- Konu Sahibi Ruh-u Revan
-
- #61
Neyse üşendim yazmaya . Psikolojik ilaçlara başlamak ,onları bırakmak tercih meselesi olmamalıdır ve de kontrolünde olursa asla zor değildir . Bunu da kamu spotu olsun diye yazdım
Neyse üşendim yazmaya . Psikolojik ilaçlara başlamak ,onları bırakmak tercih meselesi olmamalıdır ve de kontrolünde olursa asla zor değildir . Bunu da kamu spotu olsun diye yazdımİlaç kullanmak istemiyorum açıkçası, senelerce önce cahilliğimden ötürü kullandım bırakmak çok uzun yıllarımı aldı
Dr kontrolünde demek istemiştimNeyse üşendim yazmaya . Psikolojik ilaçlara başlamak ,onları bırakmak tercih meselesi olmamalıdır ve de kontrolünde olursa asla zor değildir . Bunu da kamu spotu olsun diye yazdım
O zaman düzene girene kadar melatonin almalısın. Melatonin bağımlılık yapmaz demişti psikiyatrist. Valla asıl uyutur da alerji ilacı uyutur. Hele etkisi düşük olan zaditen diye bir alerji ilacı var. Benim diyen ayık kalamaz içinceUykusuzluğa da o kadar dirençliyim ki bunu denedim yok bana mısın demedi
Teşekkür ederim kitaplar için, kitap bile okuyamıyorum ki çok zorlamam lazım ..Ben de bir kitap okuduğumda farkettim dehb olduğumu sana 2 kitap tavsiye edeceğim
1-dağınık zihinler
2-atomik alışkanlıklar
Siz ben misinizBana da bazen aşırı derecede bir şeyler yapma isteği geliyor hava biraz ısınsın güneş açsın sanki içimde de güneş açıyor güneş motive kaynağım olmalıO kadar şey yapmak istiyorum ki sevdiğim çok şey var hobilerim var hatta yeni hobiler edinmek için sürekli masraf çıkarıyorum kendime ama bir köşede duruyorlar.
Aynı sorunlarım var insanlar birde sinirimi bozuyor depresyonda mısın falan diyorlar yada tembelsin vs depresyonda falan değilim aksine kendimi iyi hissediyorum normalde ve tembel olmak istemiyorum ama elimde değil sanki sürekli şarjı az gezen bir robotumVücut o kadar hareketsiz kalmış ki biraz yorsam kendimi ağrılarım oluyor yoruluyorum
Bir işin olsa böyle olmazdın, bunun tek çözümü işinin olması.Hanımlar öncelikle merhaba, uzatmadan konuma geçiyorumYıllardır devam eden tembellik ve erteleme alışkanlığından muzdaribim bir insan benim kadar tembel olabilir mi ya bazen yemek hazırlamaya bile üşeniyorum o kadar tembelim Daha 25 yaşındayım yapacak onca şeyim varken ben günlerimi bir odada televizyon ve bilgisayar başında geçiriyorum Okulum biteli 3 sene olacak kendime hiçbir şey katamadım o kadar boş vaktim var ki verimli bir şekilde harcayabileceğim, ama yapmıyorum uğraşmıyorum çabalamıyorum ya hiç içimden gelmiyor çok sıkılıyorum bomboş ot gibi yaşıyor gibiyim. Bir gün hevesle plan yapıyorum artık rutinlerim değişecek diyorum ertesi gün yine aynı kendime bir türlü engel olamıyorum nefret ediyorum bu halimden ama aksini de yapamıyorum hiçbir şekilde adım atamıyorum. Uykumu soracak olursanız berbat! Sabahlıyorum, artık gözlerim ve başım da ağrır oldu. O kadar evde tıkılı kaldım ki dışarıya çıkınca gözüm başım midem ağrıyor o derece Çevremdekiler bunu değiştirmek senin elinde diyorlar ama ben kesinlikle bunu tek başıma yapacağıma inanmıyorum kendime bir motivasyon kaynağı bulmam lazım birilerinin beni zorlaması lazım. Sanki birilerine hesap vermeliyim bugün bunu yaptın mı yapacaktın diye kontrol edilmeliyim biri beni dürtmeli yönlendirmeli gibi... Sizce psikolog ile bu sorun çözülebilir mi istediğimi bana verebilir mi veya böyle bir döngü yaşayıp bunu kıranınız oldu mu yardımlarınızı bekliyorum
Kamu spotu doğrudur ama doktorun kendi yazdığı ilaçları yine doktorun kontrolünde bırakmaya çalıştım kendi isteğimle değilNeyse üşendim yazmaya . Psikolojik ilaçlara başlamak ,onları bırakmak tercih meselesi olmamalıdır ve de kontrolünde olursa asla zor değildir . Bunu da kamu spotu olsun diye yazdım
Düzeltebildiniz mi pekiSiz ben misinizher şey o kadar benzerki, çevremde herkes dağınık olduğumu söylerdi yurt memurlarını bıktırmıştım, babam ömür tüketti odamı toplamam için, yani şuan geçmişe baktığımda elimde olmadan hep böyle yaşamışım , bir şey yapacağım zaman 1 saat düşünüyorum zaten o düşünceler yoruyor başlayamıyorum veya çok tedirgin oluyorum,
Hobilerime başlıyorum yarıda kalıyor hevesimi alıp başka hobiye geçiyorum hiçbir işime yaramıyor...neden böyleyim diye suçlardım hep kendimi
Yoluna koyamazsam gitmeyi düşünüyorum doktora şu an benden ötürü olduğunu düşündüğüm için ilaca başvurmak istemiyorumO zaman düzene girene kadar melatonin almalısın. Melatonin bağımlılık yapmaz demişti psikiyatrist. Valla asıl uyutur da alerji ilacı uyutur. Hele etkisi düşük olan zaditen diye bir alerji ilacı var. Benim diyen ayık kalamaz içince
Tam sonra izlerim diyecektim de ertelemeye veda etmenin ilk tohumunu atayım bariYa kızmayın da tiktok' da şu video denk gelmişti, çok gülmüştüm. O geldi aklıma:
Tam olarak sorun bu aslında mezun olalı kaç sene oldu ve ben boştayım yaş geçiyor ama elimde hiçbir şey yok çok rahatsızım bu durumdan bazen acaba çalışma hayatına adapte olabilir miyim diye de düşünüyorum o kadar hareketsiz bir hayatım var ki çok kolay yorulup pes ediyorum çalışamam altından kalkamam diye korkuyorum zaman zamanBir işin olsa böyle olmazdın, bunun tek çözümü işinin olması.
Tarih alanında iş bulamıyorsan özel ders verebilirsin. O da olmazsa evden bir şeyler satabilirsin.
Siz çalışıyorsunuz da böylesiniz anladığım kadarıyla, ben şu anki halime bakıp acaba çalışabilir miyim diye düşünüyorum kovulma ihtimalim çok yüksekAynı sorunlarım var insanlar birde sinirimi bozuyor depresyonda mısın falan diyorlar yada tembelsin vs depresyonda falan değilim aksine kendimi iyi hissediyorum normalde ve tembel olmak istemiyorum ama elimde değil sanki sürekli şarjı az gezen bir robotumdoktora gittim değerlerim dışında az uyuduğumu söyledi ben maksimum 6 saat uyuyorum en az 7.5-8 saat uyumamız lazımmış.pcosda yorgunluk yapıyormuş ve ondan kurtulmam içinde kilo vermem lazımmış yani aslında her şey beslenme ve biraz egzersiz yapmaktan geçiyor işimde çok dikkat gerektiriyor ve sürekli kontrol ediyorum günlü süreli şeyler olduğu için hep yazıyorum dosyaların üstüne falan buda bende mental yorgunluk yapıyor tekrar seçim şansım olsa kesinlikle bu işi seçmezdim seviyorum ama gerçekten mental olarak zorluyor.
