selam arkadaslar,
benim cok büyük bir derdim var ve isin icinden cikamiyorum.. yurt disinda yasiyorum..viyana dogma büyümeyim ve burada benim gibi viyana dogma büyüme cek cumhuriyetli olan bir sevgilim/sevdigim vardi (hala cok seviyorum) 2009un ocak ayinda yeni isime basladigimda tanismistim oda orada calisiyordu.. ilk görüste etkilenmistim ondan.. tanistik, konustuk ve cok güzel vakit gecirdik beraber.. aslinda bastan beri uzak durmaliydim ondan..
ama beni cok iyi anliyordu heran yanimdaydi bana güven veriyordu onun yanindayken herseyi unutuyordum ve cok rahattim.. cok mutluydum!! 2010un kasim ayina kadar beraberdik.. ayrilma sebebimiz onu annemin(babamin haberi yok bu durumdan) istememesiydi.. tanistirdim ve annem onun yüzüne bu is olmaz kizmdan uzak dur huzurumuzu bozma demesiydi.. biz müslümaniz ve türküz bizim kültürümüz cok farkli ve bir yabanciyla olmaz dedi benimlede defalarca konustu annem..
onu unutmam icinde cok yakin bir arkadasinin komsunun ogluyla selimle tanistirildim, cok efendi, anlayisli ve saygili birisi selim..aileler tanisti..hersey o kadar cabuk gelisti ki.. selimin ailesi beni gelinleri olarak istiyolar isin ciddiye binmesini istiyorlar.. ama ben aklimdan sevdigimi cikarmiyorum..
neysse daha fazla uzatmadan geceyim konuma.. haftaya istemeye geleceklerinin haberini verdiler, annem hazirliklara baslayalm fln diye konusmaya basladi..eylül ayinda sevdigim bana bensiz yapamadigini, cok özledigini ve bensiz bir hayati istemedigini söyledi ve almanyaya gidelim beraber diye bir teklifte bulundu.. herseyi biraklim ve gidelim..kimse bizi bulamasin.. meslegimiz var bir sekilde düzenimizi kurariz ama ayri kalmayalim daha fazla dedi..onu üzün süre görmemistim cünkü isten ayrilmisti..telefon numarasi degistirmisti ve evine gittigim zamanlarda kapiyi acmiyordu yada evde yoktu bilemiyorum..ve benim oturdugum yeri biliyor az önce yukarida yazdigim seyleri dedi iste.. cok sevindim onu görünce sarildim simski birdaha ayrilmak onu birakmak istemedim
annemde biliyor görüyor ne kadar cok aci cektigimi ama olmaz diyor.. baban duyarsa kötü olur.. selim gibisini daha bulamazsin.. memleklerimiz yakin..kültürümz ayni.. yasi yasina uygun, isi gücü yerinde, gayet hos ve saygili biri daha ne istiyorsun diyor..haklida.. ama ben tatli cekimi aklimadn cikaramiyorum.. onada anlattim bu durumu.. ya benimle gelirsin beraber bir hayat kurariz yada ben buralardan gidicem bu senenin sonuna kadar kararini bekliyorum, tekrar gelicem dedi ve gitti..
suan önümde 2 secenek var: ya ailemin istedigi beni mutlu edeceklerine inandiklari kisi ile evlenip hem kendim mutsuz olup hemde onu mutsuz edicem ki bunuda anneme dedim, zamanla alisirsin, digerini unutrsun..gözden irak gönüldende irak olur dedi.. yada ailemi ezip herseyi bir kenara birakip onunla gidicem ki bunada cesaretim var..ama ailemin tek kiziyim.. baslarini öne eymek istemiyorum, herkese rezil etmek istemiyorum, selimin ailesine, dosta ve düsmana karsi.. bu vicdan azabi beni öldürür.. sonucta hic birseyin garantisi yok..onunda farkindayim
bu konulari düsünmekten basima ciddi sekilde agrilar giriyor.. hic odamdan cikmiyorum ve ne yapicam hic bir fikrim yok.
