Biz normal miyiz?

Sekerim , bence esin cok anlayissiz ve agresif ve maalesef erkeklerin cogu da boyle. Evlenmeyi iliskiye girme miladi olarak gordukleri icin kafalari bu sekilde sartlanmis. (Gerci bu konuda onlari degil toplumumuzun zihniyetini sucluyorum ama neyse).
Sana romantik bir sekilde ve yavas yavas yaklassaydi sende birlikte olamama gibi bir sorun olmazdi. O agresif davranislar sergiledigi icin sen de adamdan iyice sogumussun. Bence bir daha konusmayi dene. Tavirlarinin seni korkuttugunu ve soguttugunu tekrar soyle. Belki de bir evlilik danismanina gitmelisiniz . Seviyorsan, hemen bosanmayi dusunme bence.

AdukeT .!.:

Yakında evleneli 6 ay olacak. ve ben çok yorgunum... oldukça yorgunum...

Evlendiğim günden beri sıkıntı üstüne sıkıntı yaşadım, eşimin ailesiyle 4 ay birlikte yaşadık. Hatırlamak istemeyeceğim kadar, hatırladığımda bunalıma girecek kadar zor günlerdi benim için. Zar zor ayırdık evimizi, nihayet eşimle başbaşa bi yuvamız oldu. Ama bitmedi bir türlü sıkıntılar...

Evlenene kadar masal gibiydik gerçekten, bütün arkadaşlarım imrenirdi mutluluğumuza. Her ne olursa olsun beni eşim kadar anlayan biri yoktu, varlığıyla öyle huzurluydum ki... Daha ben söze başlamadan anlardı bi derdim olduğunu, ben üzgün olduğumu söylemeden sorardı neyin var aşkım diye. Halbu ki belli etmezdim, ama hissederdi. Ben de onun sıkıntılarını öyle tabi...

Ama şimdi... tabiri caizse kedi köpek gibiyiz. Bıktım yoruldum sıkıldım artık sabah akşam kavga etmekten... en büyük kavgamız da benim birlikte olamayışımdan kaynaklanıyor. Ben ona diyorum ki bana bir kere olsun sevgiyle sarıl, beni arzuladığın için olmasın bana yanaşman. Bir kere olsun öptüğünde zıvanadan çıkma, bir kere olsun şefkatle öp öyle sarıl... Ben bunu ne zaman istesem ardından büyük bir kavga patlak veriyor, neymiş ben o işi yapmamak için bu bahaneyi üretiyormuşum artık. Diyorum ki bak bu kız sana defalarca birşey anlatıyo, hep aynı şeyi söylüyo, bir kere olsun kavga etmek yerine ben ne istiyorum düşündün mü? Bunu güzelce izah ediyorum, beni anla diyorum artık anla... ama anlamıyor anlatamıyorum. o işi bir yapalım da ondan sonra gör sarılıyor muyum sarılmıyor muyum diyor. ama tabi ki böyle bişey olmuyor. az çok işini gördüğü zaman sadece bana öyle görünmek için sarılıyor, ama istediğim gibi değil bunu hissediyorum... Yanıma her sokulmasında hep aynı şeyi dile getiriyorum, "artık bana normal sarıl"... Ve her seferinde bunu söylediğime bin pişman ediyor....

Dün akşam işten geldi, yemeğini yedi, yine yanımdaydı ve yine aynı şeyler oldu. Ben yüz vermeyince gitti yattı bi köşeye, tek bir kelam konuşmadan bir sohbet etmeden döndü uyudu. O uyudu, ben hem onu seyrettim hem de ağladım beni böyle yapayalnız bıraktığı için. Saat geç olmuştu, zor da olsa uyuyabildim. Gece 2'de uyanmış beyfendi, saatlerce uyudu ya benim uykum umrunda değil tabi. Beni uyandırdı uyutmuyor da. Sabah 5'e kadar bu yüzden kavga ettik. Birbirimize neler söyledik. En son iş boşanmaya kadar geldi, ben dile getirdim çünkü artık kaldıramıyorum bu şekilde bir evliliği... Sonra o döndü ağladı, ben dayanamadım sarıldım derken hiç bişey olmamış gibi barıştık. Böyle de güzel bir huyumuz var, ne kadar kavga edersek edelim barıştığımız an unutuyoruz herşeyi ve hiç bişey olmamış gibi devam ediyoruz sanki o sözler hiç söylenmemiş gibi. Ama malesef kavga etmeden durabilmeyi başaramıyoruz.

