Bir insan nasıl bu kadar tembel olabilir?

Eskiden ders çalışırken de zor odaklanırdım defalarca okurdum aynı cümleyi , nerden bilecektim ki dikkat eksikliği olduğunu .

ortaokul 7. Sınıftayım erkek bir öğretmenimiz vardı çalışkan uslu olduğumu söylerdi hep, bir gün nasıl dikkatini çekti bilmiyorum ama tüm sınıfın ortasında bana dedi ki ‘’ Sende dikkat eksikliği var yüksek ihtimalle biriyle görüş istersen’’ o anı hiç unutmam tüm sınıfın ortasında sadece ‘’ tamam hocam ‘’ dediğimi hatırlıyorum. Lise/üniversitede hep devam etti, roman okurken falan sorun yoktu hatta aksine aşırı dikkatliydim okuduğunu anında ezberlerdim ama ders çalışırken odak problemim aşırı vardı bu benim mesleğe girişte kpss sürecinde de çok problemim oldu , zira istediğim puanı hiçbir zaman alamadım.
 
Zorlanmaya hiç gelemiyorum diyosunuz yani Boyle devam. Biz insanlar zaten iki parmak sıklatip yapiyoruz her seyi. Sihirliyiz.
 
Bu ben malesef hatta ve hatta annem öğretmen otizmli olmamdan bile şüphe etmiş aşırı inat dikkatsiz dediğim dedik zor bir çocuktum ve sürekli çamaşır makinesi izlermişim oyuncak izlermişim defalarca doktora gittim. Ödev yaptırırken annem başımda otururdu yine de kalkardım derslerde kalkıp sınıfta yürürdüm sınıftan çıkardım çok zordu. Benim derdim uykusuzluk mesela uyuyamıyorum. Aşırı da yaramazdım yazık anneme oturup ağlardı. Bir de çok hasta olurdum fmfliyim sürekli ağlar dizlerime bacaklarıma masaj yaptırırdım sürekli ateşlenirdim. Dersler konusunda matematiğim iyidir ama Türkçe aman allahım kabusum yok fiilimsi yok kural yok ögeleri yok 5n1k. Dilde de öyle İngilizce yazışıyorum biri bana konuşsa anlıyorum ama konuşmak zulüm. Sağımı solumu bilmiyorum saati okuyamıyorum. Dersler konusunda aslında ilkokul ortaokul iyiydim sınıfın iyilerindeydim çünkü dersi derste anlıyorum. Oturup 2 test çözemem. Çözmemek için cevap anahtarını yazar saklar oradan geçirir teste resim çizer hayaller kurardım. Üniversite sınavında çok iyi değildim. Daha iyisinin beklentisi vardı hep. Bu yüzden ailem mezuna kalmama izin vermedi. İstediğim bölümü de yazdırmadı. Hukuk ve sosyal hizmet arası gittim geldim en son uluslararası ilişkiler yazdım Üniversitem özeldi açıkcası çok zorluk yaşamadım sırf burs almak için gittim sınav yoktu neredeyse hep paper assignment vardı çap bile yapabildim. İş hayatı da zordu benim için. Aşırı şımarık olduğum için. Kendimi zorladım hizmet sektöründe çalıştım dövüle dövüle normal oldum. İlaç kullandım şimdi kullanmıyorum. O zor karakter birazcık duruyor. Ama törpüledim. Hırs sıfır hala. Mesela çalışıyorum ama yükselmek istemiyorum. Dizi film izleyemem. Kitap okuyamıyorum. Hala kişilik olarak zorum. Uyuyamıyorum uyuşukluğa tahammül edemiyorum. Tamamen yok değil bazen oturup 3 4 sezon izlerim tüm gün kitap okurum. Ama alışkanlık yok
 
Ruh-u Revan .!.:
Çok güzel söylediniz şu an kendime hayatı zehir ediyor gibi hissediyorum
Genişletmek için tıkla...
Rutin oluştur kendine ama asla büyük değişimlere birden başlama, zorlamadan başlayacaksın…

