Aynen öyle
Aynen öyleDava açıldıktan sonra mecbur satacak onda hem fikriz, ben öncesinde satıp paylaşmaz demek istedim. Ben bu evden çıktıktan sonra çığ düşse dönüp bakmam, ortalık bir yangın yerine dönsün ki bazı şeylerin değeri anlaşılsın zaten.
Seni de yaşanılan sorunlar tahammülsüzleştirmiş. çok iyi anlıyorum.Her ihtimali düşünüyorum, sakince mantıklı hareket etmek istiyorum. Sürekli sorun yaşamıyoruz aslında, son zamanlarda binde bir laf kavgası oluyor ama işte benim tahammül sıfır. Yine de her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünüp sağlıklı bir karar vermek istiyorum. Ailem her şekilde arkamda durur o konuda hiç şüphem yok. İllaki etrafta konuşanlar olacaktır ama ben zaten her şey bitmeden çıkıp boşanıyorum demem. Boşanınca ben boşandım derim. Şimdi çıkıp gitsek x göreve gitti ben birkaç ay burada kalıcam desem bile kimse farkına varmaz boşandığımın.
Benim tek isteğim atandıktan sonra çocuğumu da alıp kendi evime gitmekti. Babamın evi bile olsa kimseye muhtaç olmadan ben atandım ve boşandım demek istiyorum.
Şiddet varsa düzelme ihtimali yok. Artarak devam eder benimki kolumu sıkıştırmakla başladı saçımı çekti tokat attı bir sonrakinde tekmeledi bir sonrakinde kafamı kapıya vurdu bir sonrakinde yumruklayip dudağımı patlattı ve bunların bir çoğunu maalesef hamileyken yaşadım ve bir şekilde ikna etti tekrar birleştik doğuma kadar hiç şiddet göstermedi erken doğum yaptım bebeğim yoğun bakımda kaldı 22 gün lohusaligimi da cehenneme çevirdi bebeğime süt götürurken ağzımı tokatladı bebek eve çıktı dedim eğer bebek eve gelince kavga edersek o çeneni elini tutmazsan acımam sana dedim hayvan gibi bağırdığı bir kavgada yine saçımı çekti yüzüme vurdu aradım polisi uzaklaştırma aldırdım boşanma için avukata vekalet verdimHerkese merhaba, boşanmaya karar verdim ama ne zaman gitmeliyim, mantıklı olan nedir bu konuda fikirlerinizi bekliyorum.
27 yaşındayım, 3 yıllık evliyim, 2 yaşında çocuğum var. Eşimle 2 yıl sevgililik döneminden sonra evlendik, toplamda 5 yıllık birlikteliğimiz var. Erken yaşta evlenip bir de üzerine çocuk sahibi olmanın derin pişmanlığını yaşıyorum. Evliligimizde son 1 yıldır aşamadığımız sorunlarımız var, daha doğrusu benim aşamadığım. Suan eşimin görevi nedeniyle doğuda bir ilcedeyiz, çok detay verip deşifre olmak istemiyorum. Evlenmeden önce özel sektörde çalışıyordum, zaten mezuniyetyen kısa bir süre sonra evlendik çok çalışma hayatım olmadı ama bir mesleğim var.
Şimdi sorun şu ki son 1 yıldır eşimin ciddi derecede öfke kontrol problemi var. Ailesiyle yaşadığım sorunlara girmiyorum bile. Onlara karşı beni savunup sonrasında hayatı zehir edecek sözler söyleyen biri. Bu 1 yıl içinde çok yıprandım, ben ne kadar sakinleştiysem kendisi bir o kadar agresifleşti. Her kavgamızda hakaret etmeye başladı, yetmedi bir sonrakinde küfretmeye başladı o da yetmedi artık üzerime yürümeye başladı. Bunlar da kesmedi fiziksel olarak itip savurma yakama yapışma gibi eylemleri oldu.
