Ben cevap verirken nick name lere bakmıyorum. Size birkaç kez dediysem farkında değilim. Ya da sizin benim başkalarına verdiğim yanıtları okuyup okumadığınızı nereden bilebilirim.
İyi günler
Ben cevap verirken nick name lere bakmıyorum. Size birkaç kez dediysem farkında değilim. Ya da sizin benim başkalarına verdiğim yanıtları okuyup okumadığınızı nereden bilebilirim.Yemin ederim ki anladık,
Siz ailenizde ve kuzenleriniz arasında evlenecek ilk kişisiniz.
Yazmayın artık n'olur.
Ah özür dilerim, başkalarına verdiğiniz yanıtları okumamam gerektiğini bilmiyordum, bir daha okumam.Ben cevap verirken nick name lere bakmıyorum. Size birkaç kez dediysem farkında değilim. Ya da sizin benim başkalarına verdiğim yanıtları okuyup okumadığınızı nereden bilebilirim.
İyi günler
Hayır okuyup okumadığınızı nereden bilebilirim ben müneccim miyim, demek istiyorum.Ah özür dilerim, başkalarına verdiğiniz yanıtları okumamam gerektiğini bilmiyordum, bir daha okumam.
"isteme" gayet anlamı açık bir kelimeO anlama gelmiyor ki bu evlilikte rızanız var mıdır evet diyor musunuz bizimle dünür olabilir misiniz demektir yani bunu doğudakiler yanlış anlamış olacaklar ki başlık parası istiyorlar
cringe'liğinizi yaşınıza veriyorum.Herkese merhaba öncelikle,
Haziran ayının sonunda nişanım olacak. Eylül ayında da düğün yapacağız.
Erkek tarafı bir sürü hediyelerden, çeyizlerden, bohçalardan falan bahsetmeye başladılar. Ben şimdiden darlandım.
Müstakbel eşimin ailesi köyde yaşayan çok yaşlı insanlar. Benim ailem ise şehirde yaşıyor.
Her neyse… Müstakbel kayınvalidem bu akşam, “Ellerimle paspas ördüm. Yorgan yüzünü çarşıdan almadım, köye gelen bohçacı kadınlardan aldım. Kızlarıma da yorgan yüzlerini köye gelen bohçacı kadınlardan alırdım zaten. Şu kadar döşek yaptım. Şu kadar yorgan yaptım. Şu kadar minder yaptım. Kaç teyzen, halan, amcan, yengen var? Gümüşlük için örtüler yaptım.” muhabbeti yaptı.
Ya neden ben 70 yaşındaki kadının zevkini evime taşıyorum?
Benim hiçbir teyzemin, amcamın, yengemin, halamın vs. onların hediyelerine ihtiyaçları yok. Ayrıca karşı taraf böyle hediyeler yapmasa zaten benim akrabalarım da “Aa çok ayıp bize hediye vermediler” muhabbetine girmezler, akıllarına bile gelmez. Anne tarafımdan ilk evlenecek olan benim.
Tamam etrafımdaki evlenen arkadaşlarımdan bir şeyler görüyorum. Ama kızın- erkeğin anne- babasına hediye alınması yeterli. Diğer akrabaları neden karıştırıyoruz?
Bir keresinde gümüşlük için yaptığı örtüyü müstakbel kayınvalidem bana gösterdi. Çok basit ve hoş olmayan bir şey yapmıştı.
Ya belki ben mağazalardan almak istiyorum, kendi zevkime göre eşya bulundurmak istiyorum evimde.
Ben bunları müstakbel eşimin ailesine söylesem kibar bir dille kabalık etmiş olur muyum? Ne olur yani bu geleneği uygulamasak?
Ayrıca hangi çağda yaşıyoruz. Minder mi kaldı? Evimiz zaten küçük bu kadar döşek, yorgan ve minderi nereye sığdıracağız?
Bana yol gösterin. Please!
Minder yorgan döşek kabul etmeyin. Bide yıkamasıyla temizliğinde mi uğraşacaksın.El emeyi çarşaftır örtüdür güzel şeyler ama kendi zevkine göre eşinle alışverişini yap.kayınvalideninkini beğenmiyorsan kullanmaHerkese merhaba öncelikle,
Haziran ayının sonunda nişanım olacak. Eylül ayında da düğün yapacağız.
