- 2 Nisan 2023
- 32
- -41
- 36
-
- Konu Sahibi muptelazeze
- #1
Bu konunun linclerce linc yiyecegini bile bile yine de yazacagim. Coook eski bir uyeyim, ancak ifsa sebebiyle yonetimin bilgisi dahilinde yeni uyelik ile konu aciyorum.
Universiteden mezun olmamiza cok kisa bir sure kala tanistik, ev arkadasim ve onun ev arkadasi ile birlikte neredeyse tum zamanimizi birlikte gecirmeye basladik.onlar iki hippi, bohem yasayan, carpediem felsefesiyle takilan iki ucari genc, biz ise ev arkadasimla bolumunde derece almis, son derece disiplinli planli ve programli yasayan,sorumluluk sahibi her adiminin onunu arkasini dusunen tiplerdik, ama serde genclik ve serserilik var tabiki, birlikteyken onlara ayak uydurmak, ani yasamak, sorgusuz sualsiz icimizden geleni yapmak buyuk haz veriyordu. Derken, ekstra genis hippi kisisi, bana asik oldu...
Benim gibi sorumluluk sahibi, kontrol manyagi bir insanin oyle ani yasayan hippi biriyle iliskisi olma ihtimali bile urkuttu beni basta, ama sonra fark ettim ki, ben ona kapiliyorum, kapilmak ne hatta, akiyorum, ben o oluyorum ona donusuyorum... Ve biz mezuniyete kisacik bir zaman kala, gozu kor iki asiga donustuk, birlikte yasamaya basladik, hayatim boyunca kendimi en iyi hissettigim zamanlardi...
Sonra, ben mezun olup ailemle yasadigim sehire dondum, ve hersey tepetakla oldu. Hippi kisilik telefon kullanmiyordu, sehirler ayrilinca, iletisim kuramaz olmustuk... 2 hafta boyunca bir defa bile telefonla konusmadik, arasam dahi ulasamiyordum cunku... Delirmek uzereydim. Bir sabah ailemle yasadigimiz evde uyuyorum sabah erken saatlerde kapi caldi, annem odama gelip "kapida bir arkadasin var" dedi, yataktan ciktim ustum basim dagilmis, saclarim kabarmis yuzum sismis bir halde kapiya ciktim ki karsimda duruyordu. Donakaldim, tepki bile veremedim, 2-3 haftadir ulasamamistim, hic ama hic konudmamistik, adresimi nerden bildigini bile bilmiyordum, 509 km uzaktaydik ustelik, ama o cat diye karsimdaydi, belimden kavradi, kafasini boynuma gomdu, koklaya koklaya optu ve tek cumle kurdu, "cok ozledim"
Otostopla gece boyu yolculuk yapmis, okuldaki evraklarimdan adresimi ogrenmis, ve cat diye kapima dayanmisti, 2 gun boyunca ruya gibi ask dolu gezdik sokaklarda, cok konusmadik, ama bakislarimiz yetti birbirimizi anlamaya. 2 gun sonra dondu, yine ayni iletisimsiz gunler basladi...
1 ay kadar sonra, hic haber alamamis, artik cildirmak uzereydim, cok ta ofkeliydim, gidip nerdeyse onu bulacak, tekme tokat ona vuracak, hic mi aramak aklina gelmedi allahsiz diye hesap soracaktim. Solugu terminalde aldim, once okulumuzun oldugu sehire gidip ortak arkadaslarimizdan, ogrenci islerinden adrwsine ulastim, sonrada terminale gittim, ancak onun yasadigi sehire giden son otobus gittigi icin, bir kac aktarma, ve yolun kalanini otostop cekerek, gece 3 civari yasadigi kasabaya ulastim. Yolda bir sekilde ortak arkadaslarimizdan ailesinden birileriyle iletisim kurarak, gelecegim haberini gonderdim, meydanda indikten sonra sahile dogru yuru oralarda seni bekleyecek diye haberini aldim.
Kocaman bir ofkeyle, binbir zahmetli ve tehlikeli bir gece yolculugunun ardindan kasaba meydaninda indim, sahile giden patika yolu takip ettim, ilerde, sirtinda sirt cantasi, saclari ruzgardan uca uca bana dogru yuruyordu, ben adami yumruklamaya gelmistim, ama o belimi simsiki kavradi, yine koklaya koklaya optu boynumdan, ne sinir kaldi ne kizginlik, pamuk gibi olmustum... Sahile indik, cantasindan cikarttigi cadiri kurduk, biralarimizi ictik ay isiginda, sabaha kadar konustuk agladim, anlattim, kizdim ama en cok ozlemistim onu... 4 gun sahildeki cadirda kaldik, ruya gibi 4 gun gecirdik yine, bana olan sevgisinin buyuklugunden bir an olsun suphe etmeden....
