- 1 Aralık 2018
- 971
- 192
- 41
-
- Konu Sahibi ilkbahari_bekliyorum
- #1
Burada babamla tartışmalarım oldu biliyorsunuz, babam bu tartışmaları kasıtlı çıkardı.ben ona cevap verince de çık git evimden demez mi.
annem rahatsızlandı, beyin damarları tıkanmış, alınganlıkları had safhada.
kız kardeşim zihinsel engelli, sürekli uyuyor.
babam huysuzun teki tartışma çıkarınca ruhum bunaldı gerçekten.ne kötü olursa olsun bir evlilik bitiyordu.üstelik evimde rahattım en azında eşim babam kadar başa kakmıyordu.paylaşımlarımız oluyordu.derken geçen c.tesi eşime gittim.
dolmuşum iyice ağladım, sızladım.sarıldım eşime.değiştiğine inanmıştım.ertesi gün ben oğlumuz babası avmye gittik.ayakkabı aldık ona.babasını çok özlemiş, çok mutlu oldu.ben gayet iyi hissediyordum.hepimize yemek ısmarladım.eşim iyi davrandı ve boşanma davasını geri çekmeyi ciddi olarak düşündüm.bir süre görüştüm eşimle.amacım acaba değişmiş midir diye gözlemliyorum.ses tonu yükselince ben eskileri hatırlıyorum falan.
ertesi gün düşündüm ben bu adamla ömür boyu yaşayabilir miyim.dirseğimdeki acı ve kulağımdaki zzzz sesi geldi aklıma, kulağıma patlatmıştı ve orada öyle bir ses kaldı.sonra dedim ben yapamıcam.fiziksel şiddete uğrayacağımdan korktum ilersi için, telefonda görüştük.
ben ona ayrı eve çıkacağımı babamla anlaşamadığı söyledim.bana küfretti.o..çocuğudedi, burası küçük yermiş, iş arkadaşları bana o... dermiş, dedikodu olurmuş vs.O hastalıklı beynini tekrar gördüm eşimin ve sanırım baba evinde olmam daha iyi ve güvenilir geldi.en azından babam.ne kadar anlaşamasak da babam.
Lakin, eşim boşanmak istemiyor, boşanma konusu açılınca çıldırıyor.nafaka tazminat talebim yok.sanırım çocuk için ilerde nafaka alırım diye korkuyor ve asla boşanmam diyor.
Yaptıklarımın hatalı olduğunu biliyorum lakin boşanma konusunda beynim yeterince ikna olmamıştı.kendimi ikna etmeye çalışıyorum.
Kendimi evliliği sürdğrememdiğim için evliliği iyi gidenlerden farklı görüyorum.onlara imreniyorum.benim hayatım neden böyle diyorum.36 sene kötü idi genel anlamda.bundan sonra hayat adına ne hedefim olabilir ki, eğer bir evlilikse tekrar evlenmeyi asla düşünmüyorum.boşanma davası avukatta.ilk başta bayağı takmıştım ama şu an boşanma davası o da bir amaç değil ki bir şekilde ya olumlu ya da olumsuz sonuçlanacak...olumsuz sonuçlanırsa 3 yıl ayrı yaşarsam yine boşanabiliyorum.o yüzden boşanma meselesine fazla takmıyorum
ama medeni durumum belli değil.boşanma aşamasında hiçbir şekilde flörtüm vs olamaz.o yüzden bu dava sonuçlanmadan aşık olma hedefim bile yok.önüm kapalı...hala onun soyadını taşıyorum çünkü bunu o istiyor, boşanmıyor...
öte yandan boşanma aşamasında iken içimden hiç makyaj yapmak bile gelmiyor.yanlış anlaşılmaktan çok korkuyorum.zira burası küçük yer.
beni anlayabilecek kimse yok çevremde kızlar.bu da bir sorun...
böyle karmaşık duygular içindeyim.
annem rahatsızlandı, beyin damarları tıkanmış, alınganlıkları had safhada.
kız kardeşim zihinsel engelli, sürekli uyuyor.
babam huysuzun teki tartışma çıkarınca ruhum bunaldı gerçekten.ne kötü olursa olsun bir evlilik bitiyordu.üstelik evimde rahattım en azında eşim babam kadar başa kakmıyordu.paylaşımlarımız oluyordu.derken geçen c.tesi eşime gittim.
dolmuşum iyice ağladım, sızladım.sarıldım eşime.değiştiğine inanmıştım.ertesi gün ben oğlumuz babası avmye gittik.ayakkabı aldık ona.babasını çok özlemiş, çok mutlu oldu.ben gayet iyi hissediyordum.hepimize yemek ısmarladım.eşim iyi davrandı ve boşanma davasını geri çekmeyi ciddi olarak düşündüm.bir süre görüştüm eşimle.amacım acaba değişmiş midir diye gözlemliyorum.ses tonu yükselince ben eskileri hatırlıyorum falan.
ertesi gün düşündüm ben bu adamla ömür boyu yaşayabilir miyim.dirseğimdeki acı ve kulağımdaki zzzz sesi geldi aklıma, kulağıma patlatmıştı ve orada öyle bir ses kaldı.sonra dedim ben yapamıcam.fiziksel şiddete uğrayacağımdan korktum ilersi için, telefonda görüştük.
ben ona ayrı eve çıkacağımı babamla anlaşamadığı söyledim.bana küfretti.o..çocuğudedi, burası küçük yermiş, iş arkadaşları bana o... dermiş, dedikodu olurmuş vs.O hastalıklı beynini tekrar gördüm eşimin ve sanırım baba evinde olmam daha iyi ve güvenilir geldi.en azından babam.ne kadar anlaşamasak da babam.
Lakin, eşim boşanmak istemiyor, boşanma konusu açılınca çıldırıyor.nafaka tazminat talebim yok.sanırım çocuk için ilerde nafaka alırım diye korkuyor ve asla boşanmam diyor.
Yaptıklarımın hatalı olduğunu biliyorum lakin boşanma konusunda beynim yeterince ikna olmamıştı.kendimi ikna etmeye çalışıyorum.
Kendimi evliliği sürdğrememdiğim için evliliği iyi gidenlerden farklı görüyorum.onlara imreniyorum.benim hayatım neden böyle diyorum.36 sene kötü idi genel anlamda.bundan sonra hayat adına ne hedefim olabilir ki, eğer bir evlilikse tekrar evlenmeyi asla düşünmüyorum.boşanma davası avukatta.ilk başta bayağı takmıştım ama şu an boşanma davası o da bir amaç değil ki bir şekilde ya olumlu ya da olumsuz sonuçlanacak...olumsuz sonuçlanırsa 3 yıl ayrı yaşarsam yine boşanabiliyorum.o yüzden boşanma meselesine fazla takmıyorum
ama medeni durumum belli değil.boşanma aşamasında hiçbir şekilde flörtüm vs olamaz.o yüzden bu dava sonuçlanmadan aşık olma hedefim bile yok.önüm kapalı...hala onun soyadını taşıyorum çünkü bunu o istiyor, boşanmıyor...
öte yandan boşanma aşamasında iken içimden hiç makyaj yapmak bile gelmiyor.yanlış anlaşılmaktan çok korkuyorum.zira burası küçük yer.
beni anlayabilecek kimse yok çevremde kızlar.bu da bir sorun...
böyle karmaşık duygular içindeyim.