Ya kadın o kadar baskın bir karakter ki bende hani hem yeni gelinim diye çekindim zaten daha yeni evliyim daha doğru düzgün tanımıyorum vakit bile geçirmemisiz tam olarak.
Ya kadın o kadar baskın bir karakter ki bende hani hem yeni gelinim diye çekindim zaten daha yeni evliyim daha doğru düzgün tanımıyorum vakit bile geçirmemisiz tam olarak.Sıkıntı bence sizde.
Eşiniz dogru diyor ne diye kafaya takıyorsunuz ki? Siz reşit yada hür bir insan değil misiniz ki yaşayacağınız yere eşiniz dahi değil kayinvalideniz karışıp söz hakkı bulabiliyor.
Çoluk yok çocuk yok daha yeni gelinken eşiniz olmadan gidip kalarak fazlaca alistirmis ve söz hakkı tanımışsiniz anlaşılan.
Buradaki tecrübeler benim için çok kıymetli. Genel olarak görüyorum ki hemen her kadın aynı dertlerden muzdarip. Bende eşimin ailesinin olumlu davranışlarını, iyiliklerini göz önüne alarak çoğu şeye sustum. Duymazlıktan geldim. Ama artık bakıyorum vakit geçirdikçe kayınvalidem ona batan şeyleri açikca söyleyemedikce ordan burdan taşlamalar yapıp kızım sana söylüyorum gelinim sen anla yapıyor. Zamanla buna da uyuz kapmaya başladım. Nitekim ben sorunları açıkca konusup halletmekten yanayken laf sokma işleri en gıcık olduğum hareketler. Bu olaydan sonra da dozunu arttırarak devam edecek eminim.Sakın ha Sakın kabul etmeyin. Bende aman sorun çıkmasın diye susan biriyim ama siz sussanizda susmasanizda kötü gelin olacaksanız oluyorsunuz.
Ben eşimin akrabalarının her türlü manasız hareketlerine sabır ettim ses çıkarmadım huzursuzluk olmasın diye ama yine de arkamdan bin türlü dedikodum yapılmış . Tabi bunları öğrenince mesafemi koydum.
Hepsi benim için çok değerliydi şu an hiç birine yüz vermiyorum.
Siz siz olun kendi evinize sahip çıkın. Hem eşinizde size destekmis maşallah çok sevindim.
Yaşadığım tecrübeye dayanarak ve üzülerek bunları söylüyorum.
Ben şu noktayı gerçekten anlamıyorum. Yeni evlisiniz ( çok tanimiyorsunuz) çocuk yok eşiniz yanınızda yok neden o kadar yol çekip gidip kalıyorsunuz. Ha seviyorum onları vakit gecirmek istiyorum diyorsaniz ne hoş ne guzel. Ama yok eş ailesi söz olur evli kadın aile evinde kalmaz zirvaliklari ile sisiriliyor iseniz sakın bu konuda da taviz vermeyinYa kadın o kadar baskın bir karakter ki bende hani hem yeni gelinim diye çekindim zaten daha yeni evliyim daha doğru düzgün tanımıyorum vakit bile geçirmemisiz tam olarak.
Yani bir de bu kadınla aynı evi kabul ederseniz yandınız. Bebeginizde olur inşallah. O zaman hicccccccccccc bırakmaz yakanızı. Koca kadın laf sokmak neymiş. Tabiki saygıda kusur etmeyeceğiz ama kendimizi ezdirmeden. Kendi kendinizi yakmayın lütfenBuradaki tecrübeler benim için çok kıymetli. Genel olarak görüyorum ki hemen her kadın aynı dertlerden muzdarip. Bende eşimin ailesinin olumlu davranışlarını, iyiliklerini göz önüne alarak çoğu şeye sustum. Duymazlıktan geldim. Ama artık bakıyorum vakit geçirdikçe kayınvalidem ona batan şeyleri açikca söyleyemedikce ordan burdan taşlamalar yapıp kızım sana söylüyorum gelinim sen anla yapıyor. Zamanla buna da uyuz kapmaya başladım. Nitekim ben sorunları açıkca konusup halletmekten yanayken laf sokma işleri en gıcık olduğum hareketler. Bu olaydan sonra da dozunu arttırarak devam edecek eminim.
