Boşanma ve Pişmanlık

maviliezgi .!.:

Kızlar merhaba.

Derdim çok büyük ve dışardan birilerinin tavsiyesine çok ihtiyacım var.

6 yaşında bir oğlum var ve bundan 2 yıl kadar önce eşimden boşandım. Boşanmayı ben istedim. O kadar cok istedim ki boşanmayı önüme dağlar çıksa onları da yıkar geçer yine de o evde durmazdım.

Ufak tartışmalarımız oluyordu ama o akşamki çok kötüydü. O akşam yine tartıştık ve tartışma kavgaya döndü.

Evden gitmesini istedim ama o gitmeyince o zaman ben gidiyorum dedim. Ailemi aradım, onlar gelene kadar da oğlumun ve kendimin birkaç esyamızı toplayıp valize koydum. Bu arada eşim sürekli, lütfen konuşalım yapma etme deyip duruyordu. Ama o evde kalamazdım, kalmaya zerre kadar tahamülüm yoktu. Eve de ona da tahamülüm kalmamıştı. Ailem gelince de onlara tek laf ettirmeden, oğlumu da aldım ve gittik. Annemin evine döndüm. İçimde hiç üzüntü yoktu ve daha öncede birkaç defa boşanmayı düşündüğüm için kararımı vermiştim boşanacaktım. Şimdi o günleri düşündüğümde annemin de beni olumsuz yönlendirdiğini fark ediyorum. Bana hiç yapma kızım demedi. Kızım sen gel dedi biz sanada torunumuzada bakarız dedi. O ilk günler okadar rahattımki sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Kuş gibi hafiftim ve özgürdüm. Bir ay sonrada eşyalarımın tamamını aldım, evlenirken ailemin aldığı ve evliliğimiz süresince aldığım tüm eşyaları aldım. Sonra eşimin karşısına geçip onu sevmediğimi, hiç saygımın kalmadığını, annemin evinde çok ama çok mutlu olduğumu ve boşanmak istediğimi söyledim. Karşımda güçlü durmaya çalışıyordu ama biliyorum içi paramparça olmuştu. Biliyorum çünkü çok duygusal bir insandır. Sonra kalktım konuşmamız bu kadar diyip evden çıktım. Hiç sesini çıkarmadı çıkaramazdı çünkü çok kararlıydım. Ertesi gün bütün sosyal mecralarda eşimi engelledim. Hiçbirinde beni göremiyordu artık. 3 ay önce işten çıkarılmıştı, sürekli iş arıyordu. İnşaat mühendisiydi ama iş bulamıyordu. Oğlumu hergün okuldan alıyor parkta oynatıyor annemlere bırakıyordu. Bundan dolayı oğlum sürekli babasını soruyordu. Asla göstermemezlik etmedim oğlumu eşime. Bu kadar baba diyeceğini hiç düşünmemiştim, oğlum sürekli babayı sayıklıyordu. Oğluma babayla anlaşamadığımızı ama onu ikimizinde çok sevdiğini söylüyordum ama anlamıyordu daha 3,5-4 yaşındaydı. Şu anda 6 yaşında ve hala babacı benim oğlum.

Sunuda belirteyim eşim asla aldatmadı beni, elini bir kere bile kaldırmadı, sigara kullanmaz, alkolü yoktur. işinden dolayı çok geç geldiği olurdu. Bazen banyo yapmadan yatardı, ayaklarını bile yıkamazdı... son zamanlarda herseyi batar olmuştu, bazen telefonda oyun oynardı ve bu beni çıldırtırdı... o telefonu camdan fırlatasım gelirdi. O evde ne yemek yapıyordum ne de ütü, hiçbirşey içimden gelmiyordu.

4 yıl çalıştığı son firmada maaşını hep geç alırdı hatta 3 ay maaş almadığı oldu ve benim kartlarım sonuna kadar doluydu. Maaşını yalvar yakar, yarım yamalak alır kredi kartlarımızı öderdi. Sonra işten çıkardılar, tazminatını bile zor ödediler. Kalan maaşlarını ödeyemediler, iflas ettiler. Ailelerimiz bize destek olamazlardı emeklilerdi ve bütçeleri belliydi. Bu da evi terk etmemde ayrı bir etkendi. Anlayışım, sabrım, tahamülüm, sevgim, hersey tükenmişti. Para önemli değildi ama önemliydi işte, çıkıp bir çay içemezdik. Bütün olanaklarımızı oğlumuza aktarırdık. Ve tüm bunlar beni çok bunalttı ve boşanmamda etkili oldu. Şunu belirtmeliyim boşanma esnasında beni hiç zorlamadı (ben onu çok zorladım). Anlaşmalı boşandık ve boşanma protokolünde çocuğumuzla ilgili 1-2 maddeye itiraz etti ve isteklerimin hepsine evet dedi.

