Canım sıkkın... odaya kapattım kendimi bunalım styla..
kısaca olayların başını özetlim sorunumla bağlayıp noktalayayım.
Ben daha önce 7 sene kadar diğer evimde(evimde yine bu semtte) ikamet ettim..
Kaynanam sürekli bizimle kaldığı ve huzursuzluklar yaşadığımız için+eşimin kardeşlerinin bizi bolca sömürdüğü ve eşimin işini batırmasına bir sürü borca girmesine sebep oldukları için kendi daireme taşınma kararı aldım ve eşimde yanımda..
1yıl 5 ay oldu...
Annemle aynı binada ayrı dairede yaşıyoruz..
Daire benim..
Annem ve babam hep elimizden tutan insanlardır. yani tuttular annem çok destekcim
ayrıca şu işi batırma safhasında babamdan aldığı 20bin+5binde araba için borcumuz var ödenmek üzre bekleyen..
Kaynanamla 7 sene ara ara birlikde oturdum..
Ve birbirimizi baştan beri hiç sevmedik(daha önce açtığım konum mevcut)
Ben aksam o kara(beni istemediği halde bile bile huzursuz etmek için evime gelip aylarca kalıyodu) eşimden başka 5 çocuğu var bu arada eklim..
Panikatak oldum,sedef hastası oldum, eşim için katlandım,2 yıl antidepresanla uyuşturdum kendimi hemde tam hayatımın en güzel yıllarında
Hep veren oldum hiç bişi görmedim..
Artık dayanamıcak safhaya geldiğimde eşime.. ben artık yokum bittim dedim.
Seninle aynı adımları aynı yolda yürüyemicem artık. Sana ayak uydurcam diye kendi benliğimi kendi adımlarımı kaybettim dedim..
ve çekildim..
sonrasında eşimde düşündü ve mantığımızla haraket ettik benim daireme geçtik.
Hem eşimin ailesinden bağımı kopardım(eşim istediği gibi görüşür, görüşebilir,bizde kıstaslar yok onlar onun ailesi.. ama benim gücüm kalmadı) hemde diğer evimi kiraya vererek babama olan 20bin lira borcumuzu öderiz diye anlaştık..
(20 bin lira borca hala başlayamadık ama ödeyemedik,eşimin etrafa okadar daha bilmediğim borçları varmış ki ona hala sıra gelmedi,eşimin kardeşleriyle ortak iş yapması sonucu battık biz onları doyurcam diye bizi aç bıraktığının farkına batınca vardı)
1.5 yıldır hemen hemen çok düzenli bi hayatımız var.
Annem elimizden tutuyo her daim..
oğlumun masraflarını karşılıyo benim masraflarım vs..
Eşimde çalışıyo kavgamız bile yok eskisi gibi mutluyuz..
Bu sabah eşimin facesini açık buldum.
bi bakim dedim..
Mesajlarını karıştırdım.
Eşimin üvey abisi ve yine bi akrabası(köyden) laf sokmuşlar
sen karıköylümü oldun,biz seni böyle bilmezdik, sendemi yumuşadın,sende mi? öyle sen demi böyle..
vs vs vs
Kafam attı.
Eşimi aradım bunlar ne diyolar ya? dedim
Benim ekmeğimi onlar mı veriyo ?
onlar kim oluyoda bizim hayatımıza karışıyolar ?
benim neler yaşadığımı, ne çektiğimi ne biliyolarda saçma sapan laf ediyolar dedim..
Eşim bunlar için mi>? üzcen kendini boşver felan dedi..
Ama tepem attı..
Muhtemelen kaynanam gidip doldurup milleti üzerimize salıp eşimin psikolojisini bozup huzurumuzu kaçırmaya çalışıyolar.
Bıktım etrafımdaki bu gibi insanlardan..
Huzurlu nefes almak istiyorum, düşman değil dost istiyorum,,yıkan değil yapan istiyorum,kafamı yastığa koyduğumda kafamda bişi olmadan uyumak istiyorum..
çok şey mi istiyorum..
gözlerimden süzülen an itibariyle her damla bu gibi insanlara helal etmediğim hakkımın şahitleri olsun..
Okuyan herkese teşekkür ederim. Hiç arkadaşım olmadığından yazmak istedim sadece hüznümü..
Yerinde olsam eşime söyler Faceini kapattırırdım, ve görüştürmezdim bunlarla.
