Benim ilk etapta dunya başıma yıkılmıştı.
Ama o süreç cok sancili.. hele ki cocuklariniz varsa..
1.5 yıl oldum , toparlandim sukur.
Şöyle bir yer dusunun..
Ucurumun kenarindasiniz, arkanizdaki ormanlik alan alev alev.. ama önünüz masmavi deniz. Geri dönemezsiniz yanarsınız ama atlarsaniz da kayaliklara carpacaksiniz.
Malesef Tek cikis yolu var. ATLAMAK.
Alabildigince maviliklere atlamak !
ve kurtuluş,dinginlik,ferahlık orada...
Sonra şükürler olsun bugunume diyeceksiniz.
Tek gayeniz hafif yara alarak sıyrılmak olsun.
Arkana bakma. Hep ileriye bak.
Bundan sonra ne yapabilirim'in caresine bak
Ah la vah la olmuyor
Olan olmuş, maziyi dusunme.
KABULLENDiĞİN an atlatırsin, uzulme!
Allah kalbinize ferahlik,huzur versin
Hakkinizda hayırlisi olsun
Tez zamanda atlatirsiniz umarim.