Bende tabiki tüm bunlara sessiz kalmayı bıraktım ve kendisine artık aynı tonda karşılık veriyorum. Öyle kocamdir yapar sakinleşince geçer modunda biri değilim. Artık bu evliliğin düzeleceğini düşünmüyorum, düzelmesini de istemiyorum. Sevgim de saygım da bitti buna çok eminim.
Boşanmaya karar verdim fakat şuan çalışmıyorum. 1 ay önce arabamızı değiştirdik ve tüm birikimimiz gitti üzerine de kredi ödüyoruz. Şimdi çıkıp çekişmeli boşanma davası açınca gecicek olan sürede maddi olarak zorluk cekebilirim.
2024 kpssye hazırlanmaya karar verdim. Sizce bu evde bir yandan çok çok cüzi miktarda para biriktirmeye çalışıp en azından sınav dönemine kadar kalmam mı daha mantıklı, ki bunu hiç istemiyorum. Yoksa çocuğumu da alıp ailemin yanına gidip orada sınava hazırlanmak mı daha mantıklı? Bunun kararını veremiyordum bugün ki kavgamıza kadar. Ama bugün çocuğumun doğumu gününden sonra gitmeye karar verdim sizce doğru mu yapıyorum. Boşanma sonuçlanana kadar maddi olarak hiçbir şeyim olmayacak.
Çok ama çok üzüldüm yaşadığınız şeyler için. Hemde en hassas olduğunuz en güzel hatırlamanız gereken dönemde olmuş her şey. Bende bu tarz şeylerin artarak devam edeceğini düşünüyorum. Hakaretle başlayıp kol sıkmak itmek durumuna gelince fazlası neden olmasın ki, illaki olacaktır. Bende soğukkanlı ve mantıklı karar vermeye çalışıyorum.Şiddet varsa düzelme ihtimali yok. Artarak devam eder benimki kolumu sıkıştırmakla başladı saçımı çekti tokat attı bir sonrakinde tekmeledi bir sonrakinde kafamı kapıya vurdu bir sonrakinde yumruklayip dudağımı patlattı ve bunların bir çoğunu maalesef hamileyken yaşadım ve bir şekilde ikna etti tekrar birleştik doğuma kadar hiç şiddet göstermedi erken doğum yaptım bebeğim yoğun bakımda kaldı 22 gün lohusaligimi da cehenneme çevirdi bebeğime süt götürurken ağzımı tokatladı bebek eve çıktı dedim eğer bebek eve gelince kavga edersek o çeneni elini tutmazsan acımam sana dedim hayvan gibi bağırdığı bir kavgada yine saçımı çekti yüzüme vurdu aradım polisi uzaklaştırma aldırdım boşanma için avukata vekalet verdim
Demem o ki bir kere yapan daha da cesurlasip bin kere yapıyor siddetin olduğu ortamda çocuk büyümez sınava çalışilmaz ben Kpssye parttime çalışıp dersane paramı ödeyerek hazırlandım evde ki zulüm yerine böyle bı seçenek tercih edebilirsiniz bebeğinize de anneniz bakar sınav süresince
Sakın çocuğum babasız kalacak diye bu karardan geri dönmeyin. Zira bu sadece size değil, çocuğunuza'da zarar verir (hem manevi açıdan hem belki de fiziksel açıdan). Bir çocuğa verilebilecek en kötü cezalardan biri, onu sürekli kavga edilen, fiziksel ve duygusal şiddetin olduğu bir ortamda yaşatmak. Bazen bu çocukta özgüven sorununa yol açabilir. Annesi, babası ayrı olsun ama huzurlu bir ortamda büyüsün. Eğer kendinizi ve çocuğunuzu düşünüyorsanìz ve imkanınız varsa, evlerinizi ayırın.Ailem arkamda durur, babamla bazen anlasamayız ama çok ciddi konular değildir. Annem oğlumla çok güzel
İlgilenir o konuda hiç şüphem yok. Yeğenime 4 yıl baktı. Ben sadece biraz duygusalım çocuğum babasız kalıcak diye. Bunu düşünmek acımak istemiyorum, bana acıyan olmuyor
Aileninizi arkanıza alarak o evden çıkma ihtimaliniz yok mu?Bende böyle düşünüyorum sadece o ilk aşamalar beni çok yoracak diye cesaretim yok sanki. Halbuki bu evden bir çıksam kuş gibi hafifleyecegim
Sakın çocuğum babasız kalacak diye bu karardan geri dönmeyin. Zira bu sadece size değil, çocuğunuza'da zarar verir (hem manevi açıdan hem belki de fiziksel açıdan). Bir çocuğa verilebilecek en kötü cezalardan biri, onu sürekli kavga edilen, fiziksel ve duygusal şiddetin olduğu bir ortamda yaşatmak. Bazen bu çocukta özgüven sorununa yol açabilir. Annesi, babası ayrı olsun ama huzurlu bir ortamda büyüsün. Eğer kendinizi ve çocuğunuzu düşünüyorsanìz ve imkanınız varsa, evlerinizi ayırın.
