- 21 Temmuz 2012
- 895
- 243
-
- Konu Sahibi Munevvergul
- #21
Teşekkür ederim. Şu an hıçkırarak ağlıyorum. Tüm hayallerimin yıkılması beni mahvettiHer seyin bir sonu var diye dusunuyorum. Mutluluk hemen bitecekmis gibi gelir, mutsuzluk hic bitmeyecek gibi. Ancak her sey ust uste geldiginde bile bazen raylar oyle yerine oturuyor ki, bir bakiyoruz zamaninda uzuldugumuz seylere simdi sukrediyoruz. Ne diyordum? Evet her seyin bir suresi var bence. Kötü gibi görünen günlerin de.
İsyan etmeden, sizlanmadan, sikayet etmeden gogusleyince bu gunleri, Allah beterinden sakliyor ve cekilen acı yıllarca degil de aylarca suruyor dusuncesindeyim.
Hamile olan bir tanidigim bebegini dusurmustu. Onun icin edilen duada soyle demislerdi : "Allah'im bir aldin iki ver.". Veeee ikiz bebekleri oldu.
Demek ki Allah alır ve daha hayirlisini verirmis.
Demek ki bir kapi kapanirsa digeri acilirmis.
Amaa bunun icin elimizden geleni yapip gerisini Allah a birakmaliyiz.
Ve gereginden fazla uzuluyorsak bir seylere, bunu azaltmanin bir yolunu bulacagiz. İnsallah her sey hayirli bir guzellikte olur senin icin. Sabir ve dua ile...
Teşekkür ederim. Şu an hıçkırarak ağlıyorum. Tüm hayallerimin yıkılması beni mahvetti
Aslında başka bir kapı derken sadece evliliği kastetmedim. Beni mutlu edecek başka bir şeyde olabilir. Belkide evlilik nasipte değil. Belki iş anlamında daha güzel bir kapı çıkar. Belki başka bir şey. Ben yarı yolda bırakıldığım için çok üzülüyorum. Ciğeri beş para etmez insanlar için çektiklerime...
Boşuna yazmayın arkadaşlar bu onun seçimi ve ömrünü bu şekilde geçirip bitirecek.
Bir gün gerçek bir derdi olduğunda belki aklına geliriz..
Açılır tabiki canım az önce bununla ilgili konu açtım benim kapılar bugun okadar hızlı kapanıp açıldıki çok şükür Allaha
Ne ilgisi var mücadele edememekle? Mücadele edilmeye layık bir insan göremediğim için vazgeçtim. Bazı noktalarda hak veriyorum ama geleceğe ilişkin karamsar olmak benim elimde değil"Merhaba arkadaslar. Gecmis konularımı okuyanlar bilir daha cok yeni evliyim ama cok sıkıntılar çektim. Esım 3 ayda 3 kez sudan bahaneler ve ailesinin doldurusuyla 3 kez beni evden kovdu.en sonunda ben boşanmaya kararliyken beni ikna etti ozur diledi ve evime dondümama ne o benim ailemle görüşüyor su an ne de ben onun ailesiyle Tabi bu durum beni cok üzüyor cunku ben annemin tek kiziyim annem benim evime gelmiyor ona bu üzüntümü aktardığımda bir süre ailelerden izole olalım diyor. Ama ben ona hic güvenmiyorum ve yanına gitmek bana dokunmasını istemiyorum oyle kirginimki ona fakat o hic bir sey olmamış gibi davranmamı istiyor. Benim bu olaylardan dolayı psikolojim cok bozuldu bana cok iyi davranmaya çalışıyor ama aklıma eski yaptıkları gelince suratım düşüyor. Bu sefer bana neden suratın düştü, neden ağladın diye bana sinirleniyor. Ve ben su an yine ağlıyorum:'( baskalarına anlatsam ufak sorunlarınız var diyor ama ben cok yoruldum. Artık her lafı bana batıyor Ne yapicam bilmiyorum "
bu da senin konun.
diğer konunda eşinin seni evden kovduğunu annenin evinde oldugunu ve anneninde sana sürekli laf soktugunu yazmışsın.seni dul olarak istemeyen hatta haksız bulan bir anne için biraz daha güçlü olmalıydın.annen seni iyi tanıyor.güçsüz zayıf bir karakte olarak görüyor.
inan seni anlamakta çok zorlanıyorum.eşinle sorunların varken bir doktora gidebilir bir terapistten yardım alabilirdin almadın.çünkü evin tek kızıydın.bunları yaşayamazdın.bir şeyi düzeltmeye çalışmak yerine vazgeçtin.tamam vazgeçtin o zaman eski eşini unutmalıydın.önüne bakmalıydın.onu da yapmıyorsun yapamıyorsun.
sen mücadele etmeyi bilmiyorsun.lütfen ama lütfen hayatına başka birini sokup da ona da zarar verme.
Ne ilgisi var mücadele edememekle? Mücadele edilmeye layık bir insan göremediğim için vazgeçtim. Bazı noktalarda hak veriyorum ama geleceğe ilişkin karamsar olmak benim elimde değil