benim cok büyük bir derdim var ve isin icinden cikamiyorum.. yurt disinda yasiyorum..viyana dogma büyümeyim ve burada benim gibi viyana dogma büyüme cek cumhuriyetli olan bir sevgilim/sevdigim vardi (hala cok seviyorum) 2009un ocak ayinda yeni isime basladigimda tanismistim oda orada calisiyordu.. ilk görüste etkilenmistim ondan.. tanistik, konustuk ve cok güzel vakit gecirdik beraber.. aslinda bastan beri uzak durmaliydim ondan..
ama beni cok iyi anliyordu heran yanimdaydi bana güven veriyordu onun yanindayken herseyi unutuyordum ve cok rahattim.. cok mutluydum!! 2010un kasim ayina kadar beraberdik.. ayrilma sebebimiz onu annemin(babamin haberi yok bu durumdan) istememesiydi.. tanistirdim ve annem onun yüzüne bu is olmaz kizmdan uzak dur huzurumuzu bozma demesiydi.. biz müslümaniz ve türküz bizim kültürümüz cok farkli ve bir yabanciyla olmaz dedi benimlede defalarca konustu annem..
onu unutmam icinde cok yakin bir arkadasinin komsunun ogluyla selimle tanistirildim, cok efendi, anlayisli ve saygili birisi selim..aileler tanisti..hersey o kadar cabuk gelisti ki.. selimin ailesi beni gelinleri olarak istiyolar isin ciddiye binmesini istiyorlar.. ama ben aklimdan sevdigimi cikarmiyorum..
neysse daha fazla uzatmadan geceyim konuma.. haftaya istemeye geleceklerinin haberini verdiler, annem hazirliklara baslayalm fln diye konusmaya basladi..eylül ayinda sevdigim bana bensiz yapamadigini, cok özledigini ve bensiz bir hayati istemedigini söyledi ve almanyaya gidelim beraber diye bir teklifte bulundu.. herseyi biraklim ve gidelim..kimse bizi bulamasin.. meslegimiz var bir sekilde düzenimizi kurariz ama ayri kalmayalim daha fazla dedi..onu üzün süre görmemistim cünkü isten ayrilmisti..telefon numarasi degistirmisti ve evine gittigim zamanlarda kapiyi acmiyordu yada evde yoktu bilemiyorum..ve benim oturdugum yeri biliyor az önce yukarida yazdigim seyleri dedi iste.. cok sevindim onu görünce sarildim simski birdaha ayrilmak onu birakmak istemedim
annemde biliyor görüyor ne kadar cok aci cektigimi ama olmaz diyor.. baban duyarsa kötü olur.. selim gibisini daha bulamazsin.. memleklerimiz yakin..kültürümz ayni.. yasi yasina uygun, isi gücü yerinde, gayet hos ve saygili biri daha ne istiyorsun diyor..haklida.. ama ben tatli cekimi aklimadn cikaramiyorum.. onada anlattim bu durumu.. ya benimle gelirsin beraber bir hayat kurariz yada ben buralardan gidicem bu senenin sonuna kadar kararini bekliyorum, tekrar gelicem dedi ve gitti..
suan önümde 2 secenek var: ya ailemin istedigi beni mutlu edeceklerine inandiklari kisi ile evlenip hem kendim mutsuz olup hemde onu mutsuz edicem ki bunuda anneme dedim, zamanla alisirsin, digerini unutrsun..gözden irak gönüldende irak olur dedi.. yada ailemi ezip herseyi bir kenara birakip onunla gidicem ki bunada cesaretim var..ama ailemin tek kiziyim.. baslarini öne eymek istemiyorum, herkese rezil etmek istemiyorum, selimin ailesine, dosta ve düsmana karsi.. bu vicdan azabi beni öldürür.. sonucta hic birseyin garantisi yok..onunda farkindayim
bu konulari düsünmekten basima ciddi sekilde agrilar giriyor.. hic odamdan cikmiyorum ve ne yapicam hic bir fikrim yok.