Merhaba bayanlar. Konuyu en kısa şekilde anlatmaya çalışacağım farklı fikirlere çok ihtiyacım var lütfen yorumlarınızı benden esirgemeyin.
Eşimle 7 yıldır evliyiz, toplamda 12 yıllık bir beraberliğimiz var. İkimiz de öğretmeniz. Çok severek evlendik.
Eşim ailesinden sevgi ve ilgi görmeden büyümüş, çocuk ruhlu, oyunu, sporu çok seven hayatı çok da ciddi yaşamayan biri. Ben ise tam tersiyim. Zaman içinde ikimiz de birbirimizden etkilendik değiştik ben mesela her çeşit oyun oynamaya başladım. Çok eğlenirdik eskiden. Karakterlerimizin doğurduğu bir sonuç olarak ilişkide baskın karakter bendim eşimin de bi şikayeti yok sanıyordum. Çok kıskançlık yapıp boğduğum zamanlar oldu onu hatalarımın farkındayım şimdi. Bu durum sadece onu değil beni de yıpratmış zamanla.
2 sene önce 15 günlük oğlumuzu kaybettik çok zor zamanlardı ve en büyük destekçim yine eşimdi. Şükür ki şimdi 10 aylık bir kızımız var. Ama ne olduysa son bikaç ayda oldu. Eşim ortaokulda öğretmen ve sınıfındaki kız öğrencilerin sorunlarıyla fazlasıyla ilgilenmesi (evde akşamları mesajlaşma dahil) beni sinir etti ve son damla bu olay oldu. Bir de ben çevreden ve velilerce bu durumun yanlış anlaşıldığını başkasından duyunca iyice galeyana geldim- zaten bu konuda tartışıp duruyorduk bitiricem diyordu ama bi türlü bitmiyordu pat diye kesip atamamış-ve benim zorumla il içinde başka okula tayin istedi. Bu sürede telefonunu karıştırmam falan olay oldu ama bakma sebebim kızların eşime olan ilgilerini farketmem ve yanlış bişeyler var mı yok mu diye kontrol etmem. Çok net söyleyebilirim ki eşimden asla bu konuda şüphe duymadım ama sanırım benden çok onlarla ilgilenmesi kendini onlara ifade etmesi -benle hiçbir zaman dertleşmemiştir eşim- kıskançlık yapmama sebep oldu. Eşim kendini ilişkide hiç özgür hissedemediğinden şikayetçiydi ama istediği her şeyi yaptım bir aydır ama yine de eşim boşanmayı düşünüyor. Temmuz başında düzelmiştik ama aniden 5gün önce yine bozuldu. Yaptığım davranışlar bana oturmuyormuş ne olursa olsun belli bi düzeyin üstüne çıkamıyormuşuz anlaşamıyormuşuz... Bunları dedi dedi ve bişey yokmuş gibi öpmeler falan devam ediyordu ama ben lütfen kararını verene kadar yanaşma bana dedim. Ben elimden geleni yapıyorum, O hala kızlarla mesajlaşıyor okuldan ayrılmasına rağmen hatta biriyle mektuplaşıyor bile. Hiç bir şey demiyorum artık demek içimden geliyor mu onu da bilmiyorum. Kızım olduğu için boşanma kararını verecek kişi ben olmayacağım. Ben kendimden daha ne kadar ödün veririm bilmiyorum. Bence aile birliği çok önemli mesela dün akşam yemekten sonra 4saat hiç yanına gitmedim o da gelmedi sürekli mesajlaştı onlarla. Ben evde takılıyorum yalnız başıma. Boşanmak istemiyorum ama böyle nasıl gider onu da bilmiyorum. Şu an eşimin kafasında hesaplaşmasının bitmesini bekliyorum o istediği zaman konuşacakmışız.
Biliyorum çok uzun oldu ama inşallah okuyup fikir veren çıkar inşallah.
Eşimle 7 yıldır evliyiz, toplamda 12 yıllık bir beraberliğimiz var. İkimiz de öğretmeniz. Çok severek evlendik.