Bende sınır olmadan saygı çercevesinde anlaşalım istiyordum. Eşimin annesidir babasıdır olabildiğince iyi olalım eşimde mutlu olsun üzülmesin istedim. Ama baktım yok. Bu kadın cidden sınırı hakediyor.Ben şu noktayı gerçekten anlamıyorum. Yeni evlisiniz ( çok tanimiyorsunuz) çocuk yok eşiniz yanınızda yok neden o kadar yol çekip gidip kalıyorsunuz. Ha seviyorum onları vakit gecirmek istiyorum diyorsaniz ne hoş ne guzel. Ama yok eş ailesi söz olur evli kadın aile evinde kalmaz zirvaliklari ile sisiriliyor iseniz sakın bu konuda da taviz vermeyin
Taviz tavizi dogurur. İstediği kadar baskın olsun. Sizi istediği gibi sekillendiremez. Böyle bir hakkı yok. Baştan nasıl alistirirsaniz öyle gider. Başta sınır çizmek her zaman daha kolay.
Çok teşekkür ediyorum desteğiniz içinYani bir de bu kadınla aynı evi kabul ederseniz yandınız. Bebeginizde olur inşallah. O zaman hicccccccccccc bırakmaz yakanızı. Koca kadın laf sokmak neymiş. Tabiki saygıda kusur etmeyeceğiz ama kendimizi ezdirmeden. Kendi kendinizi yakmayın lütfen
Öğretmen kadınlar evlilikte çok verici oluyor malesefZaten bu tartışmadan sonra suan bana ayni evi paylaşma fikri resmen kabus gibi geliyor dediğiniz gibi. Resmen içimde bir volkan kaynıyor nasıl günü akşam ederim diyorum. İki yaşlı insan. Her gün ye iç kur kaldir yat kalk can sıkıntısından patlıyorum orda. Evet öğretmenim
Eşini dinle tabiki. 6 ay mekik dokur psikolojim alt üst yaşarım yeterki beni iyi bilsinler dersen kal yani. Ama hiç sanmıyorum yine yaranasin. Onların ne düşündüğünden çok eşinle senin fikrin önemli degilmi. Bu hayatı bilerek bu yola ciktiniz ne guzelki eşinde bunun farkında ve sen mutlu ol diye senin iyi hissetmen için uğraşıyorHerkese merhabalar. Çok çıkmazda olduğum ince bir çizgideyim. Sizlerin fikirlerine danışmak istiyorum
Kocamla 1 yıl önce evlendik. Eşim asker olduğundan görev yeri deprem bölgelerinden birindeydi. İkimizin ailesinden uzakta 7 ay yaşadık. Ardından şubat ayında malum deprem felaketinden sonra binamız yıkılmasa da inanılmaz ağır hasarla canımızı zor kurtardık. Biz hemen tayin beklerken işler öyle yürümedi ve şubat ayından itibaren ayrı yaşıyoruz. Ben memlekete döndüm ama eşim görevi gereği deprem bölgesinde kalmaya devam etti, aylardır izin aldıkca yanıma gelip gitti. 1 yıllık evliyiz ama sadece 7 ay birlikte yaşayabildik. Depremden beri ben biraz ailemde biraz onun ailesinde yaşıyorum. İkimizin ailesi farklı şehirlerde yaşıyor. Aylardır yollarda mekik dokuyorum.
Neyse ben zaten tayin için temmuzu iple çekiyorken, eşime yuvama kavuşmak için günleri sayıyorken tam tayin olduk bu sefer de eşime 6 aylık yurtdısı görevi çıktı. 1 ay sonra gidecek. Resmen yıkıldım. Psikolojim alt üst oldu. Çok ağladım, üzüldüm. Eşimde bana tayin yerinde lojmana evimizi kurarız, sen bu süreci evimizde geçirirsin, kafanı dinlersin, arada ailelerimize gelip gidersin, arada onlar senin yanına gelirler dedi. Kafamda bazı planlarım vardı ben yokken onları gerçeklestirirsin dedi. Bana da çok mantıklı geldi. Birde çok samimi bir iş arkadaşına da aynı görevlendırme çıktı. O arkadaşının eşiyle de ben çok samimiyim. Onunla da beraber kalırsınız arkadaşlık edersiniz bu sürecte dedi.
