Merhabaa bizde 5. Yılımızdayız. 2 yaşını yeni doldurmuş bir kızım ve 7 aylık bir oğlum var. Yani bunları yazmak için doğru yer mi emin değilim ama sizin konunuzu okuduktan sonra yazmak istedim. Kızım doğmadan önce ne kötü ne iyi yine de bir cinsel hayatımız vardı. Ama hep problem olan şey ise ( Bence ) erken boşalmasıydı. Yani benim tatmin olup olmadığımı hiç düşünmeden işini bitirip, duşa girip çıkardı. ( halaa öyle ). Kızımın doğumundan sonra 9. Ayımda oğluma hamile kaldım. Ama o 9 aylık sürede toplam 3 kere ilişkiye girmişizdir. Sonuncusundaysa hamike kalmışım. Erken boşalma olayını kaç defa konuşmamıza rağmen bana hep bu seferlik böyle oldu başka zaman bla bla yani gep aynı cümleleri söylüyor. İlişkimizde hep ben daha fazla isteyen, daha da fazlasıno isteyen tarafım.. Çünkü daha hiç cinsel doygunluğu yaşamadım.. 2 çocukla artık tabiki de bırakın cinselliği birbirimizi görmeye bile vaktimiz olmuyor. Ama o pek görmekte istemiyor zaten. Ya ben böyle yazmaya başladım da devamını okumak istemeyen buradan itibaren bıraksın bence.. çünkü hep aynı şeyleri konuşup yazacağım.
Güzel bir kadın değilim.. Yeterli bir anne hiç değilim.. Neyim hiçbir fikrim yok artık.
Tek bildiğim kilolu çirkin bir insanım.. Kadın mıyım bazen öyle güzel kadınlar görüyorum ki bunu bile sorguluyorum..
Eşimin artık beni istemediğinden oldukça eminim.. sadece kendisini tatmin ediyor.. yani geçen gün ilişkiye girdiğimizde 1.5 dakika sürdü. Bir erkek neden 1.5 dakikada tatmin olabileceği birşeyi istesin ki.. Oda haklı kendince...
Aman neyse ya neden yazdım. Ne okumak istiyorum ki yazdım bilmiyorum..
Tek bildiğim şey bu cinsel yorgunluk beni bitiriyor ....
Nerden başlasam bilemedim. Konu açıp açmamak konusunda ya da yorum yapmak konusunda çok kararsız kaldım. Sanırım bende sizin gibi içimi dökmek istiyorum. Hazırsanız başlıyorum.
30 yaşında sağlıklı bir kadınım 1 yaşında oğlum var. Eşimle tam 17 senedir beraberiz. 14 yaşımızda sevgili olduk ve 27 yaşında evlendik. Araya başka bir sevgili falan girmedi sadece bizdik. Asla aldatma, sevmeme, başka bir üçüncü şahıs muhabeti olmadı. Şuandada sevgiden yana sıfır problem. Sohbetimiz muhabetmiz on numara beş yıldız. Ailesine düşkün çocuğna düşkün. İşinden eve evden işe asla bağımsız bişey yapmaz. Para pul sıkıntı değil. Bunları baştan elemek için yazıyorum.
Bunca senenin getirdiği bir cinsel hayat var malumunuz. Sevgiliyken tabi kavuşmak hayalken herşey daha canlı daha renkli ve çoşkuluydu. Evlenip rahat ediceğimiz zamanların hayallerini kurardık. Neyse sonuçta evlendik herşey hayalmizdeki gibi harikaydı…
Sevgiliykende ara ara böyle uzun süreli aralarla bi isteksizlk hali çökerdi kendisine sanki bidha benmle birlkte olmazsa bi problem teşkil etmezmş gibi bi rahatlık.1-2 ay gibi sonra ben bu durumun rahatsızlığını anlatınca ne alakası varlar hiç bir sorun yoklar döner dururdu. Bu durum evliliğimizdede yaşanmaya başladı çok sık değil ama yavaş yavaş artmaya başlamıştı. Önce haftalara sonra aylra geçti bu ara ara cinselsizlik. Yine benim söylemem üzerine bi atarlı kavga mesajlaşarak sonra yine düzelmece falan. Cinsel isteksizlik var ama asla bana karşı yüzü asık ya da muhabet etmiyo değil onlarda hiç problem yok beni deli edende bu.
İsteyerek 2. Senemiz bittikten sonra çocuk yapmaya karar verdk. Rabbime şükür nasip oldu. Doktor kontrolünde ilk aylarda dikkat edin bir süre cinsel ilişki olmasın dedi doktor problem olduğundan değil olmasın diye ilk aylar kritik diye. Bu sanki o zamana kadar beklediği tekşey buymşcasına doğum yapana kadar bana elini bile sürmedi. Bakın kaç kere konuştum kaç kereeeee sürekli geçiştirdi asla bana bi sebep vermedi. Hamilesin yapmak istemiyorm dese bakın üstelemicem. Yo alakası yok diyo onada. Asla nedeniyle alakalı sebep söylemiyo. Neyse ben erken doğum yaptım gebelik zehirlenmesi yüzünden 7. Ayımda. Çocuğumuzda şükürler olsun problem yaşamadık vakti gelince çıktı hastaneden. Kırkım çıkanada kadar aylarca bana dokunmayan adam bi zor bekler oldu. Aslında benimde 7 ay onu bekletmem lazımdıda işte olmadı :)
Neyse çoluk çocuğa karıştık falan harala gürele yaşıyoruz. Adam ayda bir 2 ayda 1 bıraksan belki aylarca uğramıcak yanıma. Sürekli laf çarpıyorum sürekli konusunu açıyorum sürekli derdini soruyorum bi problem mi var diyorum. Yok hayır hiç bişey yok. Bideeee sanki kapımda köpek ola ola bitmiş gibi bana “hep ben başlatmak zorunda değilim birazda sen başlat” demesin mi. Ulan onuda yaptım her yaptığımda bekledim bidhaki adımın ondn gelmesini. ONADA YOK.
En son 1 buçuk ay önce yine benim söylememle birlikte olduk. O günden beri bekliyorm adım atmasını. Aslaaaaaa bir adım yok. Bu kez inat ettim gittiği yere kadar beklicem dedm geceleri çocuğu uyutup bidha yanıs salona dönmedim. Yine asla bana neden yanına gelmiyosun demedi. Ay deliriceeeeeem.
Bakın kocam dünya iyisi bi adam beni deli gibi seviyo bunu biliyorm zaten evin içinde ya da dışarıdaki hayatımızda asla bi problemimiz yok. Ama bu isteksizlik hali artık beni sinirli biri yapmaya başladı herşeyi batıyo asla iyi davranmak istemiyorum kendisine sürekli laf sokuyorum sürekli tersliyorum. Ordan bile mesajı çakmıyo bi türlü.
Bu evlilik terapisti son çarem gibi görünüyo. Giden varsa bilgisini paylaşabilir mi.