Merhabalar, burda bosanma süreci ile konular açmistim. O konulara girmeyecegim. Bosanalı
6. Ayin içindeyim. Bilmeyenler için biraz kendimden bahsedeyim. Ailemle yasadigim
sehre geldim. Meslegim var calisiyorum.
Tekrardan eski çevreme adapte oldum. Eski ese karsi içimde sevgi hiçbir sey yok. Zaten birlikte yaaşrken son noktaya gelene kadar bunlari tüketmis oluyor insan . En azindan ben
öyleydim. Yeni kurdugu ailesine adapte olamayan ben ve evliligimiz harinç herkesi düsunen el iyisi bir insandan kurtuldum.
Bosanma süresi içinde psikologa da gittim hala da gidiyorum. İnsanlarla konuşmak anlatmak yerine profesyonel biriyle konuşmak daha iyi geliyor. Her neyse biraz boşanmanın sosyal yaşamdaki etkilerinden bahsetmek istiyorum. Çalıştığım yerde boşandığımı söylemek zorunda kaldım çünkü dava süreçlerini burada yaşadığım için herkes her şeyi biliyor ama sorun şu çalışma arkadaşlarım bütün hana anlatmış gibi bir şey . Herkes bana soru soruyor. Bu beni aşırı rahatsız ediyor. Ben çalıştığım yerlerde özel hayatımın konuşulmasını hiç sevmiyorum . Birde gelip sana birilerini ayarlamaya çalışmaları vs bunlar beni çok sıkıyor. Çünkü şu an için evliliği düşünmek falan bana saçma geliyor hala boşanmanın etkisinden kurtulmuş değilim. Sevgi yok ama içimde hala öfke,kin var. Bu duygum bir türlü geçmiyor. Niye bilmiyorum. Evlilik içindeyken neden şunu yapmadım bunu yapmadım haketiği şekilde muamele etmedim diye kendime olan kızgınlığım geçmiyor. Yaşadığım haksızlıkları hala kendime yediremiyorum sanırım. Terapistim de “o zamanki sana doğru gelen oydu o yüzden öyle davrandın . Kadınlar çoğunlukla düzeltme çabasında olduğu için alttan alan taraf oluyor. Şeninde öyle davranman çok normal diyor .” Ve haklı da ama benim bu öfkem nasıl geçer bilmiyorum. Aranızda boşanıp hala böyle duygularda olan var mı ? Ve çevremdeki arkadaşlarım sürekli sorular soruyor çoğu insanı da hayatımdan çıkardım. Kimseyle görüşmek istemiyorum ben unutsam da çevre bana geçmişimi unutturmuyor. Ve hemen bana sana şunu yapalım bunu yapalım diye baskı yapıyorlar. Evli insanların bekar insan görmeye tahammülü yok gibi bir şey . Hiç evlenmeden önce de böyle şeylere maruz kalıyordum. Boşandım hala aynı. Her neyse boşandıktan sonra öfke, kin vs duygularınızı nasıl törpülüyorsunuz, aynı durumda olanlar var mı ?
6. Ayin içindeyim. Bilmeyenler için biraz kendimden bahsedeyim. Ailemle yasadigim
sehre geldim. Meslegim var calisiyorum.
Tekrardan eski çevreme adapte oldum. Eski ese karsi içimde sevgi hiçbir sey yok. Zaten birlikte yaaşrken son noktaya gelene kadar bunlari tüketmis oluyor insan . En azindan ben
öyleydim. Yeni kurdugu ailesine adapte olamayan ben ve evliligimiz harinç herkesi düsunen el iyisi bir insandan kurtuldum.
Bosanma süresi içinde psikologa da gittim hala da gidiyorum. İnsanlarla konuşmak anlatmak yerine profesyonel biriyle konuşmak daha iyi geliyor. Her neyse biraz boşanmanın sosyal yaşamdaki etkilerinden bahsetmek istiyorum. Çalıştığım yerde boşandığımı söylemek zorunda kaldım çünkü dava süreçlerini burada yaşadığım için herkes her şeyi biliyor ama sorun şu çalışma arkadaşlarım bütün hana anlatmış gibi bir şey . Herkes bana soru soruyor. Bu beni aşırı rahatsız ediyor. Ben çalıştığım yerlerde özel hayatımın konuşulmasını hiç sevmiyorum . Birde gelip sana birilerini ayarlamaya çalışmaları vs bunlar beni çok sıkıyor. Çünkü şu an için evliliği düşünmek falan bana saçma geliyor hala boşanmanın etkisinden kurtulmuş değilim. Sevgi yok ama içimde hala öfke,kin var. Bu duygum bir türlü geçmiyor. Niye bilmiyorum. Evlilik içindeyken neden şunu yapmadım bunu yapmadım haketiği şekilde muamele etmedim diye kendime olan kızgınlığım geçmiyor. Yaşadığım haksızlıkları hala kendime yediremiyorum sanırım. Terapistim de “o zamanki sana doğru gelen oydu o yüzden öyle davrandın . Kadınlar çoğunlukla düzeltme çabasında olduğu için alttan alan taraf oluyor. Şeninde öyle davranman çok normal diyor .” Ve haklı da ama benim bu öfkem nasıl geçer bilmiyorum. Aranızda boşanıp hala böyle duygularda olan var mı ? Ve çevremdeki arkadaşlarım sürekli sorular soruyor çoğu insanı da hayatımdan çıkardım. Kimseyle görüşmek istemiyorum ben unutsam da çevre bana geçmişimi unutturmuyor. Ve hemen bana sana şunu yapalım bunu yapalım diye baskı yapıyorlar. Evli insanların bekar insan görmeye tahammülü yok gibi bir şey . Hiç evlenmeden önce de böyle şeylere maruz kalıyordum. Boşandım hala aynı. Her neyse boşandıktan sonra öfke, kin vs duygularınızı nasıl törpülüyorsunuz, aynı durumda olanlar var mı ?
Son düzenleme: