- 23 Şubat 2018
- 6
- 2
- 1
- 26
- Konu Sahibi DuygusalBayan
-
- #1
Arkadaşlar öncelikle hepinize iyi geceler. Öncelikle şu şekilde başlamak istiyorum ve fikirlerinize ihtiyacım var. Bundan tam 7 ay önce çok klasik olarak facebooktan birisiyle tanıştım. Konuşmaya başladık herşey çok güzel anlaşıyoruz beraber çok güzel vakit geçiriyoruz. Ve gerçekten çok seviyorum ilk defa kalbim adı bile geçtiğinde böyle hızlı hızlı çarpıyo. İlk defa bi erkeği hıçkıra hıçkıra ağlarken gördüm. Konuya giriyorum. Herşey güzel gidiyodu. Ailesiyle tanıştım çok iyi insanlar. Bende annem ve teyzemle tanıştırdım. Gayet beğenmişlerdi aslında bi sorun yoktu. Babam birlikte olduğum kişiyi dış görünüşünden dolayı istemiyordu zaten. Bu arada ben 19 erkek arkadaşım ise 20 yaşında ama biraz büyük gösteriyo ve serseri tipli açıkcası. Babam da bu yüzden istemediğini bi çok kez söyledi bana. Çalışıyordum ve haftada 2 gün buluşmak istedğimizi söylediğim halde her buluşma günü babamla kavga ediyoduk. Zoraki çıkıyodum dışarı. Bi gün yine buluşacağımız gün babamdan izin almaya gittim. Hayır dedi kavga etmeye başladık. Babam sinirlendi ve erkek arkadaşımın yanına gitti. İlişkinizi onaylamıyorum demiş babam. Bi 2 3 hafta dışarı çıkarmadı babam beni haliyle görüşemedik. Babam ailesini araştırmış. Babasının 2. evliliği felan demişler babama. Babam geldi baya kavga ediyoruz. Ya biz ya o çocuk dedi. Eğer o çocuğu seçiyosan git dedi. Bende hiç birinizi seçmiyorum diyerek eşyalarımı topladım çıktım evden. Elimde çantalar para yok yanımda mecbur erkek arkadaşımı aradım. Geldi aldı beni bildiğin kaçıyoruz. Her neyse akşam ailesi felan geldi beni geri aileme teslim ettiler biz seni telli duvaklı almak istiyoruz diyerek. Ailem perişan olmuş hele annem gözlerinin altı çökmüş. Babam bile ağlamış. Erkek arkadaşımın aileside perişan oldu onlarda çok ağladılar. Aileler tanışşın dendi iş tatlıya bağlansın dendi babam tamam gelsinler dedi. Olayın üstünden 3 gün sonra gelmiyolar istemiyorum diyerek telefonumu aldı elimden 1 2 hafta vermedi. O kadar çok yoruldum ki Rabbim affetsin intihar ettim. Sırf bu yüzden değil küçüklüğümde yaşadığım zorluklar sorunlar vs.. herşeyden yorulduğum için. Onda da perişan oldular. Babama seviyorum gerçekten bak o da seviyo beni dedim. Onca olanlara rağmen istemiyorum diyerek görüştürmüyo bizi. Askere gidicek 2 ay sonra yüzünü en son gördüğüm zamanın üstünden 1,5 ay geçti. İstemeye de gelmesinler vermem dedi. Babamıda tanıyorum inattır. Vermem dediyse hayatta vermez. Neden sevmiyosun diyorum kanım ısınmıyo diyo. Sebep bu. Benide bilir korkmam sonu ne olursa olsun yapacağımdan geri kalmam. En sonunda vermezsen kaçarım dedim yapamazsın dedi. Allah aşkına bi fikir verin babamı nasıl yumuşatabilirim. Her kızın hayali gibi bende evimden telimle duvağımla çıkmak istiyorum. Erkek arkadaşımda ne olursa olsun senden asla vazgeçmem ya güzellikle olur ya da alır giderim seni diyo. Ne yapacağımı şaşırdım. Lütfen fikirlerinizi esirgemiyin benden. Şimdiden teşekkür ederim herkese. İyi geceler...