Eşim ailesinden sevgi ve ilgi görmeden büyümüş, çocuk ruhlu, oyunu, sporu çok seven hayatı çok da ciddi yaşamayan biri. Ben ise tam tersiyim. Zaman içinde ikimiz de birbirimizden etkilendik değiştik ben mesela her çeşit oyun oynamaya başladım. Çok eğlenirdik eskiden. Karakterlerimizin doğurduğu bir sonuç olarak ilişkide baskın karakter bendim eşimin de bi şikayeti yok sanıyordum. Çok kıskançlık yapıp boğduğum zamanlar oldu onu hatalarımın farkındayım şimdi. Bu durum sadece onu değil beni de yıpratmış zamanla.
2 sene önce 15 günlük oğlumuzu kaybettik çok zor zamanlardı ve en büyük destekçim yine eşimdi. Şükür ki şimdi 10 aylık bir kızımız var. Ama ne olduysa son bikaç ayda oldu. Eşim ortaokulda öğretmen ve sınıfındaki kız öğrencilerin sorunlarıyla fazlasıyla ilgilenmesi (evde akşamları mesajlaşma dahil) beni sinir etti ve son damla bu olay oldu. Bir de ben çevreden ve velilerce bu durumun yanlış anlaşıldığını başkasından duyunca iyice galeyana geldim- zaten bu konuda tartışıp duruyorduk bitiricem diyordu ama bi türlü bitmiyordu pat diye kesip atamamış-ve benim zorumla il içinde başka okula tayin istedi. Bu sürede telefonunu karıştırmam falan olay oldu ama bakma sebebim kızların eşime olan ilgilerini farketmem ve yanlış bişeyler var mı yok mu diye kontrol etmem. Çok net söyleyebilirim ki eşimden asla bu konuda şüphe duymadım ama sanırım benden çok onlarla ilgilenmesi kendini onlara ifade etmesi -benle hiçbir zaman dertleşmemiştir eşim- kıskançlık yapmama sebep oldu. Eşim kendini ilişkide hiç özgür hissedemediğinden şikayetçiydi ama istediği her şeyi yaptım bir aydır ama yine de eşim boşanmayı düşünüyor. Temmuz başında düzelmiştik ama aniden 5gün önce yine bozuldu. Yaptığım davranışlar bana oturmuyormuş ne olursa olsun belli bi düzeyin üstüne çıkamıyormuşuz anlaşamıyormuşuz... Bunları dedi dedi ve bişey yokmuş gibi öpmeler falan devam ediyordu ama ben lütfen kararını verene kadar yanaşma bana dedim. Ben elimden geleni yapıyorum, O hala kızlarla mesajlaşıyor okuldan ayrılmasına rağmen hatta biriyle mektuplaşıyor bile. Hiç bir şey demiyorum artık demek içimden geliyor mu onu da bilmiyorum. Kızım olduğu için boşanma kararını verecek kişi ben olmayacağım. Ben kendimden daha ne kadar ödün veririm bilmiyorum. Bence aile birliği çok önemli mesela dün akşam yemekten sonra 4saat hiç yanına gitmedim o da gelmedi sürekli mesajlaştı onlarla. Ben evde takılıyorum yalnız başıma. Boşanmak istemiyorum ama böyle nasıl gider onu da bilmiyorum. Şu an eşimin kafasında hesaplaşmasının bitmesini bekliyorum o istediği zaman konuşacakmışız.
Biliyorum çok uzun oldu ama inşallah okuyup fikir veren çıkar inşallah.
siz de benle aynı fikirdesiniz
Demek istediğim çocuklar da farklı anlamlar yükleyebilir bu durumu ailelerine yansıtır vs. vs. Hiç hoş olmayan durumlar, ithamlar ortaya çıkabilir. Bence de hiç iyi bir durum değil siz haklısınız. Belki de eşiniz anlattığınız gibi çocuk ruhlu olmasından dolayı yakın davranıyordur iyi anlaşıyordur ama mektuplaşmak falan biraz fazla.
