Bir acı son daha..
Şu an yaranız kanıyor, ona verdiğiniz emekleri, onun için karşınıza aldığınız ailenizi, geleceğinizi vs.. herşeyi düşünüyor ve işin içinden çıkamıyorsunuz değil mi?
Ama unutma ki, her son , aslında yeni bir başlangıç..
İlk zamanlar acıtır, bunalımlı günler, uykusuz geceler...
Şu an sadece sabır..Yalnız kalmamaya çalışın.Mümkün olduğunca ''neden, neden?'' diye düşünmemeye çalışın arkadaşım..
Anneniz, babanız..Ne olursa olsun, siz onların küçük bebeğisiniz..Sizi bu günlerde asla yalnız bırakmazlar merak etmeyin. Hatalar bizim için, hatasız kul olmaz..Yaşanacakmış, yaşadınız.
.
Zaman geçtikçe yeni hayatınıza adapte oldukça, inanın acınız azalacak..
Ve 1 seneye kalmadan, eğer kararınız gerçekten doğru verilmiş bir kararsa, yeni hayatınıza alışmaya başladıktan sonra, ''iyi ki geç olmadan boşanmışım'' diyceksiniz..
Bundan sonrası için sabır ve mutlu günler dilerim..