Buraya kadar bir sorun yok bir şekilde evimde daha çabuk zaman geçer diye düşündük.
Ama bu durumu eşimin ailesine anlatınca kıyamet koptu. Asla kayınvalidem kabul etmedi. Yok tek basıma başka sehirde kalamazmışım. Katiyen olmazmıs. Elalem ne dermiş. Düzenini bozup gelip beni bekleyemezmiş. Onların istediği gibi 6 ay daha kalmam gerekiyormuş. Bi kendi ailemde bir onlarda 6 ay daha mekik dokumamı istiyorlar. Bir evim düzenim olmadan, psikolojimi toparlayamadan herseye tek basıma göğüs germemi bekliyorlar. Biraz tartışma yaşadık.
Eşim ise hâla aynı fikirde. Seni evimize bırakacağım, zamanla bu fikre alışırlar sen takılma diyor. Ama benim çok canım sıkıldı. Tek gelinim kötülük olsun istemiyorum. Arkamdan beni kötü bilsinler istemiyorum. Ama ne kadar mantıklı açıklama yapsam da durumu güzel güzel izah etsem de asla kadının fikrini değiştiremedim.
Benim ailem gayet anlayışlı makul insanlar ancak eşimin ailesi tamamen 30 sene öncesinden geliyorlar. Ben şuan ne yapmalıyım sizce ?
Kişisel kararlarınızı ve tercihlerinizi kendiniz alamiyorsaniz Veya bu kararlari alırkenBen o kadar hoşgörülü bir ailede yetiştim ki suan inanın sudan çıkmış balık gibiyim.
Eşine hayran kaldım.Herkese merhabalar. Çok çıkmazda olduğum ince bir çizgideyim. Sizlerin fikirlerine danışmak istiyorum
Kocamla 1 yıl önce evlendik. Eşim asker olduğundan görev yeri deprem bölgelerinden birindeydi. İkimizin ailesinden uzakta 7 ay yaşadık. Ardından şubat ayında malum deprem felaketinden sonra binamız yıkılmasa da inanılmaz ağır hasarla canımızı zor kurtardık. Biz hemen tayin beklerken işler öyle yürümedi ve şubat ayından itibaren ayrı yaşıyoruz. Ben memlekete döndüm ama eşim görevi gereği deprem bölgesinde kalmaya devam etti, aylardır izin aldıkca yanıma gelip gitti. 1 yıllık evliyiz ama sadece 7 ay birlikte yaşayabildik. Depremden beri ben biraz ailemde biraz onun ailesinde yaşıyorum. İkimizin ailesi farklı şehirlerde yaşıyor. Aylardır yollarda mekik dokuyorum.
Neyse ben zaten tayin için temmuzu iple çekiyorken, eşime yuvama kavuşmak için günleri sayıyorken tam tayin olduk bu sefer de eşime 6 aylık yurtdısı görevi çıktı. 1 ay sonra gidecek. Resmen yıkıldım. Psikolojim alt üst oldu. Çok ağladım, üzüldüm. Eşimde bana tayin yerinde lojmana evimizi kurarız, sen bu süreci evimizde geçirirsin, kafanı dinlersin, arada ailelerimize gelip gidersin, arada onlar senin yanına gelirler dedi. Kafamda bazı planlarım vardı ben yokken onları gerçeklestirirsin dedi. Bana da çok mantıklı geldi. Birde çok samimi bir iş arkadaşına da aynı görevlendırme çıktı. O arkadaşının eşiyle de ben çok samimiyim. Onunla da beraber kalırsınız arkadaşlık edersiniz bu sürecte dedi.
Buraya kadar bir sorun yok bir şekilde evimde daha çabuk zaman geçer diye düşündük.
Ama bu durumu eşimin ailesine anlatınca kıyamet koptu. Asla kayınvalidem kabul etmedi. Yok tek basıma başka sehirde kalamazmışım. Katiyen olmazmıs. Elalem ne dermiş. Düzenini bozup gelip beni bekleyemezmiş. Onların istediği gibi 6 ay daha kalmam gerekiyormuş. Bi kendi ailemde bir onlarda 6 ay daha mekik dokumamı istiyorlar. Bir evim düzenim olmadan, psikolojimi toparlayamadan herseye tek basıma göğüs germemi bekliyorlar. Biraz tartışma yaşadık.
