- 13 Temmuz 2018
- 927
- 414
- 53
- Konu Sahibi gunesligunlerimiistiyorum
-
- #121
Za
Zamanla canimmmm simdi iyiki diyor emin ollll
Zamanla canimmmm simdi iyiki diyor emin ollllAblan nasıl atlattı ben su an cok üzülüyorum
İnsallah, butun kalbimle...Za
Zamanla canimmmm simdi iyiki diyor emin ollll
Benim mesleğim olduğu için kendime yeni bir hayat kurdum. Terk eden ben oldum ve asla geri dönmedim. Çünkü gerçekten haketmediğim şeyleri tekrar yaşamaya hiç niyetim yoktu. Süreç sizin için daha zor belki. Mesleğiniz yok ve bebeğiniz küçük anlıyorum. Ancak aileniz arkanızdaysa çalışın bebeğe aileniz baksın. Ben çok verici ve yapıcı bir insanım. Ama onurum ve gururum çiğneniyorsa aç kalırım yine de ayakta dururum. Siz de kimseye boyun eğmek zorunda degilsiniz. Hele de böyle bir insan sizi istemiyorsa kurtulacağınız için kurban kesseniz yeridir. Inşallah her şey sizin istediginiz gibi olur.Siz bu süreci nasıl atlattınız? Ben galiba mesleğim olmadığı için ve bebek de olduğu için kendimi çaresiz ve güçsüz hissetmemden dolayı pismanlık duyuyorum ve karşı taraf dik durduğu için istenilmemek ağırıma gidiyor
Lütfen insanların üzülerek bakmalarına aldırış etmeyin. Sonuçta ne çektiğinizi bir siz bilirsiniz. Bana da böyle bakan çok üzüldük diyen insanlar oluyor. Ben böyle daha iyiyim mutluyum üzülmeyin diyorum.Dava devam ediyor, beni etkileyen sey insanların üzülerek bakması ve karşı tarafın hayatına devam edip beni anında yok sayması. Bir türlü yediremedim kendimi gücsüz caresiz hissediyorum
Anlattığınız durumda bir yanlışınız yok. Ki olsa bile insan evladını görmeye gelmez mi ? Evet evliliklerde idare edilir ama karşılıklı olur ve bir sınırı vardır. Çocuğunuz olunca gelecek gözünüzde büyüdü belki ondan şu an böyle düşünüyorsunuz.Duygularım öyle karışık ki nereden başlayacağımı bilemiyorum eşim aşırı kıskanç sinirli ve gergin bir karakter, malesef bilerek evlendim onsuz yapamayacağımı düşünüyordum. İlişkide onu hep idare etmek, haksız yere kızıp bağırsa bile alttan almak gerekiyor. Bir süre sonra sakinleşip dönüyor. Alttan alamayıp karşılık verirsen şiddet uyguluyor ve hakaret ediyor. Aşırı kıskanç olduğu için kıyafetler bol ve kapalı olmalı, hafif bir makyaj bile yasak yüze hiçbir şey sürülmeyecek, dışarı çıkmak çok kısıtlı yani haftanın bir günü arkadasınla bulustuysan diğer günler markete bile çıksan batıyor, ne kadar cok dısarı cıkıyorsun cıkma diyor izin vermiyor. Karşı gelirsen yaptırım uyguluyor. Kendisiyle haftada bir kez dışarı çıkıyorduk (uzun ugraslarım sonucunda). Ailesinin yanında benimle muhatap olmuyordu bunu saygı olarak görüyordu ama ailesi iyiydi beni üzmediler ancak oğullarının karakteri konusunda itaat edilmesi gerektiğini idare edilmezse onunla geçinilmeyeceğini söylediler. Eşime ara ara ben bunalıyorum bana biraz alan ver yine senin sınırların içinde olsun dedim, bu evlilikte bana saygı duyulmuyor zorlanıyorum dedim veremedi, beklentimi karşılayamadı. Birgun aklıma ayrılık düştü ona da söyledim gidersen biter dedi. Birkaç ay daha bekledim olmuyor bıraktım evi terk ettim Asla geri adım atmadı, ben de inatlaştım dava açtım çekismeli. Dilekçede şiddeti de belirttim koruma kararı çıktı. O da bana dava açtı. Bu sürede zarfında doğum yaptım çağırdım görmeye gelmedi. Ailesi de bana gıcıklandı yaptığım