Sonra dondum, tabiki yine ayni aramama sormama mesaj bilr atilmama sureci yine basladi, sonra aniden kapima gelisleri, yine o buyulu birlikte gecen hic bitmesin istenen zamanlar, yine gidisler ve yine ayni habersiz gecen zamanlar....
4 ay sonra ben gittim, yeni tasindigi evin adresini bilmedigim icin ortak arkadaslarimiza haber verdim, terminalde indigimde beni bekliyordu, bir hafta yine birlikte yasadik, birlikte yemekler yaptik, ilk sarabimi onunla ictim, sigaraya onunla ayni seyi yapmis olmak icin basladim... Biz onunla bir kere bile sevismedik, sahi biz neden sevismiuoruz diye sordum ona, ben hayatimda cok kadinla sevistim dedi, en iyi orgazmim bile senin yaninda uyurken aldigim hazzin zerresi olamaz....
2 yil, boyle gecti, aylarca hic haberimiz olmadi birbirimizden, bir kac ayda bir aniden bir araya geldik, doya doya depoladik kokumuzu icimize, yasadik icimizden geldigince, sonra yine iletisjmsiz dongulere girdik..
İki yilin son 6 ayi hic gorusmemistik. Ben artik iyice yiprandim, ihtoyac duydugumda ulasamamak, arayip bir sesini bile duyamamak, hayatimda biri var bile diyememek, ozlemekten icimin ezilmesi, ne zaman gelecegini bilememek.... Benim gibi o yasina kadar kontrollu yasamis bir kiz icin fazla geldi. Ve asktan gebere gebere bir karar verdim, hayatimdan onu cikartacagim ve bana deger veren gercek birisi olursa ona sans verecegim...
6 ay hic gorusmemistik ki karsima biri cikti, bay mukemmel, gozumun icine bakan, her saniyemle ilgilenen, yakisikli, tertemiz bir adam, tanistigimiz ilk gun ona hippi ile gecen 2 yilimi anlattim, aglaya aglaya, ben artik bu donguden kurtulmak istiyorum, unutmaj istiyorum dedim omuzunda aglarken... Elimi tuttu, sen beni istedigin surece elini birakmayacagim dedi, bana onu unutturmak icin elinden ne geliyorsa yapti. Oyle mukemmel bir adamdi ki, sevmeyi emek vermeyi sonuna kadar hakediyordu, inanilmaz degerli hissediyordum yaninda ki bu benim hippiyle olan birlikteligimde yanyana olmadigimiz surece asla hissetmedigim bir duyguydu.. ve biz bay mukemmel ile sevgili olduk, tum benligimle ona karsilik vermeye hazirdim...
Universiteden cok yakin bir arkadasim, ayni zamanda hippiyle ortak arkadasimiz, ayni zamanda hippi nin sehrinde yasayan, evleniyordu. Dugune nikah sahidi olarak davetliydim. Dugun gunu hazirliklarla kostururken bahcede birisi adimi seslendi, arkami dondum, tam 2 adim arkamda hippi, anne babasi, kiz kardesi duruyordu. Donakaldim, geleceginden asla haberim yoktu, yine en dayanamadigim sekilde, belimi kavradi, kafasini boynuma gomdu ve uzun uzun kokladi, sana surprizim var diye fisildadi kulagima... Sonra ailesiyle tanistirdi, anne ve babasi bana taparcasina bir sevgiyle bakiyordu, babasi, ah guzel kizim, nihayet tanisabildik, ailende burda olur diye dusunmustuk ama neyse zaten birlikte gidicez yarin, sen yarin sa burdasin dimi, ah bizim deli oglan bizim iki ayagimizi bir pabuca soktu, aylardir hazirliklari tamamlamaya ugrasiyoruz, bu tarihe yetissin diye 15 gundur sabahliyoruz ama hallettik herseyi cok sukur guzel kizim, bir sen kaldin eksigimiz dedi. Soka girdim, anlamaya calisiuorum ne oldugunu ama anlayamiyorum asla. Hippi sandalyesini bir adim daha yakinlastirdi, basimi gogusune dayadi, o hayalini kurdugumuz tas evi aldim, tam sevdigin givi dekorasyonu hazirladim, dugunden sonra seni evimize goturucem, artik ayrilik yok, nihayet artik hep yanimda olabielceksin diye mutlulukla saclarimi oksuyordu, ben ise kalakaldim, konusamadim, ofkelendim, sevindim, bir yandan bay mukemmel ile baslayali bir kac hafta olmus, ona kiyamiyorum, kahroluyorum... Biz biraz yurusek mi seninle dedim... Yurumeye basladik, o hizli hizli evin manzarasjndan, balkonundan, verandasindan bahsediyordu, ben ise hangi cumleden baslayacagimi dusunuyordum. O sirada telefonum caldi, mukemmel sevgiliydi arayan, "dugun nasil geciyor fistik" diye sordu, cok iyi geciyor hayatim, selma kugu gibi oldu, ben de seni cok ozledim, evet haftaya donuyorum, goeusuruz" diyerek telefonu kapattim. Hippi sustu, sessizce yuruduk biraz daha, hicbirsey konusmadan, sonra bana dondu, gercekten mi dedi, evet dedim, hayatimi seni bekleyerek gecirmeyecegime dair bir soz verdim kendime, sana cok kizginim, ama artik bir anlami yok dedim...
