Bitiyor muyuz?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Aklımda 2 durum var. Bence ikisi de mevcut
1- muhtemelen büyük bir rakam kaybı oldu bu onu çok fazla strese sokuyor.
2- ekran bağımlılığı korkunç bir şey. Hani diyorsun ya kitap kurdu adam gitti yerine oturduğu yerden tv izleyen biri geldi diye. Aha ben de öyleyim. Haftada 3 kitap bitiren ben şimdi odaklanıp 30 sayfa okuyamıyorum. Çok ciddi bir sorun ve agresiflik depresiflik de yapıyor.
Ekrana veda etmek çok etkili olacak
Ekran bağımlılığı gibi bir şey değil ama. Bastırma gibi,kaçma gibi. Ben yokum tv,pc,telefon var sadece. Çok üzülüyorum.
 
20bine az demeyin bence
20bini gorup cok tepki vermediginizi gorunce sinirlarini zorlayabilir
Ekstra bir hesap acip acmadigini da kontrol edin bence
Nasıl yapıcam?Hiç anladığım şeyler değil ve dediğim gibi adam uyurken tel karıştırmak 🙁benim yapacağım bir şey değil ki yaa
 
Kendime,evime,kocama yabancılaştığım bir andan merhaba.
Sorunum eşim.En öz haliyle anlatmaya çalışacağım ama uzun olacak gibi :)
4 senedir evliyiz,çocuğumuz yok.Mutluyduk.Mizacen kaygısız rahat ama çok derin bir mesele ise de içinde yaşayan biridir.Ben ona nazaran çok daha dışa dönüğüm.

Sorunlarımıza gelince; aylardır azalan ve şu an yok denecek boyutta ilgisizlik.Muhabbet sıfır.İletişim,diyalog yok.Aylardır içimi kemiriyor bu konu.Neden diyorum yoruldum,iş güç, stres. (Şahsen bende geçerliliği yok hiçbirinin)Banka hesaplarını artık bilmiyorum,ne alıyor kime ne veriyor bilmiyorum.

Coinle ve borsa ile uğraşmaya daha doğrusu ilgilenmeye başlamış haberim yok. Ne kadar para var coinde dedim istediğim meblaya ulaşana kadar sana söylemeyeceğim dedi. Büyük sarsıldım bu cümle ile. Ertesi gün yine "ben açtım konuyu" ve şu kadar var dedi.
Kamp hastası,kitap ve film kurdu,sosyallik delisi adam gitti kucağında çekirdek elinde çay YouTube ve Netflix'de saatlerini geçiren bir adam geldi.

Bu arada klişe sorudur KK'da peşinen söyleyim yine,böyle değildi.2 3 aydır böyle.


Dün profilimde bahsettim biraz çift terapisi öneren oldu, düşünüyorum aklıma yatıyor aslında.Ama bir yanımda eşimin çabasızlığına o kadar kırgın ki ondan adım bekliyor.Çabalayan kişi için (herkes)koşarım ama içimden gelmeyecek kadar da haklı bir yılgınlık içindeyim.Dün büyük bir tartışma yaşadık.Ve ben ona "dönüştüreceğin kadının mimarı sensin" dedim ve odadan çıktım.5 dk sonra girdiğimde uyumuştu. Herkesin sorunlarla başetme yöntemi aynı değildir, belki bu yüzden uyuyor kaçıyordur diyorum fakat bu cümle üzerine kim horlar yahu! O kadar da değil...


Birlikte bir şey yapmıyoruz,eve gel yemek çay yatış. Cinselliğe gelince ameliyat oldum Ağustos başında.Birkaç hafta yasak koydu doktor.Sonra iş gereği şehir dışına çıktı geldi ben regl oldum zaten.Yeni bitti döngüm.Ve bu konuda da bir özlem hissetmiyorum,adım yok.


Her insan gibi gururum vardır fakat fuzuli konularda gurur deyip kaçmam.Ama bu çabasızlığın üzerine ne yaklaşmak ne terapi üzerine yoğunlaşmak zerre içimden gelmiyor.En azından bi sarılır dedim dün gece yatınca yok.
Aile,arkadaş oturmalarında gayet güler yüzlü.Yalnızken ise sarılma öpme şakalaşma bu.Son haftalarda sen gece üşüyorsun ben terliyorum cam açmam lazım diye salonda yattı çoğunlukla.

2 gün önce atıştık yine seni ihmal mi ediyorum dedi evet dedim cevap bile vermedi 2 dk sonra uyudu.Ki bu adam diş ağrım başımı yastığa koyunca artıyor,dişim zonkluyor oturur pozisyonda iyiyim diye e oturarak uyuruz napalım deyip sarılıp oturarak sabahı eden,işe geç kalacağım uyudum kaldım telefonum sessizde diye işten eve gelip beni uyandırıp işe yetiştiren,babamı özledim diye sinir krizi geçirdiğim esnada hasta haliyle buz gibi balkonda benimle nefes egzersizi yapan adamdı.

Ben ne düşüneceğimi bilmiyorum artık.Sağlıklı da düşünemiyorum zaten.Emin olduğum tek şey içim acıyor.Ve tanımlayabildiğim tek duygu hayal kırıklığı. Gerisi sizde kızlar,hoş ne istediğimi de bilmiyorum ya...
Bence üzerine gitmeyin sürekli ilgisizlik ile suçlamayın yani suçlayıcı konuşmayın. Siz normal davranmaya çalışın eve bu çok zor bir durum ama deneyin. Hatta siz kendi kendinize vakit geçirmeye çalışın onu asla dahil etmeyin. Kendi arkadaşlarınızla görüşmeye çalışın ne bilim tek başınıza çarşı pazar geçirin yani kendinizi geri çekin ama iletişimde normal kalmaya çalışın.
 