Eşim ise hâla aynı fikirde. Seni evimize bırakacağım, zamanla bu fikre alışırlar sen takılma diyor. Ama benim çok canım sıkıldı. Tek gelinim kötülük olsun istemiyorum. Arkamdan beni kötü bilsinler istemiyorum. Ama ne kadar mantıklı açıklama yapsam da durumu güzel güzel izah etsem de asla kadının fikrini değiştiremedim.
Benim ailem gayet anlayışlı makul insanlar ancak eşimin ailesi tamamen 30 sene öncesinden geliyorlar. Ben şuan ne yapmalıyım sizce ?
İstemediğiniz birseyi niye yapıyorsunuz?Bunu düşünüyorum gercekten. Eger orada kalirsam 6 ayda gunler gecmez kafayi yerim gibi geliyor
Klasik, "gelin aldık bizim malımızdır, eşyamızdır" kafası yine.Herkese merhabalar. Çok çıkmazda olduğum ince bir çizgideyim. Sizlerin fikirlerine danışmak istiyorum
Kocamla 1 yıl önce evlendik. Eşim asker olduğundan görev yeri deprem bölgelerinden birindeydi. İkimizin ailesinden uzakta 7 ay yaşadık. Ardından şubat ayında malum deprem felaketinden sonra binamız yıkılmasa da inanılmaz ağır hasarla canımızı zor kurtardık. Biz hemen tayin beklerken işler öyle yürümedi ve şubat ayından itibaren ayrı yaşıyoruz. Ben memlekete döndüm ama eşim görevi gereği deprem bölgesinde kalmaya devam etti, aylardır izin aldıkca yanıma gelip gitti. 1 yıllık evliyiz ama sadece 7 ay birlikte yaşayabildik. Depremden beri ben biraz ailemde biraz onun ailesinde yaşıyorum. İkimizin ailesi farklı şehirlerde yaşıyor. Aylardır yollarda mekik dokuyorum.
Neyse ben zaten tayin için temmuzu iple çekiyorken, eşime yuvama kavuşmak için günleri sayıyorken tam tayin olduk bu sefer de eşime 6 aylık yurtdısı görevi çıktı. 1 ay sonra gidecek. Resmen yıkıldım. Psikolojim alt üst oldu. Çok ağladım, üzüldüm. Eşimde bana tayin yerinde lojmana evimizi kurarız, sen bu süreci evimizde geçirirsin, kafanı dinlersin, arada ailelerimize gelip gidersin, arada onlar senin yanına gelirler dedi. Kafamda bazı planlarım vardı ben yokken onları gerçeklestirirsin dedi. Bana da çok mantıklı geldi. Birde çok samimi bir iş arkadaşına da aynı görevlendırme çıktı. O arkadaşının eşiyle de ben çok samimiyim. Onunla da beraber kalırsınız arkadaşlık edersiniz bu sürecte dedi.
Buraya kadar bir sorun yok bir şekilde evimde daha çabuk zaman geçer diye düşündük.
Ama bu durumu eşimin ailesine anlatınca kıyamet koptu. Asla kayınvalidem kabul etmedi. Yok tek basıma başka sehirde kalamazmışım. Katiyen olmazmıs. Elalem ne dermiş. Düzenini bozup gelip beni bekleyemezmiş. Onların istediği gibi 6 ay daha kalmam gerekiyormuş. Bi kendi ailemde bir onlarda 6 ay daha mekik dokumamı istiyorlar. Bir evim düzenim olmadan, psikolojimi toparlayamadan herseye tek basıma göğüs germemi bekliyorlar. Biraz tartışma yaşadık.
Eşim ise hâla aynı fikirde. Seni evimize bırakacağım, zamanla bu fikre alışırlar sen takılma diyor. Ama benim çok canım sıkıldı. Tek gelinim kötülük olsun istemiyorum. Arkamdan beni kötü bilsinler istemiyorum. Ama ne kadar mantıklı açıklama yapsam da durumu güzel güzel izah etsem de asla kadının fikrini değiştiremedim.
