Merhaba daha önceki konularımı belki hatırlayanlar olacaktır, bunu yazmadan ben de yine baktım ve bakınca yine kendimi neden burada bulduğumu anladım. Biz toplamda sanırım 8 yıl oldu beraberiz, dört yıldır da evliyiz. Evliyiz dediğime bakmayın imam nıkahlıyız aslında. Pandemide alelacele evlenince 1 haftada nikahı sonra yaparız dedik (çünkü ufak da olsa bir eğlence yapmak istiyordum arkadaşlarımla, hem de formaliteden de olsa evlenme teklifi almak istiyordum) . O gün bugündür bekliyorum :) 6 ay kadar önce askerden dönünce konusunu açtı ama ben nikah yapmak istemiyorum gerek yok dedim, aslında tepkisini ölçmek istemiştim ama hiç ısrar falan görmedim. Çok tuhafıma gidiyor bir erkeğin evlendiği birine nikah kıymaması. Bir kızımız var 2 yaşında, ünlüler bile çocuk yapınca evleniyor diye takıldım, e ben yapalım dedim diyor, ama sadece bu ‘yapalım’. Sonra hayat devam ediyor. Bu dört yılda o kadar zor psikolojik deneyimler yaşadım ki baktım ne yaparsam yapayım ben bu adamın iç dünyasına ulaşamıyorum iletişim kuramıyorum. Kendimi b.k gibi hissediyorum artık afedersiniz. Bugün öğle arası işten gelince kızımı öptü ve dünya güzelim falan diye iltifat etti, ben de şakasına dudağımı büzdüm ‘bana da et iltifat’ dercesine, annesi de buradaymış falan dedi, sonra bak dedim kızımı kastedip, isteyince ne güzel iltifat edebiliyorsun aslında, o da ‘ o içimdeki bu duyguları açığa çıkartıyor’ gibi bişey söyledi. Daha önce ona ‘belki ben senin için doğru kadın değilimdir’ demiştim ve birden o sözüm aklıma geldi ve sanki taşlar oturdu bende.
Bu güya evlilikte bana göre sevgililikte uzun zamandır tek başıma yaşadığımı hissediyorum, cinsellikte dünya anlayışında iletişimde birbirimizle alakamız yok. Bir defasında aniden ağlama krizine girip hıçkıra hıçkıra ağlarken çok mutsuzum dediğimde bile niye demeyip, ben çok mutluyum bi sıkıntım yok demişti. Bir yerim ağrısa hemen onun da bir yeri ağrıyor. Hasta olma hakkım bile yok gibi hissediyorum. Geçen gün hamileyken sürekli intihar etmeyi düşünüyordum dedim. Şaşırmadı bile. Of Yazsam çok uzayacak da
Konunun özü ben inanılmaz şekilde ayrılmak istiyorum, ama topluma karşı aileme karşı onlara göre hiç geçerli bir sebebim yok. Maddi durumum iyi. Kızım aklımı kurcalıyor bir yandan, onun için nasıl olur diye, ama eksiklik çeker gibi gelmiyor, gelip görebilir. Ama nasıl yapacağım, aramızda bu durumu yaşamış olup yapan varsa nasıl yaptı ? Tecrübelerinize ihtiyacım var.