Dugune geri donduk, hippi ailesine siz gidin, benim burda kalmam gerekiuor, biraz konudmamiz hereken konular var, ben onu alip bir iki gune gelecegim dedi ve ailesini gonderdi.
İki gun boyunca, dugun evinde benimle kalarak, yanimdaki yatakta uyuyarak, her firsatta elimi tutarak, ona kizdigim icin blof yaptigima inanarak, elimden tutup beni evimize goturecegi umuduyla gecirdi. İki gun sonra, yalniz basima, ailemin yazliina dondum.
Yazligimiz kahretsin ki onun yasadigi sehirde fakat baska bir ilcesindeydi. Yazliktayken bir aksam uzeri telefonum caldi, actim babasi ariyordu. Yavrum dedi, bu oglan birsey soylemedi dogru durust, ama sanieim seni kiracak bir esseklik yapmis, biz simdi ailenle kaldiginiz ilceye geldik ancak konum ver bize, hem ailenle tanisalim, hem seninle konusalim, hepbirlikte sizi goturelim misafir edelim sonra da siz artik duzeninizi kurun, bu adam aylardir senin evini kuruyor, orda yatip kalkiuor bunu sever bunu begenir diye ilmek ilmek isliyor her kosesini, yazik etme ne olur dedi.... Paramparcaydim, ama hayir, 2 yildir karsima ciktigi sureler boyunca gorusmedigim, paylasim yapmadigim adamla hayatimin kalanini gecirmeyecektim, askimdan geberiyordum hala, ama hayir kendime bunu yapmayacaktim... Buraya kadar zahmet etmissiniz, ancak ailemle bir araya gelseniz bile benim kararim degismeyecek, lutfen uzamasin sizde gec olmadan donun evinize doyerek telefonu kapattim.
Bir hafta sonra yasadigim sehire dondum, olanlari mukemmel sevgilime yine aglaya aglaya anlattim, bana " ona gitmek istersen seni anlarim, kizmam, kirilmam, ama elimi tut dersen de sen birakmadan asla birakmam" dedi...
6 yil boyunca bir kez dahi beni kirmadan, her saniyesinde iliklerime kadar degerli hissettigim, zaman icinde cok ama cok sevdigim, onun elini tutarken kendimi dunyanin en guclu kadini hissettigim bir sevgililik doneminin ardindan turlu maddi problemler ve onun ailesiyle ilgili asmamiz gereken zorluga ragmen evlendik.9 yildir suren mukemmel bir evliligimiz, 6 yasinda dunya tatlisi bir oglumuz, cok guzel bir evimiz, saygili hosgorulu ve imrenilesi bir evliligimiz var. Her gun tekrar tekrar sukur ettigim, herkesin hayalini kurdugu ancak cok az insana nasip olan bir aileye sahibim.
Fakat, esimi cok ama cok sevmeme ragmen, kalbimin icinde yasadigim her anda bir yerlerde o hippi de yasiyor benimle. Ruyalarima giriyor bazen, her dinledigim sarkida onu buluyorum, ailemin yazligina her gittigimizde tum sokaklarda onunla karsilastigimi hayal ediyorum, her an bir yerden cikip gelecekmis gibi hissediyorum bazen... Onu dusunmek, cocuklugumla karsilasmak gibi, cunku ben hippiyi sevmekten cok hippiyle donustugum kisiyi sevdim aslinda. Hayatim boyunca kontrollu ve sorumluluk sahibi hanim hanimcik bir kadin olarak, onunla icimdeki serseriyi yasadim, sorgulamadan onunu arkasini icimden geleni yaptim, bir daha asla olamayacagim kadar cesur oldum onunla, bu gucu sadece ondan aldim ben hayatta... Ve cok ama cok sevdim...
Ama sanirim 1 yil kadar onceydi, telefonum caldi, yabanci bir numara, actim, arayan hippiydi... O an icimde birseyler akti, bunca yil sonra... Once tersledim, ne yapmaya calisiyorsun dedim, biliyorum cunku o da evlendi, 3 tane de evladi oldu, benim de evli ve cocuklu oldugumu biliyor ustelik...