şeyler yüzünden, onlar da aramadı ve görmeye gelmediler. Hepsi de dimdik duruyor. Ben ise ne durumdayım biliyor musunuz kapılarına gitmek, aramak, mesaj atmak geliyor içimden. Kendimi zor durduruyorum. Güçsüz çaresiz istenilmeyen insan olarak görüyorum kendimi. Ben yanlış mı yaptım? Bana yol gösterir misiniz. Sizin evlilikleriniz nasıl,yani ben de idare etmeli miydim öfkesini sinirini. Hadi bana gıcıklandınız bebek size ne yaptı. Düsman iki aile gibi olduk o yuzden mi gelmiyorlar. Oysa ki ben doğum yapınca eşime haber verdim görmek istiyorsan gel dedim. Biz ayrılsak bile bebek babasız kalmasın istiyorum baba ilgilensin istiyorum bebeği neden sevmiyor olabilir? Bana bir seyler söyler misiniz
Oda bunun icin o taktigi uygulamis zaten kacan kovalanır aklin varsa irtibata girme derim pisman olursun. Boyle zamanda deger vermeyip pesinden gelmiyorsa hic gelmez donersen dahada kendini ezdirirsinBu psikolojiden kurtulmaya çalışıyorum hatalarını görmeyip beni istememesi ağırıma gitti
Zaten insanlarin demesi bakmasi sormasi bitmez ki. Siz güçlü olduğunuzu bilin yeterli ömür boyu bu çileyi çekmek hak mi sizce. Kolay değil yasadiklariniz ancak geri dönüşü de yok unutmayın.Dava devam ediyor, beni etkileyen sey insanların üzülerek bakması ve karşı tarafın hayatına devam edip beni anında yok sayması. Bir türlü yediremedim kendimi gücsüz caresiz hissediyorum
Kendi çocugunu zorla sevdirecek değilseniz,öyle yapmanız yüzünden kinlendi çocuğu bile gözü görmüyor.Anladığım kadarıyla bebeği şimdiye kadar hiç görmedi görse zaten bir daha ayrı kalmak istemez diye düşünüyorum.Bence siz kendinizde suç aramayın sonuçta bu hayat sizin kim ister bu kadar kısıtlama altında yaşamak açıkçası bu durumda ben de olsam yeter be deyip sizin yaptığınız gibi yapardım.Duygularım öyle karışık ki nereden başlayacağımı bilemiyorum eşim aşırı kıskanç sinirli ve gergin bir karakter, malesef bilerek evlendim onsuz yapamayacağımı düşünüyordum. İlişkide onu hep idare etmek, haksız yere kızıp bağırsa bile alttan almak gerekiyor. Bir süre sonra sakinleşip dönüyor. Alttan alamayıp karşılık verirsen şiddet uyguluyor ve hakaret ediyor. Aşırı kıskanç olduğu için kıyafetler bol ve kapalı olmalı, hafif bir makyaj bile yasak yüze hiçbir şey sürülmeyecek, dışarı çıkmak çok kısıtlı yani haftanın bir günü arkadasınla bulustuysan diğer günler markete bile çıksan batıyor, ne kadar cok dısarı cıkıyorsun cıkma diyor izin vermiyor. Karşı gelirsen yaptırım uyguluyor. Kendisiyle haftada bir kez dışarı çıkıyorduk (uzun ugraslarım sonucunda). Ailesinin yanında benimle muhatap olmuyordu bunu saygı olarak görüyordu ama ailesi iyiydi beni üzmediler ancak oğullarının karakteri konusunda itaat edilmesi gerektiğini idare edilmezse onunla geçinilmeyeceğini söylediler. Eşime ara ara ben bunalıyorum bana biraz alan ver yine senin sınırların içinde olsun dedim, bu evlilikte bana saygı duyulmuyor zorlanıyorum dedim veremedi, beklentimi karşılayamadı. Birgun aklıma ayrılık düştü ona da söyledim gidersen biter dedi. Birkaç ay daha bekledim olmuyor bıraktım evi terk ettim Asla geri adım atmadı, ben de inatlaştım dava açtım çekismeli. Dilekçede şiddeti de belirttim koruma kararı çıktı. O da bana dava açtı. Bu sürede zarfında doğum yaptım çağırdım görmeye gelmedi. Ailesi de bana