- 20 Nisan 2015
- 25
- 10
- 35
-
- Konu Sahibi unutkalbim
- #1
Selam herkese
Bazda yazdigi gibi, nerdeyse iki sene evligim ve 8 aylık çok güzel bir oğlumuz var.
Kocam ile aram çok kotu. Evliligimizin belki bir yada iki ayı güzeldi ama maalesef gerisi çok kötüydü... Hep duzeltiriz diyodum daha da kötüye gitdi.
Anlasamiyoruz esimle ve beni en çok üzen şey kendisi bekar gibi yaşıyor. Çok kavga etmiyoruz çoğunlukla susuyorum ama içim yanıyor. Sanki bogulcam bazen, bazense sanki patlicakmisim gibiyim. Kocam sabah çıkıp aksam 11 gibi eve gelir. Çok para sıkıntısı var ondan anlayış göstermek istedim ama olmuyor daha. Daha dayanamıyorum. Sanki süslü bir kafesdeyim gibi geliyor bana.
Ben yanlız olmak için mi evlendim?
Eskiden çok sarılmak, öpmek ve ona dokunmak isterken simdi hiçbirini yapmıyorum. Beni her defasında geriye cevirirdi sarılmak istedigimde. Belki ondan daha istemiyorum. Bunu neden yapdi bilmiyorum. Simdi ise bana bazen "adam kocasına sarilmazmi kari" diyor.
Çok bunalimdayim. Her gün aglamakla geciriyorum. Çocuğum olmasa çekip giderdim. Ama babası, babaannesi, dedesi, halasi, amcası onu çok seviyorlar. Ve oglumda babannesini çok seviyor. Hep onun kucağına gitmek istiyor.
Simdi ayrilsam çocuğumu bu güzel yuvadan ayircam ve belki mutsuz olacak. Ve sadece oğlum değil kocam ve aileside mutsuz olacak. Bunu istemiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Yanlizlikdan o kadar bikdim ki. 40 sene gecsede Ölsem bile diyom bazen.
Bana lütfen bir fikir verin? Ayrılmak mi doğrusu yada oğlum için mutsuz yasamak mi?
Ayrılıp cok yakinda bir ev tutsam da çocuğumu istedikleri zaman gorseler.... Ama kocam ayrılırsam oğlumu kaciririm bulamican biyere gotururum diyor. Ben oglumsuz yaşayamam...
Bazda yazdigi gibi, nerdeyse iki sene evligim ve 8 aylık çok güzel bir oğlumuz var.
Kocam ile aram çok kotu. Evliligimizin belki bir yada iki ayı güzeldi ama maalesef gerisi çok kötüydü... Hep duzeltiriz diyodum daha da kötüye gitdi.
Anlasamiyoruz esimle ve beni en çok üzen şey kendisi bekar gibi yaşıyor. Çok kavga etmiyoruz çoğunlukla susuyorum ama içim yanıyor. Sanki bogulcam bazen, bazense sanki patlicakmisim gibiyim. Kocam sabah çıkıp aksam 11 gibi eve gelir. Çok para sıkıntısı var ondan anlayış göstermek istedim ama olmuyor daha. Daha dayanamıyorum. Sanki süslü bir kafesdeyim gibi geliyor bana.
Ben yanlız olmak için mi evlendim?
Eskiden çok sarılmak, öpmek ve ona dokunmak isterken simdi hiçbirini yapmıyorum. Beni her defasında geriye cevirirdi sarılmak istedigimde. Belki ondan daha istemiyorum. Bunu neden yapdi bilmiyorum. Simdi ise bana bazen "adam kocasına sarilmazmi kari" diyor.
Çok bunalimdayim. Her gün aglamakla geciriyorum. Çocuğum olmasa çekip giderdim. Ama babası, babaannesi, dedesi, halasi, amcası onu çok seviyorlar. Ve oglumda babannesini çok seviyor. Hep onun kucağına gitmek istiyor.
Simdi ayrilsam çocuğumu bu güzel yuvadan ayircam ve belki mutsuz olacak. Ve sadece oğlum değil kocam ve aileside mutsuz olacak. Bunu istemiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Yanlizlikdan o kadar bikdim ki. 40 sene gecsede Ölsem bile diyom bazen.
Bana lütfen bir fikir verin? Ayrılmak mi doğrusu yada oğlum için mutsuz yasamak mi?
Ayrılıp cok yakinda bir ev tutsam da çocuğumu istedikleri zaman gorseler.... Ama kocam ayrılırsam oğlumu kaciririm bulamican biyere gotururum diyor. Ben oglumsuz yaşayamam...