Sakin ol dedi, sadece sen bu hayatta bana en guc veren insan oldun bu gune kadar, senin varligin bana hep yasam enerjisi verdi, bir suredir cok ama cok zor seyler yasadim, tukendim, ve enerjimi sadece senin yukseltebilecegini biliyorum, o yuzden kisacik konusmak istedim, baska hicbir amacim yok. Tersleyip kapattim telefonu. Ama, icim icimi kemirmeye basladi. Bir kac gun sonra ben aradim. Dayanamadim, bunca yil sonra bu kadar onu asagiya ceken ne yasadi merak ettim.
Konustuk, cok eski dost gibi, ciftliklerinde cikan cok buyuk bir yangindan, cok sayida hayvanin telef olmasi ve ailesinin de o yangindan tibbi zarar gormesi olumden donmesinden, maddi manevi buyuk cokus yasadiklarindan, ve tukendiginden, o yuzden dertlesmek icin aradigindan soz etti. Konusma boyunca ne benim nr de onun esini, huzursuz yada rencide edecek, en ufak bir cumle dahi kurulmadi,sadece cok eski be birbirine kiymet vermis iki insanin sohbeti kivaminda keyifli bir gorusme yaptik. Hatta sonrasinda bu goeusmeden esime de bahsettim, o dahi uzuldu duruma, iyi yapmissin dedi, yapabilecegimiz birsey var miymis yapalim elimizden geliyorsa dedi hatta....
Devaminda, tamamen dostane, 3-5 ayda bir eski dosttan dusman olmsz misali, bir iki telefon gorusmesi daha yaptik, tamamen arkadasca...
Fakat, 1 hafta once, beni aradi, ve ilk defa goruntulu aradi, 15 yil sonra, ekranda onu gordum, ve korkunc bisey oldu, donakaldim, beline kadar sari saclar yerine kazinmis, yuzunde bir suru cizgi, yaslanmis, hemde cok yaslanmis, ama bana hala ayni sevgi dolu gozlerle bakti, ve ben o bakislari gordum, o an yikildim, tek jelimeyle yikildim! Aglamaya basladim, icim paramparca oldu, sanki hic ayrilmamisiz da, birlikte oldugumuz donemlerde habersiz gecirdigimiz aylardan sonra karsima ciktigi anda hissettigim gibi, 15 yildir nerdesjn sen cok ozledim diyerek agladim hickira hickira...
O ekrana bakarken kahroldum, oyle bir yerde yarim kalmisiz ki, 15 yil sonra hala ayni seyi hissedebiliyor olmak, beni mahvetti... Bir haftadir kendimde degilim, uyku uyumuyorum yemek yemiyorum, sadece ama sadece onunla iletisim kurmak, soramadigim tum sorulari sormak, biraz kizmak, biraz ben seni ne kadar sevmistim hayvan diye hesap sormak istiyorum, sanki ben onunla bu yuzlesmeyi yapamadan, icimdeki bu orda cakili kalan duygudan asla cikartamayacakmisim gibi geliyor ..
1 haftadir bu sekilde kendimle barisamayinca mesaj attim. Buraya gelmelisin dedim. Gelmelisin, ben seni gormeliyim, biz oturup, konusamadigimiz, asamadigimiz ne varsa cozmeliyiz, icimizde bisey kalmadan veda etmeliyiz, bu sekilde, hersey bu kadar yarim kalmisken, ben huzurlu uyuyamiyorum.
Bilmiyorum dedi, korkuyorum, benim de senin de cok guzel ailelerimiz, bize kiymet veren eslerimiz ve yavrularimiz var, bir araya gelirsek kapilmaktan korkuyorum, ne seni ne kendimi tehlikeye atmak istemiyorum, biz kendi icimizde sen de bende 15 yildir aciya aciya yasamayi bir sekilde ogrendik, bir araya gelirsek, sonrasinda birbirimize yine karsi koyamazsak, kendi acimiza ailelerimizi, minicik yavrularimizi da dahil etmek istemiuorum. Seninle vedalasmayi artik bu eksik yanimi sonlandirmayi bende cok istiyorum, ama korkuyorum, basaramazsak fena dagiliriz dedi...
Ben simdi, sabirla, geldim demesini bekliyorum, geldim desin, karsima ciksin, oturalim, iki koskoca insan givi konusalim, biz hic konusamadik ki onunla, soyleyecek o kadar cok soz vardi ki hepsi icimde patladi ben ona soylemek istedigim herseyi mukemmel sevgilimin omuzunda aglayarak ona soyledim, gercek sahibinin ruhu bile duymadi...
Cok uzun oldu okuyabilenler hakkini helal etsin tesekkur ederim. Ama 17 yillik hikayeyi ancak bu kadar ozetleyebildim, suan bu duyguyla nasil bas edecegimi gercekten bilmiyorum, yuzlesmek cozum olacak mi bilmiyorum, yoksa terapi mi almaliyim bilmiyorum... İcim paramparca....
