Herkese iyi günler..gecenlerde konu acmistim..babaevinle ilgili..Bugün dava görüldü ve boşanmaya karar verdi hakim.Karsi taraftan evliliği kurtarmak adına en ufak bir adım atılmadı.simdiye kadar mahkemelerin hiçbirine gelmedi.Nafaka ödemedi..Benim çocuğum ne yer ne içer diye düşünmedi bile 10 aydır nafaka yok.sadece 3-5 saat görüp gidiyo..Hani bırakırken insan bir hediye birsey alır ya o bile yok aldığı da sayilidir bir senedir.nafaka da besyuz tl adam daha önce bunu bile düşürmek istedi..hakimde gülüp geçti..bir insan nasıl bu kadar vicdansız olabilir? Bu çocuk senin de cocugun..benim onun parasına ihtiyacım yok ama düşünmeden edemiyor insan bir evlat sonuçta..Bir insan kendi evladından nasıl vazgeçebilir ailesi için? Nasıl yuvasını yıkabilir ailesi yuzunden çocuğunun babasız büyümesini nasıl göze alabilir ? Birde sevgili yapmış kendine boşanma gerçekleşmeden. Çocuğunun nafakasini ödemek yerine sevgilisiyle harcıyor heralde.insan herseye rağmen gerekirse birinden ister ne yapar ne eder yine de çocuğunun arkasında durur.herseyi gectim biz bu haldeyken ben böyle çocuğuma sarılıp hüngür hüngür ağlarken benim çocuğum baba diye sayiklarken bu haldeyken bir Baba nasıl evladina bunu yapabilir..baba bile demeye utanıyorum benim çocuğumun ona baba demesini bile haketmeyen bir insan..söyle geçmişe dönüp bakıyorum da neler yaşamışım ne eziyet çekmişim ne çok ağlamışım..kucağımda kucucuk çocukla dövmesini mı sayayım boğazımı sıkmasini mı ."annem gibi yemek yapamiyosun" deyip sofrayi dağıtmasını mı..Bu ne biçim yemek diye tekme tokat dövmesini mı..hamile halimle dövüp "bu çocuğa birsey olursa seni öldürürüm" deyip tehdit etmesini mi..neden katlandıniz diye soracak olursanız ailemle kırgın evlendim ailem istemedi zamanında haklilarmista. Oda nede olsa ailesi arkasında yok diye ezdikce ezdi..en sonunda terkettim bir gece yarısı kucağımda küçücük çocuğumla..sebep yine şiddet..şuan öyle bir boşluktayım öyle kötü hissediyorum ki kendimi..insan birak benim için çocuğu için herkesi karşısına alırda çocuğundan vazgeçmez..ama o bize tercih etti ailesini..Çok zor bir karardı çok zor adım attım boşanmaya ilgili çok defa kararsız kaldım çünkü bir çocuğum var..kolay değil ilk basta o kararı vermek..Ama şimdi iyi ki diyorum iyi ki bu kararı vermişim..Şimdi anlıyorum doğru bir karar verdiğimi..Zaman herseyin ilacı derler ya gerçekten doğruymuş.Zamana bıraktım ve zaman herkesin gerçek yüzünü gösterdi..Meğer o mesajlar çiçekler affet mesajları benim sevgim bitmeyecek mesajları hepsi sahteymis..iyi ki inanmamışim..tekrar gitsem kimbilir neler yapardı..ama şu var ki çok canımı acıtıyor..herseyi unutsam birileri için çocuğumdan vazgecisini unutmam ömrüm boyunca..çocuğunun rızkını ailesine verip yuvasının dağılmasına sebep olanlarla gayet mutlu olmasını biz bu haldeyken..çocuğuna aylarca beş kuruş odememesini..suna inaniyorum herkesin adaleti sasar da Allahin adaleti sasmaz.Ben Allaha havale ettim hepsini ..umarım evladım da ileride beni anlar..umarım beni bırakmaz..umarım bizim için hersey daha iyi daha güzel olur..bugün yeni hayatımın ilk günü..Benim gibi bu yolda olan bütün arkadaşlarıma söylüyorum acınızı bastırmayin,ağlamak mı istiyorsunuz aglayin..Çıkıp saatlerce yürümek mi istiyorsunuz yürüyün..ama acınızı bastirmayin..geçmeyecek gibi oluyor o acı hiç bitmeyecek gibi oluyor ama emin olun ki geçiyor..cok zordu ama geçti bitti.simdi ben kızımla kendime yepyeni bir hayat kurucam..herseye yeniden başlayacağım..sadece ikimiz..simdi ağlayarak yazıyorum bunları çünkü bu şekilde rahatlıyorum kolay değil çünkü ama geçecek bunu da atlatacagim..
uzun oldu ama içimden geçenleri yazdım..
