Hanımlar öncelikle merhaba, uzatmadan konuma geçiyorum
Yıllardır devam eden tembellik ve erteleme alışkanlığından muzdaribim bir insan benim kadar tembel olabilir mi ya bazen yemek hazırlamaya bile üşeniyorum o kadar tembelim
Daha 25 yaşındayım yapacak onca şeyim varken ben günlerimi bir odada televizyon ve bilgisayar başında geçiriyorum
Okulum biteli 3 sene olacak kendime hiçbir şey katamadım o kadar boş vaktim var ki verimli bir şekilde harcayabileceğim, ama yapmıyorum uğraşmıyorum çabalamıyorum ya hiç içimden gelmiyor çok sıkılıyorum bomboş ot gibi yaşıyor gibiyim. Bir gün hevesle plan yapıyorum artık rutinlerim değişecek diyorum ertesi gün yine aynı kendime bir türlü engel olamıyorum nefret ediyorum bu halimden ama aksini de yapamıyorum hiçbir şekilde adım atamıyorum. Uykumu soracak olursanız berbat! Sabahlıyorum, artık gözlerim ve başım da ağrır oldu. O kadar evde tıkılı kaldım ki dışarıya çıkınca gözüm başım midem ağrıyor o derece
Çevremdekiler bunu değiştirmek senin elinde diyorlar ama ben kesinlikle bunu tek başıma yapacağıma inanmıyorum kendime bir motivasyon kaynağı bulmam lazım birilerinin beni zorlaması lazım. Sanki birilerine hesap vermeliyim bugün bunu yaptın mı yapacaktın diye kontrol edilmeliyim biri beni dürtmeli yönlendirmeli gibi... Sizce psikolog ile bu sorun çözülebilir mi istediğimi bana verebilir mi veya böyle bir döngü yaşayıp bunu kıranınız oldu mu yardımlarınızı bekliyorum
gerçekten burada içimi döktükten sonra ufak da olsa bir değişime gittim gibi hissediyorum gece film izlerken birden saate baktım, bilgisayarı kapadım uyumaya çalış dedim ve uyudum. Uykum gelince bile uyumuyorum kendimi zorluyorum sonra uykum kaçıyor uyu uyuyabilirsen
hem yetse bile polisliğin benim harcım olduğunu düşünmüyorum o kadar cesaretli ve atik değilim maalesef. Ders çalıştım tabiki ama verimli çalışamamışım anladığım o. Gecemi gündüzüme katmadım hep bir boşvermişlik vardı aman her şey olacağına varır diye diye hep kendimi erteledim.