Universiteden mezun olmamiza cok kisa bir sure kala tanistik, ev arkadasim ve onun ev arkadasi ile birlikte neredeyse tum zamanimizi birlikte gecirmeye basladik.onlar iki hippi, bohem yasayan, carpediem felsefesiyle takilan iki ucari genc, biz ise ev arkadasimla bolumunde derece almis, son derece disiplinli planli ve programli yasayan,sorumluluk sahibi her adiminin onunu arkasini dusunen tiplerdik, ama serde genclik ve serserilik var tabiki, birlikteyken onlara ayak uydurmak, ani yasamak, sorgusuz sualsiz icimizden geleni yapmak buyuk haz veriyordu. Derken, ekstra genis hippi kisisi, bana asik oldu...
Benim gibi sorumluluk sahibi, kontrol manyagi bir insanin oyle ani yasayan hippi biriyle iliskisi olma ihtimali bile urkuttu beni basta, ama sonra fark ettim ki, ben ona kapiliyorum, kapilmak ne hatta, akiyorum, ben o oluyorum ona donusuyorum... Ve biz mezuniyete kisacik bir zaman kala, gozu kor iki asiga donustuk, birlikte yasamaya basladik, hayatim boyunca kendimi en iyi hissettigim zamanlardi...
Sonra, ben mezun olup ailemle yasadigim sehire dondum, ve hersey tepetakla oldu. Hippi kisilik telefon kullanmiyordu, sehirler ayrilinca, iletisim kuramaz olmustuk... 2 hafta boyunca bir defa bile telefonla konusmadik, arasam dahi ulasamiyordum cunku... Delirmek uzereydim. Bir sabah ailemle yasadigimiz evde uyuyorum sabah erken saatlerde kapi caldi, annem odama gelip "kapida bir arkadasin var" dedi, yataktan ciktim ustum basim dagilmis, saclarim kabarmis yuzum sismis bir halde kapiya ciktim ki karsimda duruyordu. Donakaldim, tepki bile veremedim, 2-3 haftadir ulasamamistim, hic ama hic konudmamistik, adresimi nerden bildigini bile bilmiyordum, 509 km uzaktaydik ustelik, ama o cat diye karsimdaydi, belimden kavradi, kafasini boynuma gomdu, koklaya koklaya optu ve tek cumle kurdu, "cok ozledim"
Otostopla gece boyu yolculuk yapmis, okuldaki evraklarimdan adresimi ogrenmis, ve cat diye kapima dayanmisti, 2 gun boyunca ruya gibi ask dolu gezdik sokaklarda, cok konusmadik, ama bakislarimiz yetti birbirimizi anlamaya. 2 gun sonra dondu, yine ayni iletisimsiz gunler basladi...
1 ay kadar sonra, hic haber alamamis, artik cildirmak uzereydim, cok ta ofkeliydim, gidip nerdeyse onu bulacak, tekme tokat ona vuracak, hic mi aramak aklina gelmedi allahsiz diye hesap soracaktim. Solugu terminalde aldim, once okulumuzun oldugu sehire gidip ortak arkadaslarimizdan, ogrenci islerinden adrwsine ulastim, sonrada terminale gittim, ancak onun yasadigi sehire giden son otobus gittigi icin, bir kac aktarma, ve yolun kalanini otostop cekerek, gece 3 civari yasadigi kasabaya ulastim. Yolda bir sekilde ortak arkadaslarimizdan ailesinden birileriyle iletisim kurarak, gelecegim haberini gonderdim, meydanda indikten sonra sahile dogru yuru oralarda seni bekleyecek diye haberini aldim.
Kocaman bir ofkeyle, binbir zahmetli ve tehlikeli bir gece yolculugunun ardindan kasaba meydaninda indim, sahile giden patika yolu takip ettim, ilerde, sirtinda sirt cantasi, saclari ruzgardan uca uca bana dogru yuruyordu, ben adami yumruklamaya gelmistim, ama o belimi simsiki kavradi, yine koklaya koklaya optu boynumdan, ne sinir kaldi ne kizginlik, pamuk gibi olmustum... Sahile indik, cantasindan cikarttigi cadiri kurduk, biralarimizi ictik ay isiginda, sabaha kadar konustuk agladim, anlattim, kizdim ama en cok ozlemistim onu... 4 gun sahildeki cadirda kaldik, ruya gibi 4 gun gecirdik yine, bana olan sevgisinin buyuklugunden bir an olsun suphe etmeden....
Sonra dondum, tabiki yine ayni aramama sormama mesaj bilr atilmama sureci yine basladi, sonra aniden kapima gelisleri, yine o buyulu birlikte gecen hic bitmesin istenen zamanlar, yine gidisler ve yine ayni habersiz gecen zamanlar....