Buraya giriyorum, başkaları nasıl bir evlilik yaşıyor diye gözlemlemeye çalışıyorum. Çünkü bana göre biz normal değiliz, sadece biz mi böyleyiz merak ediyorum. Aklımın bir köşesinde boşanmak var. Bu düşünceyi hiç atamıyorum kafamdan. bazen ondan içim soğuyo, bazen de uğrunda ölecek kadar çok seviyorum. inişli çıkışlı bir haldeyim. inanılmaz derecede yorgun hissediyorum kendimi. bazen alıp başımı gitmek istiyorum. biz böyle değildik, ben böyle bir evlilik yaşayacağımızı hiç ummuyordum. Daha önce bazı problemler yaşadık, ben ayrılmayı dile getirdim. o kavga esnasında yoldaydık, arabayı önümüzde giden tırın altına altına sürmeye başladı. Boşanırsak ancak bu şekilde boşanırmışız. o anda soruyo "gerçekten bitti mi" diye, bitti desem canımızı teslim edecez bundan eminim. Biterse hem beni öldürürmüş hem kendini, blöf yapmadığından adım gibi eminim. Ayrılığı aklımdan geçirdikçe öyle bir şansım olmadığının farkındayım artık. Ne zaman TVde kocası tarafından öldürülen bi kadın haberini görsem, gün gelir ben de böyle haberlere mi çıkarım acaba diye düşünmeden edemiyorum.

Kafam çok karışık, karmakarışığım. Hayatıma nasıl devam etmek istediğimi bilmiyorum. Hiçbişeyden emin değilim. Daha anlatamadığım o kadar çok şey var ki, herkes mi yaşıyor evlilikte bunları. Evlilik kolay değil derlerdi ama, bu kadar da zor olacağını hiç ummuyordum...

Genişletmek için tıkla...

Bu güzel bir huy değil Aduket. Bu olayların üstünü örtme, hasır altı etme. Konuşamadan ve sonuca varamadan kapattığınız her tartışma ilerde size yol su elektrik olarak geri döner. Tahammül sınırınız azaldığı için daha can yakıcı şeyler söylersiniz.

Evet duygusal bağlamda size birşeyler vermeli ama eşinizi bu şekilde itmeniz de yanlış. En nihayetinde ham maddesi odun olan bir erkekten bahsediyoruz, cinselliği sadece ihtiyaç olarak görüyorlar. Ona bu duruma duygusallık katması konusunda destek ol, kavga etme, diretme, o senin söylediğin yoldan gitmiyorsa bir süre onun yolundan git.

AdukeT .!.:

Yakında evleneli 6 ay olacak. ve ben çok yorgunum... oldukça yorgunum...

Evlendiğim günden beri sıkıntı üstüne sıkıntı yaşadım, eşimin ailesiyle 4 ay birlikte yaşadık. Hatırlamak istemeyeceğim kadar, hatırladığımda bunalıma girecek kadar zor günlerdi benim için. Zar zor ayırdık evimizi, nihayet eşimle başbaşa bi yuvamız oldu. Ama bitmedi bir türlü sıkıntılar...

Evlenene kadar masal gibiydik gerçekten, bütün arkadaşlarım imrenirdi mutluluğumuza. Her ne olursa olsun beni eşim kadar anlayan biri yoktu, varlığıyla öyle huzurluydum ki... Daha ben söze başlamadan anlardı bi derdim olduğunu, ben üzgün olduğumu söylemeden sorardı neyin var aşkım diye. Halbu ki belli etmezdim, ama hissederdi. Ben de onun sıkıntılarını öyle tabi...

