merhaba değerli KK üyeleri, bana bir akıl verin lütfen benim aklım yetmiyor ya da çok basiretsizim...
3 yıldır devam eden güzel bir ilişkim var. nişanlanalı da 1 yıl oluyor. ben sigortalı çalışıyorum nişanlım ise kendi işini kurdu ve ayakta durmaya çalışıyor açıkçası dükkan kirası faturası vb bir de corona yüzünden epey zorlanıyor. ailesi ile farklı şehirlerdeyiz. kayınvalidemle aram çok iyi, sağolsun çok adaletli ve mert bir kadın.
gelelim meseleye... nişandan sonra haliyle düğün zamanı konuşulmaya başlandı. ben evin son kızıyım babam vefat etti ablamlar da evliler. çok şükür annemin durumu iyi ben üzerime düşen ne varsa yaparım dedi. kayınvalidem de öyle tek oğlum ben de size destek olurum dedi. ikisi de bunu çok içlerinden gelerek teklif ettiler ve çok da hevesliler. bu ağustos ayında kayınvalidem kalktı geldi düğün ne zaman olacak nasıl olacak vs.bunları konuşmak için. ancak nişanlımın maddi durumu dolayısıyla benim annem yavrum isterseniz temmuzu (2021) bekleyin biraz toparlayın biz elimizden geldiğince yardımcı oluruz ama sonra siz zorlanmayın dedi. biz zaten öncesinde nişanlımla bunu konuşmuştuk beklesek mi vs diye sonra dedik ki zaten ayrı ayrı mücadele ediyoruz, bir düzenimiz yok, önümüzdeki sene herşeyin iyi olacağının da garantisi yok, biz birlikte mücadele edelim gerekirse annelerimizden alacağımız yardımı borç olarak görür ve sonra öderiz.
neticede annem böyle söyleyince ona da aynı cevabı verdik ve aralıkta evlenmek istediğimizi sadece nikah yapacağımızı söyledik. araya sıkıştırmalıyım ki nişanlım bu konuda benim üzülmemi istemediği için bana katılmış gibi oldu aslında, o biraz daha çekimserdi ama evlilik gibi tüm ciddi konularda o daha çekimser olduğu için ben bunun üstünde durmadım.
kayınvalidem eşyalara maddi olarak destek olacağını söyledi, annem de keza. siz seçin beğenin biz gerisini hallederiz dediler. bunu lütfen yanlış anlamayın, ben nişanlımla kredi çekip borç ödemeye de varım. ki durumumuzu toparlayınca annelerimizin bu yardımını karşılıksız bırakmayacağız da..
annesi gittikten sonra ben bir hevesle ev, eşya bakmaya başladım. internetten bulduğum evlere gel birlikte bakalım diyorum binbir türlü bahane çıkarıyor. 2-3 hafta bu böyle devam etti. en son pes ettim ne yapmaya çalışıyorsun diye ve hadi ev bakalım demedikçe bakmayacağımı hiç bişey yapmayacağımı söyledim. aldığım cevap ise cebimde kağıt para yok ne yapmamı bekliyorsun ev bulduk diyelim neyle tutacağım?
nişanlımın beni çok sevdiğine eminim aramızda bir sorun yok ama maddi güçsüzlük onu psikolojik olarak çok yıpratıyor, bunun farkındayım. elimden gelen herşeyi yapıyorum maddi-manevi. ama ailelerimiz bize destek olacakken bu kadar kaçması beni çok üzüyor. bu arada biz aralıkta evleneceğiz diye kendi bekar evinden de çıktı. arada benim evimde ya da ofisinde kalıyor. dün yine dayanamadım evden de çıktın kış gelince nerede kalacaksın dedim. bana diyor ki aralığa 2 ay var daha maç bitmedi sen niye pes ediyorsun. güler misin ağlar mısın... bi yerden beklediği bir iş ya da para da yok şu an onu biliyorum. aylardır gelmeyen paranın 2 ayda gelecek hali de yok.
küsemiyorum, kıyamıyorum çünkü iş konusunda elinden geleni yaptığını biliyorum. ama insan böyle şeylere hiç mi hevesli olmaz. anlamıyorum, zaman zaman birlikte yaşadığımız için mi acaba diye düşünmeden edemiyorum.
ben napayım kızlar aralığa şunun şurasında ne kaldı... pes edip tepkisiz mi kalmalıyım, trip mi atmalıyım (görüşmemek, birlikte kalmamak vs gibi ama bu sadece psikolojik olarak ikimizi daha çok yoracak, eminim), alsam karşıma konuşsam ne konuşayım? çok yıprandım bu belirsizlikten. yuvayı dişi kuş yapar bir nebze anlıyorum da bu erkek kuşlar napıyor bu esnada?
düzenleme: benim evim dediğim ailemin evi, onlar yazın burada olmadıkları için ben tek kalıyorum