4 ay sonra ben gittim, yeni tasindigi evin adresini bilmedigim icin ortak arkadaslarimiza haber verdim, terminalde indigimde beni bekliyordu, bir hafta yine birlikte yasadik, birlikte yemekler yaptik, ilk sarabimi onunla ictim, sigaraya onunla ayni seyi yapmis olmak icin basladim... Biz onunla bir kere bile sevismedik, sahi biz neden sevismiuoruz diye sordum ona, ben hayatimda cok kadinla sevistim dedi, en iyi orgazmim bile senin yaninda uyurken aldigim hazzin zerresi olamaz....
2 yil, boyle gecti, aylarca hic haberimiz olmadi birbirimizden, bir kac ayda bir aniden bir araya geldik, doya doya depoladik kokumuzu icimize, yasadik icimizden geldigince, sonra yine iletisjmsiz dongulere girdik..
İki yilin son 6 ayi hic gorusmemistik. Ben artik iyice yiprandim, ihtoyac duydugumda ulasamamak, arayip bir sesini bile duyamamak, hayatimda biri var bile diyememek, ozlemekten icimin ezilmesi, ne zaman gelecegini bilememek.... Benim gibi o yasina kadar kontrollu yasamis bir kiz icin fazla geldi. Ve asktan gebere gebere bir karar verdim, hayatimdan onu cikartacagim ve bana deger veren gercek birisi olursa ona sans verecegim...
6 ay hic gorusmemistik ki karsima biri cikti, bay mukemmel, gozumun icine bakan, her saniyemle ilgilenen, yakisikli, tertemiz bir adam, tanistigimiz ilk gun ona hippi ile gecen 2 yilimi anlattim, aglaya aglaya, ben artik bu donguden kurtulmak istiyorum, unutmaj istiyorum dedim omuzunda aglarken... Elimi tuttu, sen beni istedigin surece elini birakmayacagim dedi, bana onu unutturmak icin elinden ne geliyorsa yapti. Oyle mukemmel bir adamdi ki, sevmeyi emek vermeyi sonuna kadar hakediyordu, inanilmaz degerli hissediyordum yaninda ki bu benim hippiyle olan birlikteligimde yanyana olmadigimiz surece asla hissetmedigim bir duyguydu.. ve biz bay mukemmel ile sevgili olduk, tum benligimle ona karsilik vermeye hazirdim...
Universiteden cok yakin bir arkadasim, ayni zamanda hippiyle ortak arkadasimiz, ayni zamanda hippi nin sehrinde yasayan, evleniyordu. Dugune nikah sahidi olarak davetliydim. Dugun gunu hazirliklarla kostururken bahcede birisi adimi seslendi, arkami dondum, tam 2 adim arkamda hippi, anne babasi, kiz kardesi duruyordu. Donakaldim, geleceginden asla haberim yoktu, yine en dayanamadigim sekilde, belimi kavradi, kafasini boynuma gomdu ve uzun uzun kokladi, sana surprizim var diye fisildadi kulagima... Sonra ailesiyle tanistirdi, anne ve babasi bana taparcasina bir sevgiyle bakiyordu, babasi, ah guzel kizim, nihayet tanisabildik, ailende burda olur diye dusunmustuk ama neyse zaten birlikte gidicez yarin, sen yarin sa burdasin dimi, ah bizim deli oglan bizim iki ayagimizi bir pabuca soktu, aylardir hazirliklari tamamlamaya ugrasiyoruz, bu tarihe yetissin diye 15 gundur sabahliyoruz ama hallettik herseyi cok sukur guzel kizim, bir sen kaldin eksigimiz dedi. Soka girdim, anlamaya calisiuorum ne oldugunu ama anlayamiyorum asla. Hippi sandalyesini bir adim daha yakinlastirdi, basimi gogusune dayadi, o hayalini kurdugumuz tas evi aldim, tam sevdigin givi dekorasyonu hazirladim, dugunden sonra seni evimize goturucem, artik ayrilik yok, nihayet artik hep yanimda olabielceksin diye mutlulukla saclarimi oksuyordu, ben ise kalakaldim, konusamadim, ofkelendim, sevindim, bir yandan bay mukemmel ile baslayali bir kac hafta olmus, ona kiyamiyorum, kahroluyorum... Biz biraz yurusek mi seninle dedim... Yurumeye basladik, o hizli hizli evin manzarasjndan, balkonundan, verandasindan bahsediyordu, ben ise hangi cumleden baslayacagimi dusunuyordum. O sirada telefonum caldi, mukemmel sevgiliydi arayan, "dugun nasil geciyor fistik" diye sordu, cok iyi geciyor hayatim, selma kugu gibi oldu, ben de seni cok ozledim, evet haftaya donuyorum, goeusuruz" diyerek telefonu kapattim. Hippi sustu, sessizce yuruduk biraz daha, hicbirsey konusmadan, sonra bana dondu, gercekten mi dedi, evet dedim, hayatimi seni bekleyerek gecirmeyecegime dair bir soz verdim kendime, sana cok kizginim, ama artik bir anlami yok dedim...