Ailem ilk başta bana ve oğluma karşı çok iyiydiler fakat boşanana kadar sürekli beni destekleyen annem ve babam boşanmadan sonra bambaşka oldular. Düzenleri bozulduğu için bana da oğluma da kızgınlar. Ve ailemle çok problem yaşamaya başladık. Oğlumun saçını okşayıp oturup bir kez oyun oynamadılar. Oğlumla hiç ilgilenmediler. Onlarında elinde telefon sürekli sosyal sitelerdeler ya da televizyon izliyorlar.

Kimseyle beraber olmadım. Eşim ne yaptı ne yapıyor bilmiyorum. Belki de hayatında birileri vardır.

Dostlar ben çok pişmanım. Bu pişmanlık okadar ağırki inanın taşıyamıyorum. Pişmanlık beni öldürüyor. Fakat kapıları okadar sert kapattımki eşime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Oğlum gece gündüz baba diyor ve hep onu aramak istiyor, konuşmak istiyor. Görüştüklerinde de babasını bırakmak istemiyor, ağlıyor. Onun daha fazla üzülmesini istemiyorum.

Çevremde boşanıp tekrar aynı kişiyle evlenen örnekler var ama onlar benim gibi giderken yakıp yıkmadılar. Ben çok kötü davrandım

Ne olur bana yol gösterin. Soracagınız sorular varsa onları da memnuniyetle cevaplarım yeter ki yardımcı olun fikir verin.

Genişletmek için tıkla...

maviliezgi .!.:

Kızlar merhaba.

Derdim çok büyük ve dışardan birilerinin tavsiyesine çok ihtiyacım var.

6 yaşında bir oğlum var ve bundan 2 yıl kadar önce eşimden boşandım. Boşanmayı ben istedim. O kadar cok istedim ki boşanmayı önüme dağlar çıksa onları da yıkar geçer yine de o evde durmazdım.

Ufak tartışmalarımız oluyordu ama o akşamki çok kötüydü. O akşam yine tartıştık ve tartışma kavgaya döndü.

Evden gitmesini istedim ama o gitmeyince o zaman ben gidiyorum dedim. Ailemi aradım, onlar gelene kadar da oğlumun ve kendimin birkaç esyamızı toplayıp valize koydum. Bu arada eşim sürekli, lütfen konuşalım yapma etme deyip duruyordu. Ama o evde kalamazdım, kalmaya zerre kadar tahamülüm yoktu. Eve de ona da tahamülüm kalmamıştı. Ailem gelince de onlara tek laf ettirmeden, oğlumu da aldım ve gittik. Annemin evine döndüm. İçimde hiç üzüntü yoktu ve daha öncede birkaç defa boşanmayı düşündüğüm için kararımı vermiştim boşanacaktım. Şimdi o günleri düşündüğümde annemin de beni olumsuz yönlendirdiğini fark ediyorum. Bana hiç yapma kızım demedi. Kızım sen gel dedi biz sanada torunumuzada bakarız dedi. O ilk günler okadar rahattımki sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Kuş gibi hafiftim ve özgürdüm. Bir ay sonrada eşyalarımın tamamını aldım, evlenirken ailemin aldığı ve evliliğimiz süresince aldığım tüm eşyaları aldım. Sonra eşimin karşısına geçip onu sevmediğimi, hiç saygımın kalmadığını, annemin evinde çok ama çok mutlu olduğumu ve boşanmak istediğimi söyledim. Karşımda güçlü durmaya çalışıyordu ama biliyorum içi paramparça olmuştu. Biliyorum çünkü çok duygusal bir insandır. Sonra kalktım konuşmamız bu kadar diyip evden çıktım. Hiç sesini çıkarmadı çıkaramazdı çünkü çok kararlıydım. Ertesi gün bütün sosyal mecralarda eşimi engelledim. Hiçbirinde beni göremiyordu artık. 3 ay önce işten çıkarılmıştı, sürekli iş arıyordu. İnşaat mühendisiydi ama iş bulamıyordu. Oğlumu hergün okuldan alıyor parkta oynatıyor annemlere bırakıyordu. Bundan dolayı oğlum sürekli babasını soruyordu. Asla göstermemezlik etmedim oğlumu eşime. Bu kadar baba diyeceğini hiç düşünmemiştim, oğlum sürekli babayı sayıklıyordu. Oğluma babayla anlaşamadığımızı ama onu ikimizinde çok sevdiğini söylüyordum ama anlamıyordu daha 3,5-4 yaşındaydı. Şu anda 6 yaşında ve hala babacı benim oğlum.

Sunuda belirteyim eşim asla aldatmadı beni, elini bir kere bile kaldırmadı, sigara kullanmaz, alkolü yoktur. işinden dolayı çok geç geldiği olurdu. Bazen banyo yapmadan yatardı, ayaklarını bile yıkamazdı... son zamanlarda herseyi batar olmuştu, bazen telefonda oyun oynardı ve bu beni çıldırtırdı... o telefonu camdan fırlatasım gelirdi. O evde ne yemek yapıyordum ne de ütü, hiçbirşey içimden gelmiyordu.

