Bir kızım var ve oğluma hamileyim boşanmak istiyorum

Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Kesinlikle boşanın asla,asla düzelmez benimkinde içki yok sözde namazda niyazda ona rağmen düzelmedi keşke 2.gebelik olmasaydı neyse sağlikla gelsin boşanin yüzünüze renk gelecek böyle bir evlilik insanın enerjisini çekiyor
 
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
hemen bosanin.ilerde cocuklariniz size tam tersi sitem edecek yoksa.neden bosanmadin ezik gibi cektin bizide bu senaryolarin icinde biraktin diye sitem wdecekler size saygi bile duymayacaklar.ben anneme hep sitemimdir hala da oyle.keske bizi birakip gitseydin en azindan.boyle uzgun hasta korkak birine donusmeseydin diyorum
 
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Böyle bir adamdan 2. cocugu yapmamaliydiniz olan hep cocuklara oluyor annede perisan oluyor yazik
 
Hadi 1.çocuğu yaptınız da 2. yi böyle bir aile ortamına niye yaptınız. Ne müthiş bir baba, genleri aktarılmalı bol bol. Anne desen üniversite mezunu ama vizyon 0
 
tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi
Bir insan için bu dünyadaki en zor şey değişmektir.
Yeni bir hayata başlama düşüncesi bile size çok korkutucu geliyor.
Çünkü düzeniniz değişecek, kötü de olsa bildiğiniz kötü olduğu için bırakamıyorsunuz.
Sırf buradan bakarak bile tüm kalbiyle istese bile değişmenin bir insan için ne kadar zor olduğunu anlarsınız.
Hal böyleyken başkasını, hele de değişmek istemeyen birini değiştirmek imkansızdır.
Peki, siz neden bu imkansız için kendinizi sorumlu tutuyorsunuz. Evli de olsa bu sizin sorumluluğunu değil.
Kocanız değişmek isterse çabalar ve değişir, siz ne kadar çabalarsanız çabalayın bunu yapamazsınız.
Bence siz de bunun farkındasınız ama işte, kötü de olsa bildiğiniz bir kötülük içinde yaşamak daha kolay.
Bence asıl sormanız gereken soru: "Bu kötü düzenin kızımın ve oğlumun normali olmasını istiyor muyum?"
Buna vereceğiniz cevaba göre kararınızı verin. Eşimi değiştirebilir miyim diye düşünmek yerine kendinizi değiştirmeye odaklanın. Bu zaten yeterince zor, inanın bana.
 
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Kızına düşkün adam böyle davranmaz. Sağlıkla dogurun ama keşke iki çocuğa birden bunu yapmasaydin
 
Sitenin yarısı rezil babalarla büyümüş, keşke annem ben küçükken boşansaydı demiştir yıllarca, eminim. Hiçbir çocuğun anne neden babamı düzeltmedin diyeceğini zannetmiyorum o yüzden.
 
X