Mesela yer mi sileceksin, yeri en güzel en konforlu silen bezi alacaksın gibi gibi…
 
bahar54321 .!.:
Zorlanmaya hiç gelemiyorum diyosunuz yani Boyle devam. Biz insanlar zaten iki parmak sıklatip yapiyoruz her seyi. Sihirliyiz.
Genişletmek için tıkla...
Hanımefendi bu hallerim durup dururken ortaya çıkmadı bütün hayat hikayemi dökemem burada dimi ama sonuçta bu duruma evrildim ve çıkmazdayım artık çözüm arıyorum kendimi bildim bileli böyle değilim son birkaç yıldır gelişen bir şey. Sizinle aynı durumda değilim aynı fikirleri paylaşmıyorum beni de anlamanızı beklemiyorum, başlıkta da belirttiğim gibi benimle aynı durumda olup da bu süreçten çıkabilen varsa yardım ve öneri bekledim
 
Chickennova .!.:
Rutin oluştur kendine ama asla büyük değişimlere birden başlama, zorlamadan başlayacaksın…

Mesela yer mi sileceksin, yeri en güzel en konforlu silen bezi alacaksın gibi gibi…
Genişletmek için tıkla...
Her zaman büyük değişimlere gitmek istiyorum birden silkelenmek istiyorum başaramayınca da hayal kırıklığına uğruyorum ama mantıklı bir öneri geldi damlaya damlaya göl olur misali teşekkür ederim
 
Ben de alışkanlık edinmek istiyorum, kendime günlük veya haftalık yapabileceğim aktiviteler zorunluluklar planladım bir gün uyuyorum bir gün uymuyorum hatta gün içerisinde atladığım bir şey olsa o günü geçersiz sayıyorum aslında diğer maddeleri yapmışım büyük bir adım atmışım yarın hepsini tamamlayabilirim ama bu düşünceyi tamamen içime yerleştiremiyorum birkaç gün planlarıma uyabilsem bir süre sonra alışkanlık kazanmış olacağım belki.
 
Ruh-u Revan .!.:
Her zaman büyük değişimlere gitmek istiyorum birden silkelenmek istiyorum başaramayınca da hayal kırıklığına uğruyorum ama mantıklı bir öneri geldi damlaya damlaya göl olur misali teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...
Ben çok zor bi hamilelik geçirdim. Tek bacağımı sürükleyerek yürüyebiliyor, sonlara doğru duvarlara tutuna tutuna yürüyebildim.
Dogumdan çıktım yürümek bir zulüm, o ağrılar vs.
Yürümemi düzeltene kadar anam ağladı. Annem ağlıyordu kızımın ayakları böyle kaldı diye.
Zamanla zamanla olması gerektiği gibi basa basa dayanılmaz ağrılarla geçti.
Birden kim neyi değiştirebiliyor ki.

Rutin oluştura oluştura değişirsin.
 
İnsanın oturdukça oturası gelir ki zaten.
Düzenli hç bir şeyi yapamayan bir insanım, ilaçlarımı bile bitiremem çünkü düzeni uygulayamam.
Benim de bir kaç hedefim vardı, bazılarından oldukça yol katettim. Kendime bir ajanda aldım ama içinde her şeyi olanlardan. Oraya günlük çoğu şeyi küçük küçük not ettim. Özellikle alışkanlıklara yoğunlaştım. Bununla ilgili sayfalar var, yapmayınca işaretlemeyince göze batar oluyır.Bu bana bayağı iyi geldi. Tabi bu ajandaya bakmayı ve yazmayı alışkanlık haline getirmem bir seneyi bulmuştur
 
Ajanda işi güzelmiş
 
Geçmiş olsun, çok azimliymişsiniz sağlık her şeyden önemli aslında bu hallerim gelip geçer illaki, şükretmek lazım
 
