- 20 Ağustos 2020
- 779
- 5.756
- 53
- Konu Sahibi En buyuk kk
-
- #21
Kesinlikle eleştirdiklerinde rahatsız olduğunuzu kırıldığınızı dile getirin evladına kıyamazlar susarlar. Sizde surat asmak zorunda kalmazsınız. İyi eğlenceler bol kahkalar
Kesinlikle eleştirdiklerinde rahatsız olduğunuzu kırıldığınızı dile getirin evladına kıyamazlar susarlar. Sizde surat asmak zorunda kalmazsınız. İyi eğlenceler bol kahkalarCok guzel tespitler. Ben de relaks olmaya karar verdim. Aslinda onlar beni elestirmeyince ben Surat asip imalarla laf sokmayinca gayet gulup egleniyoruz.
Ben de acaba ozlemeyeyim/ beni ozlemesinler diye mi beraber gecirdigimiz vakti zehir ediyorum diye dusunmedim degil.
Sacmaliyorsun kendine gel bence.Merhaba arkadaslar. Ben iki bucuk senedir yurtdisinda calisiyorum. Ailemi (annem, babam, kardesim) tam bir senedir gormemistim. 32 yasindayim. Aslinda aramiz cok iyidir, iyi anlasiriz. Cok da ozlemisim. Annem de babam da tatli insanlar. En son bir sene once gormustum kendilerini ve korona sebebiyle ucagim birkac kere iptal oldu, ancak gelebildim, iznimi kullanacagim. Bir ay burda kalacagim.
Ama nedense bazen kucucuk seylerden dolayi sinirlerim bozuluyor ve normalde boyle bir insan olmadigim halde ruh hastasi gibi davraniyorum.
Pazar gunu geldim ve korona onlemi olarak o gunden beri evdeyim. Regl donemim. Herhalde bu yuzden de biraz sinirlerim bozuk. Daha ucuncu gun dolmadan hem annemle hem babamla kavga ettim. Yani bana yaptiklari pek bir sey de yok ama. Sonrasinda da cok uzuluyorum.
Acaba aranizda bu sekilde bir sey yasayan var mi? Sevdigi ozledigi ailesiyle icine seytan gitmis gibi, bir anda ergenlige donmus gibi sebepsiz kavga cikaran? Neden bunu yapiyoruz?
Not: gereksiz detaylarla konuyu uzatmisim duzenleyip kisaltmak istedim.
Tepkilerinizden önce kendinizi düşünmeye sevk edin. Ofkenizi kontrol altina alin. Bende ailemden uzakta yurtdışında yaşıyorum o kadar cok ozlem oluyor ki laf carptirmalarinin bile tadını cikartiyorum. Allah korusun insaniz bugun variz yarin yokuz. Insan her an birbirini kaybetme korkusuyla yanyana yürüyor. Ailem icin her zaman küçüğüm bu onlar icin değişmeyecek sonucta aramizdaki iliski belli hele de uzun zaman görmüyorlarsa uzerimdeki haklarini hunharca kullanabilirler düşüncesindeyim. Sizde bu kisa zamaninizi iyi degerlendirin bence.Merhaba arkadaslar. Ben iki bucuk senedir yurtdisinda calisiyorum. Ailemi (annem, babam, kardesim) tam bir senedir gormemistim. 32 yasindayim. Aslinda aramiz cok iyidir, iyi anlasiriz. Cok da ozlemisim. Annem de babam da tatli insanlar. En son bir sene once gormustum kendilerini ve korona sebebiyle ucagim birkac kere iptal oldu, ancak gelebildim, iznimi kullanacagim. Bir ay burda kalacagim.
Ama nedense bazen kucucuk seylerden dolayi sinirlerim bozuluyor ve normalde boyle bir insan olmadigim halde ruh hastasi gibi davraniyorum.
Pazar gunu geldim ve korona onlemi olarak o gunden beri evdeyim. Regl donemim. Herhalde bu yuzden de biraz sinirlerim bozuk. Daha ucuncu gun dolmadan hem annemle hem babamla kavga ettim. Yani bana yaptiklari pek bir sey de yok ama. Sonrasinda da cok uzuluyorum.
Acaba aranizda bu sekilde bir sey yasayan var mi? Sevdigi ozledigi ailesiyle icine seytan gitmis gibi, bir anda ergenlige donmus gibi sebepsiz kavga cikaran? Neden bunu yapiyoruz?
Not: gereksiz detaylarla konuyu uzatmisim duzenleyip kisaltmak istedim.
Manipüle diyecektimBazı aileler gibi çocuklarını istismar etmiyolardır enazından. Tv karşısına geçip iletişim kurmayan, sürekli manüpile eden, ilgisiz aileniz yoksa dert etmeyin.
Ben aynı böyleyim. Benimki şeker gibi insanlar değil. Özellikle önceden değillerdi. Ben de yasanmışlıklar yüzünden onlara sevgi dolu olamıyorum. Sonuç aynı siz...Merhaba arkadaslar. Ben iki bucuk senedir yurtdisinda calisiyorum. Ailemi (annem, babam, kardesim) tam bir senedir gormemistim. 32 yasindayim. Aslinda aramiz cok iyidir, iyi anlasiriz. Cok da ozlemisim. Annem de babam da tatli insanlar. En son bir sene once gormustum kendilerini ve korona sebebiyle ucagim birkac kere iptal oldu, ancak gelebildim, iznimi kullanacagim. Bir ay burda kalacagim.
Ama nedense bazen kucucuk seylerden dolayi sinirlerim bozuluyor ve normalde boyle bir insan olmadigim halde ruh hastasi gibi davraniyorum.
Pazar gunu geldim ve korona onlemi olarak o gunden beri evdeyim. Regl donemim. Herhalde bu yuzden de biraz sinirlerim bozuk. Daha ucuncu gun dolmadan hem annemle hem babamla kavga ettim. Yani bana yaptiklari pek bir sey de yok ama. Sonrasinda da cok uzuluyorum.
Acaba aranizda bu sekilde bir sey yasayan var mi? Sevdigi ozledigi ailesiyle icine seytan gitmis gibi, bir anda ergenlige donmus gibi sebepsiz kavga cikaran? Neden bunu yapiyoruz?
Not: gereksiz detaylarla konuyu uzatmisim duzenleyip kisaltmak istedim.
Yurtdisinda bekleyenin varmi? Yada ailen istedigi icin mi gittin TURKIYE ye?Genelde aileme karsi da kibar ve dusunceli olmaya calisirim ama bir sey demeseler bile elestiriyorlar gibi geliyor beni sanki. Su an artik bunu yapmiyorlar annem ozellikle cok degisti ama bende bir elestirilme fobisi oldu gibi ne deseler altinda bir ima bir kizginlik atiyorum geriliyorum... Zaten agresif bir sekilde degil de huysuz pasif agresif bir hale burunuyorum mesela sebepsiz surat asmak gibi. Sanki ne zaman kizacaklar diye icimden siniyor gibi hissediyorum. Kendimi kontrol edemiyorum bu sekilde mal mal hareketler yaparken mantigim devreden cikiyor mesela sofrada sebepsiz aglamaya basliyorum.
Buraya gelmeden kendime yuz kere "cocuk gibi davranmayacaksin. Ortada sebep yoksa surat asmayacaksin. Ilgi cekmek icin kapris yapmak yok. Ne derdin varsa kendi icinde analiz edecek sakinlesene kadar uzak duracaksin." Dedim ama yapmadim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?