Dugune geri donduk, hippi ailesine siz gidin, benim burda kalmam gerekiuor, biraz konudmamiz hereken konular var, ben onu alip bir iki gune gelecegim dedi ve ailesini gonderdi.
İki gun boyunca, dugun evinde benimle kalarak, yanimdaki yatakta uyuyarak, her firsatta elimi tutarak, ona kizdigim icin blof yaptigima inanarak, elimden tutup beni evimize goturecegi umuduyla gecirdi. İki gun sonra, yalniz basima, ailemin yazliina dondum.
Yazligimiz kahretsin ki onun yasadigi sehirde fakat baska bir ilcesindeydi. Yazliktayken bir aksam uzeri telefonum caldi, actim babasi ariyordu. Yavrum dedi, bu oglan birsey soylemedi dogru durust, ama sanieim seni kiracak bir esseklik yapmis, biz simdi ailenle kaldiginiz ilceye geldik ancak konum ver bize, hem ailenle tanisalim, hem seninle konusalim, hepbirlikte sizi goturelim misafir edelim sonra da siz artik duzeninizi kurun, bu adam aylardir senin evini kuruyor, orda yatip kalkiuor bunu sever bunu begenir diye ilmek ilmek isliyor her kosesini, yazik etme ne olur dedi.... Paramparcaydim, ama hayir, 2 yildir karsima ciktigi sureler boyunca gorusmedigim, paylasim yapmadigim adamla hayatimin kalanini gecirmeyecektim, askimdan geberiyordum hala, ama hayir kendime bunu yapmayacaktim... Buraya kadar zahmet etmissiniz, ancak ailemle bir araya gelseniz bile benim kararim degismeyecek, lutfen uzamasin sizde gec olmadan donun evinize doyerek telefonu kapattim.
Bir hafta sonra yasadigim sehire dondum, olanlari mukemmel sevgilime yine aglaya aglaya anlattim, bana " ona gitmek istersen seni anlarim, kizmam, kirilmam, ama elimi tut dersen de sen birakmadan asla birakmam" dedi...
6 yil boyunca bir kez dahi beni kirmadan, her saniyesinde iliklerime kadar degerli hissettigim, zaman icinde cok ama cok sevdigim, onun elini tutarken kendimi dunyanin en guclu kadini hissettigim bir sevgililik doneminin ardindan turlu maddi problemler ve onun ailesiyle ilgili asmamiz gereken zorluga ragmen evlendik.9 yildir suren mukemmel bir evliligimiz, 6 yasinda dunya tatlisi bir oglumuz, cok guzel bir evimiz, saygili hosgorulu ve imrenilesi bir evliligimiz var. Her gun tekrar tekrar sukur ettigim, herkesin hayalini kurdugu ancak cok az insana nasip olan bir aileye sahibim.
Fakat, esimi cok ama cok sevmeme ragmen, kalbimin icinde yasadigim her anda bir yerlerde o hippi de yasiyor benimle. Ruyalarima giriyor bazen, her dinledigim sarkida onu buluyorum, ailemin yazligina her gittigimizde tum sokaklarda onunla karsilastigimi hayal ediyorum, her an bir yerden cikip gelecekmis gibi hissediyorum bazen... Onu dusunmek, cocuklugumla karsilasmak gibi, cunku ben hippiyi sevmekten cok hippiyle donustugum kisiyi sevdim aslinda. Hayatim boyunca kontrollu ve sorumluluk sahibi hanim hanimcik bir kadin olarak, onunla icimdeki serseriyi yasadim, sorgulamadan onunu arkasini icimden geleni yaptim, bir daha asla olamayacagim kadar cesur oldum onunla, bu gucu sadece ondan aldim ben hayatta... Ve cok ama cok sevdim...
Ama sanirim 1 yil kadar onceydi, telefonum caldi, yabanci bir numara, actim, arayan hippiydi... O an icimde birseyler akti, bunca yil sonra... Once tersledim, ne yapmaya calisiyorsun dedim, biliyorum cunku o da evlendi, 3 tane de evladi oldu, benim de evli ve cocuklu oldugumu biliyor ustelik...