Erkek tarafı bir sürü hediyelerden, çeyizlerden, bohçalardan falan bahsetmeye başladılar. Ben şimdiden darlandım.
Müstakbel eşimin ailesi köyde yaşayan çok yaşlı insanlar. Benim ailem ise şehirde yaşıyor.
Her neyse… Müstakbel kayınvalidem bu akşam, “Ellerimle paspas ördüm. Yorgan yüzünü çarşıdan almadım, köye gelen bohçacı kadınlardan aldım. Kızlarıma da yorgan yüzlerini köye gelen bohçacı kadınlardan alırdım zaten. Şu kadar döşek yaptım. Şu kadar yorgan yaptım. Şu kadar minder yaptım. Kaç teyzen, halan, amcan, yengen var? Gümüşlük için örtüler yaptım.” muhabbeti yaptı.
Ya neden ben 70 yaşındaki kadının zevkini evime taşıyorum?
Benim hiçbir teyzemin, amcamın, yengemin, halamın vs. onların hediyelerine ihtiyaçları yok. Ayrıca karşı taraf böyle hediyeler yapmasa zaten benim akrabalarım da “Aa çok ayıp bize hediye vermediler” muhabbetine girmezler, akıllarına bile gelmez. Anne tarafımdan ilk evlenecek olan benim.
Tamam etrafımdaki evlenen arkadaşlarımdan bir şeyler görüyorum. Ama kızın- erkeğin anne- babasına hediye alınması yeterli. Diğer akrabaları neden karıştırıyoruz?
Bir keresinde gümüşlük için yaptığı örtüyü müstakbel kayınvalidem bana gösterdi. Çok basit ve hoş olmayan bir şey yapmıştı.
Ya belki ben mağazalardan almak istiyorum, kendi zevkime göre eşya bulundurmak istiyorum evimde.
Ben bunları müstakbel eşimin ailesine söylesem kibar bir dille kabalık etmiş olur muyum? Ne olur yani bu geleneği uygulamasak?
Ayrıca hangi çağda yaşıyoruz. Minder mi kaldı? Evimiz zaten küçük bu kadar döşek, yorgan ve minderi nereye sığdıracağız?
Bana yol gösterin. Please!
Herkese merhaba öncelikle,
Haziran ayının sonunda nişanım olacak. Eylül ayında da düğün yapacağız.
Erkek tarafı bir sürü hediyelerden, çeyizlerden, bohçalardan falan bahsetmeye başladılar. Ben şimdiden darlandım.
Müstakbel eşimin ailesi köyde yaşayan çok yaşlı insanlar. Benim ailem ise şehirde yaşıyor.
Her neyse… Müstakbel kayınvalidem bu akşam, “Ellerimle paspas ördüm. Yorgan yüzünü çarşıdan almadım, köye gelen bohçacı kadınlardan aldım. Kızlarıma da yorgan yüzlerini köye gelen bohçacı kadınlardan alırdım zaten. Şu kadar döşek yaptım. Şu kadar yorgan yaptım. Şu kadar minder yaptım. Kaç teyzen, halan, amcan, yengen var? Gümüşlük için örtüler yaptım.” muhabbeti yaptı.
Ya neden ben 70 yaşındaki kadının zevkini evime taşıyorum?
Benim hiçbir teyzemin, amcamın, yengemin, halamın vs. onların hediyelerine ihtiyaçları yok. Ayrıca karşı taraf böyle hediyeler yapmasa zaten benim akrabalarım da “Aa çok ayıp bize hediye vermediler” muhabbetine girmezler, akıllarına bile gelmez. Anne tarafımdan ilk evlenecek olan benim.
Tamam etrafımdaki evlenen arkadaşlarımdan bir şeyler görüyorum. Ama kızın- erkeğin anne- babasına hediye alınması yeterli. Diğer akrabaları neden karıştırıyoruz?
Bir keresinde gümüşlük için yaptığı örtüyü müstakbel kayınvalidem bana gösterdi. Çok basit ve hoş olmayan bir şey yapmıştı.
Ya belki ben mağazalardan almak istiyorum, kendi zevkime göre eşya bulundurmak istiyorum evimde.