4 yıl çalıştığı son firmada maaşını hep geç alırdı hatta 3 ay maaş almadığı oldu ve benim kartlarım sonuna kadar doluydu. Maaşını yalvar yakar, yarım yamalak alır kredi kartlarımızı öderdi. Sonra işten çıkardılar, tazminatını bile zor ödediler. Kalan maaşlarını ödeyemediler, iflas ettiler. Ailelerimiz bize destek olamazlardı emeklilerdi ve bütçeleri belliydi. Bu da evi terk etmemde ayrı bir etkendi. Anlayışım, sabrım, tahamülüm, sevgim, hersey tükenmişti. Para önemli değildi ama önemliydi işte, çıkıp bir çay içemezdik. Bütün olanaklarımızı oğlumuza aktarırdık. Ve tüm bunlar beni çok bunalttı ve boşanmamda etkili oldu. Şunu belirtmeliyim boşanma esnasında beni hiç zorlamadı (ben onu çok zorladım). Anlaşmalı boşandık ve boşanma protokolünde çocuğumuzla ilgili 1-2 maddeye itiraz etti ve isteklerimin hepsine evet dedi.

Ailem ilk başta bana ve oğluma karşı çok iyiydiler fakat boşanana kadar sürekli beni destekleyen annem ve babam boşanmadan sonra bambaşka oldular. Düzenleri bozulduğu için bana da oğluma da kızgınlar. Ve ailemle çok problem yaşamaya başladık. Oğlumun saçını okşayıp oturup bir kez oyun oynamadılar. Oğlumla hiç ilgilenmediler. Onlarında elinde telefon sürekli sosyal sitelerdeler ya da televizyon izliyorlar.

Kimseyle beraber olmadım. Eşim ne yaptı ne yapıyor bilmiyorum. Belki de hayatında birileri vardır.

Dostlar ben çok pişmanım. Bu pişmanlık okadar ağırki inanın taşıyamıyorum. Pişmanlık beni öldürüyor. Fakat kapıları okadar sert kapattımki eşime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Oğlum gece gündüz baba diyor ve hep onu aramak istiyor, konuşmak istiyor. Görüştüklerinde de babasını bırakmak istemiyor, ağlıyor. Onun daha fazla üzülmesini istemiyorum.

Çevremde boşanıp tekrar aynı kişiyle evlenen örnekler var ama onlar benim gibi giderken yakıp yıkmadılar. Ben çok kötü davrandım

Ne olur bana yol gösterin. Soracagınız sorular varsa onları da memnuniyetle cevaplarım yeter ki yardımcı olun fikir verin.

Genişletmek için tıkla...

sessizada .!.:

Gerçekten zor bir durum .Şuan çocuk dolayısıyla hiç görüştüğünüz oluyor mu?

Genişletmek için tıkla...

Cilekli sakiz .!.:

İşte , bir anlık öfke nelere mâl oluyor... Üzüldüm şahsen... Adam keyfi para getirmemezlik yapmamış, şu maaş aksatma kesintiler vs her yerde oluyor.. iki gün önceye kadar benim eşim de çok rahat çalışıyordu mesela ama iki gündür protesto ediyorlar çünkü adamlar hem maaşları geç yatırıyor hem mesaileri kesiyor normal gün olarak yatırıyor hem de mesai yaptırmıyorlar bu durumda tek yaptığım şey eşimin sırtını sıvazlayıp bütün haklarından söz Edip onu rahatlatmak... Esinizin mesleğini az çok tahmin edebiliyorum, yorucu sıkıcı bunaltıcı... Pis ayak kokusu duş almadan yatma olayını güzellikle söyleyebilmis olsaydınız keşke...

Siz zor zamanda alıp bavulunuzu çıkarken size yalvarmış gitmekle kalmamış boşamışsınız, empati kurun zorunuza gitmez mıydı?

Görüşüyor musunuz çocuk vasıtası ile ?

Genişletmek için tıkla...

44dbl .!.:

Once esinin hayatinda biri var mi yok mu onu öğrenmeye çalış. Eger kimse yoksa ufak adimlar atabilirsin. Cocugunuzla birlikte yemek yiyin ücünüz mesela biraraya gelmeye calisin. Bu arada esinizin nabzini yoklarsiniz.

Genişletmek için tıkla...

maviliezgi .!.:

Empati kuruyorum ve ne kadar duygusal olsa da gururlu bir insandır, yaptıklarım eminim çok zoruna gitmiştir : ( Çocuk için görüşüyoruz ama karşılıklı değil. Beni kolay kolay affetmeyecektir, bunu bildiğim içinde adım atamıyorum.

Genişletmek için tıkla...