seviyorlar. Ve oglumda babannesini çok seviyor. Hep onun kucağına gitmek istiyor.
Simdi ayrilsam çocuğumu bu güzel yuvadan ayircam ve belki mutsuz olacak. Ve sadece oğlum değil kocam ve aileside mutsuz olacak. Bunu istemiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Yanlizlikdan o kadar bikdim ki. 40 sene gecsede Ölsem bile diyom bazen.
Bana lütfen bir fikir verin? Ayrılmak mi doğrusu yada oğlum için mutsuz yasamak mi?
Ayrılıp cok yakinda bir ev tutsam da çocuğumu istedikleri zaman gorseler.... Ama kocam ayrılırsam oğlumu kaciririm bulamican biyere gotururum diyor. Ben oglumsuz yaşayamam...
Herkesi düşünüyorsun da kendinizi düşünmüyorsunuz.Dağ başı mı burası zor kaçırır çocuğu hem size verirler çocuğu 8 aylıkmıs kime verecekler.Ayrıca mutlu anne mutlu çocuktur siz mutlu olun çocuğunuza daha güzel bakın.Selam herkese
Bazda yazdigi gibi, nerdeyse iki sene evligim ve 8 aylık çok güzel bir oğlumuz var.
Kocam ile aram çok kotu. Evliligimizin belki bir yada iki ayı güzeldi ama maalesef gerisi çok kötüydü... Hep duzeltiriz diyodum daha da kötüye gitdi.
Anlasamiyoruz esimle ve beni en çok üzen şey kendisi bekar gibi yaşıyor. Çok kavga etmiyoruz çoğunlukla susuyorum ama içim yanıyor. Sanki bogulcam bazen, bazense sanki patlicakmisim gibiyim. Kocam sabah çıkıp aksam 11 gibi eve gelir. Çok para sıkıntısı var ondan anlayış göstermek istedim ama olmuyor daha. Daha dayanamıyorum. Sanki süslü bir kafesdeyim gibi geliyor bana.
Ben yanlız olmak için mi evlendim?
Eskiden çok sarılmak, öpmek ve ona dokunmak isterken simdi hiçbirini yapmıyorum. Beni her defasında geriye cevirirdi sarılmak istedigimde. Belki ondan daha istemiyorum. Bunu neden yapdi bilmiyorum. Simdi ise bana bazen "adam kocasına sarilmazmi kari" diyor.
Çok bunalimdayim. Her gün aglamakla geciriyorum. Çocuğum olmasa çekip giderdim. Ama babası, babaannesi, dedesi, halasi, amcası onu çok seviyorlar. Ve oglumda babannesini çok seviyor. Hep onun kucağına gitmek istiyor.
Simdi ayrilsam çocuğumu bu güzel yuvadan ayircam ve belki mutsuz olacak. Ve sadece oğlum değil kocam ve aileside mutsuz olacak. Bunu istemiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Yanlizlikdan o kadar bikdim ki. 40 sene gecsede Ölsem bile diyom bazen.
Bana lütfen bir fikir verin? Ayrılmak mi doğrusu yada oğlum için mutsuz yasamak mi?
Ayrılıp cok yakinda bir ev tutsam da çocuğumu istedikleri zaman gorseler.... Ama kocam ayrılırsam oğlumu kaciririm bulamican biyere gotururum diyor. Ben oglumsuz yaşayamam...
Yani adam gece 11 de geliyor diye mi boşanmak istiyorsunuz?Selam herkese
Bazda yazdigi gibi, nerdeyse iki sene evligim ve 8 aylık çok güzel bir oğlumuz var.
Kocam ile aram çok kotu. Evliligimizin belki bir yada iki ayı güzeldi ama maalesef gerisi çok kötüydü... Hep duzeltiriz diyodum daha da kötüye gitdi.
Anlasamiyoruz esimle ve beni en çok üzen şey kendisi bekar gibi yaşıyor. Çok kavga etmiyoruz çoğunlukla susuyorum ama içim yanıyor. Sanki bogulcam bazen, bazense sanki patlicakmisim gibiyim. Kocam sabah çıkıp aksam 11 gibi eve gelir. Çok para sıkıntısı var ondan anlayış göstermek istedim ama olmuyor daha. Daha dayanamıyorum. Sanki süslü bir kafesdeyim gibi geliyor bana.
Ben yanlız olmak için mi evlendim?
Eskiden çok sarılmak, öpmek ve ona dokunmak isterken simdi hiçbirini yapmıyorum. Beni her defasında geriye cevirirdi sarılmak istedigimde. Belki ondan daha istemiyorum. Bunu neden yapdi bilmiyorum. Simdi ise bana bazen "adam kocasına sarilmazmi kari" diyor.
Çok bunalimdayim. Her gün aglamakla geciriyorum. Çocuğum olmasa çekip giderdim. Ama babası, babaannesi, dedesi, halasi, amcası onu çok seviyorlar. Ve oglumda babannesini çok seviyor. Hep onun kucağına gitmek istiyor.
Simdi ayrilsam çocuğumu bu güzel yuvadan ayircam ve belki mutsuz olacak. Ve sadece oğlum değil kocam ve aileside mutsuz olacak. Bunu istemiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Yanlizlikdan o kadar bikdim ki. 40 sene gecsede Ölsem bile diyom bazen.
Bana lütfen bir fikir verin? Ayrılmak mi doğrusu yada oğlum için mutsuz yasamak mi?
Ayrılıp cok yakinda bir ev tutsam da çocuğumu istedikleri zaman gorseler.... Ama kocam ayrılırsam oğlumu kaciririm bulamican biyere gotururum diyor. Ben oglumsuz yaşayamam...