Bence arkadaşımızın burada konu açma sebebi kendi de söylediği gibi tavsiye fikirlerimizi almak bence; empati kurduğumuzda en önemlisi dertleşmek. Günlük hayatta annem babam kardeşim akrabalara karşı normal bir insan maskesi takıyor ve burada bu yazdıklarımı anlatmıyorum, belli etmiyorum. Burada maskelerimizi birbirimize açıp dertleşiyoruz ve yalnız olmadığımızı anlıyoruz. Birbirimize iyi geliyoruz, o değilde yazmayı oldum olası o kadar sevdim ki. Keşke blog yazarı olsaydım herkes kendinden bir şeyler görüp imrenerek okusaydı. Ben ve hayallerim işte
 
Aslında farklılıklar içinde benzermişiz , bende; istediğim puanları hayatım boyunca hiç alamadığım için evde boş oturacağıma tuttuğum kadar puanla bi yere yerleştirildim, aile zoru ile halkla ilişkiler reklamcılık falan okudum ama asla istemeden zorla bitirdim okulu. Ee şimdi halkla ilişkilerle ben ne yapayım, işim gücüm sevdiğim bi işyeri de yok, bölümle ilgili işe alan bi kurum bile yok, ya benim çevrem müsait değil. İnsanın oturduğu şehirle semt de önemli sonuçta
 
Ben çalışıyorum ilk stajı muhasebede ikinciyi bakanlıkta üçüncüyü de ikda yaptım en son son sınıfta sigorta işine girdim çıkamıyorum sonra sigorta alanında işe girdim risk yönetimi vs derken 1 senedir fraud analist olarak çalışıyorum çok detay vermeyeyim aşırı stresli detaylı ve dehbli biri için uygun değil. Yükseldikçe pişman oluyorum. Farklı bir kariyer hedefim var ama evden çalıştığım için bu rahatlığı bırakamıyorum. Aslında bölüm güzel bankalar alıyor. Dijital pazarlama vs zevkli. Yüksek lisansa başlayıp farklı alana kayamaz mısın nasıl olacak 28 yaşındasın nereye kadar? Neden tedavi düşünmedin
 
Tedavi elbette düşündüm doktorumla görüşmeye devam ediyorum ha deyince geçse keşke hastalık, ilaç mümkün olduğunca kullanmamaya çalışıyorum ilaç piyasasına güvenim kalmadığı için. İnsanın içinde isteksizlik oluyor kimi zaman çok mutluyum günler haftalar sürebilir hayatımda hiçbir problem olmaz, sonra bir anda psikolojik çöküş başlar
 
Yanlış anlaşılmasın ilaç piyasası derken ilaçların içinde insana faydadan çok zarar veren şeyler var ve bağımlı kalmak istemiyorum diye
 
Evet ama beyin kimyası bozuk bu hastalık nörolojik ve ilaçlar bunu düzeltiyor ben hamile kalmak istediğim için bıraktım şuan ilaçsız yaşıyorum ama fmf var sürekli bunun için ilaç kullanıyorum kullanmazsam böbreklerimde kalbimde birikim yapıyor daha kötü. Bu ilaçlar beni normal yaşayacak hale getiriyorsa neden kötü olsun? Bunun 40 yaşı var şuan aileniz bakıyor ama gelecek ne olacak evliysen çocukların ne olacak. Ha deyince geçmiyor ama çabasız da olmuyor. Ki ben lisede ri adlı ilacı bıraktım. Üniversitede tekrar kullandım. bıraktım Sürekli kullanmadım. Ama hiç kullanmasaydım daha kötü. Hayat senin. Ben olsam bir yerden başlardım
 

Mükemmeliyetçilik olabilir. Bende öyleyim olumlu gelişmeleri hiç olmamış gibi görüp olumsuzlara, başaramadıklarıma odaklanmaktan bir yere varamıyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…