Sakin ol dedi, sadece sen bu hayatta bana en guc veren insan oldun bu gune kadar, senin varligin bana hep yasam enerjisi verdi, bir suredir cok ama cok zor seyler yasadim, tukendim, ve enerjimi sadece senin yukseltebilecegini biliyorum, o yuzden kisacik konusmak istedim, baska hicbir amacim yok. Tersleyip kapattim telefonu. Ama, icim icimi kemirmeye basladi. Bir kac gun sonra ben aradim. Dayanamadim, bunca yil sonra bu kadar onu asagiya ceken ne yasadi merak ettim.
Konustuk, cok eski dost gibi, ciftliklerinde cikan cok buyuk bir yangindan, cok sayida hayvanin telef olmasi ve ailesinin de o yangindan tibbi zarar gormesi olumden donmesinden, maddi manevi buyuk cokus yasadiklarindan, ve tukendiginden, o yuzden dertlesmek icin aradigindan soz etti. Konusma boyunca ne benim nr de onun esini, huzursuz yada rencide edecek, en ufak bir cumle dahi kurulmadi,sadece cok eski be birbirine kiymet vermis iki insanin sohbeti kivaminda keyifli bir gorusme yaptik. Hatta sonrasinda bu goeusmeden esime de bahsettim, o dahi uzuldu duruma, iyi yapmissin dedi, yapabilecegimiz birsey var miymis yapalim elimizden geliyorsa dedi hatta....
Devaminda, tamamen dostane, 3-5 ayda bir eski dosttan dusman olmsz misali, bir iki telefon gorusmesi daha yaptik, tamamen arkadasca...
Fakat, 1 hafta once, beni aradi, ve ilk defa goruntulu aradi, 15 yil sonra, ekranda onu gordum, ve korkunc bisey oldu, donakaldim, beline kadar sari saclar yerine kazinmis, yuzunde bir suru cizgi, yaslanmis, hemde cok yaslanmis, ama bana hala ayni sevgi dolu gozlerle bakti, ve ben o bakislari gordum, o an yikildim, tek jelimeyle yikildim! Aglamaya basladim, icim paramparca oldu, sanki hic ayrilmamisiz da, birlikte oldugumuz donemlerde habersiz gecirdigimiz aylardan sonra karsima ciktigi anda hissettigim gibi, 15 yildir nerdesjn sen cok ozledim diyerek agladim hickira hickira...
O ekrana bakarken kahroldum, oyle bir yerde yarim kalmisiz ki, 15 yil sonra hala ayni seyi hissedebiliyor olmak, beni mahvetti... Bir haftadir kendimde degilim, uyku uyumuyorum yemek yemiyorum, sadece ama sadece onunla iletisim kurmak, soramadigim tum sorulari sormak, biraz kizmak, biraz ben seni ne kadar sevmistim hayvan diye hesap sormak istiyorum, sanki ben onunla bu yuzlesmeyi yapamadan, icimdeki bu orda cakili kalan duygudan asla cikartamayacakmisim gibi geliyor ..
1 haftadir bu sekilde kendimle barisamayinca mesaj attim. Buraya gelmelisin dedim. Gelmelisin, ben seni gormeliyim, biz oturup, konusamadigimiz, asamadigimiz ne varsa cozmeliyiz, icimizde bisey kalmadan veda etmeliyiz, bu sekilde, hersey bu kadar yarim kalmisken, ben huzurlu uyuyamiyorum.
Bilmiyorum dedi, korkuyorum, benim de senin de cok guzel ailelerimiz, bize kiymet veren eslerimiz ve yavrularimiz var, bir araya gelirsek kapilmaktan korkuyorum, ne seni ne kendimi tehlikeye atmak istemiyorum, biz kendi icimizde sen de bende 15 yildir aciya aciya yasamayi bir sekilde ogrendik, bir araya gelirsek, sonrasinda birbirimize yine karsi koyamazsak, kendi acimiza ailelerimizi, minicik yavrularimizi da dahil etmek istemiuorum. Seninle vedalasmayi artik bu eksik yanimi sonlandirmayi bende cok istiyorum, ama korkuyorum, basaramazsak fena dagiliriz dedi...
Ben simdi, sabirla, geldim demesini bekliyorum, geldim desin, karsima ciksin, oturalim, iki koskoca insan givi konusalim, biz hic konusamadik ki onunla, soyleyecek o kadar cok soz vardi ki hepsi icimde patladi ben ona soylemek istedigim herseyi mukemmel sevgilimin omuzunda aglayarak ona soyledim, gercek sahibinin ruhu bile duymadi...
Cok uzun oldu okuyabilenler hakkini helal etsin tesekkur ederim. Ama 17 yillik hikayeyi ancak bu kadar ozetleyebildim, suan bu duyguyla nasil bas edecegimi gercekten bilmiyorum, yuzlesmek cozum olacak mi bilmiyorum, yoksa terapi mi almaliyim bilmiyorum... İcim paramparca....
Son düzenleme: