WOLFROG Öncelikle çok geçmiş olsun. Yıllardır buralarda aşinayım sana, üzüldüm.
Tıpatıp aynı durumdan muzdarip yakınım var.
Dediğin gibi dışardan harika görülen bir evlilik ama adamda sıfır seks.
Bu çok zorlayıcı ve eminim seni de nankörlük/fettanlıkla suçlayacaklarını düşündün ve erteledin boşanmayı yıllarca.
Kim ne derse desin, insanın en büyük referansı kendi olmalı.
Ki bu gayet geçerli bir neden boşanmak için.
Tahminimce tedaviye yanaşmadı ya da istikrarlı olmadı karşı taraf.
Madem anlaşmalı boşanmaya da okey, bu durumda dış faktörler saygı duymak zorunda.
Ben çocuğuyla duygusal bağı kopmamış hiçbir anne/babanın bu durumda köstek olacağını düşünmüyorum.
O bağ kopuksa da zaten endişelenecek bir şey yok, anlamayana acını ispat etmek zorunda değilsin.
Tek aklıma takılan kısım şu, evet eşinin sorunu bir şekilde çözülmedi, peki senin uzman desteği alma durumun oldu mu? Böyle zamanlarda süreç hep sağlıksız birey üzerinden ilerliyor ama onun tahribatına yıllarca maruz kalan kişi de bazen öyle tükenmişlik yaşıyor ki, sağlıklı karar alamayacak kadar yoruluyor.
Şu an senden yana tek aklıma takılan burası, bu kararı uzun süren bir sükunet ve aklı selimle mi alıyorsun, bıkkınlıkla mı?
Şayet ilki ise kararda acele etme, önce kendine odaklan, destek al.
Sonra yine yaparsın yapacağını.
Kolaylıklar diliyorum.