Ben bunları müstakbel eşimin ailesine söylesem kibar bir dille kabalık etmiş olur muyum? Ne olur yani bu geleneği uygulamasak?
Ayrıca hangi çağda yaşıyoruz. Minder mi kaldı? Evimiz zaten küçük bu kadar döşek, yorgan ve minderi nereye sığdıracağız?
Bana yol gösterin. Please!
Bana da iki taraftan kullanmayacağım tonla şey geldi yarısı sandıkta duruyor ,yarısı 6 ay evde kaldı sonra geri verdim annemlere dedim ki evde yer yok sende kalsın ihtiyacım olursa gelir alirim zaten iki kişiyiz dedim verdim daha da almadım ,verilen danteller falan hep duruyor hiç asmadım sorduklarinda kıyamıyorum falan diyip geçiştiriyorum,kimsenin kalbini kırmaya değmez al köy köşeye yada birine vernyada biraz bekle kendilerine evimde yer kalmadı diye geri verAilemizde ve akrabalarımız arasında ilk evlenecek olan benim dediğim gibi. İlk defa bu duruma şahitlik ediyorum. Verilen şeyleri evimde bulundurmam gerektiğini sanıyordum. O yüzden böyle bir telaşa kapıldım. Sağa sola dağıtsam ayıp olmaz mı yani?
Ay bide çok yorucu bir şey , benim annemle teyzem dikmişti önceden 2 gün sürüyor beraber dikmesi 1 yorganı ve bel ağrısı yapıyormuş çok ,kolay bişey değil...Kıymeti bilinse keşke.Ablama geçen 4 tane beyaz nevresim almış 4 yorgan için,savaş başlasınVallahi kıymet bilmiyorsunuz. Mis gibi sağlıklı, yün ya da pamuk yorganlar dururken uyku setinin kanserojen, hava geçirmeyen elyaf yorganını kullanmak akıl işi değil bence.
Birkaç sene önce yün yorgan diktirecem diye (üstelik yüne alerjim var) izmirin en ücra köşelerinde yorgancı aradım. Bir ton para verdim yün yorgan diktirdim. Keşke evlenirken kayınvalidem verseydi
Herkese merhaba öncelikle,
Haziran ayının sonunda nişanım olacak. Eylül ayında da düğün yapacağız.
Erkek tarafı bir sürü hediyelerden, çeyizlerden, bohçalardan falan bahsetmeye başladılar. Ben şimdiden darlandım.
Müstakbel eşimin ailesi köyde yaşayan çok yaşlı insanlar. Benim ailem ise şehirde yaşıyor.
Her neyse… Müstakbel kayınvalidem bu akşam, “Ellerimle paspas ördüm. Yorgan yüzünü çarşıdan almadım, köye gelen bohçacı kadınlardan aldım. Kızlarıma da yorgan yüzlerini köye gelen bohçacı kadınlardan alırdım zaten. Şu kadar döşek yaptım. Şu kadar yorgan yaptım. Şu kadar minder yaptım. Kaç teyzen, halan, amcan, yengen var? Gümüşlük için örtüler yaptım.” muhabbeti yaptı.
Ya neden ben 70 yaşındaki kadının zevkini evime taşıyorum?
Benim hiçbir teyzemin, amcamın, yengemin, halamın vs. onların hediyelerine ihtiyaçları yok. Ayrıca karşı taraf böyle hediyeler yapmasa zaten benim akrabalarım da “Aa çok ayıp bize hediye vermediler” muhabbetine girmezler, akıllarına bile gelmez. Anne tarafımdan ilk evlenecek olan benim.
Tamam etrafımdaki evlenen arkadaşlarımdan bir şeyler görüyorum. Ama kızın- erkeğin anne- babasına hediye alınması yeterli. Diğer akrabaları neden karıştırıyoruz?
Bir keresinde gümüşlük için yaptığı örtüyü müstakbel kayınvalidem bana gösterdi. Çok basit ve hoş olmayan bir şey yapmıştı.
Ya belki ben mağazalardan almak istiyorum, kendi zevkime göre eşya bulundurmak istiyorum evimde.
Ben bunları müstakbel eşimin ailesine söylesem kibar bir dille kabalık etmiş olur muyum? Ne olur yani bu geleneği uygulamasak?