Ama şimdi... tabiri caizse kedi köpek gibiyiz. Bıktım yoruldum sıkıldım artık sabah akşam kavga etmekten... en büyük kavgamız da benim birlikte olamayışımdan kaynaklanıyor. Ben ona diyorum ki bana bir kere olsun sevgiyle sarıl, beni arzuladığın için olmasın bana yanaşman. Bir kere olsun öptüğünde zıvanadan çıkma, bir kere olsun şefkatle öp öyle sarıl... Ben bunu ne zaman istesem ardından büyük bir kavga patlak veriyor, neymiş ben o işi yapmamak için bu bahaneyi üretiyormuşum artık. Diyorum ki bak bu kız sana defalarca birşey anlatıyo, hep aynı şeyi söylüyo, bir kere olsun kavga etmek yerine ben ne istiyorum düşündün mü? Bunu güzelce izah ediyorum, beni anla diyorum artık anla... ama anlamıyor anlatamıyorum. o işi bir yapalım da ondan sonra gör sarılıyor muyum sarılmıyor muyum diyor. ama tabi ki böyle bişey olmuyor. az çok işini gördüğü zaman sadece bana öyle görünmek için sarılıyor, ama istediğim gibi değil bunu hissediyorum... Yanıma her sokulmasında hep aynı şeyi dile getiriyorum, "artık bana normal sarıl"... Ve her seferinde bunu söylediğime bin pişman ediyor....

Dün akşam işten geldi, yemeğini yedi, yine yanımdaydı ve yine aynı şeyler oldu. Ben yüz vermeyince gitti yattı bi köşeye, tek bir kelam konuşmadan bir sohbet etmeden döndü uyudu. O uyudu, ben hem onu seyrettim hem de ağladım beni böyle yapayalnız bıraktığı için. Saat geç olmuştu, zor da olsa uyuyabildim. Gece 2'de uyanmış beyfendi, saatlerce uyudu ya benim uykum umrunda değil tabi. Beni uyandırdı uyutmuyor da. Sabah 5'e kadar bu yüzden kavga ettik. Birbirimize neler söyledik. En son iş boşanmaya kadar geldi, ben dile getirdim çünkü artık kaldıramıyorum bu şekilde bir evliliği... Sonra o döndü ağladı, ben dayanamadım sarıldım derken hiç bişey olmamış gibi barıştık. Böyle de güzel bir huyumuz var, ne kadar kavga edersek edelim barıştığımız an unutuyoruz herşeyi ve hiç bişey olmamış gibi devam ediyoruz sanki o sözler hiç söylenmemiş gibi. Ama malesef kavga etmeden durabilmeyi başaramıyoruz.

Buraya giriyorum, başkaları nasıl bir evlilik yaşıyor diye gözlemlemeye çalışıyorum. Çünkü bana göre biz normal değiliz, sadece biz mi böyleyiz merak ediyorum. Aklımın bir köşesinde boşanmak var. Bu düşünceyi hiç atamıyorum kafamdan. bazen ondan içim soğuyo, bazen de uğrunda ölecek kadar çok seviyorum. inişli çıkışlı bir haldeyim. inanılmaz derecede yorgun hissediyorum kendimi. bazen alıp başımı gitmek istiyorum. biz böyle değildik, ben böyle bir evlilik yaşayacağımızı hiç ummuyordum. Daha önce bazı problemler yaşadık, ben ayrılmayı dile getirdim. o kavga esnasında yoldaydık, arabayı önümüzde giden tırın altına altına sürmeye başladı. Boşanırsak ancak bu şekilde boşanırmışız. o anda soruyo "gerçekten bitti mi" diye, bitti desem canımızı teslim edecez bundan eminim. Biterse hem beni öldürürmüş hem kendini, blöf yapmadığından adım gibi eminim. Ayrılığı aklımdan geçirdikçe öyle bir şansım olmadığının farkındayım artık. Ne zaman TVde kocası tarafından öldürülen bi kadın haberini görsem, gün gelir ben de böyle haberlere mi çıkarım acaba diye düşünmeden edemiyorum.

Kafam çok karışık, karmakarışığım. Hayatıma nasıl devam etmek istediğimi bilmiyorum. Hiçbişeyden emin değilim. Daha anlatamadığım o kadar çok şey var ki, herkes mi yaşıyor evlilikte bunları. Evlilik kolay değil derlerdi ama, bu kadar da zor olacağını hiç ummuyordum...

