Merhaba daha önce birkaç sefer daha konu açtım buraya, içtenlikle yaprığnız yorumlarınız değerli benim için, 2 senelik evliyim 7 aylık bebeğim var, evimde kavga yok ama yoğum bir huzursuzluk mutsuzluk var... Görünmez biriyim evde yada cnsl obje.. Başlarda bebeğim küçük diye çalışmıyordum şimdi ise kocam ve kaynanamın çalış baskısına inat çalışmıyorum, görmezden geliyorum, görğmcem olacak o kişişi ezmeye de çalışıyor, küçük görmeye çalışıyor umursamıyorum bende onu görmezden geliyor konuşmuyorum ama eşim tarafından yok sayılmak çok ağır geliyor.Geçenlerde görğmxemi sürekli tutan panik atağı tutmuş ama yaymış uzanıyor kaynanamlarda, kocam ablasının yanına gitti kalk hastaneye gidelim, bu böylr olmaz , canın sıkılıyordur hadi gexmeye götüreyim Semi diye konuştu ve en son ablasının yüzünü okşadı, iki kardeş olarak diyologlaeı davranışı çok iyi güzel tamam ama benim içime çok dokundu... Çünkü aylar oldu eşimin bana şefkatle sadılmayışı, yüzüme dokunmayışı....
Dün ablası annesi mutlu olsun diye pikniğe götürdü, ablasının kızı ile oynadı en son kızımı alıp parka götürdüm peşimizden bile gelmedi... Ailesi ile oturdu, görmüyor, konuşmuyor ki bende öyle görmezden geliyorum onu.... Siz olsanız ne yapardınız boşanmak dışında bir fikriniz var mı ?