gıcıklandı yaptığım şeyler yüzünden, onlar da aramadı ve görmeye gelmediler. Hepsi de dimdik duruyor. Ben ise ne durumdayım biliyor musunuz kapılarına gitmek, aramak, mesaj atmak geliyor içimden. Kendimi zor durduruyorum. Güçsüz çaresiz istenilmeyen insan olarak görüyorum kendimi. Ben yanlış mı yaptım? Bana yol gösterir misiniz. Sizin evlilikleriniz nasıl,yani ben de idare etmeli miydim öfkesini sinirini. Hadi bana gıcıklandınız bebek size ne yaptı. Düsman iki aile gibi olduk o yuzden mi gelmiyorlar. Oysa ki ben doğum yapınca eşime haber verdim görmek istiyorsan gel dedim. Biz ayrılsak bile bebek babasız kalmasın istiyorum baba ilgilensin istiyorum bebeği neden sevmiyor olabilir? Bana bir seyler söyler misiniz
Duygularım öyle karışık ki nereden başlayacağımı bilemiyorum eşim aşırı kıskanç sinirli ve gergin bir karakter, malesef bilerek evlendim onsuz yapamayacağımı düşünüyordum. İlişkide onu hep idare etmek, haksız yere kızıp bağırsa bile alttan almak gerekiyor. Bir süre sonra sakinleşip dönüyor. Alttan alamayıp karşılık verirsen şiddet uyguluyor ve hakaret ediyor. Aşırı kıskanç olduğu için kıyafetler bol ve kapalı olmalı, hafif bir makyaj bile yasak yüze hiçbir şey sürülmeyecek, dışarı çıkmak çok kısıtlı yani haftanın bir günü arkadasınla bulustuysan diğer günler markete bile çıksan batıyor, ne kadar cok dısarı cıkıyorsun cıkma diyor izin vermiyor. Karşı gelirsen yaptırım uyguluyor. Kendisiyle haftada bir kez dışarı çıkıyorduk (uzun ugraslarım sonucunda). Ailesinin yanında benimle muhatap olmuyordu bunu saygı olarak görüyordu ama ailesi iyiydi beni üzmediler ancak oğullarının karakteri konusunda itaat edilmesi gerektiğini idare edilmezse onunla geçinilmeyeceğini söylediler. Eşime ara ara ben bunalıyorum bana biraz alan ver yine senin sınırların içinde olsun dedim, bu evlilikte bana saygı duyulmuyor zorlanıyorum dedim veremedi, beklentimi karşılayamadı. Birgun aklıma ayrılık düştü ona da söyledim gidersen biter dedi. Birkaç ay daha bekledim olmuyor bıraktım evi terk ettim Asla geri adım atmadı, ben de inatlaştım dava açtım çekismeli. Dilekçede şiddeti de belirttim koruma kararı çıktı. O da bana dava açtı. Bu sürede zarfında doğum yaptım çağırdım görmeye gelmedi. Ailesi de bana gıcıklandı yaptığım şeyler yüzünden, onlar da aramadı ve görmeye gelmediler. Hepsi de dimdik duruyor. Ben ise ne durumdayım biliyor musunuz kapılarına gitmek, aramak, mesaj atmak geliyor içimden. Kendimi zor durduruyorum. Güçsüz çaresiz istenilmeyen insan olarak görüyorum kendimi. Ben yanlış mı yaptım? Bana yol gösterir misiniz. Sizin evlilikleriniz nasıl,yani ben de idare etmeli miydim öfkesini sinirini. Hadi bana gıcıklandınız bebek size ne yaptı. Düsman iki aile gibi olduk o yuzden mi gelmiyorlar. Oysa ki ben doğum yapınca eşime haber verdim görmek istiyorsan gel dedim. Biz ayrılsak bile bebek babasız kalmasın istiyorum baba ilgilensin istiyorum bebeği neden sevmiyor olabilir? Bana bir seyler söyler misiniz
Evet buyuk ihtimalle gelecek kaygısı, istenilmeme bu dusuncelere sebep olduAnlattığınız durumda bir yanlışınız yok. Ki olsa bile insan evladını görmeye gelmez mi ? Evet evliliklerde idare edilir ama karşılıklı olur ve bir sınırı vardır. Çocuğunuz olunca gelecek gözünüzde büyüdü belki ondan şu an böyle düşünüyorsunuz.