(Sürekli kavga olan bir evde büyüdüğüm için size bunları emin bir şekilde söyleyebiliyorum)
Çok teşekkür ederim desteğiniz içinAileninizi arkanıza alarak o evden çıkma ihtimaliniz yok mu?
Bu olaylara boyun eğmediğiniz için kendinizle gurur duyabilirsiniz. "Kocamdır yapar" diyebilirdiniz ama baş kaldırıyorsunuz. Bu sizin ne kadar güçlü biri olduğunuzun göstergesi. Çocuğunuz, sizin gibi bir anne'ye sahip olduğu için çok şanslı.Çok teşekkür ederim desteğiniz içinbende böyle bir ortamda büyümesini asla istemiyorum, her şey duzelse bile tartışmalar hiç bitmeyecek. Bu bile ondan çok şey götürür, onun yerine sessiz sakin bir ortamda olması çok daha iyi. Ailemi buraya sürüklemek istemiyorum, biraz sıkıntılı bir ildeyim ulaşım da zor. Gideceğim gün geldiğinde bir sorun olmadan çıkabilirim bu evden o konuda rahatım
Çok ama çok teşekkür ederimBu olaylara boyun eğmediğiniz için kendinizle gurur duyabilirsiniz. "Kocamdır yapar" diyebilirdiniz ama baş kaldırıyorsunuz. Bu sizin ne kadar güçlü biri olduğunuzun göstergesi. Çocuğunuz, sizin gibi bir anne'ye sahip olduğu için çok şanslı.
Dava sürecinde tüm bunlara dikkat edeceğim, teşekkür ederimAilenizin yanına dönün,ama mutlaka dava açın ve tedbir nafakası isteyin.
ailen mantikli, destek veren birileriyse, ailenin yanina git derim. o ortamda ders calisamazsinHerkese merhaba, boşanmaya karar verdim ama ne zaman gitmeliyim, mantıklı olan nedir bu konuda fikirlerinizi bekliyorum.
27 yaşındayım, 3 yıllık evliyim, 2 yaşında çocuğum var. Eşimle 2 yıl sevgililik döneminden sonra evlendik, toplamda 5 yıllık birlikteliğimiz var. Erken yaşta evlenip bir de üzerine çocuk sahibi olmanın derin pişmanlığını yaşıyorum. Evliligimizde son 1 yıldır aşamadığımız sorunlarımız var, daha doğrusu benim aşamadığım. Suan eşimin görevi nedeniyle doğuda bir ilcedeyiz, çok detay verip deşifre olmak istemiyorum. Evlenmeden önce özel sektörde çalışıyordum, zaten mezuniyetyen kısa bir süre sonra evlendik çok çalışma hayatım olmadı ama bir mesleğim var.
Şimdi sorun şu ki son 1 yıldır eşimin ciddi derecede öfke kontrol problemi var. Ailesiyle yaşadığım sorunlara girmiyorum bile. Onlara karşı beni savunup sonrasında hayatı zehir edecek sözler söyleyen biri. Bu 1 yıl içinde çok yıprandım, ben ne kadar sakinleştiysem kendisi bir o kadar agresifleşti. Her kavgamızda hakaret etmeye başladı, yetmedi bir sonrakinde küfretmeye başladı o da yetmedi artık üzerime yürümeye başladı. Bunlar da kesmedi fiziksel olarak itip savurma yakama yapışma gibi eylemleri oldu.
