Merhaba ben 27 yaşındayım 4 yıllık evliyim 29 nisanda anlaşmalı boşanma davası açtım 11 Haziran'da durusmam var. Eşim boşanmak istemediğini sevdiğini çok pişman olduğunu söylüyor. Tasinalim diyor . Bir daha olmaz diyor. İşin aslı ben bunları binlerce kez duydum. Ne söz verdiyse tutmadı. Yada o bitmeyen öfkesini yenemedi. Bana hiçbir suçun yoktu diyor sen bana hep saygılı ve anlayışlıydın bu küfür gibi geliyor artık. Onca iyiliğime evliliğimiz zarar vermesin diye verdiğim mücadeleye karşılık bana yaşattığı onca şey nedendi peki. Gözünde boyleysem bunları neden yasattin. Sevmek bu değil . Boşanma sebebine gelirsek.. Ailesi annesi ve kardeşleri bana yapmadıkları kötülüğü bırakmadı. Bense karakterime çok ters birşey yaptım. Kendini koruyan ben korumadim. Sustum. Saygılı oldum eşim arada kalmasın ailesidir ben iyi oldukça hatalarını anlar bırakırlar böyle yapmayı dedim. Eşim hep yanımda arkamdaydi sözde. Onlara bişey yaptıklarında gerekeni söylüyordu. Ama o köprüyü hiç kuramadı. Herşeyine karisiyolardi evimize aldığımız yağa kadar bana alacağı ayakkabıya kadar söylüyordu ve onlar modeller atıyordu. Ne alcaksa üç görümcem ve annesi bilirdi ve o sormazdi söylerdi onlar illa model atar şunu yap bunu yap derlerdi. Bundan hiç polemik yapmadım kısaca o evden hiç çıkamadı. Biz evli olamadık. Bu sözde koruyan adamin psikolojisi bozulmasın diye kendimden verdiğim odun sonucu kendisinin psikolojisi ailesi tarafından bozuldu ve içindeki psikopat çıktı. İnsan gibi konuşmuyordu . Hep bir yüksek sesle küfürler bagirmalar ortada ne bir tartışma ne bir anlaşmazlık yoktu. Gittikçe bu psikolojik şiddet fiziksel döndü . Boşanmaya su gün karar verdim çatlatma iğnesi vurulup beş gün ilişki yasandiktan sonra yerleşme döneminde ailesine ofkelenip kendileri bizim birikimimizi onada bana sormadan altına çevirmişti kuyumcuda almış babası oda bişey diyememis bende babasıdır bişey dememiştir diye dedim 120 bin tllik altının evde durması tehlikeli olur ne babanın gönlü kirilsin ne benim bankaya koyalım dedim evde çalınır dersin bankaya koyarsın dedim çözüm buldum vay efendim sorumluluk onlarınmis ailesinde dursa nolcakmis diyerek bana el kaldırdı sözde baba olmayı isteyen adam ben o asamadayken üzerime sandalye attı iki yumruk attı kafama tabi ben kendimi korudum ve dayak yemedim ama bu şiddet göstermediği anlamını taşımıyor . Ögun bitti benim için boşanmaya karar verdim ama hamilelik dolayısı ile ailem geri dönmemi istedi istemedim ben mecbur kaldım dış gebelik oldu ben onu suçladim dedim o çocuk o olay yüzünden yanlış yere tuttundu. Neyse ben söyledim babamın ailemin zoruyla olmaz bu olaylar neticesinde ben seni istemiyorum boşanmak istiyorum diye kabul etmedi dinlemedim çok kötü şeyler yaşattılar bana ailecek. Kendimi korumak için bu evliliğin bitmesi lazımdı davami açtım. Buarada annesinde durmamasini isteme sebebim anne baba evime ses kayıt cihazı koyması yuva yıkmaya çalışması ve anneme kalp krizi geçirmesi ve ben neden onlar bunları yaparken hep sustum bilmiyorum donuyordum dönüyor kalıyordum. Neyse sonuç olarak şimdi gözünün açıldığını pişman olduğunu hayatını bana adayacagini söylesede çevremdekilerr annesinin ekmeğine yağ sürme desede ve ilkkez boşanma davası actin düzelir deselerde ben düzeleceğine inanmıyorum. Çok inandım çok kandirildim çok bekledim evliligim boyunca hep dayandim ama düzelmedi düzelmez ki ben affedemiyorum. Bebeğimi kaybetme sebebi olarak görüyorum o olayı ve ne kadar vaatlerde bulunsada ben o siddeti affedemiyorum . Kafam allak bullak insanlar istemediğim bir evliliğe zorlamaya devam ettikçe daha çok psikoljik çöküntü içine giriyorum bana yardım edin tarafsız üçüncü bir göze ihtiyacım var