Evet kinlendiği için bebeği de görmedi çok ilginç aklım almıyor ben olsam bebeği mutlaka görür sahiplenirdim eşimle sorunum olsa bileKendi çocugunu zorla sevdirecek değilseniz,öyle yapmanız yüzünden kinlendi çocuğu bile gözü görmüyor.Anladığım kadarıyla bebeği şimdiye kadar hiç görmedi görse zaten bir daha ayrı kalmak istemez diye düşünüyorum.Bence siz kendinizde suç aramayın sonuçta bu hayat sizin kim ister bu kadar kısıtlama altında yaşamak açıkçası bu durumda ben de olsam yeter be deyip sizin yaptığınız gibi yapardım.
Benim de bu yaptıklarınızdan ders çıkarmam lazım..Bak ben kendimden örnek vereyim Benim eşim öyle asla şiddet uygulamaz annesine bir şey yapmaya mecbur hissettirmez git Onlar için şunu yap bunu yap asla demez benim Kayınvalidem Benim çocuğuma bakıyor buna rağmen hiçbir şekilde onlardan izin almam hayatım anlayacağınız hiç karışmazlar eşim hiç kıskanç bir insan değildir kıyafetime makyajımı hiçbir şekilde karışmaz İstediğim zaman İstediğim istediğin yere giden bir insanım yanında çalışan bir bayanla mesajlarını yakaladım aldım çocuğumu Evi terk ettim ve hiçbir şekilde pişmanlık duymuyorum duymam Ben senin yaşadıklarının yarısını yaşasaydım şimdiye çoktan boşanmıştım o kadar kapıma Geldi özür diledi ailesini gönderdi haber gönderdi gitmedim Beni nişanlıyken de aldatmış da affettim evlendim çocuğum oldu yine aldattı bu defa affetmem o kadar iyi mükemmel bir insanı terk ettim hem de pişman mıyım hiç değilim çünkü ben bu Dünyaya hiçbir erkek için gelmedim ve bundan sonraki hayatında hiç bir erkeğe de muhtaç değilim çocuğum yeter bana o kadar Bence siz de böyle yapın boşverin gitsin beş para etmez bir erkek için hayatımızı mahvetmeyin
Evet cikarin bencede. Ben de bosandim. Aynen sizinkiler gibi bir adim atmadilar ne arayip ne sordular. Burda bir arkadasin dedigi gibi inatlarindan aramadilar, gitti gibi gelsin düsüncesinden. Ben de bosandim beni merak etmeyen deger vermeyen insana benim de ihtiyacim olmaz. Bir kere geliyoruz dünyaya evli olcaksamda düzgün olsun. Olmazsada sorun degil. Güclü olun bana sorarsaniz adim atmayin, daha da degeriniz düscek gittigi gibi geldi bensiz yapamaz bu deyip iyice yaptirimlarina basvurcak. Gecicek ve her sey iyi olcak bak burda bir cok kisi ayrilmis kimse pisman degil, iyi erkek olsalardi pismanlik olabilirdi belki. Ona dönmeyin bu günlerinizi ararsiniz..Benim de bu yaptıklarınızdan ders çıkarmam lazım..
Şu an aynı evde yaşıyoruz ama iki yabancı gibi ve eminim 2,5 yaşındaki çocuğum bile bu uçurumun farkında. Ben biraz da kendi ailem de problemli diye cesaret edemedim. Sanki ayrılırsam da mutsuz olurum diye düşündümEvet cikarin bencede. Ben de bosandim. Aynen sizinkiler gibi bir adim atmadilar ne arayip ne sordular. Burda bir arkadasin dedigi gibi inatlarindan aramadilar, gitti gibi gelsin düsüncesinden. Ben de bosandim beni merak etmeyen deger vermeyen insana benim de ihtiyacim olmaz. Bir kere geliyoruz dünyaya evli olcaksamda düzgün olsun. Olmazsada sorun degil. Güclü olun bana sorarsaniz adim atmayin, daha da degeriniz düscek gittigi gibi geldi bensiz yapamaz bu deyip iyice yaptirimlarina basvurcak. Gecicek ve her sey iyi olcak bak burda bir cok kisi ayrilmis kimse pisman degil, iyi erkek olsalardi pismanlik olabilirdi belki. Ona dönmeyin bu günlerinizi ararsiniz..