Bende tabiki tüm bunlara sessiz kalmayı bıraktım ve kendisine artık aynı tonda karşılık veriyorum. Öyle kocamdir yapar sakinleşince geçer modunda biri değilim. Artık bu evliliğin düzeleceğini düşünmüyorum, düzelmesini de istemiyorum. Sevgim de saygım da bitti buna çok eminim.
Boşanmaya karar verdim fakat şuan çalışmıyorum. 1 ay önce arabamızı değiştirdik ve tüm birikimimiz gitti üzerine de kredi ödüyoruz. Şimdi çıkıp çekişmeli boşanma davası açınca gecicek olan sürede maddi olarak zorluk cekebilirim.
2024 kpssye hazırlanmaya karar verdim. Sizce bu evde bir yandan çok çok cüzi miktarda para biriktirmeye çalışıp en azından sınav dönemine kadar kalmam mı daha mantıklı, ki bunu hiç istemiyorum. Yoksa çocuğumu da alıp ailemin yanına gidip orada sınava hazırlanmak mı daha mantıklı? Bunun kararını veremiyordum bugün ki kavgamıza kadar. Ama bugün çocuğumun doğumu gününden sonra gitmeye karar verdim sizce doğru mu yapıyorum. Boşanma sonuçlanana kadar maddi olarak hiçbir şeyim olmayacak.
Cok teşekkür ederim , amin inşallahEğer netse kafada beklemenin manası yok bence.
Rabbim kolaylaştırsın yolunuzu, evladınızla güzel günler görün inş.
Öyle yapacağım, çok teşekkür ederimailen mantikli, destek veren birileriyse, ailenin yanina git derim. o ortamda ders calisamazsin
Tutaste cok uzuldum. Bizde de benzer problemler var.Herkese merhaba, boşanmaya karar verdim ama ne zaman gitmeliyim, mantıklı olan nedir bu konuda fikirlerinizi bekliyorum.
27 yaşındayım, 3 yıllık evliyim, 2 yaşında çocuğum var. Eşimle 2 yıl sevgililik döneminden sonra evlendik, toplamda 5 yıllık birlikteliğimiz var. Erken yaşta evlenip bir de üzerine çocuk sahibi olmanın derin pişmanlığını yaşıyorum. Evliligimizde son 1 yıldır aşamadığımız sorunlarımız var, daha doğrusu benim aşamadığım. Suan eşimin görevi nedeniyle doğuda bir ilcedeyiz, çok detay verip deşifre olmak istemiyorum. Evlenmeden önce özel sektörde çalışıyordum, zaten mezuniyetyen kısa bir süre sonra evlendik çok çalışma hayatım olmadı ama bir mesleğim var.
Şimdi sorun şu ki son 1 yıldır eşimin ciddi derecede öfke kontrol problemi var. Ailesiyle yaşadığım sorunlara girmiyorum bile. Onlara karşı beni savunup sonrasında hayatı zehir edecek sözler söyleyen biri. Bu 1 yıl içinde çok yıprandım, ben ne kadar sakinleştiysem kendisi bir o kadar agresifleşti. Her kavgamızda hakaret etmeye başladı, yetmedi bir sonrakinde küfretmeye başladı o da yetmedi artık üzerime yürümeye başladı. Bunlar da kesmedi fiziksel olarak itip savurma yakama yapışma gibi eylemleri oldu.
Bende tabiki tüm bunlara sessiz kalmayı bıraktım ve kendisine artık aynı tonda karşılık veriyorum. Öyle kocamdir yapar sakinleşince geçer modunda biri değilim. Artık bu evliliğin düzeleceğini düşünmüyorum, düzelmesini de istemiyorum. Sevgim de saygım da bitti buna çok eminim.