Ayrıca hangi çağda yaşıyoruz. Minder mi kaldı? Evimiz zaten küçük bu kadar döşek, yorgan ve minderi nereye sığdıracağız?
Bana yol gösterin. Please!
Rica etsem ozel msj kutuniza bakar msnzöncelikle sakin olun, onların da adeti var, yapmak istedikleri var, geri kalmak istemiyorlar, ne güzel bu açıdan düşünün.
Bu kadar sorun yapmayın, alın, gönül kırmaya değmez. Alın, sonra ister kullanır ister dağıtırsınız.
Benim eşimin ailesi de benden farklı ancak ben büyütmedim, aldım. Akrabalarınıza, çevrenize karşı da ne kadar dik durursanız o kadar az eleştiri alırsınız, o kadar az yorum yapar insanlar.
Evlendiğinizde sadece eş ile değil, ailesi ile de evleniyorsunuz malesef yani ona göre eş seçmeniz lazım (her ne kadar öyle olmadığı söylense de).. Bunu kabul edip devam ederseniz daha kolay olur her şey sizin için.
Allah yardımcın olsun kardeş, daha evlilik arifesinde beğenmiyorsan bu insanları çocuk olursa şayet o zaman ne yapacaksın?Herkese merhaba öncelikle,
Haziran ayının sonunda nişanım olacak. Eylül ayında da düğün yapacağız.
Erkek tarafı bir sürü hediyelerden, çeyizlerden, bohçalardan falan bahsetmeye başladılar. Ben şimdiden darlandım.
Müstakbel eşimin ailesi köyde yaşayan çok yaşlı insanlar. Benim ailem ise şehirde yaşıyor.
Her neyse… Müstakbel kayınvalidem bu akşam, “Ellerimle paspas ördüm. Yorgan yüzünü çarşıdan almadım, köye gelen bohçacı kadınlardan aldım. Kızlarıma da yorgan yüzlerini köye gelen bohçacı kadınlardan alırdım zaten. Şu kadar döşek yaptım. Şu kadar yorgan yaptım. Şu kadar minder yaptım. Kaç teyzen, halan, amcan, yengen var? Gümüşlük için örtüler yaptım.” muhabbeti yaptı.
Ya neden ben 70 yaşındaki kadının zevkini evime taşıyorum?
Benim hiçbir teyzemin, amcamın, yengemin, halamın vs. onların hediyelerine ihtiyaçları yok. Ayrıca karşı taraf böyle hediyeler yapmasa zaten benim akrabalarım da “Aa çok ayıp bize hediye vermediler” muhabbetine girmezler, akıllarına bile gelmez. Anne tarafımdan ilk evlenecek olan benim.
Tamam etrafımdaki evlenen arkadaşlarımdan bir şeyler görüyorum. Ama kızın- erkeğin anne- babasına hediye alınması yeterli. Diğer akrabaları neden karıştırıyoruz?
Bir keresinde gümüşlük için yaptığı örtüyü müstakbel kayınvalidem bana gösterdi. Çok basit ve hoş olmayan bir şey yapmıştı.
Ya belki ben mağazalardan almak istiyorum, kendi zevkime göre eşya bulundurmak istiyorum evimde.
Ben bunları müstakbel eşimin ailesine söylesem kibar bir dille kabalık etmiş olur muyum? Ne olur yani bu geleneği uygulamasak?
Ayrıca hangi çağda yaşıyoruz. Minder mi kaldı? Evimiz zaten küçük bu kadar döşek, yorgan ve minderi nereye sığdıracağız?
Bana yol gösterin. Please!
Rica etsem ozel msj kutuniza bakar msnz
Bu adetleri bilmediğim için görgüsüz olmuyorum. Cahilim, toyum bunu kabul ediyorum. Ve bana yol göstermeniz için bu konuyu açtım.Sana senin gibi kibirli fena kayınaile lazım cicim , biz sana yol gösteremeyiz ...Kullanmak zorunda değilsin ama üslup senin kimliğindir.Senin kimliğin de ortada.O kaynanaya da kurban ol, şehirde yaşayan ailen de sana görgü nedir öğretememiş tüh.Medeniyet şehirde yaşanmakla olmuyor.