Benim ailem gayet anlayışlı makul insanlar ancak eşimin ailesi tamamen 30 sene öncesinden geliyorlar. Ben şuan ne yapmalıyım sizce ?
Esiniz arkanizda siz hala beni kotu gelin bilmesinler derdindesiniz. Kv kim oluyor da nerede kalacaginiza izin verme hakkini kendinde goruyor. Siz karakteri oturmus bir insan olsaniz zaten kimse agzini acamaz. Ama sizin gibi aman kotu olmayayim insanlari, istemediginiz seye izin verip sonra da dertleniyorsunuz. Ortada dert edecek hicbir sey yok hem de. Esiniz sizin yaninizda. E gidin kv'de kalin o zaman tek gelin kotu olmayin.Herkese merhabalar. Çok çıkmazda olduğum ince bir çizgideyim. Sizlerin fikirlerine danışmak istiyorum
Kocamla 1 yıl önce evlendik. Eşim asker olduğundan görev yeri deprem bölgelerinden birindeydi. İkimizin ailesinden uzakta 7 ay yaşadık. Ardından şubat ayında malum deprem felaketinden sonra binamız yıkılmasa da inanılmaz ağır hasarla canımızı zor kurtardık. Biz hemen tayin beklerken işler öyle yürümedi ve şubat ayından itibaren ayrı yaşıyoruz. Ben memlekete döndüm ama eşim görevi gereği deprem bölgesinde kalmaya devam etti, aylardır izin aldıkca yanıma gelip gitti. 1 yıllık evliyiz ama sadece 7 ay birlikte yaşayabildik. Depremden beri ben biraz ailemde biraz onun ailesinde yaşıyorum. İkimizin ailesi farklı şehirlerde yaşıyor. Aylardır yollarda mekik dokuyorum.
Neyse ben zaten tayin için temmuzu iple çekiyorken, eşime yuvama kavuşmak için günleri sayıyorken tam tayin olduk bu sefer de eşime 6 aylık yurtdısı görevi çıktı. 1 ay sonra gidecek. Resmen yıkıldım. Psikolojim alt üst oldu. Çok ağladım, üzüldüm. Eşimde bana tayin yerinde lojmana evimizi kurarız, sen bu süreci evimizde geçirirsin, kafanı dinlersin, arada ailelerimize gelip gidersin, arada onlar senin yanına gelirler dedi. Kafamda bazı planlarım vardı ben yokken onları gerçeklestirirsin dedi. Bana da çok mantıklı geldi. Birde çok samimi bir iş arkadaşına da aynı görevlendırme çıktı. O arkadaşının eşiyle de ben çok samimiyim. Onunla da beraber kalırsınız arkadaşlık edersiniz bu sürecte dedi.
Buraya kadar bir sorun yok bir şekilde evimde daha çabuk zaman geçer diye düşündük.
Ama bu durumu eşimin ailesine anlatınca kıyamet koptu. Asla kayınvalidem kabul etmedi. Yok tek basıma başka sehirde kalamazmışım. Katiyen olmazmıs. Elalem ne dermiş. Düzenini bozup gelip beni bekleyemezmiş. Onların istediği gibi 6 ay daha kalmam gerekiyormuş. Bi kendi ailemde bir onlarda 6 ay daha mekik dokumamı istiyorlar. Bir evim düzenim olmadan, psikolojimi toparlayamadan herseye tek basıma göğüs germemi bekliyorlar. Biraz tartışma yaşadık.
Eşim ise hâla aynı fikirde. Seni evimize bırakacağım, zamanla bu fikre alışırlar sen takılma diyor. Ama benim çok canım sıkıldı. Tek gelinim kötülük olsun istemiyorum. Arkamdan beni kötü bilsinler istemiyorum. Ama ne kadar mantıklı açıklama yapsam da durumu güzel güzel izah etsem de asla kadının fikrini değiştiremedim.
Benim ailem gayet anlayışlı makul insanlar ancak eşimin ailesi tamamen 30 sene öncesinden geliyorlar. Ben şuan ne yapmalıyım sizce ?