Evet maalesef ben de daldan dala atlıyorum başta çok odaklı istekli oluyorum sonra hevesim kaçıyor.Siz ben misinizher şey o kadar benzerki, çevremde herkes dağınık olduğumu söylerdi yurt memurlarını bıktırmıştım, babam ömür tüketti odamı toplamam için, yani şuan geçmişe baktığımda elimde olmadan hep böyle yaşamışım , bir şey yapacağım zaman 1 saat düşünüyorum zaten o düşünceler yoruyor başlayamıyorum veya çok tedirgin oluyorum,
Hobilerime başlıyorum yarıda kalıyor hevesimi alıp başka hobiye geçiyorum hiçbir işime yaramıyor...neden böyleyim diye suçlardım hep kendimi
Bu düşüncelerin hiçbir şey yapmamandan kaynaklanıyor. O yüzden bir yerden başlamak lazım.Tam olarak sorun bu aslında mezun olalı kaç sene oldu ve ben boştayım yaş geçiyor ama elimde hiçbir şey yok çok rahatsızım bu durumdan bazen acaba çalışma hayatına adapte olabilir miyim diye de düşünüyorum o kadar hareketsiz bir hayatım var ki çok kolay yorulup pes ediyorum çalışamam altından kalkamam diye korkuyorum zaman zaman
Şöyle söyleyeyim hem kendimi geliştirmek hem de deneyim kazanmak adına ne olursa olsun herhangi bir işte çalışmak istedim en azından dediğiniz gibi acemiliğimi üzerimden atmış olurdum tecrübem olurdu çalışma ortamına adapte olurdum belki içim daha rahat olurdu ama ailem sıcak bakmadı kendini yıpratma bekle istediğin olsun düzenli bir işin olsun rahat ol düşüncesiyle pek oralı olmadılar. O zamanlar düşünceleri mantıklı geldi ama keşke bir yerden başlasaydım bu tür endişelerim olmazdı şimdi.Bu düşüncelerin hiçbir şey yapmamandan kaynaklanıyor. O yüzden bir yerden başlamak lazım.
Öncelikle işe kurumlara öğretmenlik yapmak için başvurmakla başla. Kurumlardan cevap beklerken özel ders işine atıl. Biliyorum tarihten kimse kolay kolay ders almak istemez. Ama bir kişi, bir kişidir.
Bazıları " ödev ablalığı " yapıyor. Bunu da deneyebilirsin.
Ayrıca mezun olalı tam 3 sene olmuş. Mezun olur olmaz bir işe başlasaydın şimdiye o işin acemiliğini çoktan atıp uzmanlığa doğru ilerliyor olurdun. Kendine bu konuda yazık etmişsin.
hareket etmiyorsunuzVücut o kadar hareketsiz kalmış ki biraz yorsam kendimi ağrılarım oluyor yoruluyorum
çalışmıyosunuz daUykusuzluğa da o kadar dirençliyim ki bunu denedim yok bana mısın demedi
Ailen çok mantıksız şeyler demiş. Tam olarak neyi beklemen gerekiyormuş? Birinin kapınızı çalıp " seni işe aldım" demesini mi?Şöyle söyleyeyim hem kendimi geliştirmek hem de deneyim kazanmak adına ne olursa olsun herhangi bir işte çalışmak istedim en azından dediğiniz gibi acemiliğimi üzerimden atmış olurdum tecrübem olurdu çalışma ortamına adapte olurdum belki içim daha rahat olurdu ama ailem sıcak bakmadı kendini yıpratma bekle istediğin olsun düzenli bir işin olsun rahat ol düşüncesiyle pek oralı olmadılar. O zamanlar düşünceleri mantıklı geldi ama keşke bir yerden başlasaydım bu tür endişelerim olmazdı şimdi.
Sen bensinYüzde doksan çünkü ben de 12 yıldır diyet yapıyorum güya. Bu bambaşka bir zihin yönetimi.. bizim evde bende büyük ihtimal dehb var eşimde de hiperaktivite var. Tanılı değiliz ama artık anlıyoruz bazı şeyleri. Haliyle kızımda da dehb ve üstün zeka var.. onun ki tanılı.
Bir de oğlum var çok şükür bize çekmemişaklımda yapmak istediğim ama yapmadığım,başladığım bıraktığım o kadar çok şey var ki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?