Hani ben çocuktan sonra böyle oluyordur hep diye düşünmüştüm ama sizde çocukta yokmuş. Ama bazen duygular bitiyor ya bence o yüzden kavgaya bile tahammülü olmuyor insanın. Kendimden biliyorum. Acaba eşinizde de mi bişeyler azaldı:KK43:
Kendime söylemekten korktuğum ne varsa burda duyuyorum. Bi Osmanlı tokadı etkisi mi desem,soğuk duş mu bilemedim. Sanırım derinimdeki korku bu.
 
Yine haklıyım o zaman?Evlilik bu. Ayrı hesabımız paramız kararımız olacaksa neden evliyiz?
Ben zaten sizi haklı buldum, ilgisizlik en tahammül edemediğim şeydir.
Bir yastığa baş koyup, bir hayatı paylaşan kişilerin bu şekilde gizlisi saklısı ayrısı gayrısı olmamalı özellikle maddi konularda.
 
Düşünceli bir adamsa anlattiğina göre bir anda değişmesi normal gelmedi bir şeyler gizliyor belli kaçıyor senden konuşmamak için.Parasal konularmı acaba.Aldatma falanda yok yani eminsin o konu da?
Bundan emin olamaz bence kimse ya. Hani tanıdığım bildiğim kadarıyla yok yoktur yani ne bilim
 
Ekran bağımlılığı gibi bir şey değil ama. Bastırma gibi,kaçma gibi. Ben yokum tv,pc,telefon var sadece. Çok üzülüyorum.
Yani tüm vaktini ekran karşısında geçiriyorsa o “mavi ışık” dediğimiz olay insanı bitiriyor. Gerçekten dipsiz bir kuyuya çekiyor.
Bu para meselesini de olayı çok büyütmeden bir kurcalayın. Hatta bence açık açık konuşun.
“Son zamanlarda ki tavır değişikliğinin sebebini büyük bir para kaybetmenden olduğunu düşünüyorum. Böyle bir şey varsa ya da başka bir şey varsa paylaş benimle lütfen. Aksi taktirde bu hareketlerin beni sevmediğimden olduğunu düşüneceğim” diyebilirsin belki
 
Bence üzerine gitmeyin sürekli ilgisizlik ile suçlamayın yani suçlayıcı konuşmayın. Siz normal davranmaya çalışın eve bu çok zor bir durum ama deneyin. Hatta siz kendi kendinize vakit geçirmeye çalışın onu asla dahil etmeyin. Kendi arkadaşlarınızla görüşmeye çalışın ne bilim tek başınıza çarşı pazar geçirin yani kendinizi geri çekin ama iletişimde normal kalmaya çalışın.
Akışına bırakmak yani?Nereye akacağız merak içindeyim...
 
Kendime söylemekten korktuğum ne varsa burda duyuyorum. Bi Osmanlı tokadı etkisi mi desem,soğuk duş mu bilemedim. Sanırım derinimdeki korku bu.
Yani duygular sonradan değişebilen bişey bence. Sizin yerinizde olsam açık açık sorardım değişen ne diye. Belki düşünülenden çok başka bir şeydir mesele.
 
Biriyle konuşuyor, mesajlaşıyor. Sizin yerinize koyduğu biri var büyük ihtimalle bence. Siz hala “telefonunu karıştıramam ühü ühü” demeye devam edin. Üzgünüm biraz sert oldu ama ayrı yatmaya bile başlamış. Aklıma başka ihtimal gelmedi.
Panpa füze atsaydın...
Neye bakıcam ki napacam napayım yani?
 
Anka her neyse derdi söylesin ama. Geçsin boşanmak istiyorum desin,şu kadar zarardayım desin.Bir şey desin.Biz bitiyoruz.. Ve umarım bunu farketmesi geç olmaz.
Bazı erkekler maalesef sadece olay netleşince konuşuyorlar. Bir şekilde öğrenmeniz lazım. Hayattan kopmuş gibi görünüyor.
 
Bundan emin olamaz bence kimse ya. Hani tanıdığım bildiğim kadarıyla yok yoktur yani ne bilim
Doğru emin olamayız ama şüphe duyarız hissederiz bir şeyler eskisi gibi değil sende farkındasın ama ne bilemiyorsun.Umarım aldatma değildir belki de kafasini kurcalayan bir ṣ̌eyler vardır parayla ilgili ya başka birşeyler.Hayırlısı olur inşallah senin üzülmeni istemem.🫤
 
Yani tüm vaktini ekran karşısında geçiriyorsa o “mavi ışık” dediğimiz olay insanı bitiriyor. Gerçekten dipsiz bir kuyuya çekiyor.
Bu para meselesini de olayı çok büyütmeden bir kurcalayın. Hatta bence açık açık konuşun.
“Son zamanlarda ki tavır değişikliğinin sebebini büyük bir para kaybetmenden olduğunu düşünüyorum. Böyle bir şey varsa ya da başka bir şey varsa paylaş benimle lütfen. Aksi taktirde bu hareketlerin beni sevmediğimden olduğunu düşüneceğim” diyebilirsin belki
Aynısını dedim... Yok nolsun,nerden çıktı cart curt. Sonra ya araştırıyorum dedi bi geldi 20 bin dedi öyle kaldı havada. Netlik insanıyım ben. Söyle yani neyse...
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X