İlişki içinde katlanamadığım seyler şimdi aklıma gelmiyor onu tekrar isteme hissi beni boğuyor takıntı haline geldi galiba aksi halde dediğiniz gibi sevinmem lazımSizin değeriniz yok ki bebeğinizin değeri olsun hangi devirde yaşıyoruz idare et ne demek siz tepenize çıkartmışsınız kendinize birleşmek için bahane aramayın hiç kendinize saygınız yok mu kocaman kadınsınız giydiklerinizi yapacağınız makyajı bile eşiniz seçiyor markete gitmeniz için bile izin almanız gerekiyor bu nasıl hayat aklım almıyo bide üstüne şiddet görüyorsunuz adam nerdeyse sizi kafese kapatacak bide geri dönme yolu düşünüyorsunuz kurtuldum diye sevinin bence
Biz sana gtme diyicez ve sanki siz gideceksiniz gbime gelıyor ınsanın kendine yaptıgını kmse kmseye yapamazDuygularım öyle karışık ki nereden başlayacağımı bilemiyorum eşim aşırı kıskanç sinirli ve gergin bir karakter, malesef bilerek evlendim onsuz yapamayacağımı düşünüyordum. İlişkide onu hep idare etmek, haksız yere kızıp bağırsa bile alttan almak gerekiyor. Bir süre sonra sakinleşip dönüyor. Alttan alamayıp karşılık verirsen şiddet uyguluyor ve hakaret ediyor. Aşırı kıskanç olduğu için kıyafetler bol ve kapalı olmalı, hafif bir makyaj bile yasak yüze hiçbir şey sürülmeyecek, dışarı çıkmak çok kısıtlı yani haftanın bir günü arkadasınla bulustuysan diğer günler markete bile çıksan batıyor, ne kadar cok dısarı cıkıyorsun cıkma diyor izin vermiyor. Karşı gelirsen yaptırım uyguluyor. Kendisiyle haftada bir kez dışarı çıkıyorduk (uzun ugraslarım sonucunda). Ailesinin yanında benimle muhatap olmuyordu bunu saygı olarak görüyordu ama ailesi iyiydi beni üzmediler ancak oğullarının karakteri konusunda itaat edilmesi gerektiğini idare edilmezse onunla geçinilmeyeceğini söylediler. Eşime ara ara ben bunalıyorum bana biraz alan ver yine senin sınırların içinde olsun dedim, bu evlilikte bana saygı duyulmuyor zorlanıyorum dedim veremedi, beklentimi karşılayamadı. Birgun aklıma ayrılık düştü ona da söyledim gidersen biter dedi. Birkaç ay daha bekledim olmuyor bıraktım evi terk ettim Asla geri adım atmadı, ben de inatlaştım dava açtım çekismeli. Dilekçede şiddeti de belirttim koruma kararı çıktı. O da bana dava açtı. Bu sürede zarfında doğum yaptım çağırdım görmeye gelmedi. Ailesi de bana gıcıklandı yaptığım şeyler yüzünden, onlar da aramadı ve görmeye gelmediler. Hepsi de dimdik duruyor. Ben ise ne durumdayım biliyor musunuz kapılarına gitmek, aramak, mesaj atmak geliyor içimden. Kendimi zor durduruyorum. Güçsüz çaresiz istenilmeyen insan olarak görüyorum kendimi. Ben yanlış mı yaptım? Bana yol gösterir misiniz. Sizin evlilikleriniz nasıl,yani ben de idare etmeli miydim öfkesini sinirini. Hadi bana gıcıklandınız bebek size ne yaptı. Düsman iki aile gibi olduk o yuzden mi gelmiyorlar. Oysa ki ben doğum yapınca eşime haber verdim görmek istiyorsan gel dedim. Biz ayrılsak bile bebek babasız kalmasın istiyorum baba ilgilensin istiyorum bebeği neden sevmiyor olabilir? Bana bir seyler söyler misiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?