Boşanmaya karar verdim fakat şuan çalışmıyorum. 1 ay önce arabamızı değiştirdik ve tüm birikimimiz gitti üzerine de kredi ödüyoruz. Şimdi çıkıp çekişmeli boşanma davası açınca gecicek olan sürede maddi olarak zorluk cekebilirim.
2024 kpssye hazırlanmaya karar verdim. Sizce bu evde bir yandan çok çok cüzi miktarda para biriktirmeye çalışıp en azından sınav dönemine kadar kalmam mı daha mantıklı, ki bunu hiç istemiyorum. Yoksa çocuğumu da alıp ailemin yanına gidip orada sınava hazırlanmak mı daha mantıklı? Bunun kararını veremiyordum bugün ki kavgamıza kadar. Ama bugün çocuğumun doğumu gününden sonra gitmeye karar verdim sizce doğru mu yapıyorum. Boşanma sonuçlanana kadar maddi olarak hiçbir şeyim olmayacak.
Canım teşekkür ederim, üzüldüm benzer şeyleri yasamanaTutaste cok uzuldum. Bizde de benzer problemler var.
Kesin kararliysan cocugunu da alip ailenin yanina git derim. Ailenin yaninda ozel sektorde calisma sansin olmaz mi?
Ailenin yaninda bir dusunursun, ona gore sakince karar vermek iyi olur bence.
Insallah her sey yoluna girecek arkadasim
En azindan 1-2 haftaligina tatile gidersin belki yanlarina. Orada daha sakin dusunup karar verirsin. Erkekler bir noktadan sonra kafayi yiyorlar galiba ya.Canım teşekkür ederim, üzüldüm benzer şeyleri yasamanaannemler memlekete taşındı ve şuan yaşadıkları ilçe çok küçük, hiç ihtimal vermiyorum çalışma imkanına. Kpssye hazırlanacagim bahsetmiştim size de, olursa olur olmazsa başka bir yolunu bulucam. Eski düzende ve büyükşehirde olsalardı hiçbir şeyi beklemeden koşarak giderdim. Şimdi soğukkanlı hareket etmeye çalışıyorum. Zaten yoğun çalıştığı için pek görmüyorum desem yeridir.
Aslında bir süre uzaklaşmayı çok istiyorum ama bu defa durduk yere gitmek istiyorum diye bir şeyleri fark edip işkillenebilir. Ben şuan hiçbir şey yok gibi sinsice ilerleyip her fırsatta para biriktirmeye başladım. Çünkü davayı anlaşmalı açmak istemiyorum, sadece velayeti verir başka hiçbir şey vermek istemez. Bu daha önce gündeme geldiği için çok iyi biliyorum.En azindan 1-2 haftaligina tatile gidersin belki yanlarina. Orada daha sakin dusunup karar verirsin. Erkekler bir noktadan sonra kafayi yiyorlar galiba ya.
çocuk olunca bence bizim bunları çekecek tolerans kalmadı. kararların ve güçlü duruşun beni çok mutlu etti. her şey umarım dilediğin gibi ilerler.Aslında bir süre uzaklaşmayı çok istiyorum ama bu defa durduk yere gitmek istiyorum diye bir şeyleri fark edip işkillenebilir. Ben şuan hiçbir şey yok gibi sinsice ilerleyip her fırsatta para biriktirmeye başladım. Çünkü davayı anlaşmalı açmak istemiyorum, sadece velayeti verir başka hiçbir şey vermek istemez. Bu daha önce gündeme geldiği için çok iyi biliyorum.
Yaşadığım şeylerin bir bedeli olmalı, her şeyi ona bırakıp gitmeyeceğim.
Sınavdan sonra çekişmeli dava açıp, o zamana kadarki birikimi de alıp gideceğim ve aşırı çirkinlesecek.
Belkide hep vardı da biz görmek istemedik, onlarda bu kadar gözümüze sokmadı. Ben 1 yıldır iyice farkına vardım, o da sağ olsun gözüme gözüme soktu. Şimdi sadece bu evden güçlü bir şekilde gideceğim günü bekliyorum.