Merhaba hanımlar. 3 yıllık evliyim bir sürü başka sorunlarımız da var ama bugün bu konu acayip canımı sıkıyor, çok darlandım buraya yazdım belki iyi olurum diye. Eşim 5 vakit namazını kılan, herkesin çok dindar olarak bildiği biri, ben de öyle bi hayat yaşamak istediğim için uzak bir şehirden geldim onunla evlendim. Evlendiğimden beri her dışarı çıktığımızda başka kadınlara baktığını gördüm. Bi kafeye, parka gitsek benimle konuşmayı kesip bi yerde özellikle çok açık, dar giyinmiş, makyajlı vb bir kadın gördü mü dönüp dönüp defalarca ona baktı. Özellikle dikkat edip te fark ettiğim bir şey değildi, o kadar bariz bi şekilde yapıyordu ki bunu. Onunla bi yere gitmek istemez oldum ben karşısındayım, hiç ilgisi yoktu benim üzerimde direk oraya kilitlenip bakıyordu defalarca. Günü mahvetmiyim diye o zaman diyemedim, unuturum, kendi içimde aşarım sandım ama beni çok yaralamış ki o gezdiğimiz sayılı günlerin anısı o şekilde kaldı bende. Televizyonda, telefonda bir kadın görse hiç geçmiyor hep dikkatle bakıyor. Geçenlerde çocuğum getirdi telefonu, geçmişini açmış Rus, hintli, uzakdoğu lu kadınlara bakmış. Tahammül edemedim ve daha aşağılara bakamadım gösterdim nelere bakmışsın böyle diye, ben bakmadım dedi. Bana, harama bakmanın kötü bişey olduğunu senden daha iyi biliyorum diyor. Dün de öyle bişeye baktığını gördüm. Bu bakma konusunda asla sana güvenmiyorum dedim. Ben evlendiğimden beri sana göre o kadar kusurlu bi insanım ki ne yapsam seni tatmin edemedim dedi.bir erkek günde 100 kadın görse 100 üne de bakar dedi. Benim onlara bakmam seni niye rahatsız ediyor sana ne zararı var dedi. Ben beni sevdiğini düşünmüyorum hep sevgisiz, ilgisiz, bana karşı odun gibi ama dışarda arkadaşlarıyla çok konuşkan, esprili.nefret ettim bana olan ilgisizliği den, artık ilgisini de istemiyorum ne düşüneceğim bilmiyorum bile. Kendimi çirkin hissettim onla evlendiğimden beri ve yemek yiyerek mutlu olmaya başladım. 77 kilo oldum boyum 170 kendime hiç bir kıyafet yakıştıramıyorum artık. Bazen bu kiloyla insan içine çıkmaya utanıyorum. Burda yapayalnız gibiyim ben eşime onun yaptığı ve rahatsız olduğum bir şeyi ne zaman söylesem bana dönüşü çok daha büyük sıkıntı oldu. Çocuklarım var 2 tane, babasız büyütmek korkusu olmasa boşanmayı seçerdim. Bi gün o da olacak sonunda galiba ama cesaretimi toplayamıyorum. Derdimi pek anlatamadım sanırım hanımlar yine de uzun oldu okuduğunuz için teşekkür ederim.
Yerinizde olsam diger sorunlariniz dahil dusunursem bosardim cocuklara calisip bakarsiniz bi sekilde ama cocuk hatri icin omrunuzu harcamaya degmez boylelerine.