Genişletmek için tıkla...

kirmizi yazili olani bende yasadim bikeresinde cok korkmustum tamam tamam dedim baristik düzgün kullan arabayiii, dedim.

senin konuna gelince: evliligin ilk yillari olur böyle tartismalar, alisma süresi bunlar.. zamanla hersey rayina oturur...
ayy birgün benimde böyle diyecegim aklima gelmezdiii

Evet normal değilsiniz..
Ama bu sorunun başı ne yazık ki senden kaynaklanıyor..
Erkekler bayanlar gibi değil ne yazık ki, o iş senin için duygusallığın bir parçası ama bir erkek için ihtiacı hatta en temel ihtiyaçlarından biri.
Yani senin baktığın gözle bakmaması normal değil.
O işi yapamadığını söylemişsin ama bu çok önemli ve acil bir durum.
Sen bu konu için bir şeyler yaptın mı?
Mesela doktora gittin mi?
En başta bu sorunu çözmeden evliliğinizi rayına oturtmanız mümkün değil.
Zira hz. ALLAH cinselliği evliliğin diğer külfetlerini çekilebilir hale getirmek için yaratmış ve bunu evli çiftler haricinde haram kılmıştır.
Yani cinsellik bir evliliğin olmazsa olmazı, en temel taşıdır.
Sen karşında ki adamdan anlayış bekliyorsun ama aynı anlayışı ona gösteremiyorsun.
Lütfen sadece kendi tarafından bakma olaya, yoksa olaylar içinden çıkılmaz bir hal alır.
Bir aile danışmanına, doktora başvur bir an önce.
Umarım çözersiniz..

canım canını hiç sıkma ama şuna emin olki evlilikte yaşanan nişanlılık yada tanışma evresinden çok farklı yani aynı çatı altına girince işler değişiyor.kimsenin evliliği dörtdörtlük değil evet benimki öle diyen varsa yorumlasın bizede akıl versin nasıl dörtdörtlük olunuyor.sana hoş gelen ona hoş gelmiyorsenin sevdiğini o sevmiyor vs vs.daha çok yeni evlisiniz bende buradaki konuları okudukça halime şükür ediyorum.benim eşimde birden parlayan biri hatta tartıştığımızda ağzına sahip çıkamıyor ama ben duymamazlıktan geliyorum çünkü karşılık verdiğimde olay kavgaya dönüşüyor.ilk evlendiğim zaman tartıştık karşılık verdim o son oldu üzerinden 14 yıl geçti zamanla huyunu öğrendim kızdığında ses çıkarmıyorum o başlıyor saymaya o sankinleşince ben başlıyorum bölece iikimizde birbirimize zarar vermeden sakinleşiyoruz.cinsellik önemli evet haklısın onuda konuşarak çözemiyorum diyorsun umarım zamanla birbirinizin huylarını öğrenirsiniz.kadınlar daha çok önem veriyor cinsellikte ne biliyim yani senin isteklerin farklı olabilir erkeklerde tam tersi tak fişi bitir işi

AdukeT .!.:

Bunu da denedim Elmayracım, onun yolundan da gittim. Ama onu kendi yoluma hiç getiremedim. Her zaman düşünceli taraf olmaktan yoruldum...

Genişletmek için tıkla...

Ama o senin sevdiğin adam. Onu kazanmak varken kaybetmek neden? Üzme kendini. Biraz ılımlı ol, tersleme, itme.....

AdukeT .!.:

Yakında evleneli 6 ay olacak. ve ben çok yorgunum... oldukça yorgunum...

Evlendiğim günden beri sıkıntı üstüne sıkıntı yaşadım, eşimin ailesiyle 4 ay birlikte yaşadık. Hatırlamak istemeyeceğim kadar, hatırladığımda bunalıma girecek kadar zor günlerdi benim için. Zar zor ayırdık evimizi, nihayet eşimle başbaşa bi yuvamız oldu. Ama bitmedi bir türlü sıkıntılar...

Evlenene kadar masal gibiydik gerçekten, bütün arkadaşlarım imrenirdi mutluluğumuza. Her ne olursa olsun beni eşim kadar anlayan biri yoktu, varlığıyla öyle huzurluydum ki... Daha ben söze başlamadan anlardı bi derdim olduğunu, ben üzgün olduğumu söylemeden sorardı neyin var aşkım diye. Halbu ki belli etmezdim, ama hissederdi. Ben de onun sıkıntılarını öyle tabi...

Ama şimdi... tabiri caizse kedi köpek gibiyiz. Bıktım yoruldum sıkıldım artık sabah akşam kavga etmekten... en büyük kavgamız da benim birlikte olamayışımdan kaynaklanıyor. Ben ona diyorum ki bana bir kere olsun sevgiyle sarıl, beni arzuladığın için olmasın bana yanaşman. Bir kere olsun öptüğünde zıvanadan çıkma, bir kere olsun şefkatle öp öyle sarıl... Ben bunu ne zaman istesem ardından büyük bir kavga patlak veriyor, neymiş ben o işi yapmamak için bu bahaneyi üretiyormuşum artık. Diyorum ki bak bu kız sana defalarca birşey anlatıyo, hep aynı şeyi söylüyo, bir kere olsun kavga etmek yerine ben ne istiyorum düşündün mü? Bunu güzelce izah ediyorum, beni anla diyorum artık anla... ama anlamıyor anlatamıyorum. o işi bir yapalım da ondan sonra gör sarılıyor muyum sarılmıyor muyum diyor. ama tabi ki böyle bişey olmuyor. az çok işini gördüğü zaman sadece bana öyle görünmek için sarılıyor, ama istediğim gibi değil bunu hissediyorum... Yanıma her sokulmasında hep aynı şeyi dile getiriyorum, "artık bana normal sarıl"... Ve her seferinde bunu söylediğime bin pişman ediyor....

Dün akşam işten geldi, yemeğini yedi, yine yanımdaydı ve yine aynı şeyler oldu. Ben yüz vermeyince gitti yattı bi köşeye, tek bir kelam konuşmadan bir sohbet etmeden döndü uyudu. O uyudu, ben hem onu seyrettim hem de ağladım beni böyle yapayalnız bıraktığı için. Saat geç olmuştu, zor da olsa uyuyabildim. Gece 2'de uyanmış beyfendi, saatlerce uyudu ya benim uykum umrunda değil tabi. Beni uyandırdı uyutmuyor da. Sabah 5'e kadar bu yüzden kavga ettik. Birbirimize neler söyledik. En son iş boşanmaya kadar geldi, ben dile getirdim çünkü artık kaldıramıyorum bu şekilde bir evliliği... Sonra o döndü ağladı, ben dayanamadım sarıldım derken hiç bişey olmamış gibi barıştık. Böyle de güzel bir huyumuz var, ne kadar kavga edersek edelim barıştığımız an unutuyoruz herşeyi ve hiç bişey olmamış gibi devam ediyoruz sanki o sözler hiç söylenmemiş gibi. Ama malesef kavga etmeden durabilmeyi başaramıyoruz.

Buraya giriyorum, başkaları nasıl bir evlilik yaşıyor diye gözlemlemeye çalışıyorum. Çünkü bana göre biz normal değiliz, sadece biz mi böyleyiz merak ediyorum. Aklımın bir köşesinde boşanmak var. Bu düşünceyi hiç atamıyorum kafamdan. bazen ondan içim soğuyo, bazen de uğrunda ölecek kadar çok seviyorum. inişli çıkışlı bir haldeyim. inanılmaz derecede yorgun hissediyorum kendimi. bazen alıp başımı gitmek istiyorum. biz böyle değildik, ben böyle bir evlilik yaşayacağımızı hiç ummuyordum. Daha önce bazı problemler yaşadık, ben ayrılmayı dile getirdim. o kavga esnasında yoldaydık, arabayı önümüzde giden tırın altına altına sürmeye başladı. Boşanırsak ancak bu şekilde boşanırmışız. o anda soruyo "gerçekten bitti mi" diye, bitti desem canımızı teslim edecez bundan eminim. Biterse hem beni öldürürmüş hem kendini, blöf yapmadığından adım gibi eminim. Ayrılığı aklımdan geçirdikçe öyle bir şansım olmadığının farkındayım artık. Ne zaman TVde kocası tarafından öldürülen bi kadın haberini görsem, gün gelir ben de böyle haberlere mi çıkarım acaba diye düşünmeden edemiyorum.

Kafam çok karışık, karmakarışığım. Hayatıma nasıl devam etmek istediğimi bilmiyorum. Hiçbişeyden emin değilim. Daha anlatamadığım o kadar çok şey var ki, herkes mi yaşıyor evlilikte bunları. Evlilik kolay değil derlerdi ama, bu kadar da zor olacağını hiç ummuyordum...

Genişletmek için tıkla...

Evlilik gẺcekten zỏrmus,fedakarlik sabir,bỉ de cocuk olursa düsünemiorum,canim annelerimiz nelere katlanmis,nelerle ugrasmis ínsan daha iyi anlayblior,benim konum seninkinden cok farkli biz yeni evliyiz 2 ayi gecti daha bỉ kez olsun bỉlikte olamadik.

Senin dỦumunda zỏr,siz evlisniz sen onun ésisin,bỉraz daha sevkat,ilgi görmek seninde hakkinn,cínsellik zaten yasanir,ésinle uygun bỉ zâmnda konus,tabiki bỉbirinizi seviorsnuz,belki de bu sekilde yönlendirilmeye ihtiyaci vảrdir,hic konustun mu ciddi olark,bagirip cagirma tảtisma olmadann??

Maddiyat sorunsalı varsa "Kadın ve Aile Sağlığı" merkezlerine baş vurabilirsin.
Bu gibi sorunlar ve psikolojik destek konusunda ücretsiz yardım ediyorlar..

belkide sen tedavi olsan bu durumunuz düzelicek eşinin de hırcınlığı gececk...:44:bak canım insanlar evliliğini kurtarmak adına ne fedakarlıklar yapıo bence en kısa zamanda bu işin uzmanını bulup tedavi olmalısın :26:sunuda söyleyim erkekler kadınlar kadar cinsellik konusunda anlayıslı ve sabırlı olamıyor

canım eşinle birlikte olmayışının nedeni ne ki istemiyomusun yoksa hani o şefkatli yaklaşmalardanmı istiyosun ya da sağlıksal bi sorunmu ... öyle hemende boşanmayı düşünme ama eşin gerçekten öfkeli bi insansa kontrol edemeyecek kadar bi doktora gtmesinde fayda var.. bizde evlendiğimizin ilk ayında ne tabaklar ne bardaklar kırdık ama birbirimize zarar vermedik şükür benden kaynaklıydı alışamamıştım yeni bi düzene her gün kavga ediyoduk benim psikolojim bozuk olduğu için belki farketmesende sendede böyle bişeyler vardır

buradaki bazı konuların gerçekliği konusunda zaman zaman şüpheye düşüyorum açıkçası. ben de 6 ay ilişkiye giremedim. internette araştırma yaparken vajinismus başlığını gördüm. sabit başlık hatta jinekoloji bölümünde. orayı okudum, arkadaşların yazdıklarını uyguladım, soru sorduğunda gerekli cevapları da alıyorsun çok yardımcı oluyorlar.... ee sen hala gelmişsin kocan mahkemeye gitse seni tek celsede boşayabileceği bir probleme sahipken şikayet edip duruyorsun... eşim bana çok sabır gösterdi, yardımcı oldu... ben de elimden geleni yaptım. yani elinden geleni yapmak zorundasın, çünkü nasıl senin için şefkat elzemse onun için de cinsellik elzem.

erkekler cinsellikte doymayınca malesef masum öpücükler bile o tarafa kayıyor. şu an hamileyim cnım çok istemiyor öpmeye sarılmaya korkuyorum halbuki sadece sarılsak öpüşsek ne güzel olur.

kavgalar evliliğimizin ilk haftasında başladı. o kadar çok kavga ettik ki, kavga etmediğimiz günler küs olduğumuz içindi. genellikle bir iki boşanma lafı, ağlama krizleri, sonra ben sensiz yapamamlar ve ardından sarılıp barışmalar ve mutlu son.

yaklaşık 1.5 sene boyle devam etti. bir gün kavga etmezken boşanmak istediğimi çok yıprandığımı söyledim. ciddiyetime şaştı ama uzun zaman düşünmüştüm. kararlıydım. bir süre değişti etti ama sonra yine aynı. o günden sonra o kadar sık veya ağır kavgalar etmiyoruz, ikimiz de yorgunuz çünkü, ne ağlama krizlerini ne boşanma laflarını kaldıracak gücümüz var.

tartışmalarda bile 5-6 dk dan sonrasına tahammülümüz yok.. belki de hala biriktiriyoruz birşeyleri. sizin cinsellik dışında sorununuz var mı bilmiyorum. bizim tek sorunsuz olduğumuz nokta oydu. biz çok yıprandık kavgalarla boşanma lafarıyla bence siz daha yeniyken çözüm yoluna gidin biriktirmeyin bizim kadar. inanın sonraları artık aynı şey yaşana yaşana o kavgalardan sonra yaşadığımız güzel gecelerin de bir anlamı olmuyor